Iris Schlagwein

Moderne nomade Iris Schlagwein spreekt en schrijft over haar persoonlijke belevenissen op het pad van bewustwording. Wie ben je werkelijk? Waar leef je voor, en durf je daar compromisloos voor te kiezen?

Afkicken van mijn verslaving aan liefde

Door

Van verslaving naar heelheid – in één week

November 2018, mijn vriend en ik zijn twee en half jaar samen. Maar het stroomt niet meer tussen ons. Kleine irritaties sluipen er snel in en de verdraagzaamheid en het begrip zijn ver te zoeken. Allebei trekken we ons terug, en laten we onze beschermingsmechanismen hun bekende werk doen. Toch zit daaronder een diep gevoel van liefde, wat maakt dat we blijven communiceren en ons best doen om te blijven openen naar elkaar.

Dit blog gaat over hoe ik de week voor mijn tweede Ayahuasca ceremonie heb ervaren. Wat dat met mijn relatie of verslaving te maken heeft? Het was een week van fysieke en mentale voorbereiding op het plantmedicijn, waarin me duidelijk werd dat ik mijn geliefde moest gaan loslaten. Die realisatie en het vooruitzicht deden pijn, veel pijn.

De week van een verslaafde

Zondag

Ik heb lang wakker gelegen door gepieker over mijn relatie. Mijn vriend leeft zelden vanuit zijn hart en kan daar moeilijk verbinding mee maken. Hoe kan ik dan verbinding met hem maken? Mijn hart open blijven stellen en afgewezen worden doet teveel pijn.

Ik schrijf in mijn notitieboekje: Wat wil ik van hem?

En ik antwoord mezelf:
Dat hij verantwoordelijkheid neemt voor zijn gevoelens.
Dat hij liefde aan mij geeft vanuit zijn hart, puur omdat hij liefde wil geven in plaats van uit afhankelijkheid aan mijn liefde.
Oprechte aandacht en aanwezigheid wanneer we bij elkaar zijn.

Duidelijke taal

Een foto van het briefje stuur ik hem via Whatsapp. Hij belt snel daarna: ‘Bedankt voor je schrijven, het is je goed recht dat je hierom vraagt. Maar ik kan het momenteel niet opbrengen om in ons te investeren. Ben elke minuut van de dag bezig met mezelf en mijn eigen gedachten. Ik zou het je ontzettend graag geven, maar het lukt nu niet.’

Ik laveer tussen liefdevol luisteren, proberen te begrijpen en mijn eigen gevoel voelen. We spreken af om elkaar even wat ruimte te geven en pas zondag tijdens de ceremonie weer te zien en spreken.

Ik schrijf de dealer een korte brief. Wil hem laten weten dat ik niet meer tevreden ben over zijn shots. Dat het er meer moeten zijn, en betere. Hij leest de brief en belt me: ‘ik kan niet meer bieden dan ik doe. Ik kan en wil momenteel niet méér leveren.’ Ontdaan hang ik op. Hij ziet het zeker even niet meer zitten met z’n business? Hij draait vast wel weer bij.

Maandag

Mijn gedachten zijn niet mis: ‘Ik kan pas met hem in een relatie zijn als hij verantwoordelijkheid voor zichzelf neemt. Misschien ben ik veeleisend, maar ik wil geen man die zich gedraagt als een slachtoffer. Ik hoef geen kind om voor te zorgen en wil niet in een moederrol geduwd worden’.

Het is tijd om hem los te laten, diep van binnen weet ik dat. De afspraak met Moeder Ayahuasca komt als geroepen, ik wil loslaten wat ik los te laten heb om verder te kunnen.

Ik hou het een dag vol om me geen zorgen te maken.

verslaving
Foto: Nina Olivari

Dinsdag

Ik hou me groot en vertel mezelf: ‘ik ben echt een sukkeltje dat ik nog zo lang bij hem blijf. Dat ik zo geduldig ben en alles maar begrijp’.

Ik begin steeds meer naar mijn shot te verlangen. Ik besluit wijzer te zijn: ik stuur de dealer een bericht. Zodat hij weet dat ik er helemaal ok mee ben, dat het zelfs beter is zo. Zijn shots waren toch niet toereikend meer en daarnaast, ik kon maar beter stoppen met dat afhankelijke gedoe – dat is beter voor me

Ik wil mijn shot krijgen

Hij stuurt terug dat hij het begrijpt en me groot gelijk geeft. Shit, ik had eigenlijk gehoopt dat hij bang zou zijn me als klant te verliezen en me een shot zou aanbieden. Dat gebeurt niet. Ik voel het heftige verlangen naar een shot. Ik word verdrietig, wanhopig. Ik begin te huilen en laat dat de dealer weten. Hij vind het rot voor me maar kan me echt niets geven. Hij zou heus wel willen, maar de shots zitten in een kluis en hij is cijfercode kwijt.

Nu ben ik woedend. Ik huil en huil. Ik ben ervan overtuigd dat hij makkelijk even de code kan opzoeken. Dat doet hij toch wel voor mij? Niet dus. Nu zal ik toe moeten geven aan mijn eigen wijze woorden dat het beter is om geen shots meer te krijgen – maar dat wil ik helemaal niet.

Woensdag

Mijn hoofd suist en ik ben misselijk. Na mijn ontbijt moet ik weer in bed gaan liggen om uit te rusten. Bah, ik wil geen griep krijgen, niet nu.

Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet zonder shot. Ik voel me koud en leeg. Ik zie niemand en kijk films. Slaap super slecht, blijf uren denken voordat ik eindelijk in slaap val. Ik houd me afzijdig van vriendinnen, want niemand hoeft van mijn verslaving te weten.

Donderdag

Ik verzorg me goed, ik eet gezond en ga in bad. Het helpt niets, ik krijg zelfs ontwenningsverschijnselen. Ik heb koorts en mijn hoofd zit vol watten. Het voelt dof en slap. Ik praat amper en mijn stem is bijna onhoorbaar, wanneer mijn zus belt. ‘Griepje?’ Ja, zoiets. Ik neem expres geen paracetamol omdat ik zuiver wil blijven voor de aankomende Ayahuasca ceremonie. Mijn dieet is zeer beperkt, dus ook in eten vind ik geen verdoving of troost.

Boos en verlaten voel ik me. Ik kan niet anders dan bij hem zijn met mijn gedachten. Ik ga zo douchen en boodschappen doen, ter afleiding. De dag duurt lang. Stiekem hoop ik op een berichtje van hem vanavond. Zodat ik kan zeggen: zie je wel, ik had het verkeerd. Hij houdt toch van me.

Vrijdag

Ik voel me zo ziek – ik ben er letterlijk ziek van. Het verdriet van me in de steek gelaten voelen, de pijn van alleen zijn en de boosheid om hoe ik word behandeld. De enige die het kan stoppen, ben ik.

Mijn hele lijf strijdt. Deze verslaving aan liefde loslaten doet pijn, veel pijn. Ik moet eerlijk naar mezelf zijn. Blijkbaar heb ik al lang een beeld in mijn hoofd van hoe onze relatie is, maar is dat ver van de werkelijkheid. Soms is dat me duidelijk en neem ik me voor anders te handelen, maar na één kus is het gedaan, dan neemt de verslaving het weer over en verander ik in een afhankelijk klein meisje.

Ik geef me totaal over aan de pijn. Ben boos op de dealer omdat hij mij niet laat weten hoe het met de kluis en code gesteld is. Ik denk aan wanhopige berichten die ik hem wil sturen maar ben sterk genoeg om ze niet te sturen. Ik denk aan het volgende moment dat ik de dealer zal treffen. Zou hij dan wel shots hebben? Zal hij me niet meer als klant willen? Zal ik hem straffen door geen geld geven, hij geeft mij tenslotte ook geen shot?

Zaterdag

Deze week wordt me ineens duidelijk hoe ik me altijd gedraag. Ik doorzie het: ik ben verslaafd. Want dat is wat een verslaving is: afhankelijk van een middel om je goed te voelen. Ik ben zo gehecht aan de liefde en waardering van mijn vriend, dat ik letterlijk ziek word als ik mijn shot niet meer krijg.

Ik ervaar de dingen niet meer helder door mijn hoofd vol snot, ben de halve dag en vooral ‘s avonds in bed, voel me zo misselijk en ellendig. Ik ben boos als een kind dat geen snoepje krijgt en als een verslaafde kan ik alleen maar aan mijn shot denken.

Mijn hoofd/gevoel/alles gaat heen en weer van hij is het helemaal naar hij is het totaal niet.
Van ik heb vertrouwen in het universum tot ik wil weten waar ik aan toe ben met hem.

Plotselinge helderheid

Het mooie is dat ik nu heel goed mijn ego-fratsen kan onderscheiden. Ik voel gewoon als ik erin zit en dan laat ik het ook helemaal gebeuren. Niet wijzer zijn dan ik me voel. Huilen als ik moet huilen. Verdriet, kom maar, ik neem verantwoordelijkheid voor je.

Mijn intentie voor de ceremonie morgen: ik wil mijn verslaving aan liefde loslaten en veiligheid en heelheid in mijzelf vinden.

Na een heftige week vol pijn en ontwenningsverschijnselen, vertrek ik uitgeput naar de locatie van de ceremonie. Fysiek voel ik me vreselijk en klink ik als een man die al veertig jaar zware shag rookt, maar mentaal ben ik er meer dan klaar voor.

Zondag – reis met Moeder Ayahuasca

Ik ga dizzy en met hartkloppingen van huis weg. Ik zie ertegenop om de Ayahuasca te drinken omdat ik weet dat het me nog gaarder doet voelen. Aan de andere kant weet ik dat het tegelijk ook het beste medicijn zal zijn.

Mijn vriend en ik zien elkaar weer. Onze knuffel voelt heel anders dan normaal: er is geen ongemak of afstandelijkheid, maar ook geen verbinding. Er is geen behoefte om dichterbij te komen, alleen neutraliteit.

Hij kent me al langer dan vandaag…

Ook bemerk ik een soort nieuwsgierigheid naar mijn eigen gevoelswereld: hoe kan het dat ik niet super blij ben om hem te zien, na zo’n heftige week?

Hij ziet aan me dat ik ziek ben. Kent me al langer dan vandaag. Op de bank legt hij lichtjes zijn hand over mijn hand en kijkt me aan: ik weet wel wat er met je is. Het verbaast me niet, ondanks alles hebben we allebei een diep innerlijk ‘weten’, zo ook over deze situatie.

Beelden tijdens de ceremonie

Mannelijk vrouwelijk bestond niet, ik was ziel. Ik maak me klein en voel me geliefd. Ik ben tegelijk de moeder als het kind. Ik voel dat er liefde stroomt door elke cel. Ik weet dat mijn lijf opgeschoond wordt, dat elke cel zich voedt aan deze ultieme levenskracht.

Tegelijkertijd ben ik de observer als de meemaker, micro en macro. Ik ervaar van meerdere kanten, van binnen en van buiten.

Wat buiten me gebeurt krijg ik ook mee, soms dichtbij, soms ver weg. Stemmen op de achtergrond; de tweede ronde om van de bruine thee te drinken komt eraan. ‘Ze zit er diep in hè’. ‘Ah ze ziet er zo lief uit, zoals ze beweegt’ Ik hoor alles, die lieverds. Ik ben me bewust van warme handen op mijn voeten, wat voelen ze liefdevol en aanwezig.

Mijn intentie vanuit groter perspectief

Vaag ben ik me bewust van mijn intentie tijdens de reis. Ik glimlach, mijn vraag lijkt zo onbelangrijk. Er is helemaal geen sprake van relatie. Er is geen ander in het spel. Ik heb niemand nodig om lief te hebben of om liefde van te krijgen. Ik hoef niemand erbij, iedereen is al mij. Ik ben vader, minnaar, schurk, held, roofdier en prooi tegelijk. Ik ben en dat is genoeg.

Lees hier meer over deze ervaring met Moeder Ayahuasca.

Maandag

Bij het inpakken en weer naar huis gaan op maandagochtend vraagt mijn vriend of hij deze week een dag naar me toe zal komen. Zijn vraag komt me lief en onschuldig voor. Hoewel diepe liefde voor hem er zeker is, zijn de verslaving en de aantrekkingskracht weg. Ik heb nu zelf geen behoefte om al af te spreken. Maar ik wil hem toch ook ‘zien’, zien zoals hij is.

‘s Avonds bellen we en spreken we af voor zaterdagmiddag, dat voelt goed. Ik deel eerlijk mijn gevoel en vertel dat ik niet weet of we nog romantische partners kunnen zijn. Wat doet dat met hem? Ergens wist hij dat dit moment ging komen. Ik hou zoveel van hem. Ik luister naar hem en zie hoe mooi en onzeker hij is.

Complete liefde

Ik hoef geen liefde, waardering of goedkeuring meer buiten mezelf te zoeken, want dat geef ik mezelf al. Wat een last die van mijn schouders valt – het maakt werkelijk niets meer uit of ik wel of niet begrepen wordt. Ik weet weer waar ik vandaan kom en dat ik in dit lichaam ben om ervaringen als honger, pijn, wanhoop en verdriet te voelen. Ik heb een lichaam maar voel sterk dat dat maar een klein onderdeel van mij is, het is puur een instrument om te voelen.

We zijn vrij

Mijn vriend heb ik niet meer ‘nodig’, wat een bevrijding voor ons allebei! Ik bevrijd hem van de last om de vaderrol te spelen en mij emotioneel te verlaten. Ik bevrijd mezelf van de moederrol op me nemen en hem willen verzorgen. We zijn vrij. In deze vrijheid kan liefde weer stromen. In deze vrijheid zullen we elkaar weer werkelijk kunnen ontmoeten.

Analytisch als ik ben…

Analytisch als ik ben, ontstaan er snel al inzichten over mijn proces over de langere termijn. Jaren geleden moest ik de stap maken van afgesloten zijn naar weer durven voelen – durven toelaten wat er eigenlijk in mij en in mijn lichaam speelt: fysieke pijn en emotionele pijn (rouw).

Toen ik eenmaal zelf kon voelen en daar woorden aan kon geven – voor mezelf – ging ik leren om me ook naar anderen toe te uiten. Leren om mijn gevoel ook daadwerkelijk uit te spreken door me kwetsbaar op te stellen. Dat is eng uiteraard, want daar kan een ander iets van vinden. Dat ging steeds beter, ik kreeg steeds meer vertrouwen dat mijn gevoel het óók waard was om gedeeld te worden.

De verslaving voorbij?

Maar in contact met een partner bleef ik me afhankelijk opstellen. Mijn gemoed of gedrag liet ik afhangen van de signalen die ik oppikte van de ander. Nu is het tijd voor de volgende stap: in contact met de ander zuiver blijven voelen. In contact met mijn eigen gevoel blijven en daardoor verbonden en vrij tegelijk zijn.

Dat betekent niet meer alleen voelen, signaleren en daarover delen (en het op die manier alsnog gecontroleerd houden), maar ook aanraken en aangeraakt worden. In de ogen kijken, me laten raken, me laten verrassen. De controle loslaten en me overgeven aan wat er gebeurt.

Onaangenaam maar niet ongewenst

Wat er gebeurt kan dan ook ‘onaangenaam’ zijn, maar nu is het niet meer tegelijk ongewenst. Ik probeer open te zijn voor alles in mij. Ook de dingen die ik misschien niet zo mooi vind en niet zo graag deel. Jaloezie, onzekerheid, bezitterigheid, iemand iets niet gunnen, iemand veroordelen.

Ik mag de verslaving aan liefde nu dan wel zien en innerlijke delen geheeld hebben, nieuwe triggers zullen zich vast aandienen. Toch zullen ze me minder van slag maken. Ik zie het maar als oefening, in steeds dieper thuiskomen bij mezelf.

Meer lezen over dit onderwerp? Lees het boek Verslaafd aan Liefde van Jan Geurtz.
En lees hier een ander blog van mij over andere schijnbaar onschuldige vormen van verslaving.

 

 

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief op verslaving te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
Tedx

TEDx-talk: done. Hoe ik mijn doel bereikt heb

Door

(Wil je mijn TEDx-talk meteen bekijken? Dat kan hier)

Augustus 2015

Op een warme zomeravond wandel ik vanuit mijn huis in Scheveningen over de boulevard naar beachclub FONK. Daar is vanavond een netwerkevenement speciaal voor startende ondernemers. Het is de eerste keer dat ik zo’n soort evenement bezoek. De zon schijnt en iedereen lijkt relaxed, dus een praatje aanknopen is gelukkig niet zo moeilijk.

Bij het diner neem ik plaats naast een jonge gast. Hij is blijkbaar goed voorbereid want zijn eerste woorden tegen mij zijn:

Wat is jouw doel voor vanavond?

Oh.
Moest ik een doel hebben dan? Heb ik iets gemist?

Ik wil me niet laten kennen dus bijdehand antwoord ik: ‘ik heb geen doel voor vanavond, maar over vijf jaar wil ik mijn eigen TEDx-talk geven. Dat is mijn doel.’

Nu heb ik zijn volle aandacht. We kletsen geanimeerd en stellen scherpe vragen. Maarten stelt me vol enthousiasme voor aan zijn vriendin Vanessa en die avond besluiten we sparringsbuddies te worden. 

Hoe ga je het doel behalen?

We spreken af om af en toe te sparren over onze onderneming, om te delen over onze persoonlijke ontwikkelingen en nieuwste inzichten. Heel inspirerend, alleen wat ik niet wist is dat Maarten erg van doelen stellen én halen houdt. Dus (bijna) elke keer dat we elkaar zagen vroeg hij wel een keer:

Hoe staat het met je TED-talk?
Wat heb je al gedaan om dichter bij je doel te komen?
Je weet dat je nog 4,5 jaar hebt hè?

Ik heb zelfs het boek How to speak like TED van Maarten en Vanessa gekregen, een heel attent cadeau.

Het onderwerp van de talk

In 2015 zag mijn leven er ongeveer zo uit: ik was net gestart als ondernemer en om rond te komen had ik nog een bijbaan als receptioniste. Maar ik noemde mijzelf vooral opruimcoach: ik hielp mensen met het opruimen van hun kasten. Samen met mijn toenmalige vriend woonde ik in een fijn huisje achter de boulevard van Scheveningen.

Dat ik iets belangrijks te vertellen had, wist ik al wel. Waarschijnlijk iets in de richting van minimalisme, opruimen en lichter leven. Dat is de reden dat ik ondertussen Thuis zonder huis heb geschreven.

Maar waar mijn TED-talk precies over zou gaan, daar had ik nog geen idee van.

Wat ik deed om dichter bij mijn doel te komen? Ik las uiteraard het boek. Verder gaf ik af en toe een lezing of workshop en oefende het spreken voor een steeds groter publiek. Maar verder kon ik Maarten geen grootse ontwikkelingen vertellen.

Januari 2017

Hoe staat het met je TED-talk?
Wat heb je al gedaan om dichter bij je doel te komen?
Je weet dat je nog 3,5 jaar hebt hè?

Helaas… ik kon geen enkele praktische vordering vertellen. Ondertussen was mijn leven behoorlijk veranderd: ik had huis en haard verlaten en leefde nu als huisoppas.

Lees hier het e-book over hoe het huisoppassen voor mij werkt

Het werk als opruimcoach stond op een laag pitje en ik maakte plannen om naar the School for the Work van Byron Katie te gaan. Het enige antwoord wat ik op Maarten’s bekende vragen kon geven was: ‘Ik leef momenteel de inhoud van mijn TED-talk’.

September 2018

Ondertussen is mijn boek uitgebracht. Ik geef af en toe een lezing over mijn levensstijl en mijn verhaal, meestal voor een klein publiek, in intieme setting.

Ik ben TED zeker niet vergeten en ben blij als ik online een oproep voor TEDx Amstelveen tegenkom. Ik schrijf me in en van de tachtig aanmeldingen ben ik samen met vijftien anderen door naar de pitchronde.

Ik mag pitchen voor TEDx

Er wordt me een coach toegewezen en we werken samen aan mijn idea worth spreading. Zoals het een goede coach betaamt stelt hij moeilijke vragen. Ik blijf maar in rondjes praten en kom niet bij de kern van mijn verhaal. Uiteindelijk heeft mijn pitch ongeveer de volgende strekking: 

De definitie van rijkdom is aan het verschuiven. Eerst had je rijkdom nodig om je vrijheid te permitteren.
Ik bewijs dat je geen financiële rijkdom meer nodig hebt om vrij te kunnen zijn.
Wat voor waarde geef je aan je tijd?
Wat voor levenswaarde geeft je inkomen jou?

Door erachter te komen wat je nodig hebt, kun je je rijkdom vergroten zonder dat je 1 euro meer gaat verdienen.

… en ik word afgewezen

Op dat moment natuurlijk ontzettend jammer, maar nog geen twee weken later (na de coaching van Raymond, lees hier over deze periode van ingrijpende inzichten) begrijp ik volkomen waarom mijn verhaal nog niet sterk genoeg was. Ik was inderdaad nog niet bij de kernboodschap beland en het ontbreken van een stevige fundering maakte dat het verhaal nog te wankel was.

Ik laat TED even voor wat het is – ik heb tenslotte nog bijna anderhalf jaar om mijn doel te bereiken.

April 2019

Tot ik een email ontvang. Ik lees ‘m pas de volgende dag, omdat de mail in eerste instantie als spam is aangemerkt en in mijn spamfolder terecht is gekomen.

‘I am writing you as a representative of TEDx OTHRegensburg, an independent TEDx event. I have come across you and your lifestyle while searching for potential speakers for our event in May. I am truly inspired by your minimalistic lifestyle and your message of self care. Therefore I would like to invite you to speak at our event under the theme “Take a step beyond” on the 24th of May in Regensburg, Germany.’

Ik stuiter door de kamer, dit klinkt bijna te mooi om waar te zijn.
Of zou het toch om spam gaan?

Dat blijkt niet zo te zijn. Via Skype vertelt de dame van de organisatie me de ins en outs over het evenement en ook hoe ze me gevonden heeft, namelijk via dit filmpje:

Verschenen maart 2018 op www.1-2-science.com 

Er is blijkbaar maar 2 minuut 45 voor nodig om iemand te inspireren en op het idee te brengen om me als spreker uit te nodigen.

Wat betekent dat voor jou?

Heb je iets belangrijks te delen (ik weet dat iedereen dat heeft), laat je horen! Laat de smalltalk achterwege. Wanneer je onbekenden spreekt – en elk wachtmoment op een station of in de rij voor de kassa geeft je die kans – stel eens verrassende vragen en deel jouw verrassende antwoorden.

A workation is the new vacation

Dit korte filmpje is opgenomen op Koh Mook, een miniscuul eilandje in het zuiden van Thailand. Ik zat daar samen met een vriendin te ontbijten, met mijn voeten in het zand en de zee kabbelend op drie meter van ons vandaan.

‘I want to go on a snorkling trip, would you like to join me?’
We raakten aan de praat met een aardige Duitse man. Ik vertelde hem dat ik niet mee zou gaan, omdat ik liever ging werken. Werken terwijl ik op zo’n prachtig bounty eiland verbleef? Ja, mede daardoor voelde ik me geïnspireerd om verder te schrijven aan mijn boek.

And… action! 

Hij vroeg verder naar mijn levensstijl en later bleek waar zijn interesse vandaan kwam. Hij werkte op een Duitse universiteit en precies dit semester deed hij een project over minimalisme met de studenten. Hij vroeg of hij ‘in het kader van content creëren, een video interview met mij mocht opnemen?’

Zo gebeurde het dat we de volgende dag direct na het ontbijt – hup, haar in een knot en au naturel – het interview filmden. Een maand later was het gemonteerd en al online te bekijken. 

Tedx

Terug naar de uitnodiging voor TEDx

Uiteraard zeg ik volmondig ja en kan het voorbereiden beginnen: zowel het boeken van de treintickets en hotels, als het schrijven aan mijn verhaal en oefenen van de presentatie.

En laat ik iets belangrijks niet vergeten, ik kan natuurlijk niet zomaar mijn oppashuis onbeheerd achter laten. Gelukkig woon ik hier drie maanden en zijn de huiseigenaren bereid om me mee te denken over een oplossing: hun (schoon)ouders zullen de poes komen ophalen en haar een weekje onder hun hoede nemen, zodat ik met een gerust hart een paar dagen in Duitsland kan zijn.

Wat is het verschil tussen TED en TEDx?

Trouwens, voor degene die zich afvragen wat het verschil is tussen TED en TEDx: TED is de organisatie die jaarlijks events organiseert, waar innovatieve ideeen gedeeld worden. Daar hoort een speciaal format bij en het belangrijkste onderdeel daarvan is dat een talk niet langer dan 18 minuten mag duren. Ik kan je van harte aanbevelen om eens in plaats van een film, een aantal TED-talks te kijken op TED.com.

De term TEDx wordt gebruikt als het format van TED wordt gebruikt door een onafhankelijke organisatie, die zich daarvoor aan strenge regels moet houden. Zo zijn er TEDx events georganiseerd in steden, op universiteiten of zelfs in gevangenissen. Waar ik nu zal spreken is TEDx OTHRegensburg – voor en door de studenten van de hogeschool en universiteit van Regensburg.

Op zoek naar de kern van mijn verhaal

Afgelopen oktober had ik de kern van mijn verhaal nog niet te pakken. En dat is eerlijk gezegd in de tussentijd nog niet veranderd.

Dat verklaart mijn grote onrust. Ik weet dat mijn verhaal de moeite waard is – ook zonder diepzinnige kern. Maar TED gaat om ideas worth spreading. Ik wil zo graag een pakkend idee de wereld in brengen. En diep van binnen weet ik dat ik er nog niet de vinger op kan leggen waar mijn levensstijl werkelijk om gaat.

Dat is wat nu prioriteit heeft.

Ik beweeg, zonder te weten waar naartoe precies

Ik lig soms uren wakker en maak nachtelijke notities met mijn voicerecorder.
Ik vraag vriendinnen om hulp en nodig mensen uit voor een try-out.
Ik schrijf en schrap en schrijf in de tekst van mijn concept-talk.

Tot ik koffie drink met Lotte. Lotte is radio documentairemaker en dus een expert in het vertellen van verhalen. Nadat ik heb uitgelegd welke belangrijke momenten in mijn leven sowieso terug moeten komen in mijn verhaal, noemt zij het magische woord: verlies.

Hoe had ik dat over het hoofd kunnen zien…

JA! Dat is waar alles in mijn verhaal om draait – het is de essentie van waarom ik doe wat ik doe.

Die dag kan ik niet stoppen met schrijven, ineens vallen alle puzzelstukjes op hun plek. Ik heb nog tweeënhalve week tot de big day, wat ben ik blij dat ik eindelijk de kern te pakken heb.

In een volgend blog zal ik dieper op ‘verlies’ ingaan, voor nu gebruik ik een quote van Byron Katie om te verwoorden wat verlies met huisoppassen, minimalisme en vrijheid te maken heeft.

For me the word monk doesn’t describe someone who has entered a monastery. It’s an honest description of everyone – of me and also of you. To my mind, a true monk is someone who understands that there is no self to protect or defend. He’s someone who knows that he doesn’t have a specific home, so he’s at home everywhere
Byron Katie – A mind at home with itself

De week van de TEDx-talk

Aan het begin van de week reis ik na een overnachting in Würzburg af naar Regensburg in Oost-Beieren. De zon schijnt en ik geniet van de heerlijke Duitse törte en gemüsepflanzerl. Ik wandel langs de Donau, lees een boek in rustige koffietentjes en ik klets met de mensen die ik onderweg tegenkom.

Tijdens het diner op donderdag ontmoet ik de andere sprekers en de ongeveer twintig studenten die het event organiseren. De sfeer is uitgelaten en tegelijk wat gespannen. Tijdens de rondleiding vertelt de leider van de groep dat het organiseren van dit event voor de studenten een mooie manier is om te leren omgaan met Big Personalities.

Ik glimlach om zijn uitleg en probeer een beeld te vormen van hoe de jongens en meisjes in de leeftijd van 19 – 25 jaar, mij zien. Grappig hoe dat beeld waarschijnlijk vooral gevormd wordt door verwachtingen en projecties en eigenlijk weinig met mij te maken heeft.

Vrijdag, the big day

Tijdens de soundcheck, het oefenloopje op het podium en het omkleden voel ik me relaxed, tot het moment dat het publiek binnendruppelt in de zaal. Mijn hartslag gaat omhoog en ik val stil, geen zin meer in smalltalk.

De jongen van de techniek doet mijn microfoon om, ik word aangekondigd en ik vol adrenaline loop ik mijn moment of fame tegemoet. Wat heerlijk om mijn verhaal te kunnen vertellen. Grappig ook dat ik er nu ik terugkijk weinig meer van weet, zo snel vliegt het voorbij.

Dus. Om de vragen van Maarten er voor een laatste keer bij te nemen: 

Hoe staat het nu met je TEDx -talk?

Goed, ik heb mijn Tedx-talk naar tevredenheid voor het voetlicht gebracht. Heb veel complimenten ontvangen en (zo hoorde ik later) een aantal luisteraars tranen in hun ogen gegeven met mijn verhaal.

Spreken voelt naast schrijven als een ideale manier om mijn verhaal te delen. Elke keer dat ik mijn verhaal vertel zijn luisteraars geraakt, iedereen op een andere manier. De een gaat naar huis met inspiratie over minimalisme, een ander voelt weerstand en weer een ander heeft hét antwoord gevonden op een levensvraag.

Wat heb je gedaan om dichter bij je doel te komen?

Voornamelijk ‘gewoon’ mijn leven geleefd. Elke keer keuzes gemaakt vanuit mijn hart. Dat hebben anderen gevoeld en op deze manier zijn TED en ik zonder al teveel moeite en op precies het juiste moment nader tot elkaar gekomen.

Je weet dat je nog 1 jaar en 2 maanden hebt hè?

Ja! Wie weet kan ik er nog een in een ander buitenland doen. En kan ik mijn verhaal op andere evenementen vertellen, tijdens netwerkbijeenkomsten, huiskamerlezingen, festivals, trainingsdagen en in boekwinkels. Ik ben benieuwd! 

Dankjewel Maarten en Vanessa, voor jullie vasthoudendheid, interesse en support.

 

 

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
vasten

Vijf dagen vasten als middel voor bewustzijnsgroei

Door

Yoga, stil zijn, mediteren, dansen, tantra beoefenen, floaten, Ayahuasca drinken en vasten… Uiteindelijk gaat het allemaal om hetzelfde: ervaren dat je niet alleen maar je lijf bent. Ervaren dat je óók niet je gedachten bent. Wat je dan wel bent? Daar zal ik geen woorden aan proberen te geven, want het is het beste te ervaren. En dat is precies waar je deze technieken voor inzet.

Overgave oefenen

Vasten is dus een middel. Het doel: dat wat je bent, ervaren. Een glimp opvangen van wat je werkelijk bent, oplossen in het grotere geheel en bewust zijn van de eenheid waar je onderdeel van bent. Daardoor groeien in bewustzijn.

Wanneer je dit eenheidsgevoel eenmaal hebt ervaren, is het makkelijker om het weer te voelen omdat je het weet te herkennen. Tegelijkertijd is het ook moeilijker, want het gebeurt juíst niet als je ernaar streeft. Overgave is het sleutelwoord. En overgave is iets wat goed te trainen is door niet te eten.

Ik neem je mee in mijn ervaring

Ik vastte vijf dagen, dat wil zeggen: ik at niets en dronk voornamelijk thee en water. In het blog Vijf dagen vasten: waarom en hoe? beschrijf ik mijn overwegingen, mindset en hoe ik het in de praktijk aanpakte. In dit verhaal neem ik je mee in wat ik zoal meegemaakt en gevoeld heb.

Vasten dag 1 – Vrij veel actie en druk in mijn hoofd

Vol goede moed sta ik op en ontbijt met een kopje thee. Ik ben nog wat druk, vooral in mijn hoofd: wat zal ik eens gaan doen? En daarna, en daarna? Mijn tijd vul ik met het afhandelen van mails die ik niet wil laten wachten, schrijven en veel thee zetten en drinken. Niet om een hongergevoel tegen te gaan – dat is opvallend afwezig – maar voornamelijk om iets te doen te hebben en de tijd te doden.

‘s Middags spreek ik af met een lieve vriendin en laat met gemak het blokje dadeltaart op m’n schoteltje liggen. Genietend sip ik van mijn chai zonder melk of honing en van een verse groene thee. Ik heb geen honger maar voel me af en toe wat flauw en onrustig.

Time to slow down

Op m’n gemakje doe ik van alles. Ik wandel in plaats van fiets – ik heb toch alle tijd. It’s time to slow down. Samen met twee Engelse vrienden die nu ook vasten, zit ik in een speciale appgroep om elkaar te steunen en vragen te stellen. Voordat ik naar bed ga doe ik met een van hen een korte meditatie en bodyscan via Whatsapp. Dankbaar dat ik mezelf dit avontuur van niet-eten gun, ga ik naar bed.

Vasten dag 2 – Vertragen gaat vanzelf

De eerste krampen in mijn kuiten dienen zich aan. Ik heb geen honger maar ben behoorlijk duizelig als ik opsta. De dag gaat met ups en downs. Tijdens de ups vergeet ik dat ik niet ‘mag’ eten, het voelt natuurlijk, waardoor ik ook niet de behoefte heb om mezelf af te leiden met thee.

In de Ekoplaza werk ik op mijn dooie akkertje mijn boodschappenlijstje af zonder een blik te werpen op alle lekkernijen. Ik koop verse groentebouillon om wat zout binnen te krijgen, verder extra verse thee en kokoswater. Lekker sloom loop ik door de stad en met een grote glimlach op mijn gezicht geniet ik van de mensen en de lente. Ik heb geen haast en hoef niets. Dat slowing down is dus vanzelf goed gekomen.

Vasten dag 3 – Dip in energie

Geen boodschappen hoeven doen, niet koken en niet eten, scheelt me zo’n vier uur (!) per dag. Die ‘extra tijd’ maak ik vol met mediteren, rusten, de kat aaien, niksen, wandelen, slapen en in bad gaan. Ik kan me niet zo goed focussen op de letters op mijn laptop en heb daar ook eigenlijk geen zin in. Een simpel en vermakelijk boek lezen lukt wel – ik las ‘En dan nog iets’ van Paulien Cornelisse.

‘Ups and downs today. Sometimes I feel uninspired and tired, other times totally at peace – then I almost forget that I’m fasting. I woke up late today and if I do anything else but sitting I feel fainted… but I’m in a good mood. I try not to force it or control it, I’m just surrendering.’ – schrijf ik in de appgroep.

De anderen begrijpen het volledig en herinneren me eraan dat veel rusten noodzakelijk is, mijn lijf is immers al hard aan het werk om afvalstoffen af te voeren.

Ik ben over de helft

Mijn fysieke energie is laag maar mentaal voel ik me sterk. Zo sterk, dat ik me afvraag wanneer de emotionele dip komt, want bij dit soort quests hoort meestal een dieptepunt. Een probleem dat overwonnen moet worden, wat zorgt voor de uiteindelijke euforie en beloning. Bewust observeer ik mijn gemoed, als was mijn dag een lange meditatie. Soms voel ik me moe en ongeïnspireerd, maar dat gaat ook gauw weer voorbij. Nee, een dip kan ik het niet noemen. Ik ben over de helft, nog twee dagen te gaan.

vasten

Vasten dag 4 – Luisteren naar mijn lijf

Vasten gaat om luisteren naar je lijf en toegeven aan waar het om vraagt. Rust, slapen, liggen, drinken et cetera, dus dat is wat ik doe. Stil zijn en luisteren. Grappig genoeg vraagt mijn lichaam niet meer om eten, het is content met de energie die vrijkomt vanuit de vetverbranding.

Ik voel me licht en zweverig. Niet zweverig als in duizelig, maar eerder niet-geaard – niet helemaal ín mijn lijf aanwezig. Waar lichaam en geest normaal gesproken als één geheel worden ervaren, zijn ze nu wat van elkaar los geschoven. Waardoor ik me minder met mijn lichaam associeer, het staat op spaarstand. Je zou verwachten dat ik me minder verbonden voel, maar het lichte gevoel heeft geen invloed op dat-wat-ik-ben.

Een van mijn mede-vasters schrijft: ‘There’s so much more to life to experience, most only scratch the surface and never push themselves. The body is a creative genius, it’s been made with such wisdom. It’s humbling to have an opportunity to enter inside one and use it to the best of my ability.’

Herkenbare woorden, ik voel me ook nederig en dankbaar voor de ervaring van dit leven.

Misschien gaat een dip niet komen? Misschien ben ik zo bereid om eventuele pijn in de ogen te zien, dat het uitblijft?

Vasten dag 5 – Heling en bevrijding

De laatste dag. Ik voel me rustig en accepteer dat een dip er misschien gewoon niet inzit. Het niet-eten kost zo weinig moeite dat ik me afvraag of ik nog een zesde vastendag zal toevoegen. Toch besluit ik om dat niet te doen, laat ik niet overdrijven.
Morgenochtend mag ik dus weer iets eten, ik heb alleen nog niets geschikts in huis. In de supermarkt doen de verse koeken en croissants, waar ik normaalgesproken gek op ben, me werkelijk niets.

Maar voor de koeling vol groene (blad)groenten voel ik me een kind in een snoepwinkel. Ik kan niet kiezen, zoveel zin (behoefte) heb ik deze vitaminen! Ik kies biologische babyspinazie. Verder peer, yoghurt en een blikje tonijn, daar heb ik ook zin in.

De dip dient zich aan

Aan het einde van de middag voel ik me somberder worden. Ik vermoed omdat ‘het normale leven’ weer in zicht komt en ik ga nadenken over wat ik allemaal nog moet: afspraken, mails, BTW-aangifte et cetera.

De onrust voelt dubbel. Ik ben blij omdat de dip er is, tegelijkertijd wil ik van het gevoel af. Ik ga in bad om te ontspannen maar… you can run but you can’t hide. Wat gevoeld en geheeld moet worden, moet ik aangaan.

In bed blijf ik maar malen en malen. Tot in me opkomt: wat voel ik? Ik focus op de sensaties in mijn lijf en voel een enorme rush door me heen trekken. Alsof ik klaar ben om weg te sprinten, zoveel energie is er opgebouwd.

Overgave = heling

Ik voel een knoop in mijn buik, net onder mijn middenrif. In foetushouding en met mijn ogen stijf dicht wil ik er niet bij. Of toch.

Een schokje in mijn lijf, interessant. Ik probeer het beter te voelen, wat was dat? De schokken worden heftiger en ik krimp ineen. Niet van fysieke pijn, dit is puur een loskomen van emoties en opgeslagen energie. Een energiestroom gaat langs mijn ruggengraat naar mijn hoofd. De controle laat ik los. Ik geef me eraan over.

Binnen een minuut is het over. Daarna beginnen inzichten binnen te stromen. Er is zoveel helderheid dat ik kan uitzoomen en zien welke stappen ik in de afgelopen jaren heb gezet. Ineens wordt duidelijk wat me komende tijd te doen staat, wat prioriteit heeft en welke plannen ik kan loslaten.

Ik lig nog lang wakker.

Eerste opbouwdag na het vasten

Ondanks mijn korte nacht sta ik uitgerust op. Ik heb niet per se honger of zin in eten. Toch maak ik een smoothie met yoghurt, peer en dadel. Wow, wat een smaakexplosie! Ook al had ik niet echt zin om te eten, nu mijn smaakpapillen weer geprikkeld zijn voelt dit heel welkom.

Na een paar happen heb ik genoeg.

Deze dag bestaat uit om de paar uur iets kleins eten. Ik moet echt de klok in de gaten houden, anders vergeet ik te eten.

Wat heeft het me gebracht?

Het is heel fijn om secuur te voelen waar mijn lijf behoefte aan heeft. Hoeveel, wat en wanneer te eten. Maar ook toegeven aan de behoefte aan rust, aanraking, warmte, beweging et cetera.

De tonijn die ik kocht heb ik pas na een week gegeten. Ik had er erg zin in maar om het eerder op te eten voelde toch te vet en te zwaar.

Het niet-eten, de scherpte van mijn zintuigen en de innerlijke stilte zijn me heel goed bevallen. Daarnaast ben ik positief verrast door de helderheid en de inzichten die het heeft gebracht.

De leegheid van mijn gestel gaf een beter contact met mezelf, een verhoogd bewustzijn, waardoor heling kon plaatsvinden. Het voelt alsof álle innerlijke energie nodig was om dit diepere niveau te bereiken. De leegheid was noodzakelijk, want met een vol verteringsstelsel was dit niet gelukt.

Wat wil ik een volgende keer anders doen?

Een volgende keer zal ik meer in de natuur zijn. Nu ging ik elke dag even wandelen buiten maar ik kon het niet opbrengen om helemaal naar een bos of de zee te fietsen.

Ook zal ik het weer gaan eten beter voorbereiden en bewuster opbouwen. Nu was het onregelmatig omdat ik het eten vergat, dat voelde wat onrustig. Daarnaast wil ik me met hulp van een orthomoleculair therapeut verdiepen in voedingsmiddelen die de afvoer van gifstoffen bevorderen, om ook de ontgifting na het vasten soepel te laten verlopen. Ik zal ook bewuster kiezen voor eten wat mijn reserves weer goed aanvult.

De volgende keer vasten ben ik van plan in de herfst te doen, en tot die tijd zal ik zeker een aantal keer één of twee dagen vasten.

 

Wat is jouw ervaring met vasten? Spreekt het je aan of lijkt het je vreselijk?

Je leest meer over mijn overwegingen, mindset en de praktijk in het blog Vijf dagen vasten: waarom en hoe?

 

 

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
ziek

Vijf dagen vasten: waarom en hoe?

Door

Vasten wordt in bijna alle spirituele tradities gebruikt als middel om tot inzicht te komen. Christenen hebben onlangs hun vastenperiode tussen carnaval en Pasen afgesloten, voor moslims begint de Ramadan bijna en ook in de Ayurveda is vasten een belangrijk onderdeel van reiniging en heling. Hoewel ik me niet verbind aan een specifieke traditie, was ik benieuwd hoe ik niet-eten zou ervaren.

Ik deel graag mijn ervaring

Na een periode van schijnbare stilstand betekent de lente groei en nieuw leven. Het is de ideale tijd om je zowel fysiek als mentaal te reinigen, je huidige situatie te onderzoeken en nieuwe inzichten op te doen. Ik deed dat door vijf dagen te vasten en in dit blog deel ik graag mijn ervaring.

Verwacht geen feiten uit wetenschappelijke onderzoeken, geen ’10 tips om… ‘ en geen verhalen over de gezondheidsvoordelen van vasten – daar staat het wereldwijde web al vol mee. Wat er nog niet op staat is mijn overwegingen en ervaring, dus laat ik die vooral wél delen.

Waarom wilde ik vasten?

Ik wilde dit graag om meerdere redenen doen: om mijn persoonlijke grenzen en concepten te onderzoeken, voor fysieke reiniging na de winter en om ruimte te maken voor spirituele groei. Eerdere ervaringen met niet-eten waren me goed bevallen, waardoor dit een logische vervolgstap was.

There’s a hidden sweetness
in the stomach’s emptiness.
We are lutes, no more, no less.
If the sound box is stuffed
full of anything, no music.
If the brain and the belly
are burning clean with fasting,
every moment a new song
comes out of the fire.
The fog clears, and a new
energy makes you run up the
steps in front of you.
– Rumi

Is het niet een nogal extreme aanpak?

Een vriendin noemde me ooit extreem – ze zei het liefdevol. Ik kon het me niet voorstellen. Ik, de girl-next-door die tot vervelens toe overal over nadenkt en bewuste keuzes maakt, extreem? Maar langzamerhand begin ik haar omschrijving te begrijpen, hoewel ik het zelf eerder vastberaden of grondig noem. Misschien ben ík niet extreem, maar zijn mijn daden dat wel.

Gezondheid: is vasten gevaarlijk?

“Vandaag de dag is het een stuk gemakkelijker zich dood te eten dan te verhongeren, al is dat duizenden jaren anders geweest.” Rudiger Dahlke – Bewust vasten

Vijf dagen niet eten wordt door de meeste mensen als zeer ongezond of zelfs onmogelijk gezien. Maar, het lijf kan meer aan dan je denkt – ik denk dat elke moeder dat kan bevestigen. Hoewel ik zelf geen bevalling heb meegemaakt, heb ik wel een ander persoonlijk voorbeeld van waar het lijf toe in staat is.

Ik heb de ervaring van zes weken alleen maar over de grond kunnen kruipen, hallucinerend van de morfine. Daarna nog maandenlang amper kunnen lopen, liggen of zitten, door de immense zenuwpijn van een hernia. Toch rende ik drie jaar later een obstacle run van 14 km door mul zand, als een van de fittere deelnemers van mijn groep.

 

 

vasten waarom

Het lichaam wil overleven

Je kunt meer dan je denkt en dat geldt ook voor energie en voeding. Het lichaam heeft allerlei ingebouwde mechanismen om zichzelf te reinigen, te blijven voorzien van brandstof en te helen.

Hoe het precies werkt mag een expert je uitleggen, maar zoals ik het begrijp heeft dat helingsproces te maken met toxines die opgeslagen zitten in vetcellen. De vetcellen worden verbrand om het lichaam brandstof te geven en daarbij komen de opgeslagen toxines vrij. Deze worden verwerkt en afgevoerd en dat zorgt voor reiniging van je lijf.

Mijn eerdere ervaringen met vasten

Ik had al eerder af en toe een dag gevast. Voor mij houdt dat in: na het avondeten niet meer eten, slapen, een dag niet eten, slapen en het eerste maal is het ontbijt. Ook heb ik twee keer twee dagen gevast (na het avondeten niet meer eten, tot 48 uur later weer een volgend (licht) avondmaal), beide met hele andere ervaringen.

Vasten tijdens een meditatieretreat in Thailand

Bewust veel minder eten dan normaal heb ik kunnen uitproberen tijdens een zevendaagse silent meditation retreat in Thailand, vorig jaar. We kregen daar twee maaltijden per dag: ontbijt om 07.30 uur en lunch om 11.00 uur. Om 18.00 uur kreeg je een kopje thee met suiker, verder dronken we alleen water.

De maaltijden waren vegetarisch en bestonden uit wat de monniken die ochtend hadden gekregen in ruil voor een zegening. Dat verschilde nogal, soms was het bijvoorbeeld rijst met gekookte komkommer en bouillon – niet per se een maaltijd waar je lang op kunt teren. Aan de andere kant was dat ook niet nodig, we mediteerden de hele dag en verbruikten dus weinig energie.

vasten waarom hoe

Intermittent fasting

Een andere vorm van minder eten heb ik in januari en februari van dit jaar geprobeerd: intermittent fasting (IF). IF kun je in vele soorten en maten doen, ik koos voor de versie 16-8. Dat betekent dat je per dag in een tijdsframe van acht uur kunt eten, de overige zestien uur eet je niet. Voor mij werkte eten tussen 11 en 19 uur het beste.  

IF heeft veel gezondheidsvoordelen, maar de keerzijde is dat het ‘eten binnen de tijd’ een obsessie wordt. Desondanks is IF me goed bevallen, waarschijnlijk omdat het goed paste binnen mijn rustige levensstijl die maanden. Het gaf me helderheid en structuur en kostte me geen moeite.

In Thuis zonder huis lees je hoe mijn gedachten over eten en mijn eetpatroon veranderde.

Mentale voorbereiding en support

De eerder opgedane ervaringen met minder eten of niet-eten waren zeker nuttig, maar een een goede voorbereiding was nog steeds belangrijk. Ik heb me ingelezen om op de hoogte te zijn van mogelijke obstakels en hoe die te overwinnen. Het boek ‘Bewust vasten’ geschreven door Rudiger Dahlke gaf zowel praktische informatie als inspiratie over de spirituele kant van vasten.

Mentale support kwam verder nog van een vriendin die orthomoleculair therapeut is. En ik kon mijn ervaringen delen met twee Engelse vrienden waarmee ik had afgesproken om in exact dezelfde vijf dagen te vasten. In een appgroep moedigden we elkaar aan, heel motiverend om het gevoel te hebben met een gezamenlijke missie bezig te zijn.

Praktische voorbereiding

Ik zag de vijf dagen niet-eten als een tijd van rust en bezinning. Van stilte, naar binnen keren en openen voor innerlijke wijsheid. Voor heling en spirituele groei. Daar passen geen verplichtingen en werk bij, dus ik zorgde voor een hele lege agenda tijdens de vijf vastendagen plus ongeveer vijf dagen daarna.

Mijn persoonlijke ‘regels’ van het vasten

Sportvasten, sapvasten, citroensapvasten, dry fasting: er bestaan tientallen manieren om het vasten aan te pakken. Iedereen is anders en maakt zijn eigen passende regels. Voor mij waren die:

  • Van tevoren niet extra eten om een reserve op te bouwen.
  • Drinken: water, kruidenthee zoals kamille, cranberry of brandnetel.
  • Ik heb van nature een lage bloeddruk dus ik liet de optie open om kokoswater of bouillon te drinken wanneer ik me te slap zou voelen

Vertragen, rust en ruimte

Ok. Mijn intentie was duidelijk, mentaal en praktisch was ik goed voorbereid. Wat heb ik tijdens het vasten zelf beleefd?

  • Ik hield veel tijd over, omdat ik niet hoefde te koken en te eten. Dat gaf rust en ruimte voor bezinning: schrijven, mediteren, wandelen en gewoon zijn. Ik heb me niet verveeld en heb in alle opzichten kunnen vertragen.
  • De leegte in mijn maag voelde niet vervelend. Ik heb zelfs bijna geen hongergevoel gehad. Ik denk omdat de motivatie zo sterk was dat ik gewoon de knop omzette: eten was geen optie. Anderen zien eten of eten ruiken deed me niets.
  • De ruimte en het niets-hoeven vond ik heel prettig. Het gaf me een natuurlijke focus op het huidige moment. Het gaf me alle rust om uit te zoomen van de dagelijkse bezigheden en aanwezig te zijn bij elke sensatie. Die sensaties kon ik zonder oordeel bezien en accepteren.

Lees hier een uitgebreid verslag van dag tot dag

Fysieke sensaties tijdens de vijf dagen vasten

Het is logisch dat je van alles gaat voelen, écht voelen, wanneer je niet eet. Er is een veel grotere focus op het lijf. Ironisch, want die focus is er gek genoeg minder als we er van alles in stoppen en hij gewoon zijn verteer-werk doet.

Zintuigen

Ik merkte al op dag twee een enorme verhoogde zintuiglijke waarneming. Wandelen op straat zorgde voor constante geurexplosies door de struiken vol bloesem. Mijn tastzin was extra gevoelig, waardoor in bad gaan of douchen nog fijner voelde dan normaal. Ook muziek luisteren zorgde voor een intense ervaring. Het geluid kwam niet van een kant zoals normaal, maar ik leek erin op te gaan en zelf onderdeel van het geluid te zijn.

Kou

Ik had het het grootste deel van de tijd koud. Zonder aanvoer van energie schakelt je lijf blijkbaar over op een minimumtemperatuur. Met truien, dekentjes en een dagelijks warm bad was het goed te doen, ook de hete thee was prettig.

Kramp

Ik had soms lichte spiertrekkingen en kramp in mijn kuiten en billen. Op dag vier en vijf heb ik daarom een half glas kokoswater gedronken, dat hielp wel iets.

Lage bloeddruk

Ik voelde me vaak flauw of een beetje duizelig. Even snel de trap oplopen was er niet bij. Al-les lang-zaam. Tijdens mijn dagelijkse wandeling werd ik aan alle kanten ingehaald – nog net niet door een bejaarde met rollator maar het scheelde niet veel. Ik heb biologische groentebouillon gedronken om me wat op te peppen, maar ik werd er alleen maar misselijk van.

Ik heb deze lichamelijke ongemakken niet als vervelend ervaren, ik wist dat ze zouden komen en wat de oorzaak was. Daarnaast zag ik het als oefening in overgave en uitdaging om goed te luisteren naar de signalen en behoeften van mijn lichaam.

Fysieke detox

De afvoer van gifstoffen is tijdens het vasten heel belangrijk, daarom heb ik ontzettend veel gedronken. Ik merkte dat mijn zweet erg stonk en dat ik meer last van puistjes kreeg – verhalen over ontlasting laat ik voor nu maar even. Zes dagen na de laatste vastendag ben ik naar de sauna gegaan zodat ik de laatste afvalstoffen eruit kon zweten.

Terug naar een normaal eetpatroon

Het weer opbouwen van je eetpatroon is het belangrijkste onderdeel van het vasten. De spijsvertering heeft compleet stil gelegen dus bepaalde enzymen ontbreken in je maag en darmen en moeten weer aangemaakt worden. Ik ben uitgegaan van een opbouwtijd van ten minste tien dagen. Na die tien dagen at ik weer hetzelfde soort voedsel als voor het vasten. Het lastigste vond ik het vinden van een goede balans. Het was best even zoeken naar wat te eten, hoeveel en wanneer.

Ook proberen? Begin met één dag

Als je nog helemaal geen ervaring met vasten hebt, maar je bent wel nieuwsgierig, leg jezelf dan niet meteen vijf dagen niet eten op. Probeer eerst één dag niets te eten. Goede vriend Raymond kreeg het idee van vasten vanuit verschillende hoeken op zijn pad en werd enthousiast van mijn verhaal. Hij vastte één dag en zei daarover:

“Het valt reuze mee en het is interessant wat er allemaal in me gebeurt. Ik had veel meer tijd over en veel inspiratie om te schrijven. Oh en iets heel fascinerends gebeurde! Ik werd altijd tussen 9 en 10 wakker en vanochtend werd ik om 7 uur wakker, klaarwakker en uitgerust. Dat zegt echt veel: dat ik óf niet goed eet, óf teveel eet, óf dat er meer winst te boeken is in hoe ik me voel. Het was een mooie ervaring en ik ga het binnenkort nog een keer doen, als een soort sabbath.”
– lifecoach Raymond Zijderhand 

Wat is er veranderd?

Ik kies nu zoveel mogelijk voor biologisch eten. Hoewel ik geen geld over heb, heb ik er wel geld voor over. Jammer voor de portemonnee, mijn lijf is belangrijker. In een biologische broccoli zitten nu eenmaal zoveel meer voedingsstoffen dan in een ‘gewone’ broccoli. Daar zou ik er bij wijze van spreken vijf van moeten eten om dezelfde vitaminen en mineralen binnen te krijgen. Ik kies bewust waar ik mijn lijf mee voed. Nog steeds geniet ik van een lekkere koek of een ijsje op z’n tijd, maar bewuster dan ik deed.

Van rationeel naar intuïtief eten

Ik eet niet meer uit gewoonte of ‘op de klok’, maar wanneer ik er behoefte aan heb.
Niet meer de porties zoals ik ze gewend ben, maar waar ik behoefte aan heb.
Niet meer wat betaalbaar is, maar waar ik behoefte aan heb.

Dit voelt veel lichter en meer bevredigend. Hoewel ik al heel bewust at, heeft het vasten me toch weer een verdieping opgeleverd. Ik ben blij dat ik het gedaan heb en ben van plan het in de herfst weer te doen.

Lees meer over mijn persoonlijke inzichten in het blog: Vijf dagen vasten als middel voor bewustzijnsgroei

 

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.

 

spits

Avonturen in de spits

Door

Station Den Haag Laan van NOI, 07.53 uur.
Het lijkt wel koningsdag, zo druk.
Met enig verschil dat de meeste mensen vandaag hun kantoor-verkleedoutfit aan hebben.
Geen oranje en rood-wit-blauw,
maar alle schakeringen rond zwart, mauve, beige en grijs.

‘Sorry, u zit in de stiltecoupé’ – een feit, geen verzoek.
Giechelend houden de dames op met praten
Om na een minuut toch nog even te antwoorden:
‘Nou, dan moet die jongen ook zijn muziek zachter zetten’

spits

Een meisje epileert haar wenkbrauwen in de trein.
Tja, als je weinig tijd hebt is dat waarschijnlijk heel efficiënt.

Overstappen.

Conducteur: ‘Geef de uitstappers wat ruimte!’
‘Dat doen we toch al’ zegt een kale man in pak.
Dat klopt, tot op de centimeter nauwkeurig.

Ik ervaar het grijze beton als indringer in de natuur.
Een fazant, reigers, meeuwen en eenden in de weilanden.
Zij hoeven niks, willen niks.
Blijven stoïcijns hun instinct volgen.

‘Dames en heren, ik zal even uitleggen waarom het drukker is dan normaal. Vanochtend bleek één treinstel defect te zijn. Dus was de keuze of met een kleiner treintje rijden of niet rijden. We kozen voor het eerste, maar dat is nu dus wel een voller treintje. Ik wens u nog een prettige reis’
Achter me: ‘Oooh. Nu snap ik het’

Laat vandaag iedereen zijn innerlijke puber vrij?

Een schoonmaker op station Woerden zingt zonder zich in te houden en vooral voor zichzelf
terwijl hij rustig de vloer veegt in de zon.
Ik versta alleen bicyclette.
Volgens mij heeft hij het goed voor elkaar.

Meer van dit? Lees Observeren en ontmoeten in de spits

 

 

Dankjewel Myrtle Vreedenburgh, voor het doorsturen van deze passende muziek

dromen

Dromen: wartaal of innerlijke wijsheid?

Door

Drie dromen als innerlijk kompas

Mijn dromen zijn soms heel beeldend. Als ik ‘s nachts wakker word omdat het meer een zielenreis leek dan een droom, spreek ik mijn droom in op de spraakrecorder van mijn telefoon.

Als ik slaap ben ik in een andere bewustzijnstoestand, en ontvankelijker voor beelden en boodschappen. Het is een moment dat Spirit duidelijker tegen me kan praten dan als ik wakker ben, dus ik ben altijd nieuwsgierig naar wat de dromen me vertellen.

Droom: We zijn een veld van energie 

In mijn droom sprak Spirit tot me en gaf me inzicht in het hoogste doel van leven, van ervaren. Dat doel was niet dat je als mens steeds slimmer, ouder of wijzer moest worden, dat was ondergeschikt. Het ging juist om de ontwikkeling van energie in lichaam naar onderdeel van Veld van energie.

In eerste instantie dacht ik ‘Hmm, wat zonde dat je zo kapot gaat, dat er niets meer van je overblijft’. Spirit vond dat heel grappig en zei: ‘Dat is typisch een ego-gedachte. Want Veld van energie is juist het hoogste. Jij ziet het als ontwikkeling naar minder, maar dit is de volgende stap. Op een gegeven moment ga je over in het Veld van energie, daar los je in op en dat is het hoogste goed.

Ik zag veel gezichten in mijn droom. Losse gezichten als een soort maskers die op en af werden gezet door groepen wezens van lichtblauw licht, met een donkere rand en een lichte kern. Woww, dit had ik echt nooit kunnen vermoeden. 

Een diep innerlijk weten

Spirit liet me allerlei beelden zien die te maken hadden met heel hoog trillende energie en groepen mensen die morfden in verschillende energetische vormen. Van henzelf bleef er niets over, ze morfden naar een veld van energie. Niemand was daar bang voor.

Je lost hierin op na je dood. Veel mensen wisten dit, dus die waren helemaal niet bang. Ze werden in Veld van energie opgenomen. Dat was heel wijs en liefdevol en een fijn, trillend, warm thuiskomen.

Ik snapte het helemaal. Hoe had ik dit kunnen vergeten… Wat grappig dat ik altijd zo klein heb gekeken en als een echt mens heb gedacht. Dat voelde heel vertederend, zoals je naar een onschuldige peuter kijkt.

Binnen het veld waren wel een soort van richtingen. Dus je loste niet helemaal op als persoon, als zijn. Je werd erin opgenomen en daarbinnen had je nog wel een richting. Een doel, wat heel blij en prettig was. Spirit liet me dat voelen. Ik was heel licht en ik zweefde. Alles ging heel snel, het was heel overweldigend.

Net zoals in mijn Ayahuascareis kwamen de beelden voor me op en verdwenen weer, ik kon ze niet vasthouden of het allemaal onthouden. Dat wilde ik wel graag. Spirit suste me en benadrukte: ‘Geduld, kijk maar gewoon wat ik je heb te zeggen.’

 

 

Droom: Mijn gids geeft me een hint

Vaag staat het me bij. Ik werd opgehaald door m’n gids. We zaten in de auto. Hij reed en had een zwart leren jasje aan, waar ik tegenaan leunde met mijn gezicht. Hij was slank, had donker haar en een lichte huid.

Het ene moment was hij solid en het andere moment haalde hij gekke dingen uit met z’n energie. Hij morfde zich om mij heen. Hield me in een greep/freeze zonder me aan te raken. Ik voelde me daarbij helemaal op m’n gemak maar soms ook vol verbazing. Ik wist dat het goed was en vertrouwde hem volledig. 

Een kijkje in de keuken

We liepen in een ruime, lichte hal met veel mensen, een soort school of universiteit. Er waren hoge plafonds en verschillende gangen en deuren, een receptie. Hij begeleidde me naar een deur en moedigde me aan om binnen te gaan. Ik voelde weerstand maar deed toch de deur op een kier om te kijken. Het was er donker, blauwig en koud. Beetje mistig. Leek op een ziekenhuis-achtige ruimte, met acht bedden.

Er waren wezens druk aan het werk, ze zweefden snel heen en weer van bed naar bed. Ik wist niet wat ze deden maar het had met stervenden te maken. Ik voelde alle energie en kracht uit me weg trekken. Mijn benen werden slap en hoewel mijn gids me aanspoorde wilde ik daar absoluut niet naar binnen. Maar ik kon het niet aangeven, ik was al te zwak.

Mijn gids stond dicht achter me, ving me op en leidde me terug. ‘Dit is wat het met je doet. Wil je dit wel? Ik wilde je dit laten zien omdat dit de energie is waar je in terecht komt als je gaat werken met stervenden.’

Ik wist dat hij gelijk had. Was dankbaar voor het beeld en kreeg gauw m’n kracht weer terug.

Flash-forward in de droom

Ik was bezig met een auto inpakken, bij het strand en de duinen. Een lastige klus, want ik was emotioneel en stond er alleen voor. Ik moest opschieten. Ineens voelde ik een hand van energie om mijn hand. Een stevige liefdevolle greep die vanuit mijn hand heel veel liefde door me heen zond. Ik voelde me opladen, vertrouwen, liefde, waardering, vreugde en dankbaarheid. Mijn gids liet zo weten dat hij bij me was en dat altijd is. Het voelde heel bijzonder en fijn.

 

dromen

 

Droom: De golven spelen een spel

Ik was met mijn zus bij het strand en het ging stormen, de golven werden hoger en dreigender. Er was ook een kind bij maar ik weet niet meer wie het was. We gingen steeds verder achteruit, tot we gedwongen de hoogste duintop op moesten. De golven waren gigantisch, diepzwart, het geluid was oorverdovend, de lucht dreigend.

Het gekke was dat de golven mij niet raakten. Ik was een barrière van energie en achter mij waren Roos en het kind veilig. De golven braken op de duinen, sleurden van alles mee, werden gevaarlijke stromingen. Maar mij deerden ze niet.

Ik waardeerde ze.
Ik hield zo van ze.
Ik genoot van het spel.

Ja, het was een spel tussen mij en de golven. We speelden met elkaar, in liefde en vertrouwen. Ze mochten er volledig zijn, zonder weerstand. Ik voelde me licht en onaanraakbaar. Krachtig, respectvol en heel.

Oefen om je dromen te onthouden

Ik ben gek op dit soort dromen, daarom oefen ik om ze te onthouden. Ze komen vaak totaal onverwacht en zijn meestal van grote waarde in mijn dagelijks leven. To be continued. 

 

 

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
aanmelden Transformatiedag

Het verschil tussen geloven en vertrouwen

Door

‘Hoe kan het dat je zoveel vertrouwen hebt dat het altijd goed komt?’ Een vraag die me tijdens interviews over het huisoppassen vaak is gesteld. Ik kon er nooit de juiste woorden voor vinden. Het is geen geloof dat het goed komt, het is een weten. Maarja, hoe leg je dat uit? Waar komt het vandaan of hoe heb ik dat ‘geregeld’ of geleerd?

Een feest der herkenning toen ik onderstaand stuk las, in een boek van Osho: ‘Tantra, het allerhoogte inzicht – lezingen over Tilopa’s lied van Mahamudra uit de tantra van het Tibetaans Boeddhisme’. Eindelijk heb ik de juiste woorden gevonden. Het fragment is als volgt: 

Twijfel

“Er zijn drie woorden die je goed moet begrijpen. Het eerste woord is ‘twijfel’, het tweede is ‘geloof’ en het derde is ‘vertrouwen’ – in het Oosten noemen we dat shraddha. Twijfel is een negatieve houding ten opzichte van iets. Wat er ook gezegd wordt, eerst bekijk je het van de negatieve kant. Je bent ertegen, en je zult altijd motieven vinden om je tegen-zijn te steunen en te beredeneren.”

Geloof

“Daarnaast is er de mind van geloof. Dat is precies als de mind van twijfel, alleen omgekeerd; er is niet veel verschil. Deze mind bekijkt de dingen van de positieve kant, je probeert motieven te vinden om je geloof te ondersteunen en te beredeneren hoe je ervóór kunt zijn.

De twijfelende mind onderdrukt het geloof; de gelovige mind onderdrukt de twijfel – maar beide zijn uit hetzelfde hout gesneden; er is geen verschil in kwaliteit.”

Vertrouwen

“Dan is er nog een derde soort mind, waaruit de twijfel gewoon verdwenen is – en als twijfel verdwijnt, verdwijnt ook geloof. Vertrouwen is geen geloof, het is liefde. Vertrouwen is geen geloof omdat het niet halfslachtig is, het is totaal. Vertrouwen is geen geloof omdat het geen twijfel kent; hoe kun je dan geloven? Vertrouwen wordt helemaal niet beredeneerd; het is noch vóór, noch tegen, niet dit en niet dat.

Vertrouwen is vertrouwen, een diep vertrouwen, liefde. Je hoeft het niet te beredeneren, het is er gewoon.”

Osho, uit ‘Tantra, het allerhoogte inzicht – lezingen over Tilopa’s lied van Mahamudra uit de tantra van het Tibetaans Boeddhisme’

negativiteit

Omgaan met negativiteit

Door

Bij mijn oma op de bank drink ik een kopje koffie, geserveerd in een sierlijk kopje met schotel. Oma is in 1918 geboren in Schiedam, maar woont al bijna haar hele leven op Curaçao. En halfjaar geleden werd ze honderd en nu ben ik hier om het in real life met haar te vieren.

Ik logeer bij mijn oom en tante. Een dagelijks bezoek aan oma is vaste prik. Aan het einde van de middag drinken we koffie met iets lekkers en kijken we tv. Hoewel, kijken doen we maar half. Oma leest de krant, ik mijn e-book en m’n oom en tante spelen spelletjes op hun mobiel.

Verplichte confrontatie met het Amerikaanse nieuws

Oma is behoorlijk doof dus het volume van de tv staat voluit. Hier wordt behalve het Nederlandse nieuws ook het Noord- en Zuid-Amerikaanse nieuws gevolgd. Logisch, want gebeurtenissen in de VS en Zuid-Amerika hebben invloed op het dagelijks leven op Curaçao, onder andere door het weer (orkanen en stormen) en de import. Dat laatste heeft niet alleen invloed op de economie maar ook op de zorg – als je ziek bent moet je maar hopen dat de juiste medicijnen voorradig zijn.

Ik kijk mijn ogen uit bij de op en top Amerikaanse reclame voor medicijnen en supplementen zoals Prevagen.

“Our scientists say YES!” – Prevagen

Thuis volg ik zelden nog nieuws

In Thuis zonder huis schrijf ik over het nieuws:

‘Het viel me op hoe negatief en oppervlakkig de nieuwsberichten waren. Waar de ene week grote heisa werd gemaakt over een conflict hier, was er de volgende week veel poeha over een natuurramp daar en hoorde je niets meer over het conflict. Dat was niet ineens opgelost, gokte ik.

De negativiteit van de berichten was voor mij bijna fysiek voelbaar. Tijdens het scrollen door de artikelen, voelde ik me per nieuwsbericht somberder worden. Alle negatieve verhalen die ik las in de krant, kwamen niet alleen mijn huis binnen, maar ook mijn hoofd.

Dat zorgde voor angst, stress, boosheid en terug willen vechten tegen ‘het kwaad’. Hoe meer ik me opwond, hoe meer ik intern ook aan het vechten was. Wanneer ik me overmatig druk maakte over alle ellende in de wereld, wie ervoer er dan stress: de mensen waar het nieuws over gaat, of ik?’

Waar bestaat de ellende?

‘Op het moment dat ik me zorgen maakte, bestond de ellende voornamelijk in mijn hoofd. De omgeving waarin ik verkeerde, was nog dezelfde. Ik bereikte niets met negatieve gedachten over de wereld aan de wereld toevoegen – daar werden conflicten of natuurrampen niet mee opgelost of voorkomen.

Ik wilde dat mijn thuis een veilige haven bleef, daar wilde ik geen negativiteit binnenhalen. Net zoals ik opdringerige verkopers en ruziezoekers niet mijn huis binnen zou laten, zorgde ik dat er in mijn hoofd geen negativiteit, in de vorm van sensatiegericht nieuws, binnenkwam.’

Dit verklaart waarom ik tegenwoordig zelden het dagelijks nieuws volg.

Omgaan met negativiteit

Ellende op het nieuws, ruzie in mijn directe omgeving of geroddel van collega’s, ik vond het tot een paar jaar geleden maar lastig om mee te dealen. Om de negatieve energie niet te hoeven voelen sloot ik me af. Dat ging automatisch, uit noodzaak. Maar me afsluiten omdat ik de negativiteit niet ‘aankon’ was een reactie op het probleem. Geen oplossing.

Wat is dan wel een oplossing voor het niet kunnen omgaan met negativiteit? Ondertussen heb ik gezondere manieren ontdekt.

Mindset

Ten eerste is mijn mindset veranderd. Neem discussies of irritaties tussen m’n familieleden. Die zijn niet mijn zaak. Ik hoef de betrokkenen niet meer te begrijpen, te overtuigen of te sussen. Mijn mening geven hoeft al helemaal niet. Ik laat los ‘hoe het zou moeten zijn’ en mijn energie wordt niet aangetast.

Buik en adem zijn goede raadgevers

Daarnaast ben ik bewuster van mijn lijf. Ik merk beter op wat er door de negatieve energie in mijn buik en met mijn adem gebeurt. Voel ik spanning, samentrekken, zwaarte, een rush? Ik adem diep in en uit. Ik visualiseer dat ik ‘zak’ in mijn lichaam en me via mijn voeten verbindt met de aarde. Na het gronden check ik mijn energiecentra (chakra’s) door van beneden naar boven na te gaan hoe het voelt.

Een uitdaging is het als er bijvoorbeeld in een treincoupé een agressieve sfeer heerst. Voelt de agressie te groot, sta ik op en ga ik weg. Ik hoef mezelf ook niet onnodig te kwellen?

Ik focus op het nieuws

Terug naar Curaçao, bij mijn oma op de bank. De beelden wisselen elkaar in hoog tempo af. Het valt me op hoe belangrijk iedereen zichzelf en zijn verhaal vindt. Het gaat allemaal over hetzelfde: de meeste verhalen zijn te herleiden tot verlies van macht, geld, respect et cetera.

Mijn reactie is wat lacherig. Ik zou willen dat de politici, journalisten en directeuren relativeren. Tegen ze zeggen: ‘Jongens, neem jezelf nou niet zo serieus. Als je nog een week te leven hebt, is dit dan echt zo belangrijk?’

To get some distance […], you first need to get some perspective. Walk outside on a clear night and just look up into the sky. You are sitting on a planet spinning around in the middle of absolutely nowhere.
Michael A. Singer – The Untethered soul

Maar ik heb mezelf door. Het lacherige is een teken van weerstand, blijkbaar wil ik de situatie alsnog veranderen.
Ik probeer me open te stellen. Kan ik er ook anders naar kijken?

Hoe is mijn blik nu?

Ik geef me over aan wat is: ik, mijn oma, de bank, de tv, het harde geluid. Een kop koffie een cakeje, de warme Curaçaose lucht en fluitende vogels. Waarom zou ik me af laten leiden? Ik verzacht. Mijn hart opent.

Kan ik medeleven voelen voor angst en onzekerheid? Voor het speculeren en star bij het eigen standpunt blijven?
Kan ik compassie voelen met degenen waar ik in eerste instantie ‘tegen’ ben, bijvoorbeeld corrupte politici, ontuchtplegers, IS-strijders et cetera?

Relativeren kun je leren

Ik vraag me af wat er in deze mensen omgaat. Wat is hun pijn, waardoor ze zich zo benadeeld of bang voelen?

Aan elk verhaal zitten twee kanten. Dus ben ik er werkelijk tegen? Grote kans dat de ontuchtpleger zelf een geschiedenis vol misbruik en verwaarlozing heeft. Dat de IS-strijder oprecht gelooft dat hij zichzelf, zijn kinderen en zijn volk helpt met zijn daden. En dat corrupte politici hun carrière vol goede bedoelingen begonnen, maar niet opgewassen waren tegen de verleiding van geld en macht.

Ik besef weer dat ik niet kan oordelen, in geen enkel geval. De rest van de avond kijk ik naar de tv met nieuwsgierigheid en compassie. Dat voelt in ieder geval voor mijzelf een stuk aangenamer.

*Aanvulling na de verkiezingsuitslagen van 21 maart 2019

Voel je weerstand tegen de ideeën van Thierry Baudet? Baart het je zorgen dat hij zoveel stemmen heeft gekregen en houden deze politieke ontwikkelingen je bezig en baal je van al die negativiteit?

Ik nodig je uit om je gedachten over Baudet te onderzoeken, met als voorbeeld onderstaande film van Byron Katie.

Bekijk alleen de eerste minuut om te kijken of je de gedachten herkent (vervang Trump door Baudet). Daarna gaan Katie en deze moedige vrouw op onderzoek uit. Zijn deze overtuigingen waar? Wat brengt het je om ze te geloven en kun je ze ook omdraaien? Vanaf minuut 18 gebeurt er iets bijzonders. Humor, opluchting, bevrijding. Wat in de tien minuten daarna leidt tot grote inzichten en zelfs hilariteit.

Zelf was ik in de zomer van 2017 negen dagen bij Katie op bezoek. Negen dagen van dit soort bevrijding. Uitbreken uit de mentale gevangenis die we voor onszelf creëren. Veel van mijn starre overtuigingen sneuvelden en sindsdien vraag ik me bij alles af: is het waar?

 

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
gelukkig

Gelukkig worden doe je zo – en zij kunnen het weten

Door

Thuis kun je met de deur open kakken

Hartstikke leuk dat ik werd benaderd voor een interview door Jan Versteegh, voor zijn nieuwe boek over geluk.

“Thuis is de plek waar je helemaal jezelf kunt zijn. Als je wilt, kun je thuis de hele dag in je huispak chips etend op de bank liggen of met de deur open kakken. We hebben niet voor niets in onze taal een zeer duidelijk verschil tussen ‘huis’ en ‘thuis’. Je huis is iets van steen waar je in woont. Je thuis is meer iets emotioneels. Maar wat nou als je helemaal geen huis of een thuis hebt? En dat dan ook nog eens geheel vrijwillig?

Sterker nog, dat je er bewust voor kiest om met zo min mogelijk spullen door het leven te gaan, omdat die zouden kunnen werken als ballast? Dan kom je uit bij Iris Schlagwein.” – fragment uit Gelukkig worden doe je zo – en zij kunnen het weten (Prometheus, 2019)

Over ‘Gelukkig worden doe je zo’

Dit is geen zelfhulpboek. Al zou je er wel veel aan kunnen hebben. Het ultieme levensgeluk – iedereen is ernaar op zoek, maar lang niet iedereen durft het na te jagen. In dit boek gaat Jan Versteegh in gesprek met mensen die wél die stap hebben gezet en, in sommige gevallen, een radicaal besluit hebben genomen. Zoals buschauffeur worden na een carrière als staatssecretaris, aan de slag gaan als pornoactrice of zo veel mogelijk geld proberen te verdienen om op je 46ste voor de tweede keer met pensioen te kunnen.

Zelf besloot Jan Versteegh (1985) toen hij gymleraar was, dat hij nog een laatste keer wilde proberen om zijn ultieme droom uit te laten komen. Het lukte hem: hij brak door als televisiemaker en hij werd, zoals gehoopt en verwacht, gelukkiger dan hij voorheen was. Ieder van Versteeghs gesprekspartners heeft, net als hij, duidelijke keuzes gemaakt om het geluk achterna te gaan. Maar geluk, waar zit hem dat in? Vind je het in geld, vrijheid of je droombaan? En als je die droombaan hebt, is dat dan alles? Of kan ambitie ook een sluipmoordenaar worden?

En, maakt huisoppassen gelukkig?

In achttien heel verschillende gesprekken probeert Jan uit te vinden of er een recept bestaat dat iedereen kan volgen om een gelukkiger mens te worden. Of het loslaten van spullen, verwachtingen van de maatschappij en vastgeroeste concepten me  gelukkig heeft gemaakt? In ieder geval vrijer, opener en gevoeliger – wat zeker bijdraagt aan vaker geluk ervaren, dus ik kan met een volmondig ja antwoorden.

zelfliefde

Zelfliefde oefenen: zorg voor body, mind en spirit

Door

Van 1 januari tot 4 maart woonde ik in een oppashuis in America – het dorp America, in het Noorden van Limburg. Ver weg van de Randstad, ver weg van mijn sociale leven. Soms zag ik dagenlang geen mens. Andere momenten kreeg ik bezoek of ging ik gezellig in een koffietentje zitten werken. Feit is dat ik véél meer dan normaal, alleen ben geweest. 

Wanneer ik zoveel met mij alleen ben, is het zaak mezelf wel een beetje te vriend te houden. Dat ging me redelijk goed af, omdat ik voelde waar ik behoefte aan had: actie of rust, buiten of binnen, schrijven of lezen. Het ontbreken van al teveel prikkels om te verwerken, maakte dat dat voelen makkelijker ging.

Eenzaam of alleen…

Afgelopen vrijdag kwam een coachee voor een dag persoonlijke coaching naar America. Hij had het blog gelezen over mijn ontwikkelingen in de laatste weken van december. ‘Je relatie is dus voorbij en nu zit je hier twee maanden alleen in de the middle of nowhere. Dan voel je je toch juist extra alleen lijkt me… Maar jij geniet ervan. Hoe kan dat?’

A man can be himself only so long as he is alone; and if he does not love solitude, he will not love freedom; for it is only when he is alone that he is really free. – Arthur Schopenhauer

Hoe kan dat? Ik ben enorm gesteld op mijn vrijheid. Innerlijke vrijheid, bedoel ik dan. Los zijn van verhalen, overtuigingen, drama: alle gedachten die me ervan weerhouden om in het huidige moment aanwezig te zijn.

Ik heb bijvoorbeeld geen ‘verhaal’ over dat de relatie ‘uit’ is, het verwerken daarvan, hoeveel tijd dat kost, hoe ik me dan moet voelen en hoe erg het is allemaal. Het ene moment had ik een vriend, het andere moment niet meer en dat klopte precies. Geen verhaal, geen drama. Alleen zijn is dan geen enkel probleem.

Hoe zorg ik goed voor mezelf, vanuit zelfliefde?

Ik ben graag in mijn eigen gezelschap. Dat is altijd zo geweest en dat is de afgelopen tijd versterkt. Ik kan een boek schrijven over het waarom, maar laat ik me voor dit blog beperken tot de praktische kant. Wat doe ik om meer zelfliefde te voelen en mijzelf te vriend te houden? Hoe zorg ik goed voor mezelf, zowel fysiek, mentaal als geestelijk?

Zorg voor je body

  • Mijn eetpatroon bestaat uit verse groenten, fruit en af en toe een groot stuk Limburgse vlaai. Ik eet voornamelijk op intuïtie, dat betekent dat ik eet waar mijn lijf behoefte aan heeft op een moment dat het daar behoefte aan heeft. Een aantal jaar geleden had ik allerlei zelfbedachte regeltjes over mijn eetpatroon. Nu mag alles en daarom voel ik geen stress meer rondom eten.
  • Yoga doe ik thuis, op een yogamat en met de Gaia app.
  • Ik hou ervan om me regelmatig flink in het zweet te werken, high intensity training vind ik daarvoor fijn. Heb ik niets voor nodig, want ik train met m’n eigen lichaamsgewicht. Dat doe ik binnen of buiten en onder begeleiding van de 7 Minute workout app: in 7 minuutjes heb ik een total body training gedaan en ik kan het zo zwaar of licht maken als ik zelf wil.
  • Als laatste de uiterlijke body: ik hou van slapen, douchen, in bad gaan, gezichtsmaskertje nemen en mijn lijf insmeren met olie. Door dit bewust te doen is het gelijk een fijne meditatie. Hier in America heb ik een gezichtsbehandeling en een massage gehad, want het is ook erg fijn om me te laten verzorgen.

Zorg voor je mind

  • Ik begin de dag met lezen. Wakker worden, thee zetten en op de bank een stukje lezen, tot ik geen zin meer heb. Ik heb negen boeken over spiritualiteit gelezen. Wat dat betreft vind ik soms hele boeiende boekenkasten in de oppashuizen. Het tiende boek was een audioboek: the Untethered soul. Een boek over de grote vraag: wie ben ik. Het is humoristisch en helder geschreven/voorgelezen, een aanrader!
  • Af en toe kijk ik documentaires, ter ontspanning en om mijn horizon te verbreden. Op Gaia is een groot aanbod van films en docu’s over bewustzijn, zingeving, filosofie, oude culturen en spiritualiteit. Op Netflix heb ik onlangs Heal en The most unknown gezien.
  • Ik hou mijn aandacht bij simpele handelingen zoals koken, de kippen eten geven en de was opvouwen. Oftewel, mindful zijn bij wat ik doe.
  • Wandelen in de natuur geeft me de gelegenheid om te polsen hoe het met me gaat. Zo is het tegelijk een oefening in mindfulness. Loop ik snel, denk ik veel, kijk ik naar mijn voeten? Of ben ik aanwezig, voel ik wind en kou, hoor ik de vogels, zie ik een specht? Met de ingang naar een natuurgebied naast het huis, werd het me hier wel heel makkelijk gemaakt om bijna dagelijks even een uur te wandelen.
  • Het gebeurt niet vaak, maar soms heb ik zo’n zin om te tekenen. Volgens mij een geweldige uitlaatklep en oefening voor je brein om zonder doel wat te tekenen.zelfliefde

Zorg voor je spirit

  • Ik ben er nog niet zo lang achter dat ik het fijn vind, maar wat hou ik van zingen. Zingen zorgt voor fijne vibraties in je lichaam en het geeft een uitlaatklep voor vastgezette emoties. Ik kies vaak voor mantra’s, vanwege de harmonie in de woorden. Gewoon zingen, zonder reden en zonder publiek, het kan niet anders dan dat het de gelukshormonen laat stromen.
  • Hetzelfde geldt voor dansen. Als ik (te)veel energie heb gaat het vanzelf en ik word er steeds vrijer en creatiever in. Waarom noem ik zingen en dansen bij zorg voor je spirit? Omdat het gaat over in contact komen met je ware natuur. Zonder doel, in pure vreugde Zijn. Zoals een peuter danst en zingt, gewoon omdat het goed voelt om te spelen. Het beste teken van zelfliefde dat je jezelf kunt geven.
  • Soms heb ik zo’n zin om te mediteren. Dit kon ik me tot een jaar geleden niet voorstellen, ik moest me er echt toe zetten. Nu zie ik het als een groot cadeau om de innerlijke leegte op te zoeken. In die leegte is geen tijd, geen moeten, geen willen… niets. Het relativeert alles waar ik me druk om maak en brengt de rust en het vertrouwen terug.
  • Emoties en verlangens voelen op het moment dat ze opkomen. Het is behoorlijk oefenen en vergt een groot bewustzijn (daarom ging het me in de rust van America makkelijker af), maar ik ervaar het als enorm bevrijdend om bij een emotie aanwezig te zijn, zodat-ie gevoeld en daarna losgelaten kan worden.

Geen tijd? Maak tijd

Denk je nu: ‘Wat een dagtaak! Jij hebt makkelijk praten, want jij hebt alle tijd!’ Het is waar dat ik veel tijd vrijmaak en dus veel tijd besteed aan mezelf. Vergeet niet dat minder tijd vrijmaken en minder tijd besteden ook een optie is. We hebben allemaal even veel tijd, het is maar net wat je ermee doet.

In een periode dat ik het erg druk had, ontdekte ik het boek the Miracle Morning van Hal Elrod. Zijn visie is dat hoe vol je agenda ook is, je altijd een uur eerder kunt opstaan om tijd te maken, als het voor iets is wat je echt belangrijk vindt. Het is heel simpel, je staat ‘s ochtends op en werkt met een kookwekker bij de hand een aantal taken af, de Life S.A.V.E.R.S. (Tja, ik heb het niet verzonnen…)
S – Silence
A – Affirmations
V – Visualization
E – Exercise
R – Reading
S – Scribe
Zo doe je het belangrijkste van de dag eerst en begin je je dag bewust, geïnspireerd en voldaan. Wie weet kun je dit (of je eigen aangepaste versie met bijpassend acroniem) eens uitproberen.

Niet allemaal rozengeur en maneschijn

Ok, genoeg tips en trucs. Het klinkt allemaal leuk, maar het is natuurlijk niet alleen maar rozengeur en maneschijn geweest in America. Ik heb uiteraard ook mindere momenten gehad: dan was ik super druk in mijn hoofd en voelde ik een rush in mijn lijf. Stond ik met de laatste hap eten nog in mijn mond alweer op om het volgende te gaan doen. Kwam er pijn omhoog omdat ik mijn ex-vriend miste of ik kon niet slapen, werkte te hard, voelde me rot, verveelde me.

Gewoon, de dingen die iedereen wel eens heeft – en die bij het leven horen. Het was alleen wat duidelijker, omdat er weinig afleiding was. Ik kon hoogstens iemand bellen of gezelschap opzoeken (voor zover de ober van het plaatselijke koffietentje gezelschap te noemen is) maar daarna was ik toch echt weer alleen met mezelf.

 

Blessed are those who do not fear solitude, who are not afraid of their own company, who are not always desperately looking for something to do, something to amuse themselves with, something to judge. – Paulo Coelho

De kunst is om zo’n rotgevoel er maar gewoon te laten zijn, alleen dan kan het over gaan. Door het rotgevoel te veroordelen of te wensen dat het anders was, creëer je weerstand en dat maakt het alleen maar erger.

Ja, ik zoek soms afleiding in appen, Netflix, Instagram of chips eten (of allemaal tegelijk). Maar ik doe het bewust. Wanneer het onbewust gebeurt, ben ik bezig mijn verslaving te voeden. Dat liever niet, maar soms geef ik mezelf toestemming om even lekker te zwelgen in zelfmedelijden. Want ik weet dat ik daar al gauw helemaal klaar mee ben. Dan raap ik mezelf bij elkaar en moet ik achteraf hard om mezelf lachen.

Onthoud dit over zelfliefde en zelfzorg

Stel het niet uit omdat eerst dit of dat nog moet gebeuren. Als je leven niet lekker flowt, heb je het nú nodig. Je kunt het wel uitstellen, maar alles wat je doet gaat langzamer en kost onnodig veel energie. Wees lief en begripvol en geef jezelf het advies wat je ook je beste vriendin zou geven. Ik sluit me volledig aan bij de wereldberoemde slogan van L’oréal.

zelfliefde

En ik? Als ik terugkijk heb ik een hele waardevolle tijd gehad in America. De tijd voor reflectie heeft me mooie inzichten en verdieping gegeven. Na mijn vakantie keer ik terug naar de Randstad en mag ik een behoorlijke tijd in Den Haag wonen. De stad waar ik veel mensen en plekken ken. De stad die voor mij het meeste als thuis voelt. Hoewel ik de Limburgse vlaai zeker zal gaan missen, kijk ik ernaar uit om weer dicht bij het strand te wonen!

 

NB. Dit blog bevat geen affiliate links. Misschien moet ik daar toch eens iets mee gaan doen…

 

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders