Yoga, stil zijn, mediteren, dansen, tantra beoefenen, floaten, Ayahuasca drinken en vasten… Uiteindelijk gaat het allemaal om hetzelfde: ervaren dat je niet alleen maar je lijf bent. Ervaren dat je óók niet je gedachten bent. Wat je dan wel bent? Daar zal ik geen woorden aan proberen te geven, want het is het beste te ervaren. En dat is precies waar je deze technieken voor inzet.
Overgave oefenen
Vasten is dus een middel. Het doel: dat wat je bent, ervaren. Een glimp opvangen van wat je werkelijk bent, oplossen in het grotere geheel en bewust zijn van de eenheid waar je onderdeel van bent. Daardoor groeien in bewustzijn.
Wanneer je dit eenheidsgevoel eenmaal hebt ervaren, is het makkelijker om het weer te voelen omdat je het weet te herkennen. Tegelijkertijd is het ook moeilijker, want het gebeurt juíst niet als je ernaar streeft. Overgave is het sleutelwoord. En overgave is iets wat goed te trainen is door niet te eten.
Ik neem je mee in mijn ervaring
Ik vastte vijf dagen, dat wil zeggen: ik at niets en dronk voornamelijk thee en water. In het blog Vijf dagen vasten: waarom en hoe? beschrijf ik mijn overwegingen, mindset en hoe ik het in de praktijk aanpakte. In dit verhaal neem ik je mee in wat ik zoal meegemaakt en gevoeld heb.
Vasten dag 1 – Vrij veel actie en druk in mijn hoofd
Vol goede moed sta ik op en ontbijt met een kopje thee. Ik ben nog wat druk, vooral in mijn hoofd: wat zal ik eens gaan doen? En daarna, en daarna? Mijn tijd vul ik met het afhandelen van mails die ik niet wil laten wachten, schrijven en veel thee zetten en drinken. Niet om een hongergevoel tegen te gaan – dat is opvallend afwezig – maar voornamelijk om iets te doen te hebben en de tijd te doden.
‘s Middags spreek ik af met een lieve vriendin en laat met gemak het blokje dadeltaart op m’n schoteltje liggen. Genietend sip ik van mijn chai zonder melk of honing en van een verse groene thee. Ik heb geen honger maar voel me af en toe wat flauw en onrustig.
Time to slow down
Op m’n gemakje doe ik van alles. Ik wandel in plaats van fiets – ik heb toch alle tijd. It’s time to slow down. Samen met twee Engelse vrienden die nu ook vasten, zit ik in een speciale appgroep om elkaar te steunen en vragen te stellen. Voordat ik naar bed ga doe ik met een van hen een korte meditatie en bodyscan via Whatsapp. Dankbaar dat ik mezelf dit avontuur van niet-eten gun, ga ik naar bed.
Vasten dag 2 – Vertragen gaat vanzelf
De eerste krampen in mijn kuiten dienen zich aan. Ik heb geen honger maar ben behoorlijk duizelig als ik opsta. De dag gaat met ups en downs. Tijdens de ups vergeet ik dat ik niet ‘mag’ eten, het voelt natuurlijk, waardoor ik ook niet de behoefte heb om mezelf af te leiden met thee.
In de Ekoplaza werk ik op mijn dooie akkertje mijn boodschappenlijstje af zonder een blik te werpen op alle lekkernijen. Ik koop verse groentebouillon om wat zout binnen te krijgen, verder extra verse thee en kokoswater. Lekker sloom loop ik door de stad en met een grote glimlach op mijn gezicht geniet ik van de mensen en de lente. Ik heb geen haast en hoef niets. Dat slowing down is dus vanzelf goed gekomen.
Vasten dag 3 – Dip in energie
Geen boodschappen hoeven doen, niet koken en niet eten, scheelt me zo’n vier uur (!) per dag. Die ‘extra tijd’ maak ik vol met mediteren, rusten, de kat aaien, niksen, wandelen, slapen en in bad gaan. Ik kan me niet zo goed focussen op de letters op mijn laptop en heb daar ook eigenlijk geen zin in. Een simpel en vermakelijk boek lezen lukt wel – ik las ‘En dan nog iets’ van Paulien Cornelisse.
‘Ups and downs today. Sometimes I feel uninspired and tired, other times totally at peace – then I almost forget that I’m fasting. I woke up late today and if I do anything else but sitting I feel fainted… but I’m in a good mood. I try not to force it or control it, I’m just surrendering.’ – schrijf ik in de appgroep.
De anderen begrijpen het volledig en herinneren me eraan dat veel rusten noodzakelijk is, mijn lijf is immers al hard aan het werk om afvalstoffen af te voeren.
Ik ben over de helft
Mijn fysieke energie is laag maar mentaal voel ik me sterk. Zo sterk, dat ik me afvraag wanneer de emotionele dip komt, want bij dit soort quests hoort meestal een dieptepunt. Een probleem dat overwonnen moet worden, wat zorgt voor de uiteindelijke euforie en beloning. Bewust observeer ik mijn gemoed, als was mijn dag een lange meditatie. Soms voel ik me moe en ongeïnspireerd, maar dat gaat ook gauw weer voorbij. Nee, een dip kan ik het niet noemen. Ik ben over de helft, nog twee dagen te gaan.
Vasten dag 4 – Luisteren naar mijn lijf
Vasten gaat om luisteren naar je lijf en toegeven aan waar het om vraagt. Rust, slapen, liggen, drinken et cetera, dus dat is wat ik doe. Stil zijn en luisteren. Grappig genoeg vraagt mijn lichaam niet meer om eten, het is content met de energie die vrijkomt vanuit de vetverbranding.
Ik voel me licht en zweverig. Niet zweverig als in duizelig, maar eerder niet-geaard – niet helemaal ín mijn lijf aanwezig. Waar lichaam en geest normaal gesproken als één geheel worden ervaren, zijn ze nu wat van elkaar los geschoven. Waardoor ik me minder met mijn lichaam associeer, het staat op spaarstand. Je zou verwachten dat ik me minder verbonden voel, maar het lichte gevoel heeft geen invloed op dat-wat-ik-ben.
Een van mijn mede-vasters schrijft: ‘There’s so much more to life to experience, most only scratch the surface and never push themselves. The body is a creative genius, it’s been made with such wisdom. It’s humbling to have an opportunity to enter inside one and use it to the best of my ability.’
Herkenbare woorden, ik voel me ook nederig en dankbaar voor de ervaring van dit leven.
Misschien gaat een dip niet komen? Misschien ben ik zo bereid om eventuele pijn in de ogen te zien, dat het uitblijft?
Vasten dag 5 – Heling en bevrijding
De laatste dag. Ik voel me rustig en accepteer dat een dip er misschien gewoon niet inzit. Het niet-eten kost zo weinig moeite dat ik me afvraag of ik nog een zesde vastendag zal toevoegen. Toch besluit ik om dat niet te doen, laat ik niet overdrijven.
Morgenochtend mag ik dus weer iets eten, ik heb alleen nog niets geschikts in huis. In de supermarkt doen de verse koeken en croissants, waar ik normaalgesproken gek op ben, me werkelijk niets.
Maar voor de koeling vol groene (blad)groenten voel ik me een kind in een snoepwinkel. Ik kan niet kiezen, zoveel zin (behoefte) heb ik deze vitaminen! Ik kies biologische babyspinazie. Verder peer, yoghurt en een blikje tonijn, daar heb ik ook zin in.
De dip dient zich aan
Aan het einde van de middag voel ik me somberder worden. Ik vermoed omdat ‘het normale leven’ weer in zicht komt en ik ga nadenken over wat ik allemaal nog moet: afspraken, mails, BTW-aangifte et cetera.
De onrust voelt dubbel. Ik ben blij omdat de dip er is, tegelijkertijd wil ik van het gevoel af. Ik ga in bad om te ontspannen maar… you can run but you can’t hide. Wat gevoeld en geheeld moet worden, moet ik aangaan.
In bed blijf ik maar malen en malen. Tot in me opkomt: wat voel ik? Ik focus op de sensaties in mijn lijf en voel een enorme rush door me heen trekken. Alsof ik klaar ben om weg te sprinten, zoveel energie is er opgebouwd.
Overgave = heling
Ik voel een knoop in mijn buik, net onder mijn middenrif. In foetushouding en met mijn ogen stijf dicht wil ik er niet bij. Of toch.
Een schokje in mijn lijf, interessant. Ik probeer het beter te voelen, wat was dat? De schokken worden heftiger en ik krimp ineen. Niet van fysieke pijn, dit is puur een loskomen van emoties en opgeslagen energie. Een energiestroom gaat langs mijn ruggengraat naar mijn hoofd. De controle laat ik los. Ik geef me eraan over.
Binnen een minuut is het over. Daarna beginnen inzichten binnen te stromen. Er is zoveel helderheid dat ik kan uitzoomen en zien welke stappen ik in de afgelopen jaren heb gezet. Ineens wordt duidelijk wat me komende tijd te doen staat, wat prioriteit heeft en welke plannen ik kan loslaten.
Ik lig nog lang wakker.
Eerste opbouwdag na het vasten
Ondanks mijn korte nacht sta ik uitgerust op. Ik heb niet per se honger of zin in eten. Toch maak ik een smoothie met yoghurt, peer en dadel. Wow, wat een smaakexplosie! Ook al had ik niet echt zin om te eten, nu mijn smaakpapillen weer geprikkeld zijn voelt dit heel welkom.
Na een paar happen heb ik genoeg.
Deze dag bestaat uit om de paar uur iets kleins eten. Ik moet echt de klok in de gaten houden, anders vergeet ik te eten.
Wat heeft het me gebracht?
Het is heel fijn om secuur te voelen waar mijn lijf behoefte aan heeft. Hoeveel, wat en wanneer te eten. Maar ook toegeven aan de behoefte aan rust, aanraking, warmte, beweging et cetera.
De tonijn die ik kocht heb ik pas na een week gegeten. Ik had er erg zin in maar om het eerder op te eten voelde toch te vet en te zwaar.
Het niet-eten, de scherpte van mijn zintuigen en de innerlijke stilte zijn me heel goed bevallen. Daarnaast ben ik positief verrast door de helderheid en de inzichten die het heeft gebracht.
De leegheid van mijn gestel gaf een beter contact met mezelf, een verhoogd bewustzijn, waardoor heling kon plaatsvinden. Het voelt alsof álle innerlijke energie nodig was om dit diepere niveau te bereiken. De leegheid was noodzakelijk, want met een vol verteringsstelsel was dit niet gelukt.
Wat wil ik een volgende keer anders doen?
Een volgende keer zal ik meer in de natuur zijn. Nu ging ik elke dag even wandelen buiten maar ik kon het niet opbrengen om helemaal naar een bos of de zee te fietsen.
Ook zal ik het weer gaan eten beter voorbereiden en bewuster opbouwen. Nu was het onregelmatig omdat ik het eten vergat, dat voelde wat onrustig. Daarnaast wil ik me met hulp van een orthomoleculair therapeut verdiepen in voedingsmiddelen die de afvoer van gifstoffen bevorderen, om ook de ontgifting na het vasten soepel te laten verlopen. Ik zal ook bewuster kiezen voor eten wat mijn reserves weer goed aanvult.
De volgende keer vasten ben ik van plan in de herfst te doen, en tot die tijd zal ik zeker een aantal keer één of twee dagen vasten.
Wat is jouw ervaring met vasten? Spreekt het je aan of lijkt het je vreselijk?
Je leest meer over mijn overwegingen, mindset en de praktijk in het blog Vijf dagen vasten: waarom en hoe?
Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
- Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
- Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
- Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
