[ NOTITIE ] Vandaag zijn we op de helft van de twaalf heilige dagen, waarop het terugblikken op het jaar dat voorbij is, ten einde komt. Tijd voor een overzicht. Soms wordt me gevraagd wat ik toch allemaal doe in mijn dagelijks leven, als ik geen vast ritme heb en maar weinig verplichtingen? Het korte antwoord is ‘schrijven, mediteren, dansen, wandelen, delen en lezen (oja, en verhuizen)’, en onderstaande cijfers geven nog iets meer een beeld.
Oppashuizen: 12
Afgelopen jaar woonde ik in America (LI), vier keer in Den Haag, Arnhem, Dalfsen, Wassenaar, Leiderdorp, Gouda, Nieuwkoop en Valkenburg. Daar verzorgde ik 2 schapen, 2 kippen, 1 parkiet, 4 woestijnratjes en 18 katten. Bij tien huizen genoot ik enorm van een prachtige tuin, bij twee huizen kon ik lekker op het balkon zitten. Zeven huizen lagen zo vrij dat ik binnen 500 meter afstand een natuurgebied in liep… wauw.
Gemiddelde oppasduur: 27 dagen
Het gemiddelde verblijf in een huis duurde 27 dagen, de langste 83 en de kortste 6 dagen. De overige tijd was ik op reis; twee keer op vakantie naar Curaçao (in maart zomaar en in september om mijn oma’s 101e verjaardag te vieren) en voor mijn TEDx-talk naar Duitsland. Om af en toe een nachtje tussen twee oppashuizen te overbruggen logeerde ik bij lieve vriendin Denise of bij mijn moeder. Ben heel dankbaar voor deze fijne plekken waar ik altijd terecht kan!
Gepubliceerd: 1 e-book, 20 blogs, 8 notities
In het begin van dit jaar maakte ik Handleiding voor de huisoppas af. Een praktische gids waarin ik alle vragen die je over huisoppassen kunt bedenken, beantwoord. Voor mij heel handig om naar te verwijzen, want ik krijg per mail nogal wat vragen. Het is een e-book voor een niche, maar hoe tof dat er daadwerkelijk een aantal mensen zijn die na het lezen de knoop hebben doorgehakt om ook als fulltime huisoppas te leven.
Verder schreef ik in totaal 28 online artikelen, wat mooi uitkomt op een gemiddelde van één per twee weken. Het bloggen gaat soms vanzelf, andere keren is het een struggle om te bepalen wat ik nu écht wil zeggen. Ik heb een hoop persoonlijks gedeeld, en ik heb zomaar het idee dat er veel waardevolle inhoud voor mijn volgende boek tussenzit.
Ideeën voor volgend boek: genoeg
Vanaf het moment waarop Thuis zonder huis eindigt – ongeveer maart 2018 – is er een hoop gebeurd. Veel mensen denken dat huisoppassen onrustig is… maar voor mij voelde het juist als een stevig anker. Het feit dat ik van huis naar huis hopte was zo’n beetje het enige wat níet veranderde.
Hoewel ik soms gewenst heb dat het best ietsje minder mocht (even tijd om het geleerde te integreren a.u.b.), zie ik ook dat het me waardevolle levenslessen heeft opgeleverd.
Ik leef de inhoud van mijn volgende boek
Ik houd bijna dagelijks een dagboek bij en neem uitgebreid de tijd om stil te staan bij wat ik doe en waarom. Grote kans dat dat dagboek de basis is voor een volgend boek, met als thema’s: thuis bij jezelf (uiteraard), zelfliefde, belichaming, intimiteit, seksualiteit en vrijheid. (Zeg ik nu – ik ben benieuwd…)
Mijn ervaring met Thuis zonder huis was dat het een tijdje borrelt en bruist, op het juiste moment ga ik zitten en schrijf ik in één keer alles op wat ik te melden heb. Daarna volgt een periode van schrappen en redigeren en kan het snel af zijn. Het lijkt erop dat het volgende boek zich ook zo gaat aandienen.
Privé Transformatiedagen: 7
Dat zijn er niet veel, in ieder geval nog niet genoeg om van rond te komen. Toch weet ik zeker dat ik er graag mee door ga, want de reacties zijn elke keer zo warm en dankbaar. Soms sta ik er echt van versteld wat de deelnemers voor prachtige inzichten en antwoorden krijgen.
Vooralsnog ben je in het nieuwe jaar welkom voor een Privé Transformatiedag in Zaandam (januari) en Eindhoven (maart). Na maart vestig ik me zeer waarschijnlijk op een vaste plek, waar mijn wortels diep de aarde in mogen groeien. Ik vermoed dat dat de Transformatiedagen nog meer body zal geven.
Nieuwe vrienden en mooie ontmoetingen: heel veel
Door het huisoppassen leer ik veel nieuwe mensen kennen, niet alleen de huiseigenaren maar ook hun familie, vrienden en buren. Ook door netwerkevents, interviews, podcasts en lezingen komen allemaal mooie contacten op mijn pad. Geweldig hoe schijnbaar toevallige ontmoetingen weer deurtjes openzetten naar nieuwe dingen om te leren, boeken om te lezen, plekken om te gaan et cetera.
Gevoel van rijkdom: ontelbaar
Nieuwe plekken, nieuwe mensen. Daarbij mijn familie en vrienden. Weinig verplichtingen, maar je snapt dat ik genoeg te beleven heb. Wat ik nog de grootste rijkdom vind, is de verbinding die ik ervaar. Met mezelf, met jou. Daarin kwetsbaar durven zijn en me laten raken. Om daarover te delen, en te delen in mijn vreugde en inzichten. Want hoe pijnlijk het leven soms is, en hoe oneerlijk en verdrietig… Toch blijf ik hiervan overtuigd:
Onze wereld is mooi, spannend, schitterend, stralend
– Aladdin
Vlieg je met me mee het nieuwe jaar in?
Proost, op een nieuw begin!
De kortste dag van het jaar komt eraan, gevolgd door kerstmis en oud & nieuw. Hoe sta jij stil bij de overgang van de donkere dagen naar de terugkeer van het licht? Wat zijn jouw rituelen voor de overgang van het oude (jaar) naar het nieuwe (jaar)?
Waar vorig jaar m’n tweede Ayahuasca-ceremonie een enorme stempel drukte op de decembermaand en in zichzelf een overgang was naar iets nieuws, pak ik het dit jaar iets anders aan. Door middel van zang, schrijven, samen eten en veel tijd met mezelf doorbrengen, sta ik stil bij het jaar dat is geweest en het jaar dat komen gaat.
Schrijven dwingt om helderheid te scheppen
Voor mij is de overgangsfase begonnen op vrijdag 13 december; de voorbereidingsdag voor de Nieuwjaarsspeech. Aan mezelf, welteverstaan. Coaches Marc en Yvonne van Ruimte voor Helden en kunstenaar Bruno van den Elshout faciliteren dit jaar voor de vijfde keer dit fijne project. Onder hun begeleiding schrijf ik (en negen anderen) een speech aan mezelf. Mijn eigen woorden zullen in het nieuwe jaar aan me voorgelezen worden, waarvoor ik mijn zus gevraagd heb.
foto: Ruimte voor Helden
De voorbereidingsdag begon met vuur op het strand, uitwaaien aan zee en 2019 nog eens de revue laten passeren. Er kwam vooral een enorme dankbaarheid bij me op, voor alle huiseigenaren die de zorg voor hun bezit en hun kat(ten) aan mij toevertrouwden dit jaar. Het heeft zoveel mooie ontmoetingen en herinneringen opgeleverd.
Thuiskomen bij mezelf heeft vele lagen
Daarnaast stond 2019 in het teken van het loslaten van mijn geliefde, met het bijbehorende oplossen van oud zeer en de transformatie van meisje naar vrouw. Ik ben dankbaar voor hoe we samen dat proces zijn aangegaan, waardoor onze wegen in liefde en respect konden scheiden. Thuiskomen bij mezelf gaat nog altijd dieper, verder en vrijer.
Uitgewaaid en fris kwamen we aan bij Ruimte voor Helden, waar ik samen met de groep kon dansen, tekenen, mediteren en schrijven. Ik heb erg genoten van de verschillende rituelen en de woordeloze verbinding met elkaar, die tijdens zo’n dag ontstaat. Het beeld wat ik maakte gaat over 2020: moeiteloze beweging.
Alles bij elkaar gaf ruimte om aan het einde van de dag de eerste woorden van m’n Speech aan mezelf op te schrijven en komende weken zal de speech verder groeien – ik laat me verrassen!
Een nacht lang mantra’s zingen
Om nog meer in mijn lijf te zakken en voorbij het ‘willen weten’ te gaan (ja, ik ben soms enorm nieuwsgierig en ongeduldig), blijf ik in de nacht van zaterdag op zondag wakker om mantra’s te zingen tijdens Mantra Vigil – All night ceremony for the love of Love, onder andere onder leiding van Chris van der Weide van Unveiling Intimacy en Sarah van Sarah Sounds.
Van zonsondergang tot zonsopkomst..
Laat ons zingen!
Je hart klopt.
De stilte fluistert.
Klink! En luister…
Wat hoor je daar?
Wat een Mantra Vigil inhoudt? Zoals het door de organisatie uitgelegd wordt: “We zingen de hele nacht. We blijven samen wakker om voorbij het alledaagse te gaan. Om het oneindige, het goddelijke, het magische in onszelf te herinneren en herkennen. Om te zien hoeveel groter (of kleiner) we zijn dan we soms denken. Om het raadselachtige bestaan te vieren.
Deze nacht is een heilige ceremonie vol verstilling, muziek en verbondenheid. We zingen samen vanuit ons hart. Ons prachtige hart dat alles kan omarmen; onvoorwaardelijk aanwezig, wat voor kleuren, klanken, gedachtes of gevoelens er ook naar boven komen. ALLES is welkom. Het zingen vanuit het hart brengt ons dichter bij God. Of noem het Liefde, Waarheid, Wijsheid, Allah, Stilte.”
Een nacht overslaan?!
Via Sarah hoorde ik over het evenement en meteen wist ik: daar wil ik bij zijn. Juíst omdat ik zo aan mijn slaap hecht. I love slapen, zeker nu het zo lang donker is. Meteen kwamen allerlei vragen in me op: in wat voor staat van zijn brengt de vermoeidheid je? Word je eigenlijk wel moe, of pept het zingen je juist op? Gaat het zingen uiteindelijk vanzelf, houdt het bewust controleren van je stem op een gegeven moment op? Mijn enige referentie is een aantal singing circles van Loving Light in Amsterdam. Die duren vaak maar anderhalf uur, dus ik ben benieuwd wat voor moois een hele nacht zingen brengt.
Kerst: uitreiken en verbinden
En met deze mooie vooruitzichten zou ik bijna vergeten dat het binnen een week al kerst is. Alle rust en bezinning is natuurlijk fijn, maar kerst gaat over verbinding, warmte en gezelligheid met vrienden, familie en onbekenden. Dus ga ik eerste kerstdag vrijwilligerswerk doen bij Iedereen Kerst in Amsterdam, en tweede kerstdag vier ik met familie.
Om vervolgens weer naar binnen te keren, onder andere door bewust te zijn van de dertien heilige nachten en verder te schrijven aan mijn speech. Dat kan mooi tijdens de week huisoppassen in Valkenburg (Limburg), waar ik oud en nieuw vier. Aan rituelen geen gebrek.
Met de speech is de cirkel weer rond
Als afsluiter van de overgangsfase van oud naar nieuw, zal m’n zus me op 10 januari 2020 mijn speech voorlezen.
Om het nieuwe jaar bewust en geïnspireerd te beginnen.
Om de overgangsfase van oud naar nieuw feestelijk af te sluiten.
En om gedurende het jaar een reminder te hebben aan wat ik mezelf wens.
Wat zijn voor jou onmisbare rituelen om stil te staan bij een nieuw jaar? Misschien iets heel anders, bijvoorbeeld juist de drukte opzoeken of gaat het werken gewoon door? Deel het in een reactie onder dit blog.
Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Organiseer een huiskamerlezing of tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
Als je het één wilt ervaren, zul je het andere ook moeten toejuichen. Van harte welkom heten, zonder enig verzet. Dat is soms best een uitdaging. Neem een voorbeeld aan uil:
Brief aan de duisternis
door Toon Tellegen Uit: Iedereen was er (Em. Querido’s Uitgeverij BV, 2009)
Midden in de nacht schreef de uil een brief aan de duisternis.
Geachte duisternis, Ik zie u en ik zie u niet. Ik weet niet wat u daarvan vindt, maar ik vind dat heel bijzonder. U komt volgens mij overal. Ik kan niets bedenken waar u nooit komt. Bent u nu op zijn duisterst? Of kunt u nog duisterder worden? Ik wil ook duister zijn, maar ik weet dat ik het niet ben. Een beetje duister is niet duister. Ik ben het nooit helemaal. U bent allesomvattend. Ik ben nietsomvattend. Nou ja, ietsomvattend ben ik wel, maar niet veelomvattend, Laat ik maar zeggen: bijnanietsomvattend. Ik wil aan u schrijven wat vast nog nooit iemand aan u geschreven heeft, namelijk wat ik van u denk. Maar ik schrijf het niet, want misschien ontsteekt u dan in licht en verblindt mij. Nu schrijf ik niet verder en verscheur deze brief. De uil. De uil verscheurde de brief. Toen pakte hij een nieuw vel papier en maakte het helemaal zwart. Onderaan schreef hij, met dunne, witte inkt: Voor de duisternis De uil De nachtwind blies de brief uit zijn hand en liet hem ronddwarrelen en tegen alles aan botsen en neervallen en weer opwaaien en verdwijnen en weer terugkomen. De duisternis was onvindbaar en overal.
[ BLOG ] Eind november zag ik de veelgeprezen voorstelling ‘Ayahuasca’, van danscollectief ISH en Amenti MoveMeant. De voorstelling heeft me diep geraakt en bracht me terug naar mijn eigen ervaringen met Madre Ayahuasca.
Ayahuasca is een voorstelling die experimentele hiphop en mentale zelfreflectie op een innovatieve manier verbindt. Een dans waarin de maker Gil Gomes Leal beelden geeft aan zijn ervaring van een 10-daagse dieta in de jungle van Peru, in november 2018.
Een Ayahuasca ceremonie in beweging
Alle zintuigen werden op scherp gezet tijdens de voorstelling. Zes dansers en een Ayahuasquero verbeeldden het verloop van een ceremonie, van heilige ruimte betreden tot demonische bewegingen tot liefdevolle verbinding onderling.
Ik genoot van de rituele zang van de Ayahuasquero en kon amper stilzitten bij de heftige hiphopbeats. Daarin herkende ik mijn reactie op het plantmedicijn. Amper een halfuur na het drinken van de bruine drank lag ik al te kronkelen op mijn matras. In sommige stadia maakte ik ingewikkelde handgebaren, alsof ik in een zeer oude taal in de lucht schreef. Dat ervaarde ik als ondersteunend in het creëren van mijn werkelijkheid; mijn handen als verlengde van mijn mentale creatiekracht. Zoals Mickey Mouse in Fantasia de betoverde bezemstelen met handgebaren aan het werk zet.
In de voorstelling waren vooral bewegingen van vechten, vluchten en bevriezen te zien. Tijdens mijn eigen reizen heb ik ook zeker duisternis, vervormde donkere klanken en overgeven beleefd, maar dat voelde niet beangstigend. Ik zag bijvoorbeeld een klein mannetje, lijkend op een tekenfilmfiguur, in een immens donker en kaal landschap.
Wanneer ik mijn aandacht op hem vestigde, verschrompelde zijn kleren en zijn vel strak om hem heen tot er niets anders dan een skelet over was en de lege holtes van zijn oogkassen me aankeken. Hetzelfde moment dat ik dat ik me opnam, veranderde het beeld alweer naar engelachtige twinkelende geluiden (ja, ik zag geluiden), multi dimensionale geometrische schitteringen en meerstemmige koren van geluk.
Reizen begeleiden is goud waard
Hoewel ik tijdens mijn twee reizen geen diepe angsten heb beleefd, herkende ik de angstschreeuwen en het wilde om zich heen slaan in de voorstelling, van reizen van anderen. Ik heb het geluk gehad om drie keer als begeleider bij een ceremonie aanwezig te zijn. Letterlijk, aanwezig te zijn.
Ik vond het heel bijzonder om een open ruimte te zijn, vol liefde en aanwezige aandacht, zodat de deelnemers energetisch weten dat ze veilig zijn. Dat ze zich kunnen overgeven aan hun reis, wanneer ze merken dat er goed voor ze gezorgd wordt. Als begeleider hoort het verschonen van teiltjes braaksel er ook bij, en daar voelde ik geen enkel spoortje viezigheid bij. Pure compassie voor degene die zich letterlijk en figuurlijk over-geeft.
Om na de ceremonie de soms nog ongelovige, maar meestal hele open, liefdevolle ogen te zien, is goud waard. Zowel de deelnemer als ik, is weer dichter bij zichzelf gekomen.
Ayahuasca in Nederland
Helaas is het geven van Ayahuasca-ceremonies ondertussen officieel verboden in Nederland. De afgelopen jaren werd het nog enigszins gedoogd, tot er door de Hoge Raad werd beoordeeld dat het bezit, vervoer en gebruik van Ayahuasca strafbaar is, ook voor aanhangers van de Santo Daime kerk, lees hier meer. Voor een legale ceremonie zul je nu naar Portugal of Peru moeten afreizen. Of een iets ander middel proberen, zoals psilohuasca bij de Gewijde Reis.
Ik heb momenteel geen plannen om op korte termijn weer deel te nemen aan een ceremonie. In de zomer heb ik gereisd met magic truffels en hoewel het effect vele malen lichter is, is dat me ook goed bevallen. Het is laagdrempeliger en omdat er al bepaalde deurtjes in het onderbewuste zijn geopend, is het daarmee ook mogelijk diepgaande ervaringen te beleven.
Nog steeds dankbaar voor mijn eigen reizen
Terugkijkend op mijn laatste reis met Madre Ayahuasca, precies een jaar geleden, zijn er een aantal dingen die ik diep verankerd met me meedraag. Ik voel een diepe liefde en waardering voor alles dat leeft. Doordat ik me tijdens mijn reis ultiem heel voelde, heb ik de afhankelijkheid aan mijn geliefde in liefde los kunnen laten. Ben meer in contact gekomen met mijn sensuele, wilde zelf en ik durf mijn stem te laten horen – wat ik letterlijk op het podium van TEDx deed.
Als ik het zo opschrijf, voel ik me weer extra dankbaar. Wie weet dat het binnenkort toch begint te kriebelen… Hier bekijk je de trailer van de voorstelling:
Iris op Radio 2 in Spijkers met Koppen Dolf Jansen en Felix Meurders willen in dit actualiteitenprogramma op Radio 2 weten hoe het huisoppassen begonnen is. Ook praten we over of ik een uitkering heb en hoe wild de feesten zijn die ik in de oppashuizen geef.
Vaak wordt er in interviews vooral gezocht naar het addertje onder het gras. Want dat zo leven gewoon heel leuk is, lijkt bijna niet te kunnen. Voor mij een bevestiging om te blijven delen over Thuis zijn bij jezelf.
De live-uitzending is terug te kijken
Luister en bekijk de radio uitzending van Spijkers met koppen van 19 oktober 2019, en ontdek je hoe het toch mogelijk is om zonder eigen huis te wonen.
Dit keer kwam Geert Hidding, de maker van de Work Life Design podcast, op bezoek in mijn Haagse oppashuis. Geert is een ervaren coach, schrijver en ondernemer, die als missie heeft om te delen in overvloed. Want waarom inspirerende gesprekken die hij heeft en de levenservaring die hij opdoet, voor zichzelf houden? Daar is deze podcast uit ontstaan.
Work Life Design Podcast
En delen over mijn leefwijze en levensvisie is wat ik het liefste doe, in wat voor vorm dan ook. Kwam dat even goed uit. Een podcast opnemen is daarvoor de meest spontane en intieme. Door de inbreng van de persoon die ik tegenover me heb, krijgt mijn verhaal altijd weer een andere invalshoek en meer diepgang.
#40 Hoe voel je je thuis, zonder huis…
“Tijdens deze aflevering ben ik in gesprek met Iris Schlagwein. Zij bezit al jaren geen eigen huis, maar heeft haar leven gebouwd rondom het zogeheten ‘oppashuizen’. Hiermee past ze tijdelijk op het huis en huisdier(en) van anderen in ruil voor het gebruik van hun huis en faciliteiten. Over zekerheid loslaten, dicht bij jezelf blijven en minimalistisch leven.”
In gesprek met Dorothee Dahl, voor Expedition Leben
Op een zonnige zaterdagmiddag ontmoette ik Dorothee in haar prachtige tuin in het Duitse Goch. We hadden elkaar nog nooit in het echt gezien. Maar omdat we elkaar al een tijdje op social media volgden voelde het meteen vertrouwd. Dorothee heeft al meerdere boeken geschreven en is net als ik volop bezig met persoonlijke ontwikkeling. We raakten niet uitgepraat!
Haar meest recente boek heet Expedition Leben. Sinds een tijdje deelt ze de verhalen van levenskunstenaars en pioniers via haar duitstalige podcast Expedition Leben.
Speciaal voor mij maakte ze twee versies van ons gesprek, een Nederlandse en een Duitse.
Beluister de Nederlandse versie van de podcast:
Deutsche Version des Podcasts Zuhause ohne Haus
Ein Podcastgespräch mit Iris Schlagwein über das Leben in Häusern deren Besitzer in Ferien sind, Minimalismus und warum Verlust letztendlich Freiheit bedeuten kann.
Expedition Leben
Es ist ein außergewöhnliches Leben, das Iris Schlagwein lebt. Sie hat aktuell kein eigenes Haus und sie wohnt in Häusern, deren Besitzer in Ferien sind. In dieser Episode erzählt sie, wie sie zu diesem Lebensentwurf gekommen ist. Welche Erkenntnisse sie daraus gewonnen hat und wie man ein Zuhause bei sich selbst findet.
Außerdem berichtet sie von ihrem TEDx Talk, den sie vor kurzem in Regensburg gehalten hat und von ihrer Arbeit als LifeCoach.
Real rebel let op! Laten we onze krachten bundelen
Via Instagram leerde ik Real Rebel Katie kennen en sindsdien geniet ik van haar wekelijkse podcasts. Wat een inspirerende jonge vrouw uit British Columbia, Canada! Ze deelt haar wijsheid rijkelijk en is ook eerlijk over haar onzekerheden of over de momenten dat het allemaal even tegenzit. De Band of Rebels is een verzameling mensen wereldwijd, die allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben: door de beste versie van zichzelf te zijn, de wereld elke dag ietsje mooier maken.
Daar kan ik me erg in vinden, dus wilde ik graag mijn bijdrage leveren aan een van de afleveringen van de Real Rebel Podcast.
The Real Rebel Podcast
This is for the people who push the boundaries of our society. For the people who aren’t afraid to question the status quo. The question in today’s Band of Rebels episode is: Where do you find meaning in your life?
Iris: “For me that is sharing my personal stories. I think it connects people to listen to those stories. They hear that they’re not the only one going through all these ups and downs. That can be very liberating. I hope they feel te space to be open about their insecurities too.”
Katie: “I’ll keep this pretty simple. The whole point of the podcast is to create a space of self-acceptance and freedom. I believe that the Real Rebels are the ones who are brave enough to be themselves in a world telling them to be anything but.”
Wil je meer van dit?
Meld je dan hier aan voor de Weekly Round-ups en krijg elke vrijdag ‘an email you’ll actually want to open.’
(Wil je mijn TEDx-talk meteen bekijken? Dat kan hier)
Augustus 2015
Op een warme zomeravond wandel ik vanuit mijn huis in Scheveningen over de boulevard naar beachclub FONK. Daar is vanavond een netwerkevenement speciaal voor startende ondernemers. Het is de eerste keer dat ik zo’n soort evenement bezoek. De zon schijnt en iedereen lijkt relaxed, dus een praatje aanknopen is gelukkig niet zo moeilijk.
Bij het diner neem ik plaats naast een jonge gast. Hij is blijkbaar goed voorbereid want zijn eerste woorden tegen mij zijn:
Wat is jouw doel voor vanavond?
Oh.
Moest ik een doel hebben dan? Heb ik iets gemist?
Ik wil me niet laten kennen dus bijdehand antwoord ik: ‘ik heb geen doel voor vanavond, maar over vijf jaar wil ik mijn eigen TEDx-talk geven. Dat is mijn doel.’
Nu heb ik zijn volle aandacht. We kletsen geanimeerd en stellen scherpe vragen. Maarten stelt me vol enthousiasme voor aan zijn vriendin Vanessa en die avond besluiten we sparringsbuddies te worden.
Hoe ga je het doel behalen?
We spreken af om af en toe te sparren over onze onderneming, om te delen over onze persoonlijke ontwikkelingen en nieuwste inzichten. Heel inspirerend, alleen wat ik niet wist is dat Maarten erg van doelen stellen én halen houdt. Dus (bijna) elke keer dat we elkaar zagen vroeg hij wel een keer:
Hoe staat het met je TED-talk? Wat heb je al gedaan om dichter bij je doel te komen? Je weet dat je nog 4,5 jaar hebt hè?
Ik heb zelfs het boek How to speak like TED van Maarten en Vanessa gekregen, een heel attent cadeau.
Het onderwerp van de talk
In 2015 zag mijn leven er ongeveer zo uit: ik was net gestart als ondernemer en om rond te komen had ik nog een bijbaan als receptioniste. Maar ik noemde mijzelf vooral opruimcoach: ik hielp mensen met het opruimen van hun kasten. Samen met mijn toenmalige vriend woonde ik in een fijn huisje achter de boulevard van Scheveningen.
Dat ik iets belangrijks te vertellen had, wist ik al wel. Waarschijnlijk iets in de richting van minimalisme, opruimen en lichter leven. Dat is de reden dat ik ondertussen Thuis zonder huis heb geschreven.
Maar waar mijn TED-talk precies over zou gaan, daar had ik nog geen idee van.
Wat ik deed om dichter bij mijn doel te komen? Ik las uiteraard het boek. Verder gaf ik af en toe een lezing of workshop en oefende het spreken voor een steeds groter publiek. Maar verder kon ik Maarten geen grootse ontwikkelingen vertellen.
Januari 2017
Hoe staat het met je TED-talk? Wat heb je al gedaan om dichter bij je doel te komen? Je weet dat je nog 3,5 jaar hebt hè?
Helaas… ik kon geen enkele praktische vordering vertellen. Ondertussen was mijn leven behoorlijk veranderd: ik had huis en haard verlaten en leefde nu als huisoppas.
Het werk als opruimcoach stond op een laag pitje en ik maakte plannen om naar the School for the Work van Byron Katie te gaan. Het enige antwoord wat ik op Maarten’s bekende vragen kon geven was: ‘Ik leef momenteel de inhoud van mijn TED-talk’.
September 2018
Ondertussen is mijn boek uitgebracht. Ik geef af en toe een lezing over mijn levensstijl en mijn verhaal, meestal voor een klein publiek, in intieme setting.
Ik ben TED zeker niet vergeten en ben blij als ik online een oproep voor TEDx Amstelveen tegenkom. Ik schrijf me in en van de tachtig aanmeldingen ben ik samen met vijftien anderen door naar de pitchronde.
Ik mag pitchen voor TEDx
Er wordt me een coach toegewezen en we werken samen aan mijn idea worth spreading.Zoals het een goede coach betaamt stelt hij moeilijke vragen. Ik blijf maar in rondjes praten en kom niet bij de kern van mijn verhaal. Uiteindelijk heeft mijn pitch ongeveer de volgende strekking:
De definitie van rijkdom is aan het verschuiven. Eerst had je rijkdom nodig om je vrijheid te permitteren.
Ik bewijs dat je geen financiële rijkdom meer nodig hebt om vrij te kunnen zijn. Wat voor waarde geef je aan je tijd? Wat voor levenswaarde geeft je inkomen jou?
Door erachter te komen wat je nodig hebt, kun je je rijkdom vergroten zonder dat je 1 euro meer gaat verdienen.
… en ik word afgewezen
Op dat moment natuurlijk ontzettend jammer, maar nog geen twee weken later (na de coaching van Raymond, lees hier over deze periode van ingrijpende inzichten) begrijp ik volkomen waarom mijn verhaal nog niet sterk genoeg was. Ik was inderdaad nog niet bij de kernboodschap beland en het ontbreken van een stevige fundering maakte dat het verhaal nog te wankel was.
Ik laat TED even voor wat het is – ik heb tenslotte nog bijna anderhalf jaar om mijn doel te bereiken.
April 2019
Tot ik een email ontvang. Ik lees ‘m pas de volgende dag, omdat de mail in eerste instantie als spam is aangemerkt en in mijn spamfolder terecht is gekomen.
‘I am writing you as a representative of TEDx OTHRegensburg, an independent TEDx event. I have come across you and your lifestyle while searching for potential speakers for our event in May. I am truly inspired by your minimalistic lifestyle and your message of self care. Therefore I would like to invite you to speak at our event under the theme “Take a step beyond” on the 24th of May in Regensburg, Germany.’
Ik stuiter door de kamer, dit klinkt bijna te mooi om waar te zijn.
Of zou het toch om spam gaan?
Dat blijkt niet zo te zijn. Via Skype vertelt de dame van de organisatie me de ins en outs over het evenement en ook hoe ze me gevonden heeft, namelijk via dit filmpje:
Verschenen maart 2018 op www.1-2-science.com
Er is blijkbaar maar 2 minuut 45 voor nodig om iemand te inspireren en op het idee te brengen om me als spreker uit te nodigen.
Wat betekent dat voor jou?
Heb je iets belangrijks te delen (ik weet dat iedereen dat heeft), laat je horen! Laat de smalltalk achterwege. Wanneer je onbekenden spreekt – en elk wachtmoment op een station of in de rij voor de kassa geeft je die kans – stel eens verrassende vragen en deel jouw verrassende antwoorden.
A workation is the new vacation
Dit korte filmpje is opgenomen op Koh Mook, een miniscuul eilandje in het zuiden van Thailand. Ik zat daar samen met een vriendin te ontbijten, met mijn voeten in het zand en de zee kabbelend op drie meter van ons vandaan.
‘I want to go on a snorkling trip, would you like to join me?’ We raakten aan de praat met een aardige Duitse man. Ik vertelde hem dat ik niet mee zou gaan, omdat ik liever ging werken. Werken terwijl ik op zo’n prachtig bounty eiland verbleef? Ja, mede daardoor voelde ik me geïnspireerd om verder te schrijven aan mijn boek.
And… action!
Hij vroeg verder naar mijn levensstijl en later bleek waar zijn interesse vandaan kwam. Hij werkte op een Duitse universiteit en precies dit semester deed hij een project over minimalisme met de studenten. Hij vroeg of hij ‘in het kader van content creëren, een video interview met mij mocht opnemen?’
Zo gebeurde het dat we de volgende dag direct na het ontbijt – hup, haar in een knot en au naturel – het interview filmden. Een maand later was het gemonteerd en al online te bekijken.
Terug naar de uitnodiging voor TEDx
Uiteraard zeg ik volmondig ja en kan het voorbereiden beginnen: zowel het boeken van de treintickets en hotels, als het schrijven aan mijn verhaal en oefenen van de presentatie.
En laat ik iets belangrijks niet vergeten, ik kan natuurlijk niet zomaar mijn oppashuis onbeheerd achter laten. Gelukkig woon ik hier drie maanden en zijn de huiseigenaren bereid om me mee te denken over een oplossing: hun (schoon)ouders zullen de poes komen ophalen en haar een weekje onder hun hoede nemen, zodat ik met een gerust hart een paar dagen in Duitsland kan zijn.
Wat is het verschil tussen TED en TEDx?
Trouwens, voor degene die zich afvragen wat het verschil is tussen TED en TEDx: TED is de organisatie die jaarlijks events organiseert, waar innovatieve ideeen gedeeld worden. Daar hoort een speciaal format bij en het belangrijkste onderdeel daarvan is dat een talk niet langer dan 18 minuten mag duren. Ik kan je van harte aanbevelen om eens in plaats van een film, een aantal TED-talks te kijken op TED.com.
De term TEDx wordt gebruikt als het format van TED wordt gebruikt door een onafhankelijke organisatie, die zich daarvoor aan strenge regels moet houden. Zo zijn er TEDx events georganiseerd in steden, op universiteiten of zelfs in gevangenissen. Waar ik nu zal spreken is TEDx OTHRegensburg – voor en door de studenten van de hogeschool en universiteit van Regensburg.
Op zoek naar de kern van mijn verhaal
Afgelopen oktober had ik de kern van mijn verhaal nog niet te pakken. En dat is eerlijk gezegd in de tussentijd nog niet veranderd.
Dat verklaart mijn grote onrust. Ik weet dat mijn verhaal de moeite waard is – ook zonder diepzinnige kern. Maar TED gaat om ideas worth spreading. Ik wil zo graag een pakkend idee de wereld in brengen. En diep van binnen weet ik dat ik er nog niet de vinger op kan leggen waar mijn levensstijl werkelijk om gaat.
Dat is wat nu prioriteit heeft.
Ik beweeg, zonder te weten waar naartoe precies
Ik lig soms uren wakker en maak nachtelijke notities met mijn voicerecorder. Ik vraag vriendinnen om hulp en nodig mensen uit voor een try-out. Ik schrijf en schrap en schrijf in de tekst van mijn concept-talk.
Tot ik koffie drink met Lotte. Lotte is radio documentairemaker en dus een expert in het vertellen van verhalen. Nadat ik heb uitgelegd welke belangrijke momenten in mijn leven sowieso terug moeten komen in mijn verhaal, noemt zij het magische woord: verlies.
Hoe had ik dat over het hoofd kunnen zien…
JA! Dat is waar alles in mijn verhaal om draait – het is de essentie van waarom ik doe wat ik doe.
Die dag kan ik niet stoppen met schrijven, ineens vallen alle puzzelstukjes op hun plek. Ik heb nog tweeënhalve week tot de big day, wat ben ik blij dat ik eindelijk de kern te pakken heb.
In een volgend blog zal ik dieper op ‘verlies’ ingaan, voor nu gebruik ik een quote van Byron Katie om te verwoorden wat verlies met huisoppassen, minimalisme en vrijheid te maken heeft.
For me the word monk doesn’t describe someone who has entered a monastery. It’s an honest description of everyone – of me and also of you. To my mind, a true monk is someone who understands that there is no self to protect or defend. He’s someone who knows that he doesn’t have a specific home, so he’s at home everywhere
Byron Katie – A mind at home with itself
De week van de TEDx-talk
Aan het begin van de week reis ik na een overnachting in Würzburg af naar Regensburg in Oost-Beieren. De zon schijnt en ik geniet van de heerlijke Duitse törte en gemüsepflanzerl. Ik wandel langs de Donau, lees een boek in rustige koffietentjes en ik klets met de mensen die ik onderweg tegenkom.
Tijdens het diner op donderdag ontmoet ik de andere sprekers en de ongeveer twintig studenten die het event organiseren. De sfeer is uitgelaten en tegelijk wat gespannen. Tijdens de rondleiding vertelt de leider van de groep dat het organiseren van dit event voor de studenten een mooie manier is om te leren omgaan met Big Personalities.
Ik glimlach om zijn uitleg en probeer een beeld te vormen van hoe de jongens en meisjes in de leeftijd van 19 – 25 jaar, mij zien. Grappig hoe dat beeld waarschijnlijk vooral gevormd wordt door verwachtingen en projecties en eigenlijk weinig met mij te maken heeft.
Vrijdag, the big day
Tijdens de soundcheck, het oefenloopje op het podium en het omkleden voel ik me relaxed, tot het moment dat het publiek binnendruppelt in de zaal. Mijn hartslag gaat omhoog en ik val stil, geen zin meer in smalltalk.
De jongen van de techniek doet mijn microfoon om, ik word aangekondigd en ik vol adrenaline loop ik mijn moment of fame tegemoet. Wat heerlijk om mijn verhaal te kunnen vertellen. Grappig ook dat ik er nu ik terugkijk weinig meer van weet, zo snel vliegt het voorbij.
Dus. Om de vragen van Maarten er voor een laatste keer bij te nemen:
Hoe staat het nu met je TEDx -talk?
Goed, ik heb mijn Tedx-talk naar tevredenheid voor het voetlicht gebracht. Heb veel complimenten ontvangen en (zo hoorde ik later) een aantal luisteraars tranen in hun ogen gegeven met mijn verhaal.
Spreken voelt naast schrijven als een ideale manier om mijn verhaal te delen. Elke keer dat ik mijn verhaal vertel zijn luisteraars geraakt, iedereen op een andere manier. De een gaat naar huis met inspiratie over minimalisme, een ander voelt weerstand en weer een ander heeft hét antwoord gevonden op een levensvraag.
Wat heb je gedaan om dichter bij je doel te komen?
Voornamelijk ‘gewoon’ mijn leven geleefd. Elke keer keuzes gemaakt vanuit mijn hart. Dat hebben anderen gevoeld en op deze manier zijn TED en ik zonder al teveel moeite en op precies het juiste moment nader tot elkaar gekomen.
Je weet dat je nog 1 jaar en 2 maanden hebt hè?
Ja! Wie weet kan ik er nog een in een ander buitenland doen. En kan ik mijn verhaal op andere evenementen vertellen, tijdens netwerkbijeenkomsten, huiskamerlezingen, festivals, trainingsdagen en in boekwinkels. Ik ben benieuwd!
Dankjewel Maarten en Vanessa, voor jullie vasthoudendheid, interesse en support.
Steun je lokale schrijver Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
