reizen

leben

Expedition Leben Podcast: Thuis zonder huis

 

In gesprek met Dorothee Dahl, voor Expedition Leben

Op een zonnige zaterdagmiddag ontmoette ik Dorothee in haar prachtige tuin in het Duitse Goch. We hadden elkaar nog nooit in het echt gezien. Maar omdat we elkaar al een tijdje op social media volgden voelde het meteen vertrouwd. Dorothee heeft al meerdere boeken geschreven en is net als ik volop bezig met persoonlijke ontwikkeling. We raakten niet uitgepraat!

Haar meest recente boek heet Expedition Leben. Sinds een tijdje deelt ze de verhalen van levenskunstenaars en pioniers via haar duitstalige podcast Expedition Leben.

Speciaal voor mij maakte ze twee versies van ons gesprek, een Nederlandse en een Duitse.

Beluister de Nederlandse versie van de podcast:

 

Deutsche Version des Podcasts Zuhause ohne Haus

Ein Podcastgespräch mit Iris Schlagwein über das Leben in Häusern deren Besitzer in Ferien sind, Minimalismus und warum Verlust letztendlich Freiheit bedeuten kann.

Expedition Leben

Es ist ein außergewöhnliches Leben, das Iris Schlagwein lebt. Sie hat aktuell kein eigenes Haus und sie wohnt in Häusern, deren Besitzer in Ferien sind. In dieser Episode erzählt sie, wie sie zu diesem Lebensentwurf gekommen ist. Welche Erkenntnisse sie daraus gewonnen hat und wie man ein Zuhause bei sich selbst findet.

Außerdem berichtet sie von ihrem TEDx Talk, den sie vor kurzem in Regensburg gehalten hat und von ihrer Arbeit als LifeCoach.

Hören Sie den Podcast hier

 

 

 

 

ontmoeten

Ontmoeten en observeren in de spits

Observeren

Den Haag Centraal, 08.13 uur. Ik doe de deur van de coupe open en een collectieve ochtend-adem dampt me tegemoet. Alle plekken zijn bezet en neem mijn plek in het gangpad in, voor dit korte ritje. Ik sta naast een Chinese vrouw met 3 kronkelige haren uit de moedervlek op haar wang. Ze heeft dikke brillenglazen. Ziet ze zo slecht dat ze de haren nooit heeft opgemerkt of of boeit het haar haar niet?
Een man zuigt aan een Breaker alsof z’n leven er vanaf hangt en duwt en perst het laatste restje eruit.

Een vrouw is uit haar blouse gescheurd.
Ik kijk naar beneden, op het telefoonscherm van een oudere man. Op Youtube bekijkt hij filmpjes van Tom en Jerry.
Iemand zegt binnensmonds ‘godver’. Net niet binnensmonds genoeg, waardoor sommige medereizigers geïrriteerd opkijken.
Een meisje met dreads en een zwarte hoodie met felgroene tekens valt uit de toon tussen alle pakken en hakken.

Ontmoeten

Na tien minuten heb ik mijn bestemming bereikt. Ik loop het station uit en ontwijk de langs mij heen rennende mensen die nog net hun trein willen halen. Glimlachend doe ik een stap opzij voor een Somalische jongeman die recht op me af stormt. Een grote witte lach straalt op me af – mijn dag is goed begonnen.

 

Lees hier mijn volgende blog over het observeren en ontmoeten van de reizende medemens: Avonturen in de spits.

Onderweg met alleen een koffer

Op een frisse lenteochtend wandel ik met mijn rode koffer ter grootte van de gemiddelde handbagage, in een voor mij nog onbekende stad in Nederland. Onderweg naar mijn nieuwe huis. Twee weken geleden heb ik de sleutel gekregen van de plek die ik hier ga bewonen.

Tijdelijk, totdat de huiseigenaren weer terugkomen van vakantie. In hun vakantieperiode pas ik op de kat, de planten en de post. Kleding, verzorgingsproducten, wat etenswaren en mijn laptop neem ik met me mee, verder is alles wat ik nodig heb in het oppashuis aanwezig. Zo woon ik elke drie tot vier weken op een andere plek. Klinkt dat onzeker en stressvol? Voor mij niet, maar om dat te verduidelijken zal ik eerst vertellen hoe deze levensstijl is ontstaan.

Twee jaar eerder…

Ruim twee jaar geleden stond ik met dezelfde rode koffer bij mijn zusje en haar man op de stoep. Voordat ik aanbelde flitste er door mijn hoofd: daar sta ik dan. Ik ben 29 jaar. Ik heb geen baan, geen spaargeld, geen huis en geen ‘doel’. Eerlijk is eerlijk, ik was nog een van de twee bezitters van een koophuis, maar aangezien ik die ochtend mijn relatie had verbroken, wilde ik niet meer in dat huis wonen. Ik had geen idee wat de toekomst zou brengen. Wat was ik opgelucht en dankbaar dat ik bij mijn zusje terecht kon.

Ongemerkt was ik de laatste tijd steeds meer van mijn pad afgedwaald. Ik was afgesloten van mijn gevoel en de lichtjes in mijn ogen waren gedoofd. Zo kon het leven toch niet bedoeld zijn? Ik koos ervoor om mijn hart te volgen en ging na tien jaar samenzijn weg bij mijn vriend. Ik had behoefte aan avontuur, in plaats van week in, week uit dezelfde routines te volgen en mezelf een enorme prestatiedruk op te leggen. Avontuur kreeg ik, want aangezien mijn zusje zwanger was, was duidelijk dat ik niet lang bij haar en haar man kon blijven wonen.

Ik had natuurlijk snel een baan en huis kunnen zoeken, maar in plaats daarvan gaf ik mezelf de ruimte om uit te vinden waar ik werkelijk behoefte aan had. Het idee om op huizen en huisdieren te passen gaf me zowel financiële als fysieke ruimte en het duurde niet lang voordat de eerste vakantiegangers zich meldden. Ondertussen heb ik 26 oppashuizen bewoond en doe ik het niet meer uit noodzaak, maar omdat het me ultieme vrijheid geeft.

De koffer is mijn trouwe reisgezel

Januari 2018. Ik stap het vliegtuig uit en sta op Thaise bodem, in Bangkok. Op mijn bagage wachten hoeft niet, want ik reis enkel met mijn vertrouwde rode koffertje. De komende zeven weken heb ik genoeg aan acht kilo kleding en spullen, inclusief mijn laptop. Na weken van voorbereiding is het eindelijk zover: ik ga een boek schrijven en zelf uitgeven. Aangezien ik daarvoor uren en uren achter mijn beeldscherm zal doorbrengen, leek het me een goed idee om dat op een tropische bestemming te doen. Mijn plan is als volgt: ik zoek het dichtstbijzijnde eiland op (dat blijkt Koh Samet te zijn) om daar een vliegende start te maken en mijn hoofd leeg te schrijven.

Het resultaat Thuis zonder huis is het eerlijke en kwetsbare verhaal over mijn levensstijl en hoe ik daartoe gekomen ben – het is geen pleidooi om óók je huis vaarwel te zeggen. Wel deel ik de ups en downs van mijn zoektocht naar een gelukkiger en lichter leven. Aan het einde van de zeven weken in Thailand heb ik het boek voor tachtig procent af en kan ik voldaan weer ‘huis’-waarts keren.

Geen idee wat de toekomst brengt

Of het nu in binnen- of buitenland is, het onderweg zijn brengt me prachtige ontmoetingen. Zowel met de huiseigenaren als onbekenden gaan gesprekken gauw de diepte in en daar geniet ik van. Het voelt alsof ik elke dag een beetje op vakantie ben en mag ontdekken wat voor moois er na elke straathoek te vinden is.

Een eigen plek mis ik niet, want in elk huis waar ik tijdelijk woon, voel ik me thuis. Het thuisgevoel zit in mij, daar heb ik geen vaste locatie voor nodig. Wanneer het moment aanbreekt dat ik wel een vaste plek mis, zal ik daarnaar op zoek gaan. Dat zou prima een klein appartement kunnen zijn, maar ik kan ook me voorstellen dat ik ga rondtrekken met een camper of samen met mijn vriend op huizen in het buitenland ga passen.

Toen ik met mijn koffer bij mijn zus voor de deur stond had ik geen idee wat de toekomst zou brengen en dat voelde vervelend. Nu weet ik dat nog steeds niet, maar ik ervaar de onzekerheid niet meer als last. Vol vertrouwen ga ik de toekomst tegemoet en laat ik me graag verrassen.

Wil je ook huisoppassen? Lees mijn e-book Handleiding voor de huisoppas.

Deze tekst verscheen in verkorte versie in mannenmagazine MUSK4.
koffer

huis

Prima leven zonder eigen huis, als huisoppas

Wanneer je een huisdier hebt en op vakantie gaat, is het altijd weer even zoeken: wie past er op het lieve beestje? En wie verzorgt de post en de planten als jij van huis bent?

Voor de kat vragen de meeste mensen hun buurvrouw om één keer per dag eten te komen geven, maar er zijn genoeg poezenbezitters die hun knuffeldier liever niet zo lang alleen laten. Of stel je voor dat je in een buurt woont waar weinig sociale controle is. Dan voelt het misschien niet zo prettig om je huis onbeheerd achter te laten als je zelf voor langere tijd weg bent. Zeker als je veel waardevolle spullen bezit. Het valt inbrekers gauw op als jouw lichten wekenlang niet branden.

Ik woon in oppashuizen

Met deze vakantiegangers heb ik regelmatig contact. Ik woon namelijk in oppashuizen. Dat betekent dat ik momenteel geen eigen huis heb. Oftewel: ik ben een dakloze, zoals een vriend me laatst even haarfijn uitlegde. Wanneer iemand op vakantie gaat, pas ik op. Ik woon voor een aantal weken in het huis alsof het mijn eigen huis is en daarna trek ik als een nomade weer verder. Andere stad, ander huis. En ik vind het heerlijk!

Wat voor mensen lenen hun huis uit?

Dit avontuur bevalt me zo goed dat ik nu al een halfjaar onafgebroken in oppashuizen woon. Opvallend is dat het altijd hetzelfde soort mensen zijn die hun plek uitlenen. Het zijn mensen die graag reizen. Mensen die direct op Airbnb gaan zoeken als ze ergens willen overnachten. Die het ook leuk vinden om spullen te (ver)kopen op Marktplaats. De gemene deler is dat ze een zelfde kijk op hun spullen hebben.

Het zijn over het algemeen levensgenieters die net als ik houden van ‘de kleine dingen’ des levens. Kopje koffie in de zon, keihard meezingen met je lievelingsmuziek of een glimlach uitwisselen met een vreemde op straat. Ze delen graag wat ze hebben, en mocht dat kapot gaan, ook niet erg.

Er is me zelfs een keer verzekerd: “mocht één van de huisdieren helaas overlijden wanneer wij weg zijn, tja… dat kan nu eenmaal gebeuren, maar je daar maar geen zorgen over”. Wauw! Een pak van mijn hart – en de huisdieren zijn gelukkig kerngezond gebleven.

Het is fijn om iemand te helpen

Het idee is ontstaan toen ik na de break-up van mijn lange relatie bij mijn zus en haar man woonde. Dat was fijn, maar af en toe wat eigen ruimte opzoeken was ook erg welkom. Er waren genoeg huizen van kennissen voor een paar weken onbewoond. Ideaal om even op te laden en voor de vakantieganger een fijn idee dat iemand de boel in de gaten zou houden.

Vaak vinden de huizenbezitters het ook gewoon heel leuk om mij te helpen. Ze gunnen mij hun mooie huis. Hun thuis. Bij het kennismaken en het overhandigen van de sleutel, een aantal dagen voor hun vertrek, krijg ik een rondleiding. Ineens kijkt diegene met andere ogen naar zijn spullen, en laat me alle voordelen van het huis zien. “Dit is óók een heel fijn plekje om te lezen, en hier… echt een tópoven, kun je heerlijke lasagne in maken”.

In mijn boek Thuis zonder huis beschrijf ik wat mijn levensreis was waardoor ik in oppashuizen terecht kwam. Ik liet oude concepten los, waardoor ik thuiskwam bij mezelf. Geen fysieke locatie meer nodig heb om me thuis te voelen.

Het uitgangspunt voor mij is zoeken naar een win-winsituatie. Dat betekent in de meeste gevallen dat we afspraken maken met ‘gesloten beurzen’. We vinden een manier waar we allebei blij van worden. Eén ding is zeker: het is voor alle betrokkenen goed voor je karma.

Lees hoe ik de praktische kant van het huisoppassen aanpak in mijn e-book Handleiding voor de huisoppas.

Het hoeft niet zo extreem

Een collega vertelde laatst dat ze zo’n overlast heeft van haar studentikoze huisgenoten. Ze woont al te lang in een studentenhuis, in afwachting van de oplevering van haar koopwoning. Ik opperde of een oppashuis niet ook iets voor haar was? Voor even weg van een aanrecht met schimmelende afwas en luidruchtige afterparty’s op dinsdagochtend? Ze was meteen enthousiast en een paar uur na haar oproep op Facebook hadden twee vrienden hun huis al aangeboden.

Ook als je voor eventjes de trotse bezitter van een tuin wilt zijn, of juist een druk leven in de stad wilt verkennen, kan een oppashuis een uitkomst zijn. Zelfs als je een week ongestoord wilt kunnen schrijven of een bezinningsweek wilt inlassen voor jezelf.

Een andere omgeving laat je met een afstandje naar je eigen (woon)omgeving kijken. Je gaat je eigen huis weer meer waarderen en het zorgt gegarandeerd voor inspiratie. Een soort Airbnb-deal, maar dan for free. Gewoon, omdat het leuk is om een ander iets te gunnen en iets voor een ander te doen.

Wil je het zakelijker aanpakken?

Zoek je een oppas voor meerdere (grote) huisdieren, of vind je het fijn om het zakelijker aan te pakken, dan is Pawshake een goede oplossing. Zij bemiddelen tussen huisdiereigenaren en professionele huisoppassers. En als je iets wil verdienen aan de tijdelijke leegstand van je (koop)huis, zou ik je aanraden om via Airbnb je woning te verhuren.

In wat voor huis zou jij wel een weekje willen wonen? Genoeg mensen gaan de komende tijd op wintersport of zoeken de zon op. Laat je fantasie de vrije loop. Een oproep op Facebook is de eerste stap om deze wens uit te laten komen!

 


Dit blog verscheen eerder op het platform Urban Chicks.

Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders