Moderne nomade Iris Schlagwein spreekt en schrijft over haar persoonlijke belevenissen op het pad van bewustwording. Wie ben je werkelijk? Waar leef je voor, en durf je daar compromisloos voor te kiezen?
[ ARTIKEL ] Onlangs verscheen een interview met mij in de nieuwe rubriek ‘De boekenkast van…’ in Volzin magazine, een magazine gericht op religie en spiritualiteit. ‘Verdiep je wereld’ is de ondertitel van Volzin, dat past dus heel goed bij me. Ik heb vele levenslessen gehaald uit klassieke werken.
Nu is het één ding om over levenslessen te lezen – uiteindelijk is het toch wel handig om ze ook in de praktijk te brengen. Daar gaat mijn eigen boek Vlieg vrijweer over. Voor nu, de highlights uit het interview in Volzin.
Wat voor een soort lezer ben je? “Het liefst lees ik zo’n vijf boeken tegelijk. Het is maar net hoe mijn pet staat, welk boek ik pak. Meestal lees ik zo’n drie non-fictie boeken tegelijk, over eenzelfde onderwerp. Bijvoorbeeld levenswijsheden van oude volkeren, alternatieve manieren van traumaheling of visies op sterven en de dood. Het ene onderwerp leidt tot het andere, waardoor lezen tot een doorlopende studie van levenswijsheden is geworden. Daarnaast lees ik een boek dat makkelijk weg leest en een literaire roman, voor de afwisseling.”
Wat zegt jouw boekenplank over je? “Wanneer ik een boek uit heb geef ik het weer door, dus ik heb maar weinig boeken. Dat zegt over mij dat ik licht leef en alleen de boeken (of spullen) houd die me dierbaar zijn. Op mijn boekenplank staan voornamelijk boeken die voor mij life-changing waren. Ze bevatten zoveel wijsheid dat ik ze elke keer op een nieuwe manier ‘versta’, daarom bewaar ik ze graag.”
Levenslessen van een zeemeeuw
Wat is het beste spirituele of religieuze boek dat je ooit hebt gelezen? “Dat is Jonathan Livingston Zeemeeuw van Richard Bach, een verhaal over een meeuw die ontdekt dat hij met zijn vliegkunsten tot veel meer in staat is dan alleen eten zoeken. Zijn soortgenoten lachen hem uit, hij wordt zelfs verbannen uit de meeuwen-gemeenschap.
Tot Jonathan steeds hogere dimensies bereikt en zijn ware potentieel leert kennen. Dan blijkt hij een inspiratiebron en leermeester te zijn voor de jongere generatie meeuwen, en geeft hij zijn levenslessen door. Het is een dun boekje met prachtige foto’s, wat ik lees als ik eraan herinnerd wil worden hoe het is om hoog en vrij te vliegen.”
Wat zijn nou de beste boeken om eindelijk rust in je hoofd te krijgen en innerlijke rust te ontwikkelen? Rubin van Besteboekentips.nl laat zien wat de 10 beste aanraders van Nederland zijn over dit belangrijke onderwerp, en guess what? Vlieg vrij staat op nummer 1 in deze lijst!
Dit schrijft Rubin over Vlieg vrij:
“Je moet helemaal niks – en daarom verdient dit boek de #1 plek in onze landelijke top 10. Wat ‘moet’ je nou echt doen als je rust wilt? Het beste wat je hiertoe kunt doen, is jezelf zijn. In Vlieg Vrij is dat precies wat je leert van Iris Schlagwein. Zo leer je vanuit je hart en intuïtie te leven, wat jou ongelooflijk veel rust geeft.
Het is heel simpel waarom we dit boek als beste in de lijst hebben verkozen: het is een boek in simpele, zachte, warme taal. Er is daadwerkelijk een vriendin met ons aan het praten. Niet zomaar een vriendin, maar iemand die precies de juiste woorden weet te vinden – en alleen dat al gaf ons ongelooflijk veel rust in ons hoofd en lijf.”
Het leven is gewoon vol zorgen, drukte, tegenslagen en pijn…
“Het is geen je-moet-maaindfulness-eens-proberen-boek vol goedbedoelde adviezen. Het boek begint namelijk meteen met de belangrijkste les: het leven is gewoon vol zorgen, drukte, tegenslagen en pijn. We hoeven het niet te fixen. En daarin zit de rust die we allemaal verlangen. Vervolgens worden we meegenomen in de bijzondere belevenissen van de kundige auteur. Vlieg Vrij staat terecht op #1 in onze lijst.”
Dankbaar ben ik voor zulke mooie woorden. Rubin heeft mijn schrijven precies verstaan, en… ik moest héél hard lachen om ‘je-moet-maaindfulness-eens-proberen’. Dank Rubin!
Dit is de gehele top 10 voor boeken over rust in je hoofd:
1) 1. Vlieg vrij – Iris Schlagwein
2) 2. Rust – Het geheim van een stiller hoofd – Saskia Chatillon
3) 3. Tien geboden voor innerlijke rust – Lisette Thooft
4) 4. Melancholie van de onrust – Joke Hermsen
5) 5. Rust – Robert Bridgeman
6) 6. Nooit meer te druk – Tony Crabbe
7) 7. De grote vlucht inwaarts – Thijs Lijster
8) 8. Stil de tijd – Joke Hermsen
9) 9. Meer rust in je hoofd – Karin Bosveld
10) 10. Vrijheid voor gevorderden – Paul Teule
11) Bonustip: Rusteloosheid – Ignaas Devisch
[ BLOG ] Heb je verbinding nodig om vrijheid te ervaren? Of moet je eerst vrijheid ervaren voordat je je kunt verbinden?
In een mailwisseling met mijn redactrice Eva, vroeg ze: ‘Ik ben wel benieuwd hoe vrijheid en verbinding volgens jou samenhangen?’ Mijn antwoord luidde als volgt.
Verbinding met jezelf helpt in het verbinden met een ander
Ik denk dat hoe meer verbinding je met jezelf hebt (door het oplossen van blokkades, oordelen en angsten = vrijheid), hoe meer je in staat bent om met een ander te verbinden. Dat komt omdat je dan jouw angsten en oordelen niet op de ander projecteert en diegene kan zien zoals hij of zij werkelijk is.
Wanneer je iemand ziet zoals hij is, kun je je zelfs verbonden voelen met iemand die gedrag vertoont dat je afkeurt, of iemand die er compleet andere overtuigingen dan jij op nahoudt.
Dus op die manier zou ik zeggen: Ja, het is waar dat hoe meer vrijheid je voelt, hoe beter je je kunt verbinden.
Het feit dat je in staat bent te verbinden betekent niet dat verbinding er automatisch is
Om te verbinden met een ander is het nodig dat je uitreikt. Een voorbeeld.
Een monnik die in een grot op een berg woont, kan heel zen en vrij zijn. In totale tevredenheid met zichzelf en met veel liefde voor de mensheid urenlang in lotushouding zitten. Er is geen noodzaak om naar het dorp beneden in de vallei af te dalen, want de monnik voedt zichzelf van binnenuit met alle energie en liefde die hij nodig heeft.
Niemand neemt de moeite om de tocht de berg op te ondernemen. Niemand komt hem ooit storen, uitdagen of om hulp vragen. Dus als de monnik niet zelf van zijn berg afkomt, heeft hij een zeer rustig en vredig bestaan.
Maar ik vraag me af:
Doet hij zichzelf en de mensheid daar niet mee tekort?
Kan hij met zijn liefdevolle houding misschien meer van betekenis zijn? Door juist eens het dorp te bezoeken en daar verbinding te maken met de mensen op het marktplein?
Ik denk dat de mens een sociaal dier is en een ‘rijker’ leven leidt wanneer hij onderdeel van een gemeenschap is. Alsof in verbinding met een ander mens ‘het leven’ gebeurt. Daar kun je (aan)geraakt worden, daar is uitwisseling mogelijk en gebeuren er onverwachte dingen. Grote en kleine wonderen.
Je hebt verbinding dus niet nodig om vrijheid te ervaren, wel om het leven te ervaren.
Ineens is vrijheid niet het hoogste goed, maar in-vrijheid-verbonden-zijn
Dus dat je niet alleen maar met je hoofd in de wolken zen loopt te wezen, maar het leven in al zijn volheid beleeft. Van eenheid naar dualiteit. Vrij om beide kanten te beleven. Op dat moment beweeg je je precies tussen te vast, zoals ik beschreef in Thuis zonder huis, en te los, zoals in Vlieg vrij.
In vrijheid verbonden zijn betekent ook: schuld nemen
Als je je verbindt met andere mensen, heeft jouw gedrag vanzelfsprekend invloed op anderen. Dan zorgt jouw actie waarschijnlijk voor een reactie – daar moet je dan ook weer mee dealen. En af en toe schuld nemen, zoals Els van Steijn zo mooi beschrijft in haar blog Hoe ga je om met schuld.
Om te groeien en volwassen te zijn, ontkom je niet aan de dynamiek van je schuldig maken. We leven in een wereld van dualiteiten: van twee kanten. De andere kant van het lieve brave meisjes/jongetjes syndroom is je daderschap nemen. Hier bedoel ik (…) dat je verantwoordelijkheid neemt voor jouw leven. – Els van Steijn
Verbonden zijn met het grotere geheel: neem je verantwoordelijkheid
Verbonden zijn gaat over onderdeel zijn van het grotere geheel. Dit maakt dat je daar verantwoordelijkheid voor zal moeten nemen, in plaats van individualistisch te leven en je nergens wat van aan te trekken. Dat betekent verantwoordelijkheid nemen voor wat mijn keuzes voor schade aanbrengen.
Klinkt groots en meeslepend, maar ik bedoel zaken als:
Wat voor kleding en schoenen draag ik?
Wat eet ik?
Hoe verplaats ik me?
Wat koop ik?
Waar koop ik?
Elke keuze die ik daarin maak heeft invloed op het grotere geheel. En zodra ik me bewust wordt wat voor invloed dat is, probeer ik het te verbeteren.
Laat ik van mijn berg afkomen en afdalen naar het dorp.
Ik lees voor uit mijn boek Vlieg vrij (2020). Het fragment speelt zich af in de periode dat ik ongeveer veertien jaar ben, en mijn vader net verloren heb. Ik ga naar de psycholoog, omdat ik problemen heb met ademhalen, maar de huisarts kan niets vinden…
Ga er lekker voor zitten en luister naar mijn avonturen.
Ik hoop dat jouw ervaring, als je naar de psycholoog bent geweest, een stuk fijner was. Dit is hoe ik het heb ervaren, maar dat zegt uiteraard niets over het werk van psychologen in het algemeen. In vele gevallen kan therapie je prettige handvatten geven om met de uitdagingen des levens om te gaan. Hoe ik zelf met mijn innerlijke worstelingen aan de slag ging, lees je in Vlieg vrij.
In Vlieg vrij lees je over:
hoe je liefdesrelatie aanleiding kan zijn tot zelfonderzoek
verschillende middelen om naar binnen te keren
wanneer mediteren een worsteling wordt, en hoe dat te voorkomen
wat het brengt als je gewend bent nare gevoelens weg te stoppen
wat het brengt als je leert nare gevoelens toe te laten
hoe het mogelijk is om een relatie liefdevol te beëindigen
hoe het je lukt om in elke situatie 100% jezelf te zijn
Ben je nieuwsgierig geworden?
Je kunt Vlieg vrij hier bestellen, voor 19,95 euro. Als cadeau voor jezelf of voor een ander!
[ NOTITIE ] Net als vorig jaar schreef ik deze winter een nieuwjaarsspeech aan mezelf (lees mijn speech voor 2020 hier), georganiseerd en begeleid door Marc en Yvonne van Ruimte voor Helden. Vorig jaar las mijn zus mijn verhaal aan me voor, deze editie vroeg ik Marc om mijn speech voor te dragen. We hielden zowel de voorbereidingsdag als de speech-dag online. Anders, maar niet minder indrukwekkend.
Mijn wens aan mezelf voor dit jaar is…*
Lieve Iris,
Komend jaar wordt een jaar van bewegen naar het midden: het hier en nu, ín je lichaam. Want wanneer je hier aanwezig bent, kan alles dat voor jou bestemd is, ontvangen worden.
Je bent gewend je uit te strekken en alle uithoeken te onderzoeken. Maar dit jaar mag je je bevindingen rustig leven, waarbij deze drie bewegingen naar het midden vast een fijne leidraad vormen.
Drie bewegingsrichtingen
De eerste is niet hoog in de kosmos of diep in de aarde zijn, maar hier zijn, stevig gegrond in je lichaam. Wat voel je daar?
De tweede beweging is om te focussen op jezelf en je inner circle. Dat betekent dus om niet te veel gericht te zijn op links of rechts van je, oftewel op de buitenwereld. De vraag is: Wat speelt er in jou?
De derde beweging is om met je aandacht niet vóór je te zijn, in de toekomst, of achter je, in het verleden, maar om je aandacht naar het midden te verplaatsen; het nu. Kun je aanwezig en zonder oordeel zijn?
Stilstand is achteruitgang?
Twee extra bewegingsrichtingen zijn om je as draaien en jezelf groter of kleiner maken. Voel welke beweging je wilt maken en kom uiteindelijk weer terug in het midden.
Oefen in geduld en overgave, want alles is er. Waar je nu bent is precies goed voor jou.
* Deze tekst bestaat uit fragmenten uit de hele speech en vormt zo een mooie samenvatting.
Onderstaande symbolen (de appelboom, de bron en de valk) zullen me helpen om deze bewegingen te maken.
[ ARTIKEL ] Voor de rubriek Cool People werd ik door Nils Elzenga geïnterviewd voor Salt Magazine, het artikel verscheen in de wintereditie 2020/21.
Minder doen?
Dingen op wilskracht willen forceren, dat kost veel te veel energie. Daarom probeer ik zoveel mogelijk in actie te komen vanuit een staat van zijn. Lees hier meer over in het onderstaande stuk:
Tip! Schrijf je in voor de nieuwsbrief van Salt. Het is een van de weinige nieuwsbrieven waar ik zelf altijd naar uitkijk en veel inspiratie uit haal.
[ ARTIKEL ] Wat is vrijheid voor jou en hoe vind je die vrijheid? 24 november 2020 verscheen er een artikel over mijn levensstijl als huizenoppasser in de Uitkijkpost, de lokale weekkrant van Heiloo. Dit naar aanleiding van mijn verblijf in Pakhuis Dekker in Heiloo. Ik zou daar eigenlijk een tijdje op een kat + huis passen, maar omdat de bewoonster vanwege corona niet op reis ging, werden de plannen iets gewijzigd. Nu woon ik als alternatief zo’n twee maanden in de bed & breakfast van Pakhuis Dekker, een geweldige plek midden in het centrum van Heiloo.
Een fragment uit het artikel:
“Dit is een belangrijke vraag die Iris Schlagwein de laatste vier jaar aan zichzelf heeft gesteld en zeker ook aan de lezers van haar nieuwste boek Vlieg Vrij. Iris (34) uit Noordwijk is schrijfster van twee boeken, levenskunstenaar én huizenoppasser. De aankomende weken verblijft ze op uitnodiging van Jacky Mol in Pakhuis Dekker in Heiloo.”
Twee boeken over persoonlijke ontwikkeling
“Hoe ze haar persoonlijke ontwikkeling en dit moderne nomadebestaan beleefd heeft en wat ze over het loslaten van zekerheid en over zichzelf heeft geleerd, beschrijft ze in haar boeken Thuis zonder huis en Vlieg vrij. Thuis zonder huisgaat over omgaan met weerstand van anderen maar ook vanuit haarzelf, over positief blijven en moed houden om buiten de gebaande paden te treden. ‘Momenteel voelt het goed om meer vastigheid te hebben. Ik heb daarom een stacaravan gekocht waar ik in de zomer verblijf. Zo blijft er nog ruimte genoeg om vrije tijd in te plannen als ik daar behoefte aan heb.’
Op 10 oktober kwam haar nieuwste boek uit, Vlieg vrij. Ze heeft het bijna in één keer geschreven, zo graag wilde ze vertellen over wat onafhankelijkheid voor haar betekent. In dit boek laat Iris zien wat er met haar gebeurde toen ze haar persoonlijke trauma’s en angsten onder ogen kwam en accepteerde. Ze beleefde hierdoor ultieme innerlijke vrijheid.”
[ ARTIKEL ] Minder is meer? Dat kan gaan over spullen of eten, maar ook over minder vaste lasten, of minder schermtijd. Ik werd gefotografeerd in mijn caravan afgelopen zomer, als achtergrond voor het interview dat verscheen in het boek ‘Vandaag nog blij met jezelf’. In dit boek zijn allerlei inspirerende verhalen gebundeld die je helpen om je blijer met jezelf te voelen.
Minder is meer… ja, minderen op bepaalde vlakken is daarvoor één van de manieren.
Hoe is het minderen begonnen?
“Mijn vriend en ik hadden net samen een huis gekocht toen de relatie uitging. Omdat ik me niet meteen weer wilde vastleggen op een nieuwe plek, heb ik mijn spullen achtergelaten en ging ik op huizen passen.
Per jaar woon ik op zo’n veertien plekken, steeds in een nieuwe omgeving waarin ik op onderzoek uit kan. Zo zat ik laatst twee maanden in een minuscuul dorp in Limburg, zonder supermarkt, maar met een heerlijk bos en een lokale vlaaienboer waar je ook kon koffiedrinken. Ik heb veel gemediteerd, gelezen en gesport en me geen seconde verveeld of eenzaam gevoeld”.
Boek: Vandaag nog blij met jezelf, uitgeverij Thema (2020).
Tekst en redactie: Pam van der Veen
Foto: Barbara Lodewijks
Het interview hoorde bij de rubriek ‘minder is meer’.
[ BLOG ] Precies een week geleden bereidde ik me voor op het 24 uur observeren van de horizon, samen met een groep van in totaal 24 deelnemers. We brachten tijdens de herfstequinox, als de dag precies even lang donker als licht is, een hele dag op het strand door, met als doel tijd en ruimte te creëren. Tijd en ruimte om een dag lang met onverdeelde aandacht bij jezelf te zijn.
Meedoen aan dit project van bedenker Bruno van den Elshout stond al lang op mijn verlanglijstje, en nu zou het er eindelijk van komen – een aantal dagen voor mijn 34e verjaardag en voor het uitkomen van mijn volgende boek Vlieg vrij.
Schakelen van rust naar actie
Het uitkomen van Vlieg vrij op 10 oktober, betekent voor mij omschakelen naar actie. Meer naar buiten treden en meer plannen. Veel meer gesproken en gedachte woorden. Hoe geef ik die actie zelf vorm, in plaats van dat ik me erdoor laat overspoelen?
De horizonobservatie zag ik als een mooi moment om me open te stellen voor wat mijn boek gaat brengen. Om de grootsheid te voelen van wat dit verhaal in zich draagt. En daar innerlijke ruimte voor maken. Kan ik ontvangen? En hoe laat ik dat wat ik krijg weer verder stromen?
Goed voorbereid verschijn ik aan de vloedlijn
Bruno organiseerde deze editie samen met Lars Doyer en Helen Hartmann. Ter voorbereiding vroegen ze alle deelnemers hun motivatie te beschrijven. Ik schreef onder andere:
‘Ik ga uit van cadeautjes. Van de elementen en van de andere deelnemers. Stilte, staren, verbinding, voelen. Gronden in het zand, stromen in de zee, spelen met de wind, vliegen in de wolken.’
Die cadeautjes heb ik gekregen, en nog meer dan dat. Hier volgen mijn ervaringen in 24 uur horizon-observeren.
Maandag 21 september rond 19.30 uur, verwachting
We zijn aangekomen op het Zuiderstrand in Den Haag en iedereen heeft zich geïnstalleerd in de formatie langs de vloedlijn. De zon beweegt zich nu gestaag richting de horizon.
Het Gaat Beginnen.
Er heerst een verwachtingsvolle sfeer en een aantal deelnemers, waaronder ik, nemen alvast een duikje in de zee. We springen in de golven en zijn uitgelaten als kinderen die extra laat mogen opblijven.
Rond 21.30 uur, weerstand
In korte tijd is het heel donker geworden. En ook vochtig. Ik heb alle kleding die ik bij me heb aangetrokken om warm te blijven vannacht. De lucht is kraakhelder. De eerste sterren zijn zichtbaar en als ik naar links kijk zie ik de maan; een rode sikkel vlak boven de lichten van de Maasvlakte. Het is bijna windstil.
Uiterlijk rustig zit ik in mijn tuinstoel en kijk ik naar de diepzwarte zee. Ondertussen voel ik me geprikkeld en enorm onrustig. Het kleine beetje wind dat er is, stoort me. De geluiden van de golven en de vissersboten klinken oorverdovend. Nu ik stilzit kan de onrust die blijkbaar in me zit, zich laten zien.
Dit muziekstuk van ca. 45 minuten sluit prachtig aan bij dit gevoel:
Rond 22.30 uur, verbinden
Laat ik eens ‘landen’. Ik doe mijn ogen dicht en maak verbinding met Moeder Aarde onder mij. Daarna met Vader Hemel boven mij. Ik voel hoe ik in verticale verbinding sta met het Al-wat-is.
Dan verbind ik me horizontaal, met het reisgezelschap. Mijn ‘gevoels-tentakels’ strek ik uit ver links en ver rechts van mij. In gedachten groet ik elke broeder en zuster die samen met mij deze 24 uur het onbekende in duikt.
Ik visualiseer dat wat achter me ligt: het strand, de duinen, het bos, de stad. Met als ankerpunt het vuur op het strand, wat daar de komende 24 uur zal branden. Dit ligt letterlijk achter me. En ik sta ook stil bij dat wat figuurlijk achter me ligt, bijvoorbeeld de reis hier naartoe. Want vanochtend vertrok ik na een lang vakantieweekend uit een klein dorpje in de Vogezen, om op tijd hier te kunnen zijn.
Als laatste visualiseer ik dat wat voor me ligt: de zee, de horizon, de lucht en de sterren. En ik denk aan mijn boek, de herfst en het huisoppassen komende winter.
Ik ben geland. Mijn gemoed is honderdtachtig graden veranderd. Ontspannen in mijn warme holletje ben ik klaar voor de nacht. Nieuwsgierig kijk ik naar de lichten op zee, de sterren en de golven, die zich nu langzaam beginnen terug te trekken, op weg naar eb.
Van maandag op dinsdag rond 00.00 uur, in vuur en vlam
Ik schrik wakker en ben verbaasd dat ik in slaap gesukkeld ben. Het liefst blijf ik zoveel mogelijk wakker vannacht, dus ik wandel naar het vuur om mezelf wat op te peppen. Het hart van de vuurvrouw in mij breekt als ze ziet dat de houtblokken achteloos op de kolen zijn gegooid. Als een ware Indiaan werk ik er blok voor blok naartoe om een hete kern te bouwen, zodat het vuur oplaait en de kolen witheet gloeien.
Rond 04.00 uur, mildheid oefenen
Mijn windscherm, stoel en dekentje zijn nat van de druppeltjes mist. Ik wil voorkomen dat ik het koud krijg dus ik wissel vuur en zee met elkaar af. Even voelt dat als ‘cheaten’. Ik kom hier toch om naar de horizon te kijken, is bij het vuur zitten dan wel ok? Ik besluit mildheid te oefenen. Dit is geen leger-exercitie, ik hoef niets te bewijzen en mag mezelf best wat warmte gunnen.
Rond 06.00 uur, de ochtend verschijnt
En ineens is daar het ochtendlicht. Ik had me ingesteld op een lange lange nacht, en nu is-ie al voorbij! De zee rukt in hoog tempo op. De meeste mensen verplaatsen voor de zekerheid hun stoel en scherm een paar meter naar achteren, om geen natte voeten te krijgen.
Rond 10.00 uur, (on)verwachte cadeaus
Zoals gehoopt krijg ik vele cadeautjes. Vannacht kon ik al urenlang genieten van magische zeevonk en ik zag twee sterren vallen. Overdag spot ik een groep lepelaars in hun reis naar het zuiden, een verdwaalde zwaan in de branding. Tel daarbij honderden meeuwen op en ik mag concluderen dat witte vogels een thema zijn.
Zeevonk. foto: Indebuurt.nl
Ik krijg vandaag niet alleen cadeautjes van de natuur, ook cadeaus van mijn medereizigers. In de vorm van een blik die zegt: yes, wij doen dit samen. Gedeelde stille vreugde over het eerste ochtendlicht. Een smaakvolle cappuccino drinken, even in de bewoonde wereld van strandtent de Fuut. Richting het einde van de dag een mooi gesprek waarin alles flowt.
Rond 12.00 uur, samen én alleen
Expres zoek ik weinig contact met mijn mede-observeerders. Een deel van mij vindt dat jammer. Want ik wil best weten wie al die leuke mensen zijn, die net als ik interesse hebben in deze ervaring.
Wat drijft hen, wie zijn ze, wat ervaren zij op dit moment? Maar dit is geen theekransje of netwerkevent. Ik ben hier voor mij. Laat ik die vragen aan mezelf stellen. Wat drijft me, wie ben ik, wat ervaar ik op dit moment? En laat ik die vragen blijven stellen, ook als mijn aandacht verslapt.
Rond 15.00 uur, stilstand
Dat gebeurt in uur 20, 21 en 22 van de 24 uur. De zon schijnt fel, het is weer eb geworden. Vele Hagenezen en dagjesmensen genieten van mogelijk de laatste zomerse dag. Mijn beeld verandert urenlang amper. Ik zie voornamelijk zand, honden, baasjes van de honden, meeuwen, een bootje in de donkerblauwe zee met daarboven een helderblauwe lucht, nog meer honden en nog meer mensen, met of zonder honden.
Tegelijk is dat niet waar, want natuurlijk verandert er van alles, maar mijn mind wil dat niet zien. Die is moe. Die heeft nu wel lang genoeg bewust geobserveerd en wil nu gewoon weer even op standje makkelijk.
Eerst doe ik liggend op mijn deken een dutje in de warme zon. Fijn om mijn lijf wat rust te geven, maar als ik daarna weer op mijn stoel plaatsneem lijkt mijn beeld nog steeds niets veranderd.
Hebben Bruno, Lars en Helen de tijd stiekem stil gezet?
Rond 16.00 uur, verveling
Ik verveel me en de trekkracht naar mijn telefoon is groot. Ik kan toch heus wel even een foto maken? Nee, ik wil deze 24 uur geen scherm in mijn handen hebben.
Iets anders wat trekkracht veroorzaakt om als afleiding te dienen, is mijn eten. Waar ik de afgelopen uren amper trek had en af en toe voor de vorm iets kleins at, heb ik nu ineens zin om te snacken. Eerst eet ik mijn salade, dan een broodje brie en mijn toetje is chocola.
Ik geef toe aan de afleiding maar natuurlijk neemt het de onrust niet weg. Wat is er dan nog over om me mee te vermaken? Ik heb expres geen notitieboekje en pen bij me. Dan zit er nog maar één ding op. Naar de horizon kijken. Ik geef me over en met hernieuwde zin bestudeer ik mijn uitzicht.
foto: Bruno van den Elshout
Rond 19.00 uur, inzichten
De zon gaat bijna onder – het einde is in zicht. Ik bedenk dat zowel de natuur die ik aanschouwd heb als deze hele dag en het hele leven, volgens dezelfde cyclus verlopen. Tegengestelden wisselen elkaar constant af. En dat is maar goed ook, want als alleen maar de zon schijnt wordt het al gauw saai, zoals ik in de afgelopen uren ervaarde. Het zijn dus óók de uitdagingen en ellendige momenten, die het leven interessant en waardevol maken.
Tijdens mijn voorbereiding vroeg ik me af: Hoe geef ik actie zelf vorm, in plaats van dat ik me erdoor laat overspoelen? De zee en de horizon gaven me het antwoord; alles is er. Je kunt het misschien nog niet zien, maar het is er wel – net als de zee, de horizon en dat wat daarachter ligt. Het komt en gaat vanzelf en daar hoef je niets voor te doen. Ik hoef dus geen actie te vormen en ook niet bang te zijn overspoeld te worden. Als dat dreigt te gebeuren zet ik gewoon mijn stoel een paar meter naar achteren.
Een andere vraag was: Kan ik ontvangen? En hoe laat ik dat wat ik krijg weer verder stromen? Ook daarover heb ik een antwoord gekregen. Zodra ik verstil, sta ik open om cadeautjes te zien en in ontvangst te nemen. En in die openheid kan ik zelf ontspannen en cadeautjes voor anderen bedenken en geven.
Rond 20.00 uur, afsluiting en afscheid
De zon is ondergegaan en dat betekent dat de 24 uur erop zitten. We pakken onze bescheiden nederzetting weer op en lopen met zijn allen naar het verzamelpunt, waar we nog maar één etmaal geleden elkaar voor het eerst ontmoeten. Enigszins overweldigd en dankbaar voor deze gezamenlijke ervaring, neemt iedereen afscheid van elkaar, om een voor een weer terug te keren naar ieders ‘gewone leven’.
Dank Bruno, Lars en Helen, voor het mogelijk maken van deze ervaring, voor het zorgvuldige voorbereiden en het ruimte maken tijdens de 24 uur samen.
Headerfoto: Bruno van den Elshout.
Vandaag ben ik 34 geworden. Volgens het boekje ‘Nog vele jaren’ van Hans Korteweg is dit het laatste jaar van de vijfde fase: ‘de wereld in’.
De wereld in, dat heb ik inderdaad gedaan de afgelopen zeven jaren. Zeven jaar geleden, in 2013, was ik nét begonnen als zpp-er, toen nog als ‘Schoon Schip Organizing’, dat later ‘Ruim Je Leven Op’ werd. Als professional organizer hielp ik mensen hun huis en leven op orde te brengen.
34 jaar en steeds lichter leven
Het zaadje voor een licht & vrij leven was geplant, en maakte in 2016 een groeispurt door. Ik liet mijn lange relatie en koophuis achter me en woonde vier jaar zonder eigen huis, als huisoppas.
Nu is er weer een verandering gaande. Een beweging naar meer vastigheid en meer plannen. Meer in mijn lijf. Dit jaar kocht ik een stacaravan, wat zeven maanden per jaar mijn thuis is. De overige vijf maanden (binnenkort dus!) reis ik weer het land door en pas ik op huizen & katten.
Ik wilde me ook innerlijk vrij voelen
De wereld in. Ik liet mijn hele hebben en houwen achter en vertrok op avontuur. Dat leidde tot het schrijven van twee boeken, verschillende reizen naar Azië en een TEDx-talk – eindelijk durf ik mijn stem te laten horen.
Met als volgende mijlpaal het uitkomen van mijn boek Vlieg vrij op 10 oktober, waarin ik vertel hoe ik mezelf INNERLIJK bevrijdde, in de periode dat ik UITERLIJK een behoorlijk vrij leven leidde. Ik vermoed dat dit komende levensjaar in het teken zal staan van Vrij Vliegen.
Vrijdag 25 september 2020. Vandaag neem ik rustig de tijd om terug te blikken en vooruit te kijken, te schrijven, te dwalen in de kringloopwinkel, taart te eten met mijn lieve nichtjes, de zee te zien en lekkere maaltjes voor mezelf te bereiden.
‘Vlieg vrij’ is het perfecte boek voor wie zich vrij wil voelen. Voor wie zijn angsten wil ontmaskeren en zijn visie op het leven durft te herzien. Bestel het boek hier.
