innerlijke stem

dromen

Dromen: wartaal of innerlijke wijsheid?

Drie dromen als innerlijk kompas

Mijn dromen zijn soms heel beeldend. Als ik ’s nachts wakker word omdat het meer een zielenreis leek dan een droom, spreek ik mijn droom in op de spraakrecorder van mijn telefoon.

Als ik slaap ben ik in een andere bewustzijnstoestand, en ontvankelijker voor beelden en boodschappen. Het is een moment dat Spirit duidelijker tegen me kan praten dan als ik wakker ben, dus ik ben altijd nieuwsgierig naar wat de dromen me vertellen.

Droom: We zijn een veld van energie 

In mijn droom sprak Spirit tot me en gaf me inzicht in het hoogste doel van leven, van ervaren. Dat doel was niet dat je als mens steeds slimmer, ouder of wijzer moest worden, dat was ondergeschikt. Het ging juist om de ontwikkeling van energie in lichaam naar onderdeel van Veld van energie.

In eerste instantie dacht ik ‘Hmm, wat zonde dat je zo kapot gaat, dat er niets meer van je overblijft’. Spirit vond dat heel grappig en zei: ‘Dat is typisch een ego-gedachte. Want Veld van energie is juist het hoogste. Jij ziet het als ontwikkeling naar minder, maar dit is de volgende stap. Op een gegeven moment ga je over in het Veld van energie, daar los je in op en dat is het hoogste goed.

Ik zag veel gezichten in mijn droom. Losse gezichten als een soort maskers die op en af werden gezet door groepen wezens van lichtblauw licht, met een donkere rand en een lichte kern. Woww, dit had ik echt nooit kunnen vermoeden. 

Een diep innerlijk weten

Spirit liet me allerlei beelden zien die te maken hadden met heel hoog trillende energie en groepen mensen die morfden in verschillende energetische vormen. Van henzelf bleef er niets over, ze morfden naar een veld van energie. Niemand was daar bang voor.

Je lost hierin op na je dood. Veel mensen wisten dit, dus die waren helemaal niet bang. Ze werden in Veld van energie opgenomen. Dat was heel wijs en liefdevol en een fijn, trillend, warm thuiskomen.

Ik snapte het helemaal. Hoe had ik dit kunnen vergeten… Wat grappig dat ik altijd zo klein heb gekeken en als een echt mens heb gedacht. Dat voelde heel vertederend, zoals je naar een onschuldige peuter kijkt.

Binnen het veld waren wel een soort van richtingen. Dus je loste niet helemaal op als persoon, als zijn. Je werd erin opgenomen en daarbinnen had je nog wel een richting. Een doel, wat heel blij en prettig was. Spirit liet me dat voelen. Ik was heel licht en ik zweefde. Alles ging heel snel, het was heel overweldigend.

Net zoals in mijn Ayahuascareis kwamen de beelden voor me op en verdwenen weer, ik kon ze niet vasthouden of het allemaal onthouden. Dat wilde ik wel graag. Spirit suste me en benadrukte: ‘Geduld, kijk maar gewoon wat ik je heb te zeggen.’

 

 

Droom: Mijn gids geeft me een hint

Vaag staat het me bij. Ik werd opgehaald door m’n gids. We zaten in de auto. Hij reed en had een zwart leren jasje aan, waar ik tegenaan leunde met mijn gezicht. Hij was slank, had donker haar en een lichte huid.

Het ene moment was hij solid en het andere moment haalde hij gekke dingen uit met z’n energie. Hij morfde zich om mij heen. Hield me in een greep/freeze zonder me aan te raken. Ik voelde me daarbij helemaal op m’n gemak maar soms ook vol verbazing. Ik wist dat het goed was en vertrouwde hem volledig. 

Een kijkje in de keuken

We liepen in een ruime, lichte hal met veel mensen, een soort school of universiteit. Er waren hoge plafonds en verschillende gangen en deuren, een receptie. Hij begeleidde me naar een deur en moedigde me aan om binnen te gaan. Ik voelde weerstand maar deed toch de deur op een kier om te kijken. Het was er donker, blauwig en koud. Beetje mistig. Leek op een ziekenhuis-achtige ruimte, met acht bedden.

Er waren wezens druk aan het werk, ze zweefden snel heen en weer van bed naar bed. Ik wist niet wat ze deden maar het had met stervenden te maken. Ik voelde alle energie en kracht uit me weg trekken. Mijn benen werden slap en hoewel mijn gids me aanspoorde wilde ik daar absoluut niet naar binnen. Maar ik kon het niet aangeven, ik was al te zwak.

Mijn gids stond dicht achter me, ving me op en leidde me terug. ‘Dit is wat het met je doet. Wil je dit wel? Ik wilde je dit laten zien omdat dit de energie is waar je in terecht komt als je gaat werken met stervenden.’

Ik wist dat hij gelijk had. Was dankbaar voor het beeld en kreeg gauw m’n kracht weer terug.

Flash-forward in de droom

Ik was bezig met een auto inpakken, bij het strand en de duinen. Een lastige klus, want ik was emotioneel en stond er alleen voor. Ik moest opschieten. Ineens voelde ik een hand van energie om mijn hand. Een stevige liefdevolle greep die vanuit mijn hand heel veel liefde door me heen zond. Ik voelde me opladen, vertrouwen, liefde, waardering, vreugde en dankbaarheid. Mijn gids liet zo weten dat hij bij me was en dat altijd is. Het voelde heel bijzonder en fijn.

 

dromen

 

Droom: De golven spelen een spel

Ik was met mijn zus bij het strand en het ging stormen, de golven werden hoger en dreigender. Er was ook een kind bij maar ik weet niet meer wie het was. We gingen steeds verder achteruit, tot we gedwongen de hoogste duintop op moesten. De golven waren gigantisch, diepzwart, het geluid was oorverdovend, de lucht dreigend.

Het gekke was dat de golven mij niet raakten. Ik was een barrière van energie en achter mij waren Roos en het kind veilig. De golven braken op de duinen, sleurden van alles mee, werden gevaarlijke stromingen. Maar mij deerden ze niet.

Ik waardeerde ze.
Ik hield zo van ze.
Ik genoot van het spel.

Ja, het was een spel tussen mij en de golven. We speelden met elkaar, in liefde en vertrouwen. Ze mochten er volledig zijn, zonder weerstand. Ik voelde me licht en onaanraakbaar. Krachtig, respectvol en heel.

Oefen om je dromen te onthouden

Ik ben gek op dit soort dromen, daarom oefen ik om ze te onthouden. Ze komen vaak totaal onverwacht en zijn meestal van grote waarde in mijn dagelijks leven. To be continued. 

 

 


Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
innerlijke stem ontdekken

Ik ontdek mijn stem, letterlijk en figuurlijk

Al een tijdje stond een Ayahuasca ceremonie op mijn wensenlijstje en in het voorjaar van 2018 vielen alle puzzelstukjes op hun plek: dit was het juiste moment. Voor het eerst werd de sluier die de realiteit zorgvuldig bedekt, eventjes voor me weggenomen.

Ik deed het uiteraard niet zomaar. Van alle pijnstukken die er te helen zijn was er op dat moment één het duidelijkst. Eén blokkade hield me tegen om te groeien, op allerlei vlakken van mijn dagelijks leven. Omdat ik bijna mijn boek zou uitbrengen, werd het nog noodzakelijker om het probleem te tackelen.

Wat was de blokkade?

Diep van binnen klonk in mij de vraag: ‘mag ik er zijn?’. Een vreemde vraag, want ik ben er, ik besta. Dus hoe kan ik er níet zijn of mogen zijn? Tja, rationeel gezien klopt er weinig van, maar gevoelsmatig kon ik er niet van op aan dat ik er mocht zijn – ik wilde vooral niet teveel aandacht opeisen, dat zou storend zijn voor anderen. Het zorgde voor onbewuste patronen die in allerlei situaties door sijpelden. Ik cijferde mezelf weg, om het anderen naar de zin te maken en durfde mijn plek niet in te nemen. Ik durfde mijn open, spontane, authentieke, ware zelf niet te zijn.

Mijn mening geven of me inhouden?

De vraag ‘mag ik mij/mijn stem laten horen?’ is daar nauw mee verbonden. Mag ik laten weten wat ik ergens van vind of wordt mijn mening niet gehoord? Het was niet vanzelfsprekend dat ik gehoord werd, waardoor ik me vaak inhield. Of ik trok me terug, wanneer ik probeerde mijn mening te geven en gelijk op weerstand stuitte.

Overtuigingen over mijn letterlijke stemgeluid

Hierbij hoort ook dat ik erg onzeker was over het geluid van mijn stem. In mijn vorige relatie, sommige vriendschappen en in mijn familie werden jarenlang grappen gemaakt over mijn fluwelen stem. Dat mijn stem snerpend en niet om aan te horen is, ging ik geloven. Zingen deed ik nooit, behalve als ik alleen in de auto zat.

Wat ik me nog haarfijn kan herinneren is de schaamte over het solo zingen in de derde klas van de middelbare school. Met klotsende oksels zong ik ‘Killing me softly’. Ik kon me prima inleven in het langzaam en zachtjes doodgaan. Voor mijn zangprestatie kreeg ik een 7. Ik kon het niet geloven! Blijkbaar was er een grote kloof tussen hoe ik mijn stemgeluid ervaarde en hoe anderen mij hoorden.

Het is allemaal terug te voeren op… vroegâh

Zelfs met de meest liefdevolle opvoeding is de kans groot dat een kind manieren zoekt om gewaardeerd te worden. Om het gevoel te krijgen liefde ‘waard’ te zijn. Ook al doen ouders nog zo hun best, een kind heeft een eigen belevingswereld met bijbehorende logica. Of het nu hard studeren (slim zijn) is, veel werken, de leukste thuis zijn, altijd iedereen helpen of zich terugtrekken, elk kind heeft zo zijn overlevingsstrategie ontwikkeld. Waarom was het voor mij zo lastig om mijn plek in te nemen en mijn stem te laten horen?

Jong geleerd, oud gedaan

Mijn overlevingsstrategie is om geen aandacht op te eisen. Dat is me zo vertrouwd dat ik, nu ik volwassen ben, hetzelfde gedrag vertoon om gewaardeerd te worden. Als oudste in het gezin en met een zieke vader, was mijn strategie om me weg te cijferen. Om braaf te zijn, vooral niet op te vallen en bij conflicten de wijste te zijn. Handig daarbij was om gevoelig te zijn voor de sfeer in huis en het gemoed van de andere gezinsleden, zodat ik me daaraan kon aanpassen.

Wat er thuis speelde? Je leest het in Thuis zonder huis.

Zichtbaarheid als ondernemer

Geen aandacht willen opeisen werd een probleem toen ik begin 2015 startte met ondernemen. Als ondernemer heb je iets te verkopen en om potentiële klanten dat te laten weten, moest ik zichtbaar zijn. Mijn plek innemen. Mezelf laten horen.

Je snapt het probleem.

De behoefte aan zichtbaarheid was toch aanwezig en onbewust koos ik een veilige manier om mijn stem te laten horen: ik schreef een boek. Ik werkte er in alle rust en in mijn eigen bubbel aan, ik gooide het de wereld in… en dook weer gezellig terug in mijn bubbel. Lezingen en workshops geven, podcasts opnemen en praten voor een camera: ik deed het allemaal wel, maar niet met volle overtuiging. Tot ik besefte, als ik een boek uitbreng, moet ik er ook voor gaan stáán. Wie anders dan ik, kan dat doen?

Moeder Ayahuasca heelt wat geheeld moet worden

Een maand voordat mijn boek verscheen, dronk ik voor het eerst Ayahuasca. Ik voelde heel duidelijk mijn intentie. Ik wilde mijn gevoel er niet te mogen zijn, helen. Wat ik te zien kreeg tijdens de ceremonie en de effecten die het daarna op me had, had ik nooit kunnen bedenken.

De ervaring die ik kreeg was een hele mooie. Mijn reis gaf beelden die me deden denken aan Thailand, India, de Amazone. De meest rijke kleuren, vormen en geluiden kwamen voorbij. Allerlei energieën gingen door me heen, mijn armen en benen trilden en schokten. Onbewust maakte ik uitstrekkende en grootste bewegingen. Wat overheerste was een gevoel van diepe vreugde en dankbaarheid.

Lees meer over mijn ervaring met Ayahuasca

Wat is er veranderd?

De dagen na de sessie merkte ik een enorm verschil in mijn bekkengebied en keelgebied. Beiden waren gereinigd, geopend en voelden lichter. Nu ik erover nadenk is dat heel logisch, want het wortelchakra staat voor ‘ik ben’ en het keelchakra staat voor ‘ik spreek’.

Mijn stem is letterlijk helderder geworden, ik kan ineens mooi zingen. Misschien zou ik nu wel een 8 krijgen voor een solo 🙂 Ook zijn er blokkades in mijn bekkengebied opgelost. Fysiek merk ik dat doordat mijn ene knie in kleermakerszit ineens 20 centimeter lager richting de grond kan zakken, ik hoef ‘m nu niet meer te ondersteunen tijdens het mediteren.

Mijn plek innemen en mijn stem laten horen

Deze fysieke veranderingen zijn symbolisch voor de innerlijke veranderingen, die nog veel belangrijker zijn. In de praktijk neem ik meer mijn ruimte in, ik kies voor mijn eigen belang. Ik durf nu aan te nemen dat mensen graag in mijn buurt zijn en graag naar me luisteren. Juist door mijn waarheid te vertellen of hen in de richting van hun eigen waarheid te wijzen, waarderen ze me, ook als het niet is wat ze verwachtten te horen.

Een maand na mijn eerste Ayahuasca ceremonie kwam mijn boek uit. En zoals het met alle inzichten gaat, ging het werkelijk (be)leven van mijn inzichten met ups en downs. Maar alle lieve mailtjes en complimenten over mijn boek gaven me elke keer weer bevestiging dat ik op de juiste weg zat. In elk interview leerde ik stelliger te zijn en mijn waarheid te spreken.

Lees hier over het zowel het innerlijke als praktische proces van zelf een boek schrijven

Je plek niet innemen zorgt voor… een ramp

De Disneyfilm Moana (2016) gaat precies over dit thema. Moana, de dochter van een Polynesisch stamhoofd, voelt een diepe drang om op zee op ontdekking te gaan. Alleen, binnen haar gemeenschap wordt dat als eng en onveilig gezien, dus ze valt erg uit de toon. Haar vader verbiedt haar het water op te gaan, maar gelukkig is daar haar wijze oma die haar aanspoort naar haar inner voice te luisteren.

You are your father’s daughter
Stubbornness and pride
Mind what he says but remember
You may hear a voice inside
And if the voice starts to whisper
To follow the farthest star
Moana, that voice inside is
Who you are
Fragment uit Where you are – Moana

In de film wordt duidelijk dat de hele gemeenschap eronder lijdt dat Moana haar plek niet inneemt. Rara… wat zal ze kiezen, de roep van de zee of een voorspelbaar leven op het eiland?

Samen zingen zorgt voor een enorme verbinding

Net als Moana koos ik voor mijn inner voice. Toch blijft het een uitdaging om ‘m goed te horen, dus zoek ik graag gelijkgestemden op.

In december ging ik naar een singing circle van Loving Light in Amsterdam. Een avond lang heartsongs, rainbow family en medicine songs zingen, begeleid door gitaar, ukelele en viool. Intunen op de vibe van de groep, het was pure meditatie. Een aanzwellende symfonie van stemmen of een intiem, kwetsbaar geluid, alsof we met 35 man een baby’tje in slaap zongen.

Het was helend om de harmonie van onze stemmen te ervaren en onze vibratie te verhogen. Om tegelijk de trilling van mijn eigen stem in mijn lijf te voelen en te luisteren naar de stem van de groep. Ik kreeg kippenvel en een grote glimlach als iemand spontaan de tweede stem begon te zingen. Mijn hart sprong daarvan open. Ik wil meer van dat!

Een halfjaar na mijn eerste reis met Moeder Ayahuasca

Ik geniet van mijn stem en zing nu elke dag. Van Amazing Grace (geweldige versie door het contrast van het nummer en de setting) tot Andre Hazes – Kleine jongen (pure wijsheid) tot boeddhistische mantra’s als Suddhosi Buddhosi, heerlijk. Heb zelfs meerdere complimenten gekregen over hoe prettig mijn stem is om naar te luisteren. Luister deze podcasts en oordeel zelf.

Wat is jouw missie?

Ik wilde antwoord op de vraag: mag ik er zijn…
Moana worstelt om haar plek binnen de gemeenschap in te nemen…
Jij doet je best om jouw innerlijke stem te volgen…
Het is het resultaat van het willen leven van onze zielsmissie.

Iedereen is met een missie op deze wereld gekomen en zolang iedereen deze missie leeft, stroomt en groeit alles vlekkeloos. Helaas blijven velen door oude conditioneringen, op hun veilige en bekende plek zitten. Dat doet niet alleen het individu pijn, maar de hele gemeenschap. Op alle niveaus geldt dat: het niveau van het gezin, op de werkvloer, een stad of de wereld. Hoe meer mensen hun zielsmissie leven, hoe beter dat is voor het geheel.

Ik moet mijn stem laten horen. Punt.

Nu me dit duidelijk is geworden, voel ik het werkelijke belang van mijn plek innemen. Ik mag me niet meer wegcijferen. Ik móet juist aandacht vragen. Vaak gaat dat goed (als ik een blog als dit schrijf) maar wanneer ik mijn oude patroon weer voel opkomen weet ik wat te doen. Ik zet de soundtrack van Moana op en heb binnen no time mijn spirit weer terug.

Ik gun jou dat je jouw missie leeft en dat je jouw plek op de wereld durft in te nemen, hoe klein of groots die ook is. Ben erg benieuwd naar jouw ervaring, herkenning of aanvulling op deze blog. Laat het hieronder weten!

headerfoto: Nina Olivari Fotografie

 


Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders