Notitie

Korte notities, gedachteflarden en overdenkingen van Iris Schlagwein.

Moet je eerst vrijheid ervaren voordat je je kunt verbinden?

Door

[ BLOG ] Heb je verbinding nodig om vrijheid te ervaren?
Of moet je eerst vrijheid ervaren voordat je je kunt verbinden?

In een mailwisseling met mijn redactrice Eva, vroeg ze: ‘Ik ben wel benieuwd hoe vrijheid en verbinding volgens jou samenhangen?’ Mijn antwoord luidde als volgt.

Verbinding met jezelf helpt in het verbinden met een ander

Ik denk dat hoe meer verbinding je met jezelf hebt (door het oplossen van blokkades, oordelen en angsten = vrijheid), hoe meer je in staat bent om met een ander te verbinden. Dat komt omdat je dan jouw angsten en oordelen niet op de ander projecteert en diegene kan zien zoals hij of zij werkelijk is.

Wanneer je iemand ziet zoals hij is, kun je je zelfs verbonden voelen met iemand die gedrag vertoont dat je afkeurt, of iemand die er compleet andere overtuigingen dan jij op nahoudt.

Dus op die manier zou ik zeggen: Ja, het is waar dat hoe meer vrijheid je voelt, hoe beter je je kunt verbinden.

Het feit dat je in staat bent te verbinden betekent niet dat verbinding er automatisch is

Om te verbinden met een ander is het nodig dat je uitreikt.
Een voorbeeld.

Een monnik die in een grot op een berg woont, kan heel zen en vrij zijn. In totale tevredenheid met zichzelf en met veel liefde voor de mensheid urenlang in lotushouding zitten. Er is geen noodzaak om naar het dorp beneden in de vallei af te dalen, want de monnik voedt zichzelf van binnenuit met alle energie en liefde die hij nodig heeft.

Niemand neemt de moeite om de tocht de berg op te ondernemen.
Niemand komt hem ooit storen, uitdagen of om hulp vragen.
Dus als de monnik niet zelf van zijn berg afkomt, heeft hij een zeer rustig en vredig bestaan.

Maar ik vraag me af:

Doet hij zichzelf en de mensheid daar niet mee tekort?

Kan hij met zijn liefdevolle houding misschien meer van betekenis zijn?
Door juist eens het dorp te bezoeken en daar verbinding te maken met de mensen op het marktplein?

Ik denk dat de mens een sociaal dier is en een ‘rijker’ leven leidt wanneer hij onderdeel van een gemeenschap is.
Alsof in verbinding met een ander mens ‘het leven’ gebeurt. Daar kun je (aan)geraakt worden, daar is uitwisseling mogelijk en gebeuren er onverwachte dingen. Grote en kleine wonderen.

Je hebt verbinding dus niet nodig om vrijheid te ervaren, wel om het leven te ervaren.

Ineens is vrijheid niet het hoogste goed, maar in-vrijheid-verbonden-zijn

Dus dat je niet alleen maar met je hoofd in de wolken zen loopt te wezen, maar het leven in al zijn volheid beleeft. Van eenheid naar dualiteit. Vrij om beide kanten te beleven. Op dat moment beweeg je je precies tussen te vast, zoals ik beschreef in Thuis zonder huis, en te los, zoals in Vlieg vrij.

Tussen verbinden – loslaten.
zekerheid – onzekerheid,
verkrijgen – verliezen,
ontvangen – geven,
hechten – onthechten,
toenadering – afstand,
gezamenlijk – eenzaam,
leven – dood,
veiligheid – avontuur.

In vrijheid verbonden zijn betekent ook: schuld nemen

Als je je verbindt met andere mensen, heeft jouw gedrag vanzelfsprekend invloed op anderen. Dan zorgt jouw actie waarschijnlijk voor een reactie – daar moet je dan ook weer mee dealen. En af en toe schuld nemen, zoals Els van Steijn zo mooi beschrijft in haar blog Hoe ga je om met schuld.

Om te groeien en volwassen te zijn, ontkom je niet aan de dynamiek van je schuldig maken. We leven in een wereld van dualiteiten: van twee kanten. De andere kant van het lieve brave meisjes/jongetjes syndroom is je daderschap nemen. Hier bedoel ik (…) dat je verantwoordelijkheid neemt voor jouw leven. – Els van Steijn

Verbonden zijn met het grotere geheel: neem je verantwoordelijkheid

Verbonden zijn gaat over onderdeel zijn van het grotere geheel. Dit maakt dat je daar verantwoordelijkheid voor zal moeten nemen, in plaats van individualistisch te leven en je nergens wat van aan te trekken. Dat betekent verantwoordelijkheid nemen voor wat mijn keuzes voor schade aanbrengen.

Klinkt groots en meeslepend, maar ik bedoel zaken als:

  • Wat voor kleding en schoenen draag ik?
  • Wat eet ik?
  • Hoe verplaats ik me?
  • Wat koop ik?
  • Waar koop ik?

Elke keuze die ik daarin maak heeft invloed op het grotere geheel. En zodra ik me bewust wordt wat voor invloed dat is, probeer ik het te verbeteren.

Laat ik van mijn berg afkomen en afdalen naar het dorp.

Hoe kan ik daar van betekenis zijn?

mogelijkheden

Over oneindige mogelijkheden en nog onbekende gebeurtenissen

Door

[ NOTITIE ]  In elk moment schuilt een onverwachte wending van ieders verhaal. Dat kan ongewenst zijn maar vaak ook erg gewenst.
Elk moment heeft draagt een oneindig aantal mogelijkheden in zich, die ik nog niet kan overzien. Dat gegeven kan beangstigend werken (want wat voor pijnlijks staat je te wachten…), of juist bekrachtigend (er staat je nog van alles te wachten!).

Mogelijke mogelijkheden

Deze prachtige tekst, geschreven door Mary Standing Otter, herinnert mij eraan dat wat nu nog onzichtbaar is, wel al tot de mogelijkheden behoort… Dat geeft hoop, vertrouwen en inspiratie!

“Right now there are Tibetan Buddhist monks in a temple in the Himalayas endlessly reciting mantras for the cessation of your suffering and for the flourishing of your happiness.

Someone you haven’t met yet is already dreaming of adoring you.

Someone is writing a book that you will read in the next two years that will change how you look at life.

Nuns in the Alps are in endless vigil, praying for the Holy Spirit to alight the hearts of all of God’s children.

A farmer is looking at his organic crops and whispering, “nourish them.”

Someone wants to kiss you, to hold you, to make tea for you.

Someone is willing to lend you money, wants to know what your favorite food is, and treat you to a movie.

Someone in your orbit has something immensely valuable to give you — for free.

Something is being invented this year that will change how your generation lives, communicates, heals and passes on.

The next great song is being rehearsed.

Thousands of people are in yoga classes right now intentionally sending light out from their heart chakras and wrapping it around the earth.

Millions of children are assuming that everything is amazing and will always be that way.

Someone is in profound pain, and a few months from now, they’ll be thriving like never before. From where they are, they just can’t see it .

Someone who is craving to be partnered, to be acknowledged, to arrive, will get precisely what they want — and even more. And because that gift will be so fantastical in it’s reach and sweetness, it will quite magically alter their memory of angsty longing and render it all “So worth the wait.”

Someone has recently cracked open their joyous, genuine nature because they did the hard work of hauling years of oppression off of their psyche — this luminous juju is floating in the ether, and is accessible to you.

Someone just this second wished for world peace, in earnest.

Some civil servant is making sure that you get your mail, and your garbage is picked up, that the trains are running on time, and that you are generally safe.

Someone is dedicating their days to protecting your civil liberties and clean drinking water.

Someone is regaining their sanity.
Someone is coming back from the dead.
Someone is genuinely forgiving the seemingly unforgivable.
Someone is curing the incurable.

You. Me. Some. One. Now.”

Geschreven door Mary Standing Otter

‘Mary is a visionary, a writer and an accomplished ceremonial alchemist. She is gifted in her ability to create a clean and judgment free space or sanctuary for healing and transformation and lives a life of spiritual awareness and healing. A healed healer, she thrives on passing on what she knows to those who are open, ready and willing to learn’.

oogcontact

Ik word gezien dus ik besta? Oogcontact in India

Door

[ NOTITIE ] Hoe voelt het als niemand je aankijkt? Als je helemaal geen oogcontact krijgt?

Eerder schreef ik over De ogen zijn de ramen van de ziel. In India heb ik weer een hele nieuwe ervaring met (aan)kijken en contact maken. 

Oogcontact in de grote stad

In de eerste week in Bangalore (met zo’n twaalf miljoen inwoners) ervaarde ik hoe naar het voelt om op straat niet aangekeken te worden. Om volledig genegeerd te worden, eigenlijk. Zelfs bij binnenkomst in een winkel of hotel heb ik het gevoel dat ik actief iemand aan moet spreken om contact te leggen.

Zou het een vorm van respect zijn in een overbevolkt land, om iedereen in zijn eigen bubbel te laten en vooral niet lastig te vallen met een blik? Zijn twee wandelende Westerlingen zo’n raar fenomeen dat men niet weet hoe ons te bejegenen? Ligt het aan het feit dat we een van de weinige vrouwen zijn, op plekken waar zo’n 90% van de mensen op straat man is? Ik ben er nog niet achter.

Ik snap ook wel dat ik niet elke man met een overdreven glimlach moet begroeten, aangezien dat verkeerd kan worden opgevat en de kans bestaat dat ik niet meer van ‘m af kom, of erger. Maar af en toe een blik of knikje van herkenning wanneer je elkaar passeert, ongeacht geslacht, kan ik toch wel erg waarderen.

Waarom is dat?

Ik heb blijkbaar behoefte aan contact, aan ‘gezien’ worden. Misschien is het een eerste levensbehoefte om te weten dat je bestaat door gehoord en gezien te worden door een ander levend wezen.

Als ik het gevoel overdrijf is het alsof ik ga twijfelen aan mijn eigen bestaan.
Besta ik wel?
Hallo, ziet iemand mij?
Blijkbaar ontleen ik bestaansrecht aan het feit of een ander mij erkent.
Niet ‘Ik denk dus ik ben’ (- René Descartes) maar ‘Ik word gezien dus ik besta’? 

Huh, zwaaien ze naar mij?

Het andere uiterste beleef ik ook. Nu we enkele dagen in Fort Kochi doorbrengen, een eiland bij de stad Kochi, is het contact met de Indiërs compleet anders.

Een vrouw die vanuit een restaurant breed lachend naar me zwaait, alsof ze een oude bekende ziet. Groepjes tienermeisjes die ons stiekem bekijken en verlegen glimlachen wanneer ik dat zie. Groepjes tienerjongens die ons begluren en betrapt wegkijken wanneer ik oogcontact maak. Een streetfoodverkoper die naar Denise roept: “Ma’am, I love you!”

Nou nou, blijkbaar is een Indiase romance hier zó geregeld.

We staan stil op straat in een riksja, een oudere man ziet ons en lacht naar ons. Dan loopt hij weg, praat druk met een jongere man, neemt hem aan zijn arm mee om hem ons te laten zien. Ze giechelen: “Hi girls, how are you? Where are you from?”
De meeste mensen die we spreken willen weten waar we vandaan komen en wat voor beroep we hebben. Een gezin eet naast ons, maakt stiekem selfies met ons duidelijk op de achtergrond. Na een tijdje vraagt het hoofd van het gezin of we met hem, zijn vrouw en zoon op de foto willen?

Hier zou ik bijna sterallures krijgen, zoveel mensen behandelen ons als beroemdheden. Ik zou er bijna van gaan denken dat ik erg bijzonder ben. 

oogcontact

 

Steun je favoriete schrijver

Ben je geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je inzicht gegeven of geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je iets terug willen doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, ik vind het fijn te weten dat je meeleest en -leeft.
  • Deel mijn website of een van mijn blogs via jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Doneer een financiële bijdrage via Support een schrijver.
  • Nodig me uit om een (huiskamer-) lezing te geven op je evenement.

 

duisternis

De duisternis welkom heten (+verhaal van Toon Tellegen)

Door

[ NOTITIE ]

duisternis – lichtheid
controle – overgave 
vastzitten – loslaten
dood – leven
onverschilligheid – liefde
afgescheiden – verbonden

uitademing – inademing
kabaal – stilte
woede – vreugde
leerling – meester
pijn – genot
angst – vertrouwen

ongezond – gezond
minder – meer
volger – leider
ongeluk – geluk
donker – licht
gespannen – ontspannen

Als je het één wilt ervaren, zul je het andere ook moeten toejuichen.
Van harte welkom heten, zonder enig verzet.
Dat is soms best een uitdaging. Neem een voorbeeld aan uil: 


Brief aan de duisternis

door Toon Tellegen
Uit: Iedereen was er (Em. Querido’s Uitgeverij BV, 2009)


Midden in de nacht schreef de uil een brief aan de duisternis.

Geachte duisternis,
Ik zie u en ik zie u niet.
Ik weet niet wat u daarvan vindt,
maar ik vind dat heel bijzonder.
U komt volgens mij overal.
Ik kan niets bedenken waar u nooit komt.
Bent u nu op zijn duisterst?
Of kunt u nog duisterder worden?
Ik wil ook duister zijn,
maar ik weet dat ik het niet ben.
Een beetje duister is niet duister.
Ik ben het nooit helemaal.
U bent allesomvattend.
Ik ben nietsomvattend.
Nou ja, ietsomvattend ben ik wel,
maar niet veelomvattend,
Laat ik maar zeggen: bijnanietsomvattend.
Ik wil aan u schrijven wat vast nog nooit
iemand aan u geschreven heeft, namelijk
wat ik van u denk.
Maar ik schrijf het niet, want misschien
ontsteekt u dan in licht en verblindt mij.
Nu schrijf ik niet verder en verscheur
deze brief.
De uil.

De uil verscheurde de brief.
Toen pakte hij een nieuw vel papier en maakte het helemaal zwart.
Onderaan schreef hij, met dunne, witte inkt:

Voor de duisternis
 De uil

De nachtwind blies de brief uit zijn hand en liet hem ronddwarrelen en tegen alles aan botsen en neervallen en weer opwaaien en verdwijnen en weer terugkomen.
De duisternis was onvindbaar en overal.

duisternis

betekenis

Alles heeft betekenis vs. niets heeft betekenis

Door

[ NOTITIE ] Alles heeft betekenis.
Niets heeft betekenis. Wat kies je?

Eergisteren vertelde ik tijdens een Privé Transformatiedag over ducks en eagles. In zen-parabels en gedichten een perfect voorbeeld om het verschil aan te geven tussen mensen die wel of niet geloven in hun eigen grootsheid.

Ducks, God has given you wings!

‘There is a town where only ducks live. Every Sunday the ducks waddle out of their houses and waddle down Main Street to their church. They waddle into the sanctuary and squat in their proper pews.

The duck choir waddles in and takes its place, then the duck minister comes forward and opens the duck Bible. (Ducks, like all other creatures on earth, seem to have their own special version of Scriptures.)

He reads to them: “Ducks! God has given you wings! With wings you can fly! With wings you can mount up and soar like eagles. No walls can confine you! No fences can hold you! You have wings. God has given you wings and you can fly like birds!”

All the ducks shouted, “Amen!” And they all waddled home.’

[ Tony Campolo, Let me tell you a story ]

In de docu ‘I am not your guru’ (te zien op Netflix) geeft Tony Robbins het voorbeeld van de leeuw die tussen de schapen opgroeit en gelooft dat hij een schaap is, zelfde idee. 

Alles heeft betekenis

Nog geen uur later wandel ik samen met de deelnemer door het natuurgebied bij de Nieuwkoopse plassen. Eerst langs tientallen eenden. En opeens zien we een gigantische roofvogel vliegen. Hij landt zo’n 30 meter voor ons op het grindpad en vliegt daarna op, om ons minutenlang vanuit de top van een boom te observeren.

Wauw. Dankjewel roofvogel.
Zijn verschijning bevestigde het voorbeeld over je eigen grootsheid zien en laten zien. En dat was niet voor niets.

Voor mij zijn er twee manieren om het leven te ervaren:
Alsof alles betekenis heeft.
Alsof niets betekenis heeft.

Welke manier kies je?

Van de tweede manier kun je moedeloos, roekeloos en depri worden. En van de eerste manier nieuwsgierig, hoopvol en levendig. Vol verwachting wat het leven je nu weer brengt; mooi of lelijk, licht of donker, vreugde of pijn… je ontvangt het als iets wat sowieso betekenis heeft.

Alles heeft betekenis.
Niets heeft betekenis.

Als je de begrippen alles en niets onderzoekt komt het op hetzelfde neer.
Het maakt dus geen verschil en tegelijk zoveel… dus kies ik liever voor de eerste benadering.

PS. En wanneer je ervoor kiest de roofvogel in jou naar buiten te laten… voelt dat waarschijnlijk zo:

 

 

plek

Neem jouw unieke plek in

Door

[ NOTITIE ] Laat je precies op het juiste moment meevoeren door de wind.
Neem je plek in, zodat anderen dat ook kunnen doen. 

Laat je voeden door de aarde en het zonlicht
Gebruik wat tot je beschikking staat en niet meer dan nodig is

Jij klein en onbelangrijk?
Nee, iedereen neemt zijn unieke plek in het geheel in. 

Een andere plek beter omdat die dichter bij de zon is?
Nee, iedere plek heeft zijn functie.

Je bent als het zaadje van een bloem
In potentie draag je iets groots in je,
veel groter dan je je nu kunt voorstellen.

Laat je bladeren zich beroeren door de wind
Groei en bloei, zodat anderen dat ook kunnen doen. 

 

 

blog Iris Schlagwein

Waarom ik mezelf wel coach noem, maar niet coach

Door

[ NOTITIE ] Je schakelt de hulp van een coach in wanneer je niet tevreden bent met hoe je dagelijks leven er in de praktijk uitziet.

Met je vraag of probleem ga je naar een coach toe. Je zoekt bijvoorbeeld iemand die je helpt om je werkskills of relatie te verbeteren. Of die je helpt met ontdekken wat jouw talenten zijn en je aanmoedigt je daarin te ontwikkelen. Iemand die je helpt opstarten nadat je in een burn-out bent geraakt. Of misschien wil je je zelfvertrouwen vergroten, bepaald gedrag veranderen of iets nieuws leren. 

Maar uiteindelijk doe je dat met één reden: je wil je gewoon goed voelen. 

Je denkt dat dat gebeurt als al je problemen opgelost zijn, dus ga je je problemen te lijf. Daarvoor heb je tools nodig. 

Dus heb je iemand nodig die je tools leert om je problemen aan te pakken. 

Die coach dus, ideaal. Kom maar op. Diegene lijkt een goed leven te leiden en kan je precies vertellen wat de stappen waren om daar te komen. 

Maar… als je eerlijk bent ken je de tools al, blijkt na een tijdje. Die staan ook in de zelfhulpboeken die je eerder las, maar het lukt je gewoon niet ze in de praktijk te brengen. 

Dus heb je iemand nodig die je een schop onder de kont geeft. 

Fijn, elke paar weken je coach zien. Als de afspraak eraan komt, kom je in actie en doe je je best om met goede resultaten te komen. Je wil je hem of haar niet teleurstellen!

Maar… eigenlijk helpt die schop niet echt. Want als je die krijgt, stel je vervelende dingen nog steeds uit of doe je ze met tegenzin. Doordat je gedachten je vertellen dat je het niet kan. Dat je niet goed genoeg bent. Dat het nooit zal lukken. 

Dus heb je iemand nodig die je met je gedachten helpt.

Dan kom je uit bij iets als cognitieve therapie. Je leert je van je gedachten bewust te zijn. En als er een nare, zelfondermijnende gedachte opkomt, leer je die te vervangen met eentje die je een prettiger gevoel geeft.

Maar… bewust zijn van je gedachten is best moeilijk. En die ‘betere’ gedachte helpt je eigenlijk nog steeds niet zoveel. Want ja, diep van binnen voel je je alsof je jezelf voor de gek houdt. Daar zit nog steeds een naar gevoel.

Dus heb je iemand nodig die helpt met voelen.

Niet praten, uitleggen of leren. Voelen.
Voelen onder oordeel, alleen maar aanwezig zijn bij wat er is. Zonder verhaal over goed of slecht. Geen verleden, geen toekomst. 

En laat dat nou zijn wat ik heel goed kan. Aanwezig zijn, de ruimte bieden voor alles wat er in jou opkomt. Ik ben thuis bij mezelf en daarmee geef ik jou gelegenheid dat ook te zijn.

Zodat je zelf ontdekt hoe je goed kunt voelen. Dan komt je goed voelen vanzelf. 

Oftewel… Je schakelt de hulp van een coach in wanneer je niet tevreden bent met hoe je dagelijks leven er in de praktijk uitziet.
Daar kan ik je goed bij helpen.

Daarom noem ik mezelf coach, terwijl ik niet coach 

 

oplossing

Waarom een oplossing vaak geen oplossing is

Door

[ NOTITIE ] Onvrede in je relatie, tegenslagen op je werk, twijfels over je woonsituatie of terugkerende gezondheidsklachten… De verleiding is groot om de oplossing te zoeken in makkelijke acties als (respectievelijk) een spannende flirt, de zoveelste cursus, een gedurfde kleur op de muur of het nieuwste dieet. Of allemaal tegelijk.

Dweilen met de kraan open

Maar zolang je de basis niet aanpakt heeft geen enkele oplossing zin. Het is dweilen met de kraan open, je zult altijd weer terugkerende moeilijkheden krijgen. Heb je het één opgelost, gaat het ander mis.

Deze oppervlakkige oplossingen zijn alleen maar afleiding van de werkelijke oorzaak van de ellende; je bent niet meer verbonden met je onderbuikgevoel, je intuïtie, je innerlijk vertrouwen.

Er is maar één oplossing

Blijkbaar ben je along the way je richting kwijtgeraakt en de enige oplossing is het contact met jezelf herstellen. Niet het topje van de ijsberg beklimmen maar juist de diepte in duiken. En wanneer je daar het contact met jezelf herstelt, lossen de uiterlijke problemen zich als sneeuw voor de zon op.

Ok, in theorie weet ik dat het zo werkt. Om die reden ben ik heel toegewijd aan mijn innerlijk werk (en deel ik hier over mijn ijsberg, dat scheelt een ander misschien weer een koude duik).

Haat/liefde in de rollercoaster

Daarover merk ik de laatste tijd het volgende. Aan de ene kant heb ik een enorme drive en wordt me weleens gezegd: ‘Je moet een beetje geduld hebben en zaken de kans geven om te rijpen’. Aan de andere kant vind ik het zelf allemaal veel te snel gaan, haha 🙂 Juist door mijn openheid volgt het ene inzicht het andere in razend tempo op, en vraag ik me af wanneer ik even tot rust kan komen tussen deze ontwikkelingen door.

Daarom bij deze een oppepper voor mezelf – en wellicht ook voor jou:

“Patience, grasshopper,” said Maia. “Good things come to those who wait.”
“I always thought that was ‘Good things come to those who do the wave,'” said Simon. “No wonder I’ve been so confused all my life.” ― Cassandra Clare, City of Glass

 

 

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
spits

Avonturen in de spits

Door

Station Den Haag Laan van NOI, 07.53 uur.
Het lijkt wel koningsdag, zo druk.
Met enig verschil dat de meeste mensen vandaag hun kantoor-verkleedoutfit aan hebben.
Geen oranje en rood-wit-blauw,
maar alle schakeringen rond zwart, mauve, beige en grijs.

‘Sorry, u zit in de stiltecoupé’ – een feit, geen verzoek.
Giechelend houden de dames op met praten
Om na een minuut toch nog even te antwoorden:
‘Nou, dan moet die jongen ook zijn muziek zachter zetten’

spits

Een meisje epileert haar wenkbrauwen in de trein.
Tja, als je weinig tijd hebt is dat waarschijnlijk heel efficiënt.

Overstappen.

Conducteur: ‘Geef de uitstappers wat ruimte!’
‘Dat doen we toch al’ zegt een kale man in pak.
Dat klopt, tot op de centimeter nauwkeurig.

Ik ervaar het grijze beton als indringer in de natuur.
Een fazant, reigers, meeuwen en eenden in de weilanden.
Zij hoeven niks, willen niks.
Blijven stoïcijns hun instinct volgen.

‘Dames en heren, ik zal even uitleggen waarom het drukker is dan normaal. Vanochtend bleek één treinstel defect te zijn. Dus was de keuze of met een kleiner treintje rijden of niet rijden. We kozen voor het eerste, maar dat is nu dus wel een voller treintje. Ik wens u nog een prettige reis’
Achter me: ‘Oooh. Nu snap ik het’

Laat vandaag iedereen zijn innerlijke puber vrij?

Een schoonmaker op station Woerden zingt zonder zich in te houden en vooral voor zichzelf
terwijl hij rustig de vloer veegt in de zon.
Ik versta alleen bicyclette.
Volgens mij heeft hij het goed voor elkaar.

Meer van dit? Lees Observeren en ontmoeten in de spits

 

 

Dankjewel Myrtle Vreedenburgh, voor het doorsturen van deze passende muziek

ontmoeten

Ontmoeten en observeren in de spits

Door

Observeren

Den Haag Centraal, 08.13 uur. Ik doe de deur van de coupe open en een collectieve ochtend-adem dampt me tegemoet. Alle plekken zijn bezet en neem mijn plek in het gangpad in, voor dit korte ritje. Ik sta naast een Chinese vrouw met 3 kronkelige haren uit de moedervlek op haar wang. Ze heeft dikke brillenglazen. Ziet ze zo slecht dat ze de haren nooit heeft opgemerkt of of boeit het haar haar niet?
Een man zuigt aan een Breaker alsof z’n leven er vanaf hangt en duwt en perst het laatste restje eruit.
Een vrouw is uit haar blouse gescheurd.
Ik kijk naar beneden, op het telefoonscherm van een oudere man. Op Youtube bekijkt hij filmpjes van Tom en Jerry.
Iemand zegt binnensmonds ‘godver’. Net niet binnensmonds genoeg, waardoor sommige medereizigers geïrriteerd opkijken.
Een meisje met dreads en een zwarte hoodie met felgroene tekens valt uit de toon tussen alle pakken en hakken.

Ontmoeten

Na tien minuten heb ik mijn bestemming bereikt. Ik loop het station uit en ontwijk de langs mij heen rennende mensen die nog net hun trein willen halen. Glimlachend doe ik een stap opzij voor een Somalische jongeman die recht op me af stormt. Een grote witte lach straalt op me af – mijn dag is goed begonnen.

 

Lees hier mijn volgende blog over het observeren en ontmoeten van de reizende medemens: Avonturen in de spits.

Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders