[ BLOG ] Ik werk niet meer als opruimcoach, toch blijf ik opruimen en loslaten fascinerend vinden. Op allerlei niveaus blijf ik wegdoen wat me niet meer dient en ik deel in dit blog graag hoe en waarom.
Ik onderscheid drie manieren van opruimen:
- fysiek (extern en intern)
- individueel energetisch
- collectief energetisch
Fysiek opruimen doe je als je behoefte hebt aan fysieke ruimte. Het is gericht op hoe jij je in je huis beweegt, maar ook op hoe jouw lichaam zich in de wereld beweegt. Het heeft invloed op zowel je externe als je interne belevingswereld.
Energetisch opruimen doe je als je gevoelsruimte nodig hebt. Vooral op individueel niveau, maar uiteindelijk ontkom je er niet aan om ook naar de collectieve ruimte te kijken. Om dit te verduidelijken, beschrijf ik eerst het opruim-proces dat ik zelf de afgelopen negen jaar aanging.
NB. Voor de duidelijkheid beschrijf ik de fases alsof die elkaar opvolgen, maar in werkelijkheid overlappen en beïnvloeden ze elkaar constant.
Een fysieke crisis zette me aan het denken
Mijn opruim-proces begon ten tijde van mijn tweede hernia, in 2011. Die hernia was zo heftig dat ik een aantal weken niet meer kon lopen, zitten of liggen. Gedrogeerd door de morfine, hallucinerend en wachtend op verbetering, kwam ik mijn dagen door. Toen het iets beter ging maar ik nog steeds veel tijd in huis doorbracht, wilde ik dat mijn huis een fijne plek was, waar ik helemaal tot rust kon komen.
Ik vroeg me af:
Als mijn spullen me niet helpen in mijn herstel…
En als ik ook geen zin heb om ze te gebruiken, nu ik alle tijd heb…
Als sommige dingen me zelfs irriteren…
Waarom heb ik ze dan eigenlijk?
Spullen opruimen vergroot bewustzijn
In Thuis zonder huis vertel ik onder andere over mijn proces van opruimen in mijn externe wereld; alle fysieke voorwerpen. Bijna al mijn dvd’s, boeken, schriften, kantoorartikelen, kralen, kleren, schoenen, tassen, stoffen en keukenspullen deed ik weg. Het opruimen in mijn externe wereld had ook invloed op mijn interne wereld.
Ik werd bewuster van:
- Biologisch eten (wilde geen rommel meer in mijn lichaam stoppen)
- Natuurlijke cosmetica (geen rommel op mijn huis smeren)
- Consuminderen (heb je net alles weggedaan, wat komt er dan nog in?)
- Duurzaamheid (als ik dan iets aanschaf, hoe is het gemaakt en waar komt het vandaan?)
- Slow fashion (kleding zoveel mogelijk in de kringloop kopen, anders eco-friendly stoffen en lokaal geproduceerd)
- Barefoot schoenen (geen schoeisel meer wat mijn voeten beperkt)
- Financiën (wat kost iets, waarom en waar wil ik mijn geld aan uitgeven)
Activiteiten opruimen om meer energie te krijgen
Ik nam mijn agenda onder de loep. Om te beslissen hoe ik het liefst wilde dat mijn week eruit zou zien, moest ik eerlijk antwoord geven op wat me energie gaf en waarvan ik leegliep.
Hoe kon ik mijn weekplanning opruimen?
Aan wie en wat wilde ik geen tijd meer besteden?
En aan wie en wat juist wél?
Deze bewustwording had invloed op mijn sociale leven. Ineens kon ik het niet meer opbrengen om naar bepaalde verjaardagen, housewarmings, vrijgezellenfeestjes, babyshowers etc. te gaan. Daar ‘ja’ tegen zeggen zou een ‘nee’ tegen mezelf betekenen, en dat wilde ik niet meer.
Ik werd bewuster van:
- Tijd (je weet nooit hoeveel tijd je hebt, beter besteed je je tijd bewust. Je mist werkelijk niets als je geen tv meer kijkt of kranten leest of spelletjes op je telefoon speelt)
- Ontspanning (wat geeft me ontspanning, waarvan laad ik op?)
- Energieslurpers (waarom voel ik me na sommige activiteiten of ontmoetingen leeggezogen?)
- Werk (wat voor werk wil ik doen, hoe ziet mijn ideale baan eruit, waar haal ik voldoening uit, hoe kan ik een zinvolle bijdrage leveren aan de wereld?)
- Financiën (waar geef ik geld aan uit, hoeveel geld heb ik nodig, wat moet ik daarvoor doen?)
Oefenen in voelen
Tijdens het herstellen van de hernia, begon ik met fysieke ruimte maken. Het resultaat was dat er ruimte voor mijn gevoel ontstond. Elke neuroloog, anesthesist of osteopaat die aan me vroeg wat ik voelde en waar, moest ik zorgvuldig antwoord geven om de juiste behandeling te krijgen. Hoe meer ik kon benoemen wat ik voelde, des te sneller vorderde mijn herstel.
Extern opruimen geeft ruimte voor interne ontwikkelingen
Het is niet gek dat veel mensen het lastig vinden om hun fysieke ruimte op te ruimen. Omdat je ruimte maakt, zou het zomaar kunnen dat er emoties tevoorschijn komen die juist zo fijn verborgen bleven door de veelheid aan spullen. Zolang je zooi in een doos op zolder zit, hoef je er niets mee, toch?
Zo was het ook bij mij. Nu er ruimte was, begon ik met het doorvoelen en loslaten van opgekropte emoties – eindelijk kon ik bijvoorbeeld het verdriet om het verlies van mijn vader toelaten.
Lichter leven, zonder onnodige ballast
Niet alleen opgekropte emoties maar ook mijn eigen aangeleerde overtuigingen nam ik onder de loep, om ze vervolgens op te ruimen. Hier ontstaat de overlap met opruimen op individueel energetisch niveau. Ik werd me bewust van mijn patronen, hoe die al generaties lang in mijn familielijn worden doorgegeven en hoe ze mij beïnvloedden.
Hoe ik dat aanpakte?
Ik stelde vragen, ontmoette zielsverwanten, deed familieopstellingen, gebruikte plantmedicijnen, volgde trainingen en verslond boeken, ging mediteren, maakte bewust ruimte voor stilte et cetera. Alles om laagje voor laagje af te pellen wat niet bij me hoort.
Mijn energie werd er een stuk lichter van. Dat voelde zo goed dat ik bij elke volgende kans op verlichting er vol vertrouwen in dook, ondanks dat ik wist dat er eerst een hoop donkerte naar de oppervlakte zou komen. Zo werd elke pijn, elke irritatie en elke weerstand, een uitnodiging om te onderzoeken waar het nog wringt.
Ik werd me bewuster van:
- Veiligheid (mijn thuis draag ik altijd met me mee, ik voel me veilig in en met mezelf)
- Identiteit (wat blijft er van mij over als ik alles loslaat, wie of wat ben ik?)
- Overvloed (er is genoeg: het is belangrijk om te geven, even belangrijk om te ontvangen)
- Vertrouwen (de meeste mensen zijn te vertrouwen, vertrouwen hebben in dat er een plek voor mij is, vertrouwen dat alles dat gebeurt voor mijn hoogste goed is)
- Liefde (niet die uit Hollywoodfilms maar die universele, altijddurende en alleszijnde)
Individueel versus collectief
Ok, ik verrichtte dus innerlijk werk. De emoties en overtuigingen die ik losliet, kun je als intern zien; op mijzelf en mijn persoonlijke geschiedenis gericht.
Het afgelopen jaar word ik me er bewust van dat er nog meer op te ruimen is, namelijk op collectief niveau. Het gaat om ervaringen die mij persoonlijk raken, maar voortkomen uit collectieve overtuigingen, concepten die eeuwenlang geaccepteerd en geleefd zijn. De vraag is: zijn ze waar?
Een aantal voorbeelden zijn:
- Je diepste verlangens/pijn hou je voor je, je moet sterk zijn en doorgaan.
- Je moet hard werken om iets te verdienen of bereiken.
- Een vrouw is minder waard dan een man.
- Er is niet genoeg voor iedereen.
- We hebben het niet over seks(ualiteit).
- Het lichaam is een machine die onafhankelijk functioneert.
Dit is wat me zo te binnen schiet, maar er zijn ongetwijfeld meer voorbeelden te noemen.
Wat ik daarmee ga doen?
Het feit dat iedereen het accepteert, betekent nog niet dat het waar is. Het onderzoeken daarvan, het bevragen en openbreken… dat vind ik nou leuk.
Deze overtuigingen noem ik dan wel extern – op de huidige samenleving en de collectieve geschiedenis gericht – maar omdat ik daar onderdeel van ben, kan ik ze onmogelijk los van mezelf zien. Ik maak dus een verschil tussen individueel en collectief energetisch opruimen, maar eigenlijk bestaat dat niet. De een ervaart dit als een vloek, de ander als een zegen.
Ik denk dat je pas naar het collectief en jouw rol daarin kunt gaan kijken als er in jou ‘genoeg’ ruimte gemaakt is. Ruimte om met een open blik te kunnen zien, ruimte om aanwezig te durven zijn bij pijn.
Voor mij voelt het troostrijk en hoopgevend; zolang ik mijn innerlijk werk doe, draag ik bij aan het welslagen van het grotere geheel.
