india

Hoe was het in India? Smog + herrie = helderheid

[ BLOG ] Deze week ben ik teruggekomen van een zes-weekse reis samen met vriendin Denise. Tijdens eerdere reizen zocht ik haar op in Bali en zocht ze mij op in Thailand, nu reisden we door Zuid-India.

Eind januari vlogen we via Frankfurt naar Bangalore, een stad met meer dan twaalf miljoen inwoners, waar we natuurlijk – net als iedereen die India voor het eerst bezoekt – overweldigd werden door alle indrukken. 

Als je nog nooit in India geweest bent…

Stel je voor dat je op de heetste zomerdag je wc niet doortrekt, een pannetje kruidige chai op het vuur laat pruttelen, wierook aansteekt en de radio op z’n hardst aanzet, net als de tv en Youtube op je telefoon. Hang je vochtige was op aan een waslijn dwars door de woonkamer, net als al je kerstverlichting (het liefst knipperend). Zet de voordeur open, parkeer je auto met de uitlaat naar de deur gericht, laat ‘m stationair draaien, zet de autoradio keihard aan en laat je partner onophoudelijk toeteren achter het stuur. Keer je vuilnisbak en GFT-bak om in de tuin (bonuspunten als je er een geelgeverfde koe bij regelt die de etensresten ertussenuit eet), maak er een vuur bij en verbrand daarin al je plastic afval, plus dat van de rest van de straat.

Dan kom je in de buurt van hoe een stad in India klinkt, voelt en ruikt. Ga op een bamboematje op de grond zitten, zet een gezellige TL-lamp aan en eet er met je handen een heerlijke Indiase curry van Saravanaa Bhavan in Amsterdam bij, om ook nog te ervaren hoe India proeft. 

Denk je dat ik overdrijf? 

Eigenlijk heb ik me nog ingehouden met deze beschrijving. Maar natuurlijk is niet elke plek in India zo. We hebben tijdens deze reis ook genoten van vers fruit en kokosnoten, koele berglucht, ongelofelijk lieve mensen, zangsessies van de meest bijzondere vogels, uitgestrekte velden vol palmbomen, zeldzame stilte en ontspannen meditatiesessies.

Na een kort verblijf in Bangalore dachten we in Mysore een fijne plek te vinden om rustig te acclimatiseren, maar helaas werd ik op dag vijf van de reis ziek, in een hotelkamer die verre van rustig te noemen was. Natuurlijk wist ik dat ik tijdens deze reis een kleine kans had om aan voedselvergiftiging te ontkomen, maar dat het zo snel zou gebeuren had ik niet gedacht.

Ziekzijn voor gevorderden

Door een pittig virus was dit ziekzijn voor gevorderden; inclusief flauwvallen op mijn kruiptocht richting de badkamer, diarree in bed (sorry Denise) en overgeven in de taxi. In een volgend blog zal ik delen hoe ik het ziekzijn heb beleefd en wat het me uiteindelijk voor inzichten bracht.
In heerlijk oord 3 Hills County in Kalpetta, was beter worden mijn enige focus. Daar had ik nog ongeveer een week voor nodig. 

india
Ik maakte een tekening van 3 Hills County om het personeel te bedanken voor de goede zorgen.

Zes kilo lichter (ja, ik heb zowaar verlichting gevonden in India!) en uiteindelijk volledig uitgerust, reisden we via Fort Kochi en Aleppey verder naar Amritapuri, de ashram van the hugging mother Amma.

‘Een ashram is niet alleen een verzameling levenloze gebouwen, tempels, bomen en woningen. Het is een vitaal, dynamisch en levendig instituut. De spirituele oefeningen, dienstverlening, gebeden en zuivere gedachten en handelingen van de bezoekers en bewoners maken samen met de genade van de meester de ashram tot een heilige en gewijde plaats’ – Amma 

We ontvingen darshan en prasad

Voor twee nachten logeerden we in de ashram, om kort mee te kunnen draaien met het dagschema. We chantten om 04.50 uur de duizend namen van de heilige moeder, gevolgd door een heerlijk kopje hete chai om 06.00 uur, en de rest van de dag volgden we meditatiesessies. We hadden geluk dat Amma zelf aanwezig was. Dat is niet vaak zo, omdat ze de hele wereld over reist om satsang te geven en mensen te knuffelen. 

Natuurlijk ontvingen ook wij een zegening van the hugging mother: een knuffel (darshan) en een papieren zakje as (prasad, om te benadrukken dat het lichaam sterfelijk is en we tot as zullen wederkeren).

Amritapuri is gebouwd rondom de plek waar Amma geboren is. Ondertussen is het uitgegroeid tot een klein dorp waar circa 3500 mensen, zowel Westerlingen als Indiërs, wonen. Dat vergt een strakke organisatie (bedenk maar eens hoeveel kilo’s rijst je moet koken om zoveel monden te voeden).

Hier lees je meer over de spiritual teachings van Amma

india
Het uitzicht vanuit onze kamer in Amritapuri

Van cuisine française naar raw food diet

We vervolgden onze reis per vliegtuig naar de oostkust: van Trivandrum naar Chennai en van daaruit naar kustplaats Pondicherry. Tot 1954 was dit gebied bezet door de Fransen, zodoende zijn er op elke straathoek de heerlijkste croissants en pain-au-chocolats te krijgen. Deze verandering van spijs plus de meer Westerse sfeer in het straatbeeld konden we best waarderen.

In India zijn alle uitersten van het leven te beleven, en wij pasten ons braaf aan. We genoten enkele dagen van de Franse overvloed aan lekkers, om ons vervolgens een kleine week in te schrijven bij Sancya, een nature care hospital.

Ik ben 33: tijd voor een verjongingskuur

In India zijn er naast gewone ziekenhuizen (velen met een uitzonderlijk goede zorg) ook plekken waar je op een alternatieve manier aan je gezondheid kunt werken. Bijvoorbeeld door een panchakarma behandeling (volgens de ayurveda) of een verjongingskuur in een nature care hospital te volgen. Wij kozen voor het laatste. 

Nature cure is based on the realization that man is born healthy and strong and that he can stay by living in accordance with the law of nature. It is believed that even if born with some inherited affiliction the individual can eliminate the disease by putting the natural agents of healthy to the best use. Fresh air, sun shine, proper diet, exercise, natural therapy, scientific relaxation, constructive thinking, and the mental attitude, along with prayer and meditation,all play then part in keeping a sound mind in a sound body. – Zo is te lezen op de website van Sancya.

We kregen allerlei verse sapjes en aten drie keer per dag raw food: het ontbijt bestond bijvoorbeeld uit drie bananen en een kokosnoot en het avondeten was elke dag tomaat, komkommer en wortel. Elke dag anders, want anders gesneden, geraspt of anders op het bord gedrapeerd… 

De originele vorm van yoga

Samen met drie andere vrouwen volgden we het drukke dagprogramma, dat o.a. bestond uit 2x een uur yoga, 2x een uur pranayama-oefeningen en een theory class over the eight limbs of ashtanga yoga and the yogic way of life. Ik genoot enorm van het enthousiasme van onze Indiase leraar, die zo vol was van zijn guru en diens levenslessen dat hij met gemak vijf kwartier in een uur praatte.

Of onze behandeling nou echt zo veel verjonging teweeg heeft gebracht weet ik niet, maar de dagelijkse acupunctuur, baddersessies en massages waren in elk geval erg ontspannend.

Bij het uitkijkpunt naar de Matrimandir

Auroville: glimp van een ideale samenleving

De laatste week van onze trip brachten we door in Auroville, de gemeenschap die door Sri Aurobindo en en zijn geliefde The Mother in de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw bedacht en opgezet is, om de ideale leefomgeving op aarde te creëren. ‘Auroville wants to be a universal town where men and women of all countries are able to live in peace and progressive harmony above all creeds, all politics and all nationalities. The purpose of Auroville is to realise human unity.’

Ik kon bijna niet geloven dat ik nog steeds in India was, zo schoon en stil waren de straten hier, dus de bewoners hier doen sowieso iets heel goed. Alles in Auroville is gericht op zorg voor de aarde, aandacht voor elkaar en het belangrijkste: je persoonlijke reis van bewustzijnsontwikkeling.

‘Man lives mostly in his surface mind, life and body, but there is an inner being within him with greater possibilities to which he has to awake – for it is only a very restricted influence from it that he receives now and that pushes him to a constant pursuit of a greater beauty, harmony, power and knowledge.

The first process of Yoga is therefore to open the ranges of this inner being and to live from there outward, governing his outward life by an inner light and force.’ – Uit de teachings van Sri Aurobindo

Hoogtepunt van de reis

In Auroville is er alle gelegenheid voor om je inner being te ontwikkelen. De lijst van wat er dagelijks in Auroville te doen is eindeloos. Denk aan yogalessen, meditaties, vrouwencirkels, mantrazingen of tai-chi. Maar ook pottenbakken, muziekinstrumenten maken, heilige geschriften bestuderen, leren over permacultuur, vrijwilligerswerk doen of een concert bezoeken. Gelukkig heb ik geen FOMO dus ik heb veel gemediteerd en vooral gefocust op mijn eigen ideeën (lees maar verder).

Niet alleen het activiteitenaanbod maar werkelijk alles in Auroville is erop gericht je bewustzijn te verhogen. Zelfs de gebouwen, de vormgeving van de tuinen en het stratenplan. Het bezoeken van de Matrimandir vond ik een van de hoogtepunten van de reis. De perfectie en pure schoonheid, plus de visie achter dit gebouw hebben me ontzettend geïnspireerd.

india
Deel van de plattegrond van Auroville, met rechts van het midden de Matrimandir en de 12 omringende tuinen

Smog + herrie = helderheid

Terugblikkend op de reis heb ik in de afgelopen zes weken vooral veel helderheid gekregen – dat is dus mogelijk op een plek met een overkill aan prikkels, wie had dat gedacht? Natuurlijk geeft afstand tot de dagelijkse beslommeringen in Nederland helderheid, maar ik vermoed dat het ziek-zijn, de gewijde plekken die we bezochten, het mantra-zingen en alle yoga- en pranayama-oefeningen dat gevoel zeker hebben versterkt.

Helderheid waarover?

Ik kreeg helderheid over mijn woonsituatie (ik ga binnenkort in een caravan wonen, later meer daarover). Helderheid over leven en liefde, over de balans tussen doen en zijn. Daaraan gekoppeld helderheid over mijn volgende boek. 

Ja, ik roep al heel lang dat dat eraan komt en dat de inhoud zich in mijn hoofd vormt. Ik voelde wel waar de inhoud ongeveer over zou moeten gaan, maar begrijpen deed ik het nog niet. Een kader of concreet idee ontbrak nog. Nu is dat kader helder en voelt het als het juiste moment om daadwerkelijk aan de slag te gaan. Ook hierover meer in een volgend blog, voordat dit blog zelf op een boekwerk gaat lijken.

Nog meer India-verhalen? Lees ook de blogs:
Ik word gezien dus ik besta – Oogcontact in India
De waarde van vreemde valuta – Geldzaken in India

Terug op Hollandsche bodem

Nu, terug in Nederland. Lang niet zo kleur- geur- en klankrijk als in India, maar de lente staat voor de deur en er staan me weer genoeg avonturen te wachten. In mijn oppashuis in Eindhoven ga ik rustig verder schrijven, dus binnenkort is te lezen:

To be continued…


Steun je favoriete schrijver

Ben je geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je inzicht gegeven of geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je iets terug willen doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, ik vind het fijn te weten dat je meeleest en -leeft.
  • Deel mijn website of een van mijn blogs via jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Doneer een financiële bijdrage via Support een schrijver.
  • Nodig me uit om een (huiskamer-) lezing te geven op je evenement.
Gezellige drukte op het busstation van Pondi

Meer lezen?

In mijn boek ‘Vlieg vrij’ schrijf ik open, licht en herkenbaar over mijn onderzoek naar innerlijke vrijheid. Het is het perfecte boek voor wie zijn angsten wil ontmaskeren en zijn visie op het leven durft te herzien.

“Je moet helemaal niks – en daarom verdient dit boek de #1 plek in onze landelijke top 10” – Rubin Alaie | besteboekentips.nl

Waardeer je dit artikel?
Deel het in je netwerk. Deel jouw visie of inzichten, en start een gesprek over dit onderwerp.

LinkedIn
WhatsApp
Email
Facebook
Telegram

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders