lifestyle

radio

Radio 2: Al meer dan drie jaar heeft Iris geen eigen huis

radio

Iris op Radio 2 in Spijkers met Koppen
Dolf Jansen en Felix Meurders willen in dit actualiteitenprogramma op Radio 2 weten hoe het huisoppassen begonnen is. Ook praten we over of ik een uitkering heb en hoe wild de feesten zijn die ik in de oppashuizen geef.

Vaak wordt er in interviews vooral gezocht naar het addertje onder het gras. Want dat zo leven gewoon heel leuk is, lijkt bijna niet te kunnen. Voor mij een bevestiging om te blijven delen over Thuis zijn bij jezelf.

De live-uitzending is terug te kijken

Luister en bekijk de radio uitzending van Spijkers met koppen van 19 oktober 2019, en ontdek je hoe het toch mogelijk is om zonder eigen huis te wonen.

 

geert hidding

Met Geert Hidding in gesprek voor de Work Life Design podcast

Geert Hidding deelt graag verhalen

Dit keer kwam Geert Hidding, de maker van de Work Life Design podcast, op bezoek in mijn Haagse oppashuis. Geert is een ervaren coach, schrijver en ondernemer, die als missie heeft om te delen in overvloed. Want waarom inspirerende gesprekken die hij heeft en de levenservaring die hij opdoet, voor zichzelf houden? Daar is deze podcast uit ontstaan.

Work Life Design Podcast

En delen over mijn leefwijze en levensvisie is wat ik het liefste doe, in wat voor vorm dan ook. Kwam dat even goed uit. Een podcast opnemen is daarvoor de meest spontane en intieme. Door de inbreng van de persoon die ik tegenover me heb, krijgt mijn verhaal altijd weer een andere invalshoek en meer diepgang.

#40 Hoe voel je je thuis, zonder huis…

“Tijdens deze aflevering ben ik in gesprek met Iris Schlagwein. Zij bezit al jaren geen eigen huis, maar heeft haar leven gebouwd rondom het zogeheten ‘oppashuizen’. Hiermee past ze tijdelijk op het huis en huisdier(en) van anderen in ruil voor het gebruik van hun huis en faciliteiten. Over zekerheid loslaten, dicht bij jezelf blijven en minimalistisch leven.”

Luister hier naar ons gesprek

Onderweg met alleen een koffer

Op een frisse lenteochtend wandel ik met mijn rode koffer ter grootte van de gemiddelde handbagage, in een voor mij nog onbekende stad in Nederland. Onderweg naar mijn nieuwe huis. Twee weken geleden heb ik de sleutel gekregen van de plek die ik hier ga bewonen.

Tijdelijk, totdat de huiseigenaren weer terugkomen van vakantie. In hun vakantieperiode pas ik op de kat, de planten en de post. Kleding, verzorgingsproducten, wat etenswaren en mijn laptop neem ik met me mee, verder is alles wat ik nodig heb in het oppashuis aanwezig. Zo woon ik elke drie tot vier weken op een andere plek. Klinkt dat onzeker en stressvol? Voor mij niet, maar om dat te verduidelijken zal ik eerst vertellen hoe deze levensstijl is ontstaan.

Twee jaar eerder…

Ruim twee jaar geleden stond ik met dezelfde rode koffer bij mijn zusje en haar man op de stoep. Voordat ik aanbelde flitste er door mijn hoofd: daar sta ik dan. Ik ben 29 jaar. Ik heb geen baan, geen spaargeld, geen huis en geen ‘doel’. Eerlijk is eerlijk, ik was nog een van de twee bezitters van een koophuis, maar aangezien ik die ochtend mijn relatie had verbroken, wilde ik niet meer in dat huis wonen. Ik had geen idee wat de toekomst zou brengen. Wat was ik opgelucht en dankbaar dat ik bij mijn zusje terecht kon.

Ongemerkt was ik de laatste tijd steeds meer van mijn pad afgedwaald. Ik was afgesloten van mijn gevoel en de lichtjes in mijn ogen waren gedoofd. Zo kon het leven toch niet bedoeld zijn? Ik koos ervoor om mijn hart te volgen en ging na tien jaar samenzijn weg bij mijn vriend. Ik had behoefte aan avontuur, in plaats van week in, week uit dezelfde routines te volgen en mezelf een enorme prestatiedruk op te leggen. Avontuur kreeg ik, want aangezien mijn zusje zwanger was, was duidelijk dat ik niet lang bij haar en haar man kon blijven wonen.

Ik had natuurlijk snel een baan en huis kunnen zoeken, maar in plaats daarvan gaf ik mezelf de ruimte om uit te vinden waar ik werkelijk behoefte aan had. Het idee om op huizen en huisdieren te passen gaf me zowel financiële als fysieke ruimte en het duurde niet lang voordat de eerste vakantiegangers zich meldden. Ondertussen heb ik 26 oppashuizen bewoond en doe ik het niet meer uit noodzaak, maar omdat het me ultieme vrijheid geeft.

De koffer is mijn trouwe reisgezel

Januari 2018. Ik stap het vliegtuig uit en sta op Thaise bodem, in Bangkok. Op mijn bagage wachten hoeft niet, want ik reis enkel met mijn vertrouwde rode koffertje. De komende zeven weken heb ik genoeg aan acht kilo kleding en spullen, inclusief mijn laptop. Na weken van voorbereiding is het eindelijk zover: ik ga een boek schrijven en zelf uitgeven. Aangezien ik daarvoor uren en uren achter mijn beeldscherm zal doorbrengen, leek het me een goed idee om dat op een tropische bestemming te doen. Mijn plan is als volgt: ik zoek het dichtstbijzijnde eiland op (dat blijkt Koh Samet te zijn) om daar een vliegende start te maken en mijn hoofd leeg te schrijven.

Het resultaat Thuis zonder huis is het eerlijke en kwetsbare verhaal over mijn levensstijl en hoe ik daartoe gekomen ben – het is geen pleidooi om óók je huis vaarwel te zeggen. Wel deel ik de ups en downs van mijn zoektocht naar een gelukkiger en lichter leven. Aan het einde van de zeven weken in Thailand heb ik het boek voor tachtig procent af en kan ik voldaan weer ‘huis’-waarts keren.

Geen idee wat de toekomst brengt

Of het nu in binnen- of buitenland is, het onderweg zijn brengt me prachtige ontmoetingen. Zowel met de huiseigenaren als onbekenden gaan gesprekken gauw de diepte in en daar geniet ik van. Het voelt alsof ik elke dag een beetje op vakantie ben en mag ontdekken wat voor moois er na elke straathoek te vinden is.

Een eigen plek mis ik niet, want in elk huis waar ik tijdelijk woon, voel ik me thuis. Het thuisgevoel zit in mij, daar heb ik geen vaste locatie voor nodig. Wanneer het moment aanbreekt dat ik wel een vaste plek mis, zal ik daarnaar op zoek gaan. Dat zou prima een klein appartement kunnen zijn, maar ik kan ook me voorstellen dat ik ga rondtrekken met een camper of samen met mijn vriend op huizen in het buitenland ga passen.

Toen ik met mijn koffer bij mijn zus voor de deur stond had ik geen idee wat de toekomst zou brengen en dat voelde vervelend. Nu weet ik dat nog steeds niet, maar ik ervaar de onzekerheid niet meer als last. Vol vertrouwen ga ik de toekomst tegemoet en laat ik me graag verrassen.

Wil je ook huisoppassen? Lees mijn e-book Handleiding voor de huisoppas.

Deze tekst verscheen in verkorte versie in mannenmagazine MUSK4.
koffer

Wees onberispelijk in je woorden

[ BLOG ] Wees onberispelijk in je woorden – Eerlijk en oprecht zijn hebben veel mensen hoog in het vaandel staan. In de praktijk blijkt het ontzettend lastig om in alle gevallen eerlijk te zijn. De waarheid is niet altijd leuk om te horen en kan ook pittig zijn om te uit te spreken.

Een tijdje geleden werd ik uitgenodigd voor een vrijgezellenfeest. Ik hou daar al niet erg van, maar door de tekst in de uitnodiging wist ik gelijk: ik wil er niet heen. Ik wist het 100% zeker, ondanks dat het ging om een bijzonder feest, speciaal georganiseerd voor een dierbare vriendin, die ik meer dan tien jaar goed ken en waar ik veel van hou.

Wat waren mijn opties?

Zou ik me over mijn gevoel heenzetten en toch gaan, ‘want dat doe ik nou eenmaal voor een goede vriendin’?
Zou ik gaan, maar alleen naar het diner, zodat ik toch mijn goede wil toon en de hilarische spelletjes overdag mis?
Of zou ik niet gaan en haar op een andere manier laten weten dat ik me betrokken voel bij haar aanstaande bruiloft?

Oude Tolteekse wijsheden bieden inzicht bij keuzes

Je zou als opties kunnen toevoegen: afzeggen met een smoes of doen alsof ik kom, maar de dag van tevoren berichten dat ik (zogenaamd) ziek ben. Nu ik het zo schets lijkt het één van de belachelijkste manieren om hiermee om te gaan, maar eerlijk is heerlijk, de optie schoot wel als een flits door mijn hoofd. Sinds ik het boek ‘De Vier Inzichten’ van Don Miguel Ruiz heb gelezen is dit voor mij nu absoluut géén optie meer.

Het boek gaat over vier inzichten die je helpen om een gelukkig en vrij mens te worden. Het zijn vier eenvoudige leefregels, gebaseerd op een oude wijsheid van de Tolteken. De Tolteken waren een van de invloedrijkste volkeren van precolumbiaans Amerika van de 10e tot de 12 eeuw na Christus. De kracht van hun lessen zit hem in de eenvoud:

1. Wees onberispelijk in je woorden.
2. Vat niets persoonlijk op.
3. Ga niet uit van veronderstellingen.
4. Doe altijd je best.

De grote wijsheid die mij het meeste is bijgebleven en die ik dagelijks toepas is de eerste: ‘Be Impeccable With Your Word. Speak with integrity. Say only what you mean. Avoid using the word to speak against yourself or to gossip about others. Use the power of your word in the direction of truth and love.’

Wat betekent onberispelijk precies?

Onberispelijk: 1) Blaamloos 2) Correct 3) Foutloos 4) Juist 5) Keurig 6) Net 7) Onbesproken 8) Smaakvol 9) Tiptop 10) Vlekkeloos 11) Volmaakt 12) Zonder fout 13) Zonder gebreken 14) Zuiver

Onberispelijk lijkt hetzelfde als eerlijk. Wees altijd eerlijk? Dat voelt toch niet helemaal hetzelfde. Eerlijk zijn is natuurlijk prima, maar voor ik het weet, geef of ontvang ik ongevraagd advies. Of of erger nog: plaats ik een botte opmerking of krijg die naar mijn hoofd geslingerd. “Wat ben jij dik geworden” is misschien een eerlijke constatering van een feit, maar het is niet leuk om te horen.

Niet bedekken met de mantel der liefde

Het kan moeilijk zijn om je in elke situatie uit te spreken, bijvoorbeeld wanneer een vriendschap niet meer past. Vaak weet je intuïtief wat je écht zou willen zeggen, maar doe je het niet vanwege honderd-en-één tegen-gedachten. Je wilt de ander niet kwetsen, boos maken of teleur stellen. Dan is het gemakkelijker om er maar een beetje omheen te praten. Wat wel tot gevolg heeft, dat er meer onduidelijkheid of ‘ruis’ in je gesprek ontstaat omdat je onderliggende motieven en gevoelens niet benoemd. “Bedekken met de mantel der liefde” noemen we dat. Wat mij betreft een vreemde uitdrukking, want: is hier sprake van ware liefde voor jezelf en voor de ander? Wanneer we ons niet uitspreken, gaan we voorbij aan onze eigen innerlijke waarheid. Je beperkt je eigen energie, houd je in en creëert een blokkade in de relatie tot de ander.

“The word is a force you cannot see, but you can see the manifestation of that force,
the expression of the word, which is your own life.” – Don Miguel Ruiz

Het voordeel van je onberispelijk uitspreken

Door je onberispelijk uit te spreken, blijf je dicht bij jezelf, je behoeftes en houd je vast aan jóuw waarden. Rekening houden met de ander doe je nog steeds, en je doet dit met respect voor je eigen stem. Jij mag gehoord worden.

Je uitspreken in de praktijk

Wanneer je je uitspreekt, wil je natuurlijk gehoord worden. Dat gaat niet lukken als je spreekt vanuit irritatie, woede of onmacht. Meestal spreek je dan vanuit je hoofd. Als je dat doet, is de kans groot dat de ontvanger zich afsluit voor je boodschap. Je stuit dan voelbaar op een muur van weerstand. Onderzoek voor je spreekt daarom eerst je eigen motieven. Die liggen vaak één of twee niveaus dieper, in je hart of je buik. Op die plekken waar je waarden of gevoel geraakt worden. Wat is er feitelijk gebeurd? Welk gevoel roept dat bij je op (boos, blij, bang, bedroefd?) Wat wil je bereiken of wat wil je de ander nu eigenlijk écht zeggen? Het is belangrijk om de waarheid te zeggen vanuit een liefdevol hart, met een open geest, een open hart en een open wil. Een waardevol hulpmiddel hiervoor is methode Geweldloze Communicatie van Marschall Rosenberg.

“Be prepared to get honest from a place of love.
If you can tell the truth from a place of love you will be heard.
But if you tell the truth from a place of negativity or judgment
you will not be heard.” – Gabby Bernstein

Geef elkaar de ruimte

Misschien is jouw waarheid niet leuk om te horen voor de ander, dus geef hem of haar liefdevol de ruimte om te reageren. Reageert hij of zij boos of afstandelijk? Laat je niet meeslepen. Omdat jij dicht bij jouw kern bent gebleven kun je er zeker van zijn dat je het juiste hebt gedaan. Dit stukje negativiteit is aan de ander om aan te pakken.

Als je baas jouw mening vraagt over een gevoelige kwestie, als je partner iets van je verwacht wat voor jou niet goed voelt. Als je schoonmoeder je uitnodigt voor het eten maar je hebt geen zin, als je naar een verjaardag moet terwijl je doodmoe bent. Altijd, overal en in elke situatie onberispelijk in je woorden zijn. Probeer je vaker uit te spreken en voel hoe je jezelf bevrijdt van ongemakkelijke situaties of verplichte feestjes.

Lees meer over dit onderwerp in mijn boek Thuis zonder huis, in het hoofdstuk ‘Rare jongens, die Tolteken’.

Het vrijgezellenfeest is aan mij voorbij gegaan

Wat deze inzichten betekenden voor het vrijgezellenfeest? Ik heb de dame van de organisatie op dezelfde dag dat ze de uitnodiging stuurde, gebeld. In het verleden zou ik dit uitstellen, ondertussen heb ik geleerd dat het bevrijdend voelt om dit soort dingen meteen af te handelen. Natuurlijk voelde het even spannend, maar ik vertrouwde erop dat ik precies de juiste woorden zou kiezen. Ik heb haar uitgelegd dat ik haar, mijn vriendin, een geweldig vrijgezellenfeestje gun, maar dat ik niet de behoefte voelde om erbij te zijn. Dat half-half meedoen voor mij niet goed voelde en dat ik mijn vriendin op een andere manier wilde verrassen, om op mijn manier invulling te geven en betrokkenheid te tonen bij deze grote gebeurtenis in haar leven.

Ze reageerde eerst enigszins verbaasd, en daarna bevestigde ze begripvol: “nee, als het voor jou niet goed voelt, willen we je zeker niet verplichten om toch te komen. Bedankt dat je het gewoon hebt gezegd.” We hebben op een ander moment samen een ‘vrijgezellenfeestje voor twee’ gevierd en op die manier, met dank aan de Tolteken, op een passende manier invulling gegeven aan onze vriendschap en haar volgende levensstap.


Dit artikel verscheen eerder op het blog Haagse Hoogvliegers, trainingsbureau voor hoogvliegers, veelvoelers en mensen met een Ferrari-brein.

huis

Prima leven zonder eigen huis, als huisoppas

Wanneer je een huisdier hebt en op vakantie gaat, is het altijd weer even zoeken: wie past er op het lieve beestje? En wie verzorgt de post en de planten als jij van huis bent?

Voor de kat vragen de meeste mensen hun buurvrouw om één keer per dag eten te komen geven, maar er zijn genoeg poezenbezitters die hun knuffeldier liever niet zo lang alleen laten. Of stel je voor dat je in een buurt woont waar weinig sociale controle is. Dan voelt het misschien niet zo prettig om je huis onbeheerd achter te laten als je zelf voor langere tijd weg bent. Zeker als je veel waardevolle spullen bezit. Het valt inbrekers gauw op als jouw lichten wekenlang niet branden.

Ik woon in oppashuizen

Met deze vakantiegangers heb ik regelmatig contact. Ik woon namelijk in oppashuizen. Dat betekent dat ik momenteel geen eigen huis heb. Oftewel: ik ben een dakloze, zoals een vriend me laatst even haarfijn uitlegde. Wanneer iemand op vakantie gaat, pas ik op. Ik woon voor een aantal weken in het huis alsof het mijn eigen huis is en daarna trek ik als een nomade weer verder. Andere stad, ander huis. En ik vind het heerlijk!

Wat voor mensen lenen hun huis uit?

Dit avontuur bevalt me zo goed dat ik nu al een halfjaar onafgebroken in oppashuizen woon. Opvallend is dat het altijd hetzelfde soort mensen zijn die hun plek uitlenen. Het zijn mensen die graag reizen. Mensen die direct op Airbnb gaan zoeken als ze ergens willen overnachten. Die het ook leuk vinden om spullen te (ver)kopen op Marktplaats. De gemene deler is dat ze een zelfde kijk op hun spullen hebben.

Het zijn over het algemeen levensgenieters die net als ik houden van ‘de kleine dingen’ des levens. Kopje koffie in de zon, keihard meezingen met je lievelingsmuziek of een glimlach uitwisselen met een vreemde op straat. Ze delen graag wat ze hebben, en mocht dat kapot gaan, ook niet erg.

Er is me zelfs een keer verzekerd: “mocht één van de huisdieren helaas overlijden wanneer wij weg zijn, tja… dat kan nu eenmaal gebeuren, maar je daar maar geen zorgen over”. Wauw! Een pak van mijn hart – en de huisdieren zijn gelukkig kerngezond gebleven.

Het is fijn om iemand te helpen

Het idee is ontstaan toen ik na de break-up van mijn lange relatie bij mijn zus en haar man woonde. Dat was fijn, maar af en toe wat eigen ruimte opzoeken was ook erg welkom. Er waren genoeg huizen van kennissen voor een paar weken onbewoond. Ideaal om even op te laden en voor de vakantieganger een fijn idee dat iemand de boel in de gaten zou houden.

Vaak vinden de huizenbezitters het ook gewoon heel leuk om mij te helpen. Ze gunnen mij hun mooie huis. Hun thuis. Bij het kennismaken en het overhandigen van de sleutel, een aantal dagen voor hun vertrek, krijg ik een rondleiding. Ineens kijkt diegene met andere ogen naar zijn spullen, en laat me alle voordelen van het huis zien. “Dit is óók een heel fijn plekje om te lezen, en hier… echt een tópoven, kun je heerlijke lasagne in maken”.

In mijn boek Thuis zonder huis beschrijf ik wat mijn levensreis was waardoor ik in oppashuizen terecht kwam. Ik liet oude concepten los, waardoor ik thuiskwam bij mezelf. Geen fysieke locatie meer nodig heb om me thuis te voelen.

Het uitgangspunt voor mij is zoeken naar een win-winsituatie. Dat betekent in de meeste gevallen dat we afspraken maken met ‘gesloten beurzen’. We vinden een manier waar we allebei blij van worden. Eén ding is zeker: het is voor alle betrokkenen goed voor je karma.

Lees hoe ik de praktische kant van het huisoppassen aanpak in mijn e-book Handleiding voor de huisoppas.

Het hoeft niet zo extreem

Een collega vertelde laatst dat ze zo’n overlast heeft van haar studentikoze huisgenoten. Ze woont al te lang in een studentenhuis, in afwachting van de oplevering van haar koopwoning. Ik opperde of een oppashuis niet ook iets voor haar was? Voor even weg van een aanrecht met schimmelende afwas en luidruchtige afterparty’s op dinsdagochtend? Ze was meteen enthousiast en een paar uur na haar oproep op Facebook hadden twee vrienden hun huis al aangeboden.

Ook als je voor eventjes de trotse bezitter van een tuin wilt zijn, of juist een druk leven in de stad wilt verkennen, kan een oppashuis een uitkomst zijn. Zelfs als je een week ongestoord wilt kunnen schrijven of een bezinningsweek wilt inlassen voor jezelf.

Een andere omgeving laat je met een afstandje naar je eigen (woon)omgeving kijken. Je gaat je eigen huis weer meer waarderen en het zorgt gegarandeerd voor inspiratie. Een soort Airbnb-deal, maar dan for free. Gewoon, omdat het leuk is om een ander iets te gunnen en iets voor een ander te doen.

Wil je het zakelijker aanpakken?

Zoek je een oppas voor meerdere (grote) huisdieren, of vind je het fijn om het zakelijker aan te pakken, dan is Pawshake een goede oplossing. Zij bemiddelen tussen huisdiereigenaren en professionele huisoppassers. En als je iets wil verdienen aan de tijdelijke leegstand van je (koop)huis, zou ik je aanraden om via Airbnb je woning te verhuren.

In wat voor huis zou jij wel een weekje willen wonen? Genoeg mensen gaan de komende tijd op wintersport of zoeken de zon op. Laat je fantasie de vrije loop. Een oproep op Facebook is de eerste stap om deze wens uit te laten komen!

 


Dit blog verscheen eerder op het platform Urban Chicks.

ziek

Ziek zijn, hoe doe je dat?

[ BLOG ] Rillend sta ik voor het aanrecht. Ik moet bijna naar mijn afspraak. Ziek, misselijk. Ik wil niet overgeven. Ik wil me niet overgeven. Diep van binnen weet ik: zo kan ik absoluut niet gaan.

Ik heb het lang weten uit te stellen, maar vorige week werd ik dan toch echt geveld door de beruchte buikgriep die al maanden heerst in Nederland. Niet alleen de buikpijn gaf me een rotgevoel, misschien nog wel meer het ‘uit de running zijn’.

Ziek zijn komt nooit goed uit

Of misschien komt het juist op het perfecte moment, als je jezelf helemaal kapot gewerkt hebt. Een excuus om te stoppen. Ik voelde me al niet topfit, maar ik móest gewoon nog éven doorgaan. Wanneer je in loondienst bent, is het waarschijnlijk makkelijker te bepalen wanneer het juiste moment is om je ziek te melden. Donderdag en vrijdag ziek, weekend er achteraan en daarna gaat het vast wel beter. Wanneer is het juiste moment voor een ‘eigen baas’? Wanneer zeg ik ‘nu ben ik ziek – ik doe even niets meer’.

Het juiste moment kwam vanzelf, zoals alles vaak ineens duidelijk wordt.
Trillend sta ik thee te zetten. Pfoe, even zitten. Voor me uit starend bedenk ik dat ik iets moet eten, maar ik heb absoluut geen trek in ontbijt. Ik, geen trek? Dan moet het goed mis zijn. En inderdaad, toen ik ‘s middags meer tijd in het kleinste kamertje had doorgebracht dan daarbuiten, heb ik mij officieel ziek verklaard – aan mezelf.
De to-do list bestaat uit één taak: boodschappen doen.

Zieke ZZP’er?

Ik ben ZZP’er. Met de nadruk op Zelfstandige. Ik ben zelfstandig. Geen hulp nodig. Zwetend in de vrieskou (en te eigenwijs om te checken of ik koorts heb, want dan is het ‘echt’) loop ik naar de supermarkt. Een boodschappenlijstje mee, omdat ik me nergens op kan concentreren, laat staan dat ik vijf boodschappen kan onthouden.

Natuurlijk heb ik van tevoren braaf gegoogeld: wat te eten bij buikgriep? Waar ik normaal gesproken een gezond eetpatroon heb met veel vezels, verse groenten en fruit, wordt voor nu vooral gekookte groenten en zo min mogelijk vezels aangeraden, want: belastend voor je darmen. Dus witbrood, appelmoes en bouillon staan op het menu.

In de supermarkt staar ik een beetje wazig naar de schappen. Iedereen heeft haast. Een vrouw manoeuvreert zich geïrriteerd om me heen om haar yoghurt uit de koeling te pakken. Sorry. Ja, sorry. Thuis zie ik dat ik anderhalf uur ben weggeweest. Huh? Ik heb het overleefd, eerst maar even een middagdutje.

Ik kan het heus alleen

De volgende dag heb ik mijn zus aan de lijn: “Kun je anders mama niet vragen om wat boodschappen voor je te doen?”. Dat klinkt me als muziek in de oren, niet naar buiten hoeven vandaag. Wat een briljant plan! Ik bedank haar, dit was gewoon nooit bij me opgekomen. Ze lacht me uit – ik heb blijkbaar nog een hoop te leren. Thanks sis.

Hulp vragen is duidelijk niet één van mijn sterkste punten. Ik ben al gauw bang dat ik iemand tot last ben, of dat diegene mij een aansteller vindt. Gek eigenlijk, want voor een grieperige vriendin zou ik zelf meteen in de zorg-stand springen. Thee zetten, fruit schillen, juist fijn om iets voor een ander te doen. Andersom voelt het voor mij ongemakkelijk om dat van iemand te vragen. Ik wacht liever stilletjes tot het overgaat. Ik heb ook geen zin om mijn rotgevoel te benoemen. Niet iedereen ervaart dat zo, en stiekem ben ik best jaloers.

Ziek? Zet het op social media!

Het komt vast omdat ik er nu op let, maar op Facebook zie ik veel zielige emoticons en foto’s van thermometers, zakdoeken en hoestsiroop voorbijkomen. Ik betrap mezelf erop dat ik denk: ‘pff aanstellers, ze zijn niet écht ziek, anders heb je daar helemaal geen energie voor’. Het is pure jaloezie dat zij zich wel uiten, zelf scroll ik tenslotte ook door mijn tijdlijn. Van alle kanten beterschapswensen, hartjes en meelevende vrienden. Helaas, als ik te lang naar mijn telefoon kijk, begin ik al te loensen van vermoeidheid.

Slapen & hangen

Het gerucht verspreidt zich snel binnen de familie. Ja, Iris ziek, dat hoor je niet vaak. Dus ook mijn 90-jarige opa belt bezorgd op: “Ik zag je al op de bank zitten als een zielig vogeltje, dus wil ik je even opvrolijken. Vermaak je je wel een beetje?”. Grappend zeg ik “vraag me niet hoe, maar ik kom de dag wel door”. “Ja, dat heb ik nou ook altijd…”, zegt opa. Oeps. Zal ik hem een abonnement op Netflix geven?

Bedankt voor deze adempauze

Nu ik weer aan de beterende hand ben, ben ik toch blij dat ik (gedwongen) pas op de plaats heb gemaakt. Door even compleet uitgeschakeld te zijn, kun je niet anders dan op jezelf focussen en voelen waar je het meeste behoefte aan hebt, zonder deadlines en zelfopgelegde regelmaat. Het is maar goed dat het zo heftig was, anders ga ik dóór. Iris the Unstoppable, eigenlijk niet iets om trots op te zijn.

Vrienden zijn ondertussen een fruitmand komen brengen en ik neem nog een verse kurkuma-gemberthee. Ik wacht hoopvol op het moment dat ik kan zeggen: ik ben weer he-le-maal beter! En met nieuwe energie mijn werk weer oppak.

Kun jij ook niet toegeven dat je ziek bent?

Het doet even (extra) pijn maar je moet er doorheen. Dwing jezelf om tenminste drie mensen een bericht te sturen met de magische woorden “ik ben ziek”, je doet jezelf er een groot plezier mee! Overdrijf het desnoods. Lach er maar om, met veel huilende emoticons. Vraag om filmtips in de groepsapp of vraag iemand die in de buurt woont om boodschappen voor je te doen.

Hoe ga jij ermee om als je ziek bent?

Verwen je jezelf extra en hoe dan?

In Vlieg vrij wijd ik een heel hoofdstuk aan ziek zijn in India, waar ik de meeste ellendige buikgriep ever had.


Dit blog verscheen eerder op het blogplatform Urban Chicks. 

gezondheid

Zet je gezondheid op de eerste plaats

Ga zitten want ik wil eens met je praten
Ik ben allang niet meer zo blij als toen
Nee schrik maar niet, ik wil je niet verlaten, nee
Er is iets en ik kan er niks aan doen
We komen niets te kort, we hebben alles
Een kind, een huis, een auto en elkaar
Maar weet je lieve schat wat het geval is, ah
Ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar

Is dit alles?
Is dit alles?
Mmm, Is dit alles wat er is

Je hoort het ze zingen toch? Doe Maar maakte dit nummer al in 1982. Ze beschreven het gevoel van onvrede en rusteloosheid, terwijl je toch alles hebt wat je hartje begeert. Herken je het gevoel dat je leven bestaat uit werken, afspraken, herhaling en verplichtingen? Ren je altijd maar door, van lunch naar borrel naar verjaardag… vanuit een gevoel dat je niet anders kan?

Het stomme is, het zijn allemaal nog leuke afspraken ook. Apart van elkaar. Maar alles achter elkaar gepland in één weekend? Dat geeft alsnog stress. Je probeert je agenda wel iets minder vol te krijgen. Je gaat elke week naar yoga en neemt af en toe een avond voor jezelf. Netflix aan en kop thee erbij. Maar het diepere, onrustige gevoel van ‘is dit alles?’ blijft.

Je to-do list komt nooit af

Tot een bepaalde leeftijd is het hartstikke duidelijk wat je moet doen. Naar school, studeren, je hebt misschien een mooie reis gemaakt. Maar dan is het ‘werkende leven’ begonnen en zie je jezelf vaker gestrest dan gelukkig en ontspannen. Vele dertigers herkennen zich hierin. En nooit is er tijd voor een moment van bezinning. Wat zou dat fijn zijn, even niks. Maar je moet nog zoveel doen. Je to-do lijst komt nooit af.

TO DO:
verpletterende indruk maken tijdens werk-presentatie
uitzoeken wat de beste kapper is
nieuw jurkje kopen bruiloft (+ origineel cadeau kopen)

Nu is de vraag; van wie moet je al die dingen? Van je baas, je ouders, je partner?
Waarschijnlijk hebben zij wel invloed, maar moet je het vooral van jezelf.

Het leven is te waardevol om dingen te doen die je niet leuk vindt

Of omdat een ander het van je verwacht. Of omdat het een verplichting is.
Ok, ik geef toe dat je er soms niet aan ontkomt. Je belastingaangifte, sommige taken op je werk en het verschonen van de kattenbak zijn nou niet de meeste inspirerende bezigheden.

Toen ik een periode heel weinig energie had was het heel noodzakelijk om me bij alles af te vragen: heb ik hier zin in, energie voor? Want anders was ik tegen lunchtijd al helemaal gesloopt. Ik móest wel stoppen met rennen, en leren doseren. Sindsdien ga ik veel bewuster met mijn tijd en energie om.

Lees hier mijn verhaal: Omgaan met pijn

Mijn grootste inzicht uit 1 Ding: gezondheid op de eerste plek.

Ik las het boek 1 Ding van Gary Keller. Het gaat over de mythe van multitasken en waarom je je veel beter kunt focussen op één ding tegelijk. Mijn grootste inzicht uit dit boek deel ik hier met je. In 1 Ding word je leven onderverdeeld in zes gebieden. Op één wat het meeste prioriteit heeft, waar je het meeste aandacht aan zou moeten besteden. Deze gebieden zijn:

1. Spirituele gezondheid
2. Mentale gezondheid
3. Fysieke gezondheid
4. Relaties
5. Werk
6. Financiële situatie

Zoals je ziet hebben de eerste 3 gebieden alleen te maken met jezelf. Jou alleen. Voor mij was dat een eye-opener, ik had zelf Relaties hoger ingeschat. Maar nee, éérst complete focus op je eigen spirituele, mentale en fysieke gezondheid. Eigenlijk hartstikke logisch, want als je één van die vlakken geen aandacht geeft heeft dat grote invloed op al je relaties – en automatisch ook op werk en je financiële situatie. Het staat allemaal met elkaar in verbinding. Ga maar na, als je werk en financiële situatie top is, maar je fysieke gezondheid erg slecht, zit je toch met de gebakken peren.

Ik moest bekennen dat bij mij de eerste 3 punten juist de eerste dingen waren die ik liet versloffen als ik het druk had. Mediteren? Lezen? Sporten? Uitslapen? Ik dacht: nu even niet, dat komt wel als ik het even wat rustiger heb.

Waar sta jij op elk van deze vlakken van je leven?

Beschrijf eens hoe jouw situatie op dit moment is, per punt. Geef per punt een cijfer voor hoe tevreden je op dit moment bent? Op welk gebied valt er voor jou nog wat te behalen? Zie het als een moment van reflectie, hoe sta je ervoor?

Sinds ik dit inzicht had, dat ik best wat vaker mijn eigen spirituele/mentale/fysieke gezondheid vóór kan laten gaan, is mijn dagelijks leven veranderd. Ik sta vroeger op. Ik maak tijd voor stilte, reflectie, ontspanning. Sporten, gezonde voeding. Tijd voor wat ik belangrijk vind. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik veel meer rust ervaar, óók als ik het hartstikke druk heb.

Is dit alles wat er is? 

Ja, je eigen gezondheid eerst, dat is alles. Komt de rest vanzelf.

Wanneer een vriendschap niet meer past

Vrienden zijn heel belangrijk in je leven. Ze:
• blijven vaak voor lange tijd bij je (en zien jouw liefdesrelaties komen en gaan)
• vangen je op als je depri bent en maken je aan het lachen.
• zeggen je de waarheid en je kunt alles met ze bespreken.

Bij hen kun je 100% jezelf zijn. Heel bijzonder, een hechte vriendschap.

That’s what friends are for

Echte vrienden kunnen jou alles zeggen. Je vertrouwt ze en hecht waarde aan hun woorden, omdat je weet dat ze het beste met je voor hebben. Ze houden van je en zij zijn de enige van wie je kritiek kunt verdragen. Dingen die je misschien diep van binnen wel weet, maar nog negeert. Je vrienden geven een stem aan de innerlijke stemmen die je tot de orde roepen.

Zo zei Anne tegen een goede vriend dat ze hem echt geen leuk mens vond op dit moment, nu hij bijna vaker wel dan niet onder invloed was van drank en drugs. Tja, niet leuk om te horen, maar voor hem was het nét het zetje wat hij nodig had om naar een psycholoog te stappen.

vriendschap1

Een ongelijkwaardige vriendschap

Het Goede Doel zong in de jaren ’80: “vriendschap is een illusie: een pakketje schroot, met een dun laagje chroom”. Klinkt deprimerend? Maar inderdaad, soms is de vriendschap niet meer in balans. Dat ga je merken als de verwachtingen van beide vrienden niet meer overeenkomen.

Komt het volgende je bekend voor? De vriendin die eigenlijk alleen maar belt als ze veel problemen heeft (regelmatig dus) en haar hart wil luchten. Je luistert geduldig en geeft advies. Je gaat natuurlijk niet over je eigen belevenissen vertellen, want die lijken zo onbelangrijk vergeleken met Het Probleem Van Vriendin. Kan dit wel een vriendschap genoemd worden? Vriendin Leonie zit in zo’n situatie en verzucht: “Ik vraag me af of ze weet wat er op dit moment in míjn leven speelt. Ja, wel dat ik onlangs ben verhuisd, maar of ze kan vertellen wat voor werk ik doe? Ik denk eigenlijk van niet.”

Leuk dat je belt, maar ik ging nét de deur uit!

Webdesigner Hetty vertelt een soortgelijk verhaal. Ze ziet de desbetreffende vriendin zo’n drie keer per jaar, maar voornamelijk als deze dame internet-advies nodig heeft. Hetty is op dat moment goed om mee te denken met het zakelijke probleem, maar als ze zelf belt om bij te kletsen, staat de vriendin meestal nét op het punt om de deur uit te gaan. Wat moet je daar nou mee? Om de relatie te redden wil je er het liefste eerlijk over zijn en je gevoel bespreekbaar maken. Dat kan knap lastig zijn.

Rianne werd na lange tijd weer eens benaderd door haar lagere school-vriendin. Het contact was al lang verwaterd, bijna 20 jaar later zien ze elkaar één keer per jaar. Daar vind Rianne niet zoveel aan, ze doet het meer uit plichtsbesef. Ongemakkelijke stiltes en niet weten waarover te praten zijn het gevolg. Beide dames zitten nu allebei in de fase van een huis kopen en dat was voor de Vriendin aanleiding om te vragen of ze gezellig ‘samen met de mannen’ een etentje zouden plannen? Riannes eerste reactie was “neee!” (uiteraard whatsappte ze dat niet) en direct wist ze dat dit echt de druppel was, er moest iets gebeuren.

Acda en de Munnik zingen in ‘Een andere maan’: “Wanneer ben je twee vrienden die elkaar niet elke dag hoeven te zien en wanneer ben je geen vrienden meer?”. Hoe kom je daarachter?

Spreek je gevoelens uit

Een grote wijsheid die ik dagelijks gebruik is een van de vier wijsheden uit ‘De vier inzichten’ van Don Miguel Ruiz. “Wees onberispelijk in je woorden”. Goed van toepassing in je dagelijks leven en relaties.

Wat betekent onberispelijk precies? Het lijkt hetzelfde als eerlijk. Wees altijd eerlijk? Hmm dat voelt toch niet helemaal hetzelfde. Eerlijk is natuurlijk goed, maar voor je het weet wordt er ongevraagd advies gegeven of een botte opmerking geplaatst. “Wat ben jij dik geworden” is misschien een constatering van een feit, maar het is nooit leuk om te horen.

Onberispelijk gekleed gaan is iets wat je associeert met je ‘zondagse’ tenue. Geen vouwtje, geen stofje en het geheel is perfect afgestemd op de gelegenheid. Met zorg samengesteld. Daar komen we in de buurt van de betekenis van onberispelijk.

Wees onberispelijk in je woorden betekent zoiets als: Wees eerlijk en oprecht, maar kies je woorden zorgvuldig. Weet wat de impact ervan kan zijn voor de toehoorder.

Lees het blog Wees onberispelijk in je woorden.

Voorkom ruzie

In vriendschappen is dit ontzettend belangrijk, je hebt immers een bijzondere band en wilt die graag behouden. Een gevoelig onderwerp bespreken kan gemakkelijk uitlopen op een ruzie waardoor jaren het contact verbroken wordt. Hoeveel mensen hebben niet een ‘oude vriend’ die ze maar al te graag ontwijken, als ze hem zouden tegenkomen? Het stomme is, er liggen niet eens enorme problemen aan de ruzie ten grondslag, vaak gaat het om geld of jaloezie.

Dan zat Het Goede Doel er nog niet zover naast met “als het gaat om geld, als het gaat om vrouwen, als het gaat om alles wat je liefhebt, wie kun je dan vertrouwen?”.

Wanneer je je ongemakkelijk voelt in het contact met een vriendin, ook al kennen jullie elkaar al heel erg lang, wees eerlijk naar jezelf. Hoe is dat zo ontstaan? Wat irriteert je aan diegene en wat zegt dat over jou? Heb je wel eens benoemd wat je vervelend vindt? Wees onberispelijk in je woorden.

Door de zure appel heen bijten

Rianne heeft het opgelost door te antwoorden: “Hoi, ik wil graag eerlijk tegen je zijn. Voor mij hoeft het afspreken eigenlijk niet meer”. De vriendin reageerde begrijpend en Rianne is tot op de dag van vandaag opgelucht!

Je relaties zijn een spiegel van jezelf, je trekt dezelfde energieën aan. Er wordt niet voor niets gezegd dat je het gemiddelde bent van de 5 mensen waar je het meeste mee omgaat. Maar, jij verandert en daardoor de vriendschap ook. Doe jezelf een plezier en blijf niet plakken aan mensen waar je niks mee hebt behalve een gedeeld verleden.

In mijn boek Thuis zonder huis ga ik uitgebreid op dit onderwerp in.

Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders