simplify

bezit

Wat je bezit is op weg naar anderen

[ GASTBLOG ]

‘Wat je bezit is op weg naar anderen.’ Toen ik deze dichtregel van Willem Hussem jaren geleden voor het eerst las, vond ik hem prachtig – en ook een tikkeltje weemoedig. Dat is inmiddels veranderd. Nu raken me de woorden nog net zo, maar ze zijn gaan glimmen: de weemoed is geweken voor lichtheid en plezier.

Meer aandacht, minder spullen

De verandering gebeurde doordat ik besloot om meer aandacht te besteden aan de dingen die ik écht belangrijk vind. Eigenlijk wist ik het al: dit zijn voor mij dus geen ‘dingen’ maar zaken zoals tijd doorbrengen met familie en vrienden, iets ondernemen, iets leren, muziek beluisteren, lezen, spelen of juist helemaal niets doen. Ik begon te vinden dat de materiële dingen om me heen juist erg veel ruimte in beslag nemen – niet alleen fysiek maar ook in mijn dagelijks denken en doen. En zo besloot ik om mijn bezit nader te bestuderen en te gaan ‘ontspullen’.

Op zoek naar rust

Want al die spullen in mijn huis, daar werd ik nogal onrustig van. En dat is ook niet gek, want: rommel is de verzameling van al die dingen waarover je nog geen keuze hebt gemaakt – en waar je dus nog iets mee moet. Die enveloppe op de eettafel – die je nog niet eens geopend hebt. Die mooie blouse waarvoor je 3 jaar geleden een vermogen hebt betaald – en je hebt hem sindsdien twee keer aan gehad. Deze dingen blijven tegen je praten: de enveloppe fluistert ‘maak me open, maak me open’, en de blouse ‘je zou me echt vaker aan mogen doen, hoor’. Allemaal dingen die aandacht trekken zodra je blik erop valt: dat geeft geen fijn gevoel. Wil je dat werkelijk de hele tijd meemaken? Nee dus.

Tabula rasa…

Alleen – waar moet je beginnen als je huis vol met voorwerpen zit die je eigenlijk liever niet meer om je heen hebt? Moet je het boekje van Marie Kondo bij de hand nemen en beginnen om je kleding te reduceren naar een minimale set? En vervolgens je boeken? Je papieren, je andere dingen, spullen waaraan je gehecht bent? En dan de hamvraag: hoe zou ik ooit voldoende tijd kunnen vrijmaken voor zo’n rigoureuze opruimactie?

… of opruimen met beleid?

Gelukkig kan het ook anders, zo leer ik van Iris. Jawel, zij heeft haar werk ervan gemaakt om anderen te helpen bij het opruimen. Ik vind het leerzaam: er zijn technieken zijn om te kiezen wat je om je heen wilt hebben en wat dus niet. Er zijn methodes hoe je je omgeving stapsgewijs zo inricht dat het voor jou fijn voelt. Het is handig om elk voorwerp een eigen plek te geven. Wat een opluchting om het opruimproces niet alleen te hoeven opstarten.

In Thuis zonder huis wordt uitgebreid ingegaan op het proces van loslaten en ontspullen, bestel het boek hier.

De spullen mogen weg…

Gaandeweg het opruimen neemt mijn plezier toe. Het verbaast me hoe trots ik kan zijn op een mooi opgeruimd plankje met slechts een fractie van de spullen die er eerder op hadden gelegen. Ik houd enkele dierbare dingen, waar ik graag naar kijk. Van de nieuwe ruimte word ik daadwerkelijk rustiger. Het lijkt alsof de dingen nu kunnen ademen omdat ze meer lucht om zich heen hebben gekregen. Ik snuif de nieuwe leegte op en voel me licht en blij.

… en naar anderen toe

En dan is er nog de verzamelplek van spullen die mijn huis mogen verlaten. Waar gaan ze naar toe? Zal ik ze weggooien? Nee dus, zonde. Weggeven aan vrienden? Dat voelt alsof ik hen opschep met een afdankertje, of opzadel met een probleem dat ikzelf liever niet in huis hebt. Hm. De kringloop dan? Misschien een goede oplossing. In de praktijk blijkt dit inderdaad voor mij het beste te werken. Wat een goed gevoel krijg ik nadat de aanpakkende mannen de spullenberg uit de gang hebben verwijderd en ik de deur achter hen dicht kan doen: Wat ik bezit is op weg naar anderen.

En nu?

In de laatste maanden hebben veel dingen mijn huis verlaten. En er komen ook niet meer zo veel dingen bij. Maar af en toe sluipen weer wat oude gewoontes binnen: op weg naar een andere kamer wil ik iets op een willekeurige plek droppen. Of ik betrap me als ik iets in een la wil proppen om hem daarna weer lekker dicht te kunnen schuiven: abracadabra, weg is de rommel. Het goede nieuws is natuurlijk dat ik bewust ben van mijn gedrag: ik kan nu ook een andere keuze maken.

Ik kies voor eenvoud

Het behouden van de nieuwe orde vereist in mijn geval wel aandacht en discipline – ondanks dat ik opruimen leuk ben gaan vinden. Maar daar ben ik geenszins alleen mee, weet ik. Willem Hussem, de auteur van de prachtige dichtregel hierboven, zei over zijn werk: ‘Ik heb er een leven aan gewerkt om mijn werk zo eenvoudig te krijgen. Ik moet die eenvoud elke keer opnieuw op mezelf veroveren’. Hoe herkenbaar vind ik dit. En ik verheug me er nu al op om weer eens een hele dag de tijd te nemen om mijn bezit onder de loep te nemen en toe te werken naar meer eenvoud. De gedachte alleen maakt me helemaal blij.


Geschreven door Brit, bezit een eigen huis, heeft een passie voor koffie en taal, liefhebber van tiny houses. 

Wees onberispelijk in je woorden

[ BLOG ] Wees onberispelijk in je woorden – Eerlijk en oprecht zijn hebben veel mensen hoog in het vaandel staan. In de praktijk blijkt het ontzettend lastig om in alle gevallen eerlijk te zijn. De waarheid is niet altijd leuk om te horen en kan ook pittig zijn om te uit te spreken.

Een tijdje geleden werd ik uitgenodigd voor een vrijgezellenfeest. Ik hou daar al niet erg van, maar door de tekst in de uitnodiging wist ik gelijk: ik wil er niet heen. Ik wist het 100% zeker, ondanks dat het ging om een bijzonder feest, speciaal georganiseerd voor een dierbare vriendin, die ik meer dan tien jaar goed ken en waar ik veel van hou.

Wat waren mijn opties?

Zou ik me over mijn gevoel heenzetten en toch gaan, ‘want dat doe ik nou eenmaal voor een goede vriendin’?
Zou ik gaan, maar alleen naar het diner, zodat ik toch mijn goede wil toon en de hilarische spelletjes overdag mis?
Of zou ik niet gaan en haar op een andere manier laten weten dat ik me betrokken voel bij haar aanstaande bruiloft?

Oude Tolteekse wijsheden bieden inzicht bij keuzes

Je zou als opties kunnen toevoegen: afzeggen met een smoes of doen alsof ik kom, maar de dag van tevoren berichten dat ik (zogenaamd) ziek ben. Nu ik het zo schets lijkt het één van de belachelijkste manieren om hiermee om te gaan, maar eerlijk is heerlijk, de optie schoot wel als een flits door mijn hoofd. Sinds ik het boek ‘De Vier Inzichten’ van Don Miguel Ruiz heb gelezen is dit voor mij nu absoluut géén optie meer.

Het boek gaat over vier inzichten die je helpen om een gelukkig en vrij mens te worden. Het zijn vier eenvoudige leefregels, gebaseerd op een oude wijsheid van de Tolteken. De Tolteken waren een van de invloedrijkste volkeren van precolumbiaans Amerika van de 10e tot de 12 eeuw na Christus. De kracht van hun lessen zit hem in de eenvoud:

1. Wees onberispelijk in je woorden.
2. Vat niets persoonlijk op.
3. Ga niet uit van veronderstellingen.
4. Doe altijd je best.

De grote wijsheid die mij het meeste is bijgebleven en die ik dagelijks toepas is de eerste: ‘Be Impeccable With Your Word. Speak with integrity. Say only what you mean. Avoid using the word to speak against yourself or to gossip about others. Use the power of your word in the direction of truth and love.’

Wat betekent onberispelijk precies?

Onberispelijk: 1) Blaamloos 2) Correct 3) Foutloos 4) Juist 5) Keurig 6) Net 7) Onbesproken 8) Smaakvol 9) Tiptop 10) Vlekkeloos 11) Volmaakt 12) Zonder fout 13) Zonder gebreken 14) Zuiver

Onberispelijk lijkt hetzelfde als eerlijk. Wees altijd eerlijk? Dat voelt toch niet helemaal hetzelfde. Eerlijk zijn is natuurlijk prima, maar voor ik het weet, geef of ontvang ik ongevraagd advies. Of of erger nog: plaats ik een botte opmerking of krijg die naar mijn hoofd geslingerd. “Wat ben jij dik geworden” is misschien een eerlijke constatering van een feit, maar het is niet leuk om te horen.

Niet bedekken met de mantel der liefde

Het kan moeilijk zijn om je in elke situatie uit te spreken, bijvoorbeeld wanneer een vriendschap niet meer past. Vaak weet je intuïtief wat je écht zou willen zeggen, maar doe je het niet vanwege honderd-en-één tegen-gedachten. Je wilt de ander niet kwetsen, boos maken of teleur stellen. Dan is het gemakkelijker om er maar een beetje omheen te praten. Wat wel tot gevolg heeft, dat er meer onduidelijkheid of ‘ruis’ in je gesprek ontstaat omdat je onderliggende motieven en gevoelens niet benoemd. “Bedekken met de mantel der liefde” noemen we dat. Wat mij betreft een vreemde uitdrukking, want: is hier sprake van ware liefde voor jezelf en voor de ander? Wanneer we ons niet uitspreken, gaan we voorbij aan onze eigen innerlijke waarheid. Je beperkt je eigen energie, houd je in en creëert een blokkade in de relatie tot de ander.

“The word is a force you cannot see, but you can see the manifestation of that force,
the expression of the word, which is your own life.” – Don Miguel Ruiz

Het voordeel van je onberispelijk uitspreken

Door je onberispelijk uit te spreken, blijf je dicht bij jezelf, je behoeftes en houd je vast aan jóuw waarden. Rekening houden met de ander doe je nog steeds, en je doet dit met respect voor je eigen stem. Jij mag gehoord worden.

Je uitspreken in de praktijk

Wanneer je je uitspreekt, wil je natuurlijk gehoord worden. Dat gaat niet lukken als je spreekt vanuit irritatie, woede of onmacht. Meestal spreek je dan vanuit je hoofd. Als je dat doet, is de kans groot dat de ontvanger zich afsluit voor je boodschap. Je stuit dan voelbaar op een muur van weerstand. Onderzoek voor je spreekt daarom eerst je eigen motieven. Die liggen vaak één of twee niveaus dieper, in je hart of je buik. Op die plekken waar je waarden of gevoel geraakt worden. Wat is er feitelijk gebeurd? Welk gevoel roept dat bij je op (boos, blij, bang, bedroefd?) Wat wil je bereiken of wat wil je de ander nu eigenlijk écht zeggen? Het is belangrijk om de waarheid te zeggen vanuit een liefdevol hart, met een open geest, een open hart en een open wil. Een waardevol hulpmiddel hiervoor is methode Geweldloze Communicatie van Marschall Rosenberg.

“Be prepared to get honest from a place of love.
If you can tell the truth from a place of love you will be heard.
But if you tell the truth from a place of negativity or judgment
you will not be heard.” – Gabby Bernstein

Geef elkaar de ruimte

Misschien is jouw waarheid niet leuk om te horen voor de ander, dus geef hem of haar liefdevol de ruimte om te reageren. Reageert hij of zij boos of afstandelijk? Laat je niet meeslepen. Omdat jij dicht bij jouw kern bent gebleven kun je er zeker van zijn dat je het juiste hebt gedaan. Dit stukje negativiteit is aan de ander om aan te pakken.

Als je baas jouw mening vraagt over een gevoelige kwestie, als je partner iets van je verwacht wat voor jou niet goed voelt. Als je schoonmoeder je uitnodigt voor het eten maar je hebt geen zin, als je naar een verjaardag moet terwijl je doodmoe bent. Altijd, overal en in elke situatie onberispelijk in je woorden zijn. Probeer je vaker uit te spreken en voel hoe je jezelf bevrijdt van ongemakkelijke situaties of verplichte feestjes.

Lees meer over dit onderwerp in mijn boek Thuis zonder huis, in het hoofdstuk ‘Rare jongens, die Tolteken’.

Het vrijgezellenfeest is aan mij voorbij gegaan

Wat deze inzichten betekenden voor het vrijgezellenfeest? Ik heb de dame van de organisatie op dezelfde dag dat ze de uitnodiging stuurde, gebeld. In het verleden zou ik dit uitstellen, ondertussen heb ik geleerd dat het bevrijdend voelt om dit soort dingen meteen af te handelen. Natuurlijk voelde het even spannend, maar ik vertrouwde erop dat ik precies de juiste woorden zou kiezen. Ik heb haar uitgelegd dat ik haar, mijn vriendin, een geweldig vrijgezellenfeestje gun, maar dat ik niet de behoefte voelde om erbij te zijn. Dat half-half meedoen voor mij niet goed voelde en dat ik mijn vriendin op een andere manier wilde verrassen, om op mijn manier invulling te geven en betrokkenheid te tonen bij deze grote gebeurtenis in haar leven.

Ze reageerde eerst enigszins verbaasd, en daarna bevestigde ze begripvol: “nee, als het voor jou niet goed voelt, willen we je zeker niet verplichten om toch te komen. Bedankt dat je het gewoon hebt gezegd.” We hebben op een ander moment samen een ‘vrijgezellenfeestje voor twee’ gevierd en op die manier, met dank aan de Tolteken, op een passende manier invulling gegeven aan onze vriendschap en haar volgende levensstap.


Dit artikel verscheen eerder op het blog Haagse Hoogvliegers, trainingsbureau voor hoogvliegers, veelvoelers en mensen met een Ferrari-brein.

chaos

Last van chaos? Het komt altijd goed

[ BLOG ]

Sta je voor een belangrijke keuze op het gebied van werk of relatie? Heb je het gevoel dat je niet zonder je partner of je werk kan, maar voornamelijk in praktische zin? Je gevoel is duidelijk maar je bent bang voor de gevolgen. Dat betekent: grote twijfels over wat de mogelijke uitkomsten kunnen zijn, je wilt natuurlijk geen chaos in je situatie veroorzaken. Je voelt je radeloos, omdat je een beslissing moet maken die je helemaal niet wilt maken. Het is misschien gemakkelijker om bij het oude te blijven…

Wat je besluit ook is, het komt goed.

Bijna een jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt

Na een fijne relatie van 10 jaar samen, heb ik de knoop doorgehakt om bij mijn vriend weg te gaan. De moeilijkste beslissing van mijn leven. Maar het zaadje was geplant en ik wist intuïtief dat er iets onvermijdelijks gebeurde. Het was geen rationeel weten, maar een innerlijk weten.

Er ging een periode van enorme interne onrust en chaos aan vooraf. Ik voelde me niet happy en vroeg me af: wat kan ik veranderen om me gelukkiger te voelen? Was het… harder werken, minder werken, meer sporten, minder sporten, gezonder eten, beter slapen? Ik probeerde het allemaal maar het hielp elke keer maar tijdelijk. Het gevoel dat er iets niet klopte, bleef. Toen het eenmaal duidelijk werd, was er geen weg meer terug.

Er komt een moment dat je het zeker weet

Zit je in hetzelfde schuitje? Er komt een moment dat je het zeker weet. Het heeft geen zin om dat moment te forceren. Gun jezelf alle rust en ruimte om het te ervaren. Het stap voor stap opruimen van je spullen zorgt dat je even ‘uit je hoofd’ kunt zijn. Ook meditatie, stilte, natuur om je heen en tijd alleen doorbrengen helpt. Blijf vooral niet eindeloos wikken en wegen, met denken los je niets op.

Ingrediënten voor een crisis?

Daar was ik dan. Bijna 30 jaar, ik had net mijn parttime baan opgezegd, geen partner, geen spaargeld, geen eigen woning. Wat een geluk dat ik bij mijn zus terecht kon. Vroeger was het altijd haat en nijd bij ons. Als oudste thuis moest ik altijd de ‘verstandigste’ zijn en me inhouden. Maar nu was ik in nood en stond ze natuurlijk voor me klaar.

Ik vertel over onze speciale band in de prachtige serie De oudste, de jongste, de enige.

In de chaos kon ik maar één kant op: de goede kant

Want wanneer een crisis aan de hand is, gaan er altijd onverwachte deuren open. Het woord crisis heeft een negatieve lading, maar het betekent eigenlijk: omslagpunt. Het beslissende ogenblik, waarin een zaak op het punt staat om te verbeteren of te verergeren. En aangezien het bijna niet erger kon… ging ik er maar vanuit dat het vanaf nu weer bergopwaarts zou gaan.

Toppunt van minimalisme

Ik vertrok bij mijn zus en ging op huizen passen wanneer mensen op vakantie waren. Daar was ik ineens écht alleen en kon ik nog beter de gevolgen van mijn beslissing voelen. Want de laatste 10 jaar was het samenzijn en samenwonen onderdeel van mij geworden. Wat was er nu van mij over, zonder noemenswaardige bezittingen, zonder huis? Wat is thuis? Wat is van mij? Wat wil ik hebben? Wat is genoeg?

Hoewel ik al jaren minimalistisch leef was dit het toppunt. Ik leerde dat alles vergankelijk is en je uiteindelijk alleen jezelf hebt. Nogal belangrijk dus om met jezelf door één deur te kunnen, om jezelf volledig te accepteren met al je mooie en minder mooie kanten.

Ah, dus dáár gaat deze zoektocht om! Lees erover in Thuis zonder huis.

Vertrouwen is het sleutelwoord

De zoektocht naar liefde voor jezelf. Heb je er vertrouwen in? Een jaar geleden had ik niet kunnen bedenken dat mijn leven er nu zo uit zou zien. Wonen in oppashuizen is één groot avontuur. Het is elke keer een verrassing waar ik volgende maand zal zijn. Natuurlijk is het soms onhandig, of bevliegt me ineens de gedachte: wat als er geen volgend huis komt? Dan bedenk ik dat ik dan sowieso mijzelf heb. Dat is genoeg. En zet ik deze op angst gebaseerde gedachte zo snel mogelijk uit m’n hoofd.

Wanneer ik me open stel ontstaan de kansen. Elke keer weer wordt bevestigd hoe lief mensen zijn, hoe leuk ze het vinden om iemand te helpen. Zei ik “Het komt altijd goed”? Het is al goed. Je bent precies op de plek waar je moet zijn.

You aren’t your work, your accomplishments, your possessions, your home, your family… your anything. You’re a creation of your source, dressed in a physical human body intended to experience and enjoy life on Earth. – Wayne Dyer

Lees meer over Huisoppassen, praktische tips voor een geslaagde ervaring.

wonen

Wonen zonder eigen huis: huis-oppassen

Een break-up levert ook iets moois op

Begin 2016 gingen mijn toenmalige vriend en ik uit elkaar en dat betekende dat ik op zoek moest naar een nieuwe plek. Waar moest ik naartoe, na zes jaar samenwonen? De eerste tijd mocht ik bij mijn zus en haar man wonen. Bijzonder, omdat mijn zus net zwanger was.

Toch hoefde ik niet te twijfelen of ze het meende; ze werd oprecht boos toen ik opperde om gauw te zoeken naar iets anders? We spraken af dat ik daar een halfjaar kon wonen, tot het zwangerschapsverlof van mijn zus begon. Ontzettend lief en we leerden elkaar op een heel andere manier kennen.

Ik privékantoor, zij privékok

Ik werkte meestal thuis en zorgde dat om 6 uur het eten klaar stond. Ze hadden een privékok. Om die reden kon ik me niet inhouden om de keuken wat op te ruimen, het was nu ‘mijn’ domein. In de eerste week heb ik me rot gezocht naar de ketchup. Bleek die in het kastje onder de gootsteen bij de chloor en schoonmaakmiddelen te staan (want grote fles) haha!

Voordelen van bij je zus wonen:

  • Samen Disney-films kijken, chocola eten en verstand op nul
  • Ik had mijn eigen kamer maar kon ook gezelschap opzoeken
  • Voor m’n zus kon ik mijn troubles niet verbergen (ik probeerde het wel!) en kreeg geregeld haar confronterende advies

Nadelen van bij je zus wonen:

  • Dealen met haar moodswings + ochtendhumeur + zwangerschapshormonen
  • In het weekend was het toch wel erg vol, met zijn drieën ‘hangen’ in huis
  • Omdat ik ‘extra’ was deed ik m’n best om niet op te vallen. Geen sporen achterlaten in het huis. Dat is op den duur best vermoeiend, als je niet gewoon kunt ‘zijn’.

Wil jij op mijn huis passen?

In die tijd is het idee ontstaan om af en toe wat gepaste afstand te nemen, voor alle partijen prettig (maar wát misten ze mijn kookkunsten).

Ik had het nog niet uitgesproken of ik kreeg via-via-via al een foto doorgestuurd van een handgeschreven briefje. Of ik 2,5 week op een huis met tuin, kippen, kat en parkiet wilde passen? Ja natuurlijk! Wat ik heb daar genoten. Weer even alleen, met mijn eigen gedachten en routines. Op zoek naar de leuke plekken in de omgeving, waar doe ik boodschappen, hoe ‘werkt’ het hier? Schijnt ook nog eens goed te zijn om de hersenen te prikkelen, het afwijken van ‘standaard’ patronen.

Op het huis van iemand anders passen is…

Vanaf dat eerste oppashuis heb ik de smaak te pakken. Vanuit verschillende hoeken en elke keer precies op het juiste moment worden huizen aangeboden. Ik woon op plekken waar ik zelf nooit zou gaan wonen, of juist heel graag zou wonen.

Iemand gaat op vakantie of is op zakenreis, maar vind het eigenlijk geen prettig idee dat zijn huis een paar weken onbeheerd achterblijft. Of wil de familie niet vragen om af en toe even de post te checken en de planten water te geven. Nog lastiger is wanneer er huisdieren verzorgd moeten worden. De deal is dat ik op het huis pas en ik krijg daarvoor terug: een dak boven m’n hoofd en elke keer weer een mooie ervaring.

Hoe werkt het?

Meestal word ik via via aan iemand gekoppeld. We maken een afspraak om kennis te maken en meteen belangrijke zaken door te nemen. Wanneer moet het vuilnis naar buiten, telefoonnummer voor ‘nood’ en het belangrijkste: wat is de wifi-code? Oja, en de sleutel natuurlijk. Lees hier meer over hoe het werkt.

Zo woon ik soms in een vinex-wijk in een groot dorp, in een appartement in hartje Amsterdam of een knus vrijstaand huisje uit 1910 met een gigantische bloementuin.

Het geeft me altijd nieuwe inzichten

Grappig om te zien dat de meeste mensen hun keuken en badkamer op dezelfde manier indelen. Is dat iets Nederlands? Daarom voelt het meteen vertrouwd en hoef ik zelden te zoeken. Hoewel, in één huis heb ik me rot gezocht naar het zout – en ik zou het nog steeds niet weten. Natuurlijk heeft iedereen een andere invulling van een ‘gezellig huis’ of ‘mooie inrichting’ maar het blijft iemands huis. Dat helpt om me meteen thuis te voelen.

Voor een korte periode in een huis wonen geeft altijd nieuwe inzichten:

  • Dat ik al heel gauw in elk huis routines creëer. Het kost meestal maar 1 dag om te wennen, en ik beweeg me alsof ik er altijd al gewoond heb. Eén keer paste ik een week op het huis van een vriendin toen zij voor haar werk op reis was. Ze kwam maandagavond rond 17.00 uur thuis en we hadden afgesproken dat ik zou koken zodat we nog een gezellige avond konden bijkletsen. Ze gaf toe dat het toch wel een beetje gek was om mij zo gastvrouw te zien spelen…
  • Dat ik best ‘later’ een serre zou willen hebben – met de deuren open voelt het als buiten zitten, terwijl het maar 14 graden is.
  • Dat het heel anoniem voelde om in een flat op 9-hoog te wonen, het lijkt wel ‘hoog boven de wolken’, afgezonderd en stil (zelfs vloerbedekking in het dichte portiek). Niemand zou je missen als je je een week niet vertoont…?
  • Dat ik het heel erg leuk vind om het huis weer schoon en gezellig te maken op de dag van mijn vertrek en thuiskomst van de bewoners. Bloemetje op tafel, fruit in de fruitmand, wat lekkers voor bij de koffie… Dat is toch fijn thuiskomen?
  • Dat het fijn is om iets voor een ander te doen, en dat gaat beide kanten op.

Ondertussen heb ik op 12 plekken gewoond

Het langste een maand, het kortste 6 dagen. Ik ben nu al benieuwd naar de volgende plek waar ik terecht kom!

Gratitude unlocks the fullness of life.
It turns what we have into enough, and more.
It turns denial into acceptance, chaos to order, confusion to clarity.
It can turn a meal into a feast, a house into a home, a stranger into a friend.
– Melody Beattie

Lees meer over thuiskomen bij jezelf in Thuis zonder huis.

gezondheid

Zet je gezondheid op de eerste plaats

Ga zitten want ik wil eens met je praten
Ik ben allang niet meer zo blij als toen
Nee schrik maar niet, ik wil je niet verlaten, nee
Er is iets en ik kan er niks aan doen
We komen niets te kort, we hebben alles
Een kind, een huis, een auto en elkaar
Maar weet je lieve schat wat het geval is, ah
Ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar

Is dit alles?
Is dit alles?
Mmm, Is dit alles wat er is

Je hoort het ze zingen toch? Doe Maar maakte dit nummer al in 1982. Ze beschreven het gevoel van onvrede en rusteloosheid, terwijl je toch alles hebt wat je hartje begeert. Herken je het gevoel dat je leven bestaat uit werken, afspraken, herhaling en verplichtingen? Ren je altijd maar door, van lunch naar borrel naar verjaardag… vanuit een gevoel dat je niet anders kan?

Het stomme is, het zijn allemaal nog leuke afspraken ook. Apart van elkaar. Maar alles achter elkaar gepland in één weekend? Dat geeft alsnog stress. Je probeert je agenda wel iets minder vol te krijgen. Je gaat elke week naar yoga en neemt af en toe een avond voor jezelf. Netflix aan en kop thee erbij. Maar het diepere, onrustige gevoel van ‘is dit alles?’ blijft.

Je to-do list komt nooit af

Tot een bepaalde leeftijd is het hartstikke duidelijk wat je moet doen. Naar school, studeren, je hebt misschien een mooie reis gemaakt. Maar dan is het ‘werkende leven’ begonnen en zie je jezelf vaker gestrest dan gelukkig en ontspannen. Vele dertigers herkennen zich hierin. En nooit is er tijd voor een moment van bezinning. Wat zou dat fijn zijn, even niks. Maar je moet nog zoveel doen. Je to-do lijst komt nooit af.

TO DO:
verpletterende indruk maken tijdens werk-presentatie
uitzoeken wat de beste kapper is
nieuw jurkje kopen bruiloft (+ origineel cadeau kopen)

Nu is de vraag; van wie moet je al die dingen? Van je baas, je ouders, je partner?
Waarschijnlijk hebben zij wel invloed, maar moet je het vooral van jezelf.

Het leven is te waardevol om dingen te doen die je niet leuk vindt

Of omdat een ander het van je verwacht. Of omdat het een verplichting is.
Ok, ik geef toe dat je er soms niet aan ontkomt. Je belastingaangifte, sommige taken op je werk en het verschonen van de kattenbak zijn nou niet de meeste inspirerende bezigheden.

Toen ik een periode heel weinig energie had was het heel noodzakelijk om me bij alles af te vragen: heb ik hier zin in, energie voor? Want anders was ik tegen lunchtijd al helemaal gesloopt. Ik móest wel stoppen met rennen, en leren doseren. Sindsdien ga ik veel bewuster met mijn tijd en energie om.

Lees hier mijn verhaal: Omgaan met pijn

Mijn grootste inzicht uit 1 Ding: gezondheid op de eerste plek.

Ik las het boek 1 Ding van Gary Keller. Het gaat over de mythe van multitasken en waarom je je veel beter kunt focussen op één ding tegelijk. Mijn grootste inzicht uit dit boek deel ik hier met je. In 1 Ding word je leven onderverdeeld in zes gebieden. Op één wat het meeste prioriteit heeft, waar je het meeste aandacht aan zou moeten besteden. Deze gebieden zijn:

1. Spirituele gezondheid
2. Mentale gezondheid
3. Fysieke gezondheid
4. Relaties
5. Werk
6. Financiële situatie

Zoals je ziet hebben de eerste 3 gebieden alleen te maken met jezelf. Jou alleen. Voor mij was dat een eye-opener, ik had zelf Relaties hoger ingeschat. Maar nee, éérst complete focus op je eigen spirituele, mentale en fysieke gezondheid. Eigenlijk hartstikke logisch, want als je één van die vlakken geen aandacht geeft heeft dat grote invloed op al je relaties – en automatisch ook op werk en je financiële situatie. Het staat allemaal met elkaar in verbinding. Ga maar na, als je werk en financiële situatie top is, maar je fysieke gezondheid erg slecht, zit je toch met de gebakken peren.

Ik moest bekennen dat bij mij de eerste 3 punten juist de eerste dingen waren die ik liet versloffen als ik het druk had. Mediteren? Lezen? Sporten? Uitslapen? Ik dacht: nu even niet, dat komt wel als ik het even wat rustiger heb.

Waar sta jij op elk van deze vlakken van je leven?

Beschrijf eens hoe jouw situatie op dit moment is, per punt. Geef per punt een cijfer voor hoe tevreden je op dit moment bent? Op welk gebied valt er voor jou nog wat te behalen? Zie het als een moment van reflectie, hoe sta je ervoor?

Sinds ik dit inzicht had, dat ik best wat vaker mijn eigen spirituele/mentale/fysieke gezondheid vóór kan laten gaan, is mijn dagelijks leven veranderd. Ik sta vroeger op. Ik maak tijd voor stilte, reflectie, ontspanning. Sporten, gezonde voeding. Tijd voor wat ik belangrijk vind. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik veel meer rust ervaar, óók als ik het hartstikke druk heb.

Is dit alles wat er is? 

Ja, je eigen gezondheid eerst, dat is alles. Komt de rest vanzelf.

Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders