transformatie

De ogen zijn de ramen van de ziel

[ BLOG ] Een ander lang aankijken, wat doet dat met je? Maakt het je ongemakkelijk of ben je nieuwsgierig? Elkaar bewust langer dan normaal in de ogen kijken, in stilte, is ook bekend als eyegazing of soulgazing, een term vanuit de tantra. Je ogen hebben een hoop te vertellen…

Je ogen kunnen niets verbergen

Elkaar via de ogen ontmoeten, is een bijzondere ervaring om te delen. Er is wel wat moed voor nodig, om je open te durven stellen voor een ander. Soms bots je tegen een muur van afstandelijkheid, want niet iedereen kan het opbrengen zijn hart te openen. Misschien doet het teveel pijn om te voelen wat daar werkelijk speelt. 

Maar de beloning als je het toch doet, is groot. Tijdens het kijken valt laag voor laag van je af. Emoties kunnen vrij opkomen en geuit worden, tranen stromen en een glimlach laat zich stralend zien. Het is spannend, omdat je zo kwetsbaar bent, maar uiteindelijk is het fijn om je ware zelf te laten zien. Je mag er zijn, met alles wat er is. 

via GIPHY

Verbinding voorbij woorden

Wanneer je iets wilt delen over je liefde voor een ander, over gevoelens van eenheid, vrede of intense pijn, schieten woorden vaak tekort. En als je toch de ‘juiste’ woorden vindt, blijven ze slechts een verwijzing. Eigenlijk is het onmogelijk om met woorden te beschrijven wat er werkelijk in je speelt.

Gelukkig zijn woorden ook magische bouwstenen, waarmee je ‘tussen de regels’ door een gevoel of een sfeer kunt scheppen. Het beste voorbeeld vind ik de Tao Te Ching, waarin Lao Tze al in het eerste vers laat weten dat hij (toch) gaat schrijven over het onnoembare. Mooie paradox.

Tao Te Ching, vers 1:

The Tao that can be told is not the eternal Tao.
The name that can be named is not the eternal name.
The nameless is the beginning of heaven and earth.
The named is the mother of ten thousand things.
Ever desireless, one can see the mystery.
Ever desiring, one can see the manifestations.
These two spring from the same source but differ in name;
this appears as darkness.
Darkness within darkness.
The gate to all mystery.

Tao Te Ching – Lao Tzu – chapter 1 (translation by Gia-fu Feng and Jane English)

Ik voel hier veel waarheid bij, maar om nu elke keer in taoïstische verzen te spreken als ik het onnoembare wil delen?

In dat geval kan het elkaar aankijken een uitkomst zijn, mits beide partijen daarvoor openstaan. Het is fijn om daar een bepaald kader voor te schetsen. In de tantra bijvoorbeeld wordt het gedaan als oefening met begeleiding en een specifieke tijdsduur. Vaak leidt een tantra-leraar je met aanwijzingen door de opdracht, bijvoorbeeld: ‘Keer naar binnen, blijf bij jezelf, als je eraan toe bent richt je je blik omhoog tot je de ander aankijkt’, et cetera.

Je kunt zo’n kader natuurlijk ook zelf bedenken, net als kunstenares Marina Abramovic.

Het onnoembare ervaren

Abramovic keek tijdens haar beroemde werk The artist is present dagenlang honderden bezoekers in de ogen. Mocht je de performance niet kennen, bekijk deze video:


Toen ik dit voor het eerst zag, wilde ik het zelf ervaren. Dus maakte ik in 2011, als onderdeel van mijn afstudeerproject, een video van mijzelf en mijn toenmalige vriend, met dit werk van Abramovic als inspiratiebron. Op de film was te zien hoe mijn vriend en ik elkaar en profil in de ogen keken, een kwartier lang. Ik heb het bestand niet meer, maar ik geloof dat je vooral veel onzekerheid, lachen en focus op de ogen ziet.

We waren niet vrij genoeg, durfden niet écht kwetsbaar te zijn. En misschien is dat ook niet zo vreemd, als je elkaar meteen een kwartier lang aanstaart, met een camera vlakbij je hoofd.

En hoe is dat nu?

Ondertussen vind ik het niet zo eng meer om een ander (of mezelf, ook een optie) lang in de ogen te kijken. Ik stel me makkelijker open en deel via mijn ogen wat er in mijn hart speelt.

Soms gebruik ik het aankijken als oefening tijdens een Privé Transformatiedag, om met een deelnemer even uit het denken te stappen en contact te maken met een dieper weten. Als het de eerste keer is dat iemand zoiets doet, voelt het wat onwennig, maar uiteindelijk wordt het als heel waardevol gezien.

Er is altijd een next level

Tijdens een Privé Transformatiedag initieer ik het zelf – ik besef dat dat meespeelt in het gemak dat ik ervaar. Maar ik leer steeds meer mensen kennen waarmee dit intieme ontmoeten heel natuurlijk ontstaat. Laatst bijvoorbeeld, tijdens een nacht mantra’s zingen. Door het urenlang zingen ontstond er al gauw een warm groepsgevoel met alle deelnemers.

Ik zat vlakbij een man waarmee ik af en toe contact had. Even een deken aangeven of voor elkaar opzij gaan in het kleine keukentje. Het viel me op dat hij me dan kort aanraakte, een hand op mijn rug of arm. Het was comfortabel en zonder lading. Een puur gebaar; ik was welkom en voelde me gezien.

De ogen zijn de ramen van de ziel

Tijdens een van de pauzes later die nacht, stonden we allebei te stretchen op onze plek in de yurt – uren doorbrengen op een meditatiekussen gaat me nog steeds niet makkelijk af. Ik was dicht bij mezelf en voelde heel zuiver wat er ontstond. Of er een glimlach of andere vorm van een uitnodiging was, zou ik je niet kunnen zeggen, in ieder geval volgde een warme omhelzing.

Zonder aankondiging, zonder verwachting.
Vanzelfsprekend.

En dat met een vreemde?

Ja hoor, waarom niet. Hoewel ik toegeef dat het waarschijnlijk wat vreemd is als je de eerste de beste persoon knuffelt die in de supermarkt staat te twijfelen welke kaas hij eens zal kiezen.

De knuffel ging over in elkaar aankijken, nog steeds dicht bij elkaar. En ja, ik vond het af en toe best spannend, vooral toen hij me spiegelde in wat ik met mijn ogen of mond deed. Ik voelde me kwetsbaar en veilig tegelijkertijd. 

Voorbij de fysieke realiteit

Zo’n ervaring is krachtig omdat je op een gegeven moment niet meer naar twee ogen kijkt, maar voorbij de fysieke realiteit. Wat daar te zien is? Wat er in jou leeft, herken je in de ander. Is dat liefde, zie je liefde. Je kunt stilte tegenkomen, verdriet of ongemak, het alles of het niets. Wat er ook ontstaat, uiteindelijk kom je altijd jezelf tegen. Het ervaren van je ware zelf, is dat niet waar het allemaal om te doen is?

In zijn ogen zag ik liefde, dankbaarheid en rust. In mijn ogen hetzelfde.

Na deze ontmoeting voelde ik me dankbaar, zacht, energiek, verbonden, sensueel, licht, krachtig. Wie wil dat nou niet ervaren? Stel het eens voor aan je partner of beste vriend(in). En als je in real life niemand kent waaraan je dit kunt ervaren, en ook geen tantra-avond wil bezoeken, zijn er nog andere opties: 

Online ontmoeten

Je hoeft niet eens fysiek aanwezig te zijn om elkaar te ontmoeten. Human Online is een platform wat het mogelijk maakt om willekeurige mensen van over de hele wereld online te ontmoeten. Eén minuut, in stilte. Ondanks de tussenkomst van een scherm vind ik het een krachtige ervaring, misschien juist door de grote afstand die wordt overbrugd. Ik voel me letterlijk met elk mens op de wereld verbonden.

Om dit te ervaren maak je een gratis account aan op Human.online, na bevestiging kun je aan de slag. Heel simpel en zeker een aanrader!

Online, maar niet live

Tiger Singleton, een jonge spiritueel leraar, weet dat woorden overbodig zijn als het om het onnoembare gaat. Hij maakte de video No words, only love. Het filpmje ging viral en vele mensen volgden zijn voorbeeld, zoek maar eens ‘no words, only love’ op Youtube. 

Tiger’s invitation is to genuinely connect with the sincerity of your heart’s desire; not to capture something in the world, but to be still and recognize you are not separate from what you crave. In this recognition, you can finally be present and enjoy the miracle of what you are.

Dit zijn twee voorbeelden van elkaar digitaal ontmoeten (live of niet), maar er is nog een optie: op papier.

Het ontmoeten van een geportretteerde

Het project Whatever the weather van kunstenaar Bruno van den Elshout gaat over wezenlijke ontmoeting. In het kunstwerk-in-boekvorm waar hij momenteel aan werkt, zijn 144 zelfportretten te zien, die gemaakt zijn na acht uur wandelen op het strand. De foto’s worden op zo’n manier getoond, dat de kijker wordt uitgenodigd de geportretteerde werkelijk te ontmoeten, in plaats van alleen maar te bekijken. Ik ben benieuwd hoe de uiteindelijke vorm wordt.

Ik ben nummer 138 van de geportretteerden. Lees hier hoe ik de wezenlijke ontmoeting heb ervaren.

Open je hart, open je ogen

Er is dus toch een manier om het onnoembare te benoemen: simpelweg door eerst je hart en vervolgens je ogen te openen. Benoem het in stilte, met je ogen. Kijk elkaar aan en groet.

Namasté.

ogen

Aldous Massie, de maker van deze afbeelding heeft een heel speciaal talent. Wat mij betreft verbeeldt hij perfect wat ik probeer te verwoorden. Check zijn werk See Pala voor nog meer mindblowing tekenkunst, gegoten in een comic. <3

 

 


Steun je lokale schrijver

Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven of nodig me uit voor een huiskamerlezing.
blog Iris Schlagwein

Waarom ik mezelf wel coach noem, maar niet coach

[ NOTITIE ] Je schakelt de hulp van een coach in wanneer je niet tevreden bent met hoe je dagelijks leven er in de praktijk uitziet.

Met je vraag of probleem ga je naar een coach toe. Je zoekt bijvoorbeeld iemand die je helpt om je werkskills of relatie te verbeteren. Of die je helpt met ontdekken wat jouw talenten zijn en je aanmoedigt je daarin te ontwikkelen. Iemand die je helpt opstarten nadat je in een burn-out bent geraakt. Of misschien wil je je zelfvertrouwen vergroten, bepaald gedrag veranderen of iets nieuws leren. 

Maar uiteindelijk doe je dat met één reden: je wil je gewoon goed voelen. 

Je denkt dat dat gebeurt als al je problemen opgelost zijn, dus ga je je problemen te lijf. Daarvoor heb je tools nodig. 

Dus heb je iemand nodig die je tools leert om je problemen aan te pakken. 

Die coach dus, ideaal. Kom maar op. Diegene lijkt een goed leven te leiden en kan je precies vertellen wat de stappen waren om daar te komen. 

Maar… als je eerlijk bent ken je de tools al, blijkt na een tijdje. Die staan ook in de zelfhulpboeken die je eerder las, maar het lukt je gewoon niet ze in de praktijk te brengen. 

Dus heb je iemand nodig die je een schop onder de kont geeft. 

Fijn, elke paar weken je coach zien. Als de afspraak eraan komt, kom je in actie en doe je je best om met goede resultaten te komen. Je wil je hem of haar niet teleurstellen!

Maar… eigenlijk helpt die schop niet echt. Want als je die krijgt, stel je vervelende dingen nog steeds uit of doe je ze met tegenzin. Doordat je gedachten je vertellen dat je het niet kan. Dat je niet goed genoeg bent. Dat het nooit zal lukken. 

Dus heb je iemand nodig die je met je gedachten helpt.

Dan kom je uit bij iets als cognitieve therapie. Je leert je van je gedachten bewust te zijn. En als er een nare, zelfondermijnende gedachte opkomt, leer je die te vervangen met eentje die je een prettiger gevoel geeft.

Maar… bewust zijn van je gedachten is best moeilijk. En die ‘betere’ gedachte helpt je eigenlijk nog steeds niet zoveel. Want ja, diep van binnen voel je je alsof je jezelf voor de gek houdt. Daar zit nog steeds een naar gevoel.

Dus heb je iemand nodig die helpt met voelen.

Niet praten, uitleggen of leren. Voelen.
Voelen onder oordeel, alleen maar aanwezig zijn bij wat er is. Zonder verhaal over goed of slecht. Geen verleden, geen toekomst. 

En laat dat nou zijn wat ik heel goed kan. Aanwezig zijn, de ruimte bieden voor alles wat er in jou opkomt. Ik ben thuis bij mezelf en daarmee geef ik jou gelegenheid dat ook te zijn.

Zodat je zelf ontdekt hoe je goed kunt voelen. Dan komt je goed voelen vanzelf. 

Oftewel… Je schakelt de hulp van een coach in wanneer je niet tevreden bent met hoe je dagelijks leven er in de praktijk uitziet.
Daar kan ik je goed bij helpen.

Daarom noem ik mezelf coach, terwijl ik niet coach 

 

Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders