Iris Schlagwein | Iris Schlagwein

Reizen met Ayahuasca, een jaar later

[ BLOG ] Eind november zag ik de veelgeprezen voorstelling ‘Ayahuasca’, van danscollectief ISH en Amenti MoveMeant. De voorstelling heeft me diep geraakt en bracht me terug naar mijn eigen ervaringen met Madre Ayahuasca.

Ayahuasca is een voorstelling die experimentele hiphop en mentale zelfreflectie op een innovatieve manier verbindt. Een dans waarin de maker Gil Gomes Leal beelden geeft aan zijn ervaring van een 10-daagse dieta in de jungle van Peru, in november 2018.

Een Ayahuasca ceremonie in beweging

Alle zintuigen werden op scherp gezet tijdens de voorstelling. Zes dansers en een Ayahuasquero verbeeldden het verloop van een ceremonie, van heilige ruimte betreden tot demonische bewegingen tot liefdevolle verbinding onderling.

Ik genoot van de rituele zang van de Ayahuasquero en kon amper stilzitten bij de heftige hiphopbeats. Daarin herkende ik mijn reactie op het plantmedicijn. Amper een halfuur na het drinken van de bruine drank lag ik al te kronkelen op mijn matras. In sommige stadia maakte ik ingewikkelde handgebaren, alsof ik in een zeer oude taal in de lucht schreef. Dat ervaarde ik als ondersteunend in het creëren van mijn werkelijkheid; mijn handen als verlengde van mijn mentale creatiekracht. Zoals Mickey Mouse in Fantasia de betoverde bezemstelen met handgebaren aan het werk zet.

Lees hier de blogs over mijn twee reizen: Moeder Ayahuasca laat me realiteit zien en Ik ontdek mijn stem, letterlijk en figuurlijk.

De duisternis in de ogen kijken

In de voorstelling waren vooral bewegingen van vechten, vluchten en bevriezen te zien. Tijdens mijn eigen reizen heb ik ook zeker duisternis, vervormde donkere klanken en overgeven beleefd, maar dat voelde niet beangstigend. Ik zag bijvoorbeeld een klein mannetje, lijkend op een tekenfilmfiguur, in een immens donker en kaal landschap.

Wanneer ik mijn aandacht op hem vestigde, verschrompelde zijn kleren en zijn vel strak om hem heen tot er niets anders dan een skelet over was en de lege holtes van zijn oogkassen me aankeken. Hetzelfde moment dat ik dat ik me opnam, veranderde het beeld alweer naar engelachtige twinkelende geluiden (ja, ik zag geluiden), multi dimensionale geometrische schitteringen en meerstemmige koren van geluk.

Reizen begeleiden is goud waard

Hoewel ik tijdens mijn twee reizen geen diepe angsten heb beleefd, herkende ik de angstschreeuwen en het wilde om zich heen slaan in de voorstelling, van reizen van anderen. Ik heb het geluk gehad om drie keer als begeleider bij een ceremonie aanwezig te zijn. Letterlijk, aanwezig te zijn.

Ik vond het heel bijzonder om een open ruimte te zijn, vol liefde en aanwezige aandacht, zodat de deelnemers energetisch weten dat ze veilig zijn. Dat ze zich kunnen overgeven aan hun reis, wanneer ze merken dat er goed voor ze gezorgd wordt. Als begeleider hoort het verschonen van teiltjes braaksel er ook bij, en daar voelde ik geen enkel spoortje viezigheid bij. Pure compassie voor degene die zich letterlijk en figuurlijk over-geeft.

Om na de ceremonie de soms nog ongelovige, maar meestal hele open, liefdevolle ogen te zien, is goud waard. Zowel de deelnemer als ik, is weer dichter bij zichzelf gekomen.

Ayahuasca in Nederland

Helaas is het geven van Ayahuasca-ceremonies ondertussen officieel verboden in Nederland. De afgelopen jaren werd het nog enigszins gedoogd, tot er door de Hoge Raad werd beoordeeld dat het bezit, vervoer en gebruik van Ayahuasca strafbaar is, ook voor aanhangers van de Santo Daime kerk, lees hier meer. Voor een legale ceremonie zul je nu naar Portugal of Peru moeten afreizen. Of een iets ander middel proberen, zoals psilohuasca bij de Gewijde Reis.

Ik heb momenteel geen plannen om op korte termijn weer deel te nemen aan een ceremonie. In de zomer heb ik gereisd met magic truffels en hoewel het effect vele malen lichter is, is dat me ook goed bevallen. Het is laagdrempeliger en omdat er al bepaalde deurtjes in het onderbewuste zijn geopend, is het daarmee ook mogelijk diepgaande ervaringen te beleven.

Nog steeds dankbaar voor mijn eigen reizen

Terugkijkend op mijn laatste reis met Madre Ayahuasca, precies een jaar geleden, zijn er een aantal dingen die ik diep verankerd met me meedraag. Ik voel een diepe liefde en waardering voor alles dat leeft. Doordat ik me tijdens mijn reis ultiem heel voelde, heb ik de afhankelijkheid aan mijn geliefde in liefde los kunnen laten. Ben meer in contact gekomen met mijn sensuele, wilde zelf en ik durf mijn stem te laten horen – wat ik letterlijk op het podium van TEDx deed.

Als ik het zo opschrijf, voel ik me weer extra dankbaar. Wie weet dat het binnenkort toch begint te kriebelen…

Hier bekijk je de trailer van de voorstelling:

Neem jouw unieke plek in

Door Iris Schlagwein

[ NOTITIE ] Laat je precies op het juiste moment meevoeren door de wind.
Neem je plek in, zodat anderen dat ook kunnen doen.

Laat je voeden door de aarde en het zonlicht
Gebruik wat tot je beschikking staat en niet meer dan nodig is

Jij klein en onbelangrijk?
Nee, iedereen neemt zijn unieke plek in het geheel in.

Een andere plek beter omdat die dichter bij de zon is?
Nee, iedere plek heeft zijn functie.

Je bent als het zaadje van een bloem
In potentie draag je iets groots in je,
veel groter dan je je nu kunt voorstellen.

Laat je bladeren zich beroeren door de wind

Groei en bloei, zodat anderen dat ook kunnen doen.

Waarom ik mezelf wel coach noem, maar niet coach

Door Iris Schlagwein

[ NOTITIE ] Je schakelt de hulp van een coach in wanneer je niet tevreden bent met hoe je dagelijks leven er in de praktijk uitziet.

Met je vraag of probleem ga je naar een coach toe. Je zoekt bijvoorbeeld iemand die je helpt om je werkskills of relatie te verbeteren. Of die je helpt met ontdekken wat jouw talenten zijn en je aanmoedigt je daarin te ontwikkelen. Iemand die je helpt opstarten nadat je in een burn-out bent geraakt. Of misschien wil je je zelfvertrouwen vergroten, bepaald gedrag veranderen of iets nieuws leren.

Maar uiteindelijk doe je dat met één reden: je wil je gewoon goed voelen.

Je denkt dat dat gebeurt als al je problemen opgelost zijn, dus ga je je problemen te lijf. Daarvoor heb je tools nodig.

Dus heb je iemand nodig die je tools leert om je problemen aan te pakken.

Die coach dus, ideaal. Kom maar op. Diegene lijkt een goed leven te leiden en kan je precies vertellen wat de stappen waren om daar te komen.

Maar… als je eerlijk bent ken je de tools al, blijkt na een tijdje. Die staan ook in de zelfhulpboeken die je eerder las, maar het lukt je gewoon niet ze in de praktijk te brengen.

Dus heb je iemand nodig die je een schop onder de kont geeft.

Fijn, elke paar weken je coach zien. Als de afspraak eraan komt, kom je in actie en doe je je best om met goede resultaten te komen. Je wil je hem of haar niet teleurstellen!

Maar… eigenlijk helpt die schop niet echt. Want als je die krijgt, stel je vervelende dingen nog steeds uit of doe je ze met tegenzin. Doordat je gedachten je vertellen dat je het niet kan. Dat je niet goed genoeg bent. Dat het nooit zal lukken.

Dus heb je iemand nodig die je met je gedachten helpt.

Dan kom je uit bij iets als cognitieve therapie. Je leert je van je gedachten bewust te zijn. En als er een nare, zelfondermijnende gedachte opkomt, leer je die te vervangen met eentje die je een prettiger gevoel geeft.

Maar… bewust zijn van je gedachten is best moeilijk. En die ‘betere’ gedachte helpt je eigenlijk nog steeds niet zoveel. Want ja, diep van binnen voel je je alsof je jezelf voor de gek houdt. Daar zit nog steeds een naar gevoel.

Dus heb je iemand nodig die helpt met voelen.

Niet praten, uitleggen of leren. Voelen.
Voelen onder oordeel, alleen maar aanwezig zijn bij wat er is. Zonder verhaal over goed of slecht. Geen verleden, geen toekomst.

En laat dat nou zijn wat ik heel goed kan. Aanwezig zijn, de ruimte bieden voor alles wat er in jou opkomt. Ik ben thuis bij mezelf en daarmee geef ik jou gelegenheid dat ook te zijn.

Zodat je zelf ontdekt hoe je goed kunt voelen. Dan komt je goed voelen vanzelf.

Oftewel… Je schakelt de hulp van een coach in wanneer je niet tevreden bent met hoe je dagelijks leven er in de praktijk uitziet.
Daar kan ik je goed bij helpen.

Daarom noem ik mezelf coach, terwijl ik niet coach

Waarom een oplossing vaak geen oplossing is

Door Iris Schlagwein

[ NOTITIE ] Onvrede in je relatie, tegenslagen op je werk, twijfels over je woonsituatie of terugkerende gezondheidsklachten… De verleiding is groot om de oplossing te zoeken in makkelijke acties als (respectievelijk) een spannende flirt, de zoveelste cursus, een gedurfde kleur op de muur of het nieuwste dieet. Of allemaal tegelijk.

Dweilen met de kraan open

Maar zolang je de basis niet aanpakt heeft geen enkele oplossing zin. Het is dweilen met de kraan open, je zult altijd weer terugkerende moeilijkheden krijgen. Heb je het één opgelost, gaat het ander mis.

Deze oppervlakkige oplossingen zijn alleen maar afleiding van de werkelijke oorzaak van de ellende; je bent niet meer verbonden met je onderbuikgevoel, je intuïtie, je innerlijk vertrouwen.

Er is maar één oplossing

Blijkbaar ben je along the way je richting kwijtgeraakt en de enige oplossing is het contact met jezelf herstellen. Niet het topje van de ijsberg beklimmen maar juist de diepte in duiken. En wanneer je daar het contact met jezelf herstelt, lossen de uiterlijke problemen zich als sneeuw voor de zon op.

Ok, in theorie weet ik dat het zo werkt. Om die reden ben ik heel toegewijd aan mijn innerlijk werk (en deel ik hier over mijn ijsberg, dat scheelt een ander misschien weer een koude duik).

Haat/liefde in de rollercoaster

Daarover merk ik de laatste tijd het volgende. Aan de ene kant heb ik een enorme drive en wordt me weleens gezegd: ‘Je moet een beetje geduld hebben en zaken de kans geven om te rijpen’. Aan de andere kant vind ik het zelf allemaal veel te snel gaan, haha 🙂 Juist door mijn openheid volgt het ene inzicht het andere in razend tempo op, en vraag ik me af wanneer ik even tot rust kan komen tussen deze ontwikkelingen door.

Daarom bij deze een oppepper voor mezelf – en wellicht ook voor jou:

“Patience, grasshopper,” said Maia. “Good things come to those who wait.”
“I always thought that was ‘Good things come to those who do the wave,'” said Simon. “No wonder I’ve been so confused all my life.” ― Cassandra Clare, City of Glass

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.

Radio 2: Al meer dan drie jaar heeft Iris geen eigen huis

Door Iris Schlagwein

Iris op Radio 2 in Spijkers met Koppen
Dolf Jansen en Felix Meurders willen in dit actualiteitenprogramma op Radio 2 weten hoe het huisoppassen begonnen is. Ook praten we over of ik een uitkering heb en hoe wild de feesten zijn die ik in de oppashuizen geef.

Vaak wordt er in interviews vooral gezocht naar het addertje onder het gras. Want dat zo leven gewoon heel leuk is, lijkt bijna niet te kunnen. Voor mij een bevestiging om te blijven delen over Thuis zijn bij jezelf.

De live-uitzending is terug te kijken

Luister en bekijk de radio uitzending van Spijkers met koppen van 19 oktober 2019, en ontdek je hoe het toch mogelijk is om zonder eigen huis te wonen.

Met Geert Hidding in gesprek voor de Work Life Design podcast

Door Iris Schlagwein

Geert Hidding deelt graag verhalen

Dit keer kwam Geert Hidding, de maker van de Work Life Design podcast, op bezoek in mijn Haagse oppashuis. Geert is een ervaren coach, schrijver en ondernemer, die als missie heeft om te delen in overvloed. Want waarom inspirerende gesprekken die hij heeft en de levenservaring die hij opdoet, voor zichzelf houden? Daar is deze podcast uit ontstaan.

Work Life Design Podcast

En delen over mijn leefwijze en levensvisie is wat ik het liefste doe, in wat voor vorm dan ook. Kwam dat even goed uit. Een podcast opnemen is daarvoor de meest spontane en intieme. Door de inbreng van de persoon die ik tegenover me heb, krijgt mijn verhaal altijd weer een andere invalshoek en meer diepgang.

#40 Hoe voel je je thuis, zonder huis…

“Tijdens deze aflevering ben ik in gesprek met Iris Schlagwein. Zij bezit al jaren geen eigen huis, maar heeft haar leven gebouwd rondom het zogeheten ‘oppashuizen’. Hiermee past ze tijdelijk op het huis en huisdier(en) van anderen in ruil voor het gebruik van hun huis en faciliteiten. Over zekerheid loslaten, dicht bij jezelf blijven en minimalistisch leven.”

Luister hier naar ons gesprek

Ik ben een vrouw zonder principes

Door Iris Schlagwein

[ BLOG ] Vrouw zonder principes – Mijn broer zei tot een jaar of vijf geleden over mij, dat ik nogal een zwart-witte kijk op de wereld had. Zelf zag ik dat niet zo, ik vond mezelf juist heel ruimdenkend en breed geïnteresseerd.

Zwart-wit

Ik had zeker mijn mening klaar, maar was daar zo van overtuigd dat ik die uiteraard niet zwart-wit noemde. Goed beargumenteerd kon ik mijn mening toelichten en de discussie aangaan – ik had tenslotte gelijk. Oftewel, ik vond dat er met mij een goed gesprek te voeren was en dat ik overal voor open stond.

Vermoeiend zeg. Mijn broer had natuurlijk gelijk.

Van pijn naar parels

Gelukkig ontstond er een kiertje in mijn waterdichte verhaal, wat werd veroorzaakt door pijn. Pijn zorgt er vaak voor dat men ‘zoekende’ wordt. De pijn is dan zo groot geworden, dat negeren niet meer mogelijk is en je wel móet zoeken hoe je er vanaf kunt komen. Bij mij zat de pijn op dat moment vooral in niet kwetsbaar kunnen zijn, wat grote invloed had op mijn relaties. Ik wilde van die pijn af en vond iemand met verstand van zaken: Byron Katie.

In de zomer van 2017 ging ik naar the School for the Work in Frankfurt. Negen dagen werken met een groep gelijkgestemden en de toen 73-jarige Katie, die geen spelletje speelt maar haar visie werkelijk leeft. Haar visie gewoon is, eigenlijk.

Loving what ís

Zoals Eckhart Tolle in zijn boeken en lezingen laat zien ‘wat’ (namelijk: er is alleen het huidige moment), laat Katie zien ‘hoe’. Hoe leef je, wanneer er alleen het huidige moment is? Nou, kort gezegd, dan kun je maar beter dit huidige moment accepteren zoals het is. ‘Loving what is’ was dan ook een veelgebruikte slogan tijdens de 9-daagse intensive.

Wanneer er pijn is – voor het gemak noem ik alle emoties die we als negatief bestempelen pijn: angst, woede, haat, jaloezie, schaamte, schuld, teleurstelling et cetera – is er weerstand tegen de realiteit.

Hoe vaak willen we niet dat de ander anders doet? Dat we zelf anders zijn (slanker, blijer, slimmer etc.) Dat we meer geld op onze rekening hebben of een leukere baan? Het is allemaal ontkenning van het huidige moment, van ‘wat is’. En dat levert een rotgevoel op. Het zorgt voor wrok over wat er is geweest en stress over wat er komen gaat.

Zo brengen we heel wat tijd door met (vervelende) dingen herinneren en bedenken wat er eventueel-misschien-mogelijk komen gaat. Zonde van het huidige moment! Al die ‘huidige momenten’ waarin je van het nu kunt genieten, vliegen voorbij – en wij maar klagen dat we het te druk hebben.

Terug naar mijn principes. Dat ik er inderdaad nogal zwart-witte ideeën op nahield, besefte ik tijdens The School for the Work. Ik leerde ik dat ik helemaal niet zo ruimdenkend was als ik mezelf zag. Alles waarvan ik dacht dat het ‘waar’ was, werd onderuit gehaald. Door mijzelf nota bene. De helft van de tijd wilde ik wel onder de tafel kruipen van schaamte.

Van een vrouw met principes

Een voorbeeld is dat ik heel principieel was over bedelaars op straat: ik vond ze zwak en afhankelijk. Wanneer ik vervolgens werd geconfronteerd met iemand die zwak en afhankelijk was (in het algemeen), irriteerde ik me kapot. Logisch, want ik vond zelf kwetsbaar zijn (en in mijn ogen zwak en afhankelijk), het allermoeilijkste.

Door inzichten tijdens The School maar ook door ervaringen in het gewone dagelijks leven van de afgelopen jaren realiseerde ik me dat ik niets zeker kan weten en mijn principes dus los kan laten.

naar vrouw zijn zonder principes..

Want wat weet ik nu werkelijk over een situatie in de wereld? Wat weet ik over een situatie van een persoon? Zelfs als ik diegene heel goed denk te kennen? Ik kan niets met zekerheid zeggen, behalve iets over mijzelf in het huidige moment – en zelfs daarvan is de vraag of ik het zeker kan weten.

Sindsdien valt er geen goede discussie meer met me te voeren. Ik heb mijn principes compleet laten varen en voor mij betekent dat pure innerlijke vrijheid.

Het betekent niet dat ik geen ideeën of voorkeuren meer heb. Ja, ik heb best een beeld bij wat een goed leven voor mij is. Het verschil is dat ik daar geen vastomlijnde beelden meer van heb, die ik koste wat kost wil verdedigen.

Ik besef dat ik verander, dat alles verandert en ik voel me vrij om elke minuut van idee of mening te veranderen. Betrap je me op een: ‘Dit is het beste’ of ‘je zou dit moeten doen?’. Berisp me gelijk! Ja, gebruik gerust een opgeheven vingertje.

“Criticism is the greatest gift you can receive, if self-realization is what you’re interested in.” – Byron Katie

Ik weet eigenlijk niet of mijn broer mij nog steeds zwart-wit noemt. Dat moet ik hem toch eens vragen, misschien kan ik nog meer principes loslaten.

Dit blog verscheen eerder op de website van trainingsbureau Haagse Hoogvliegers, gespecialiseerd in persoonlijke groei, focus en reflectie aan mensen met een rijk bedraad brein.

Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.

How I embrace loss as a professional house sitter

Door Iris Schlagwein

The Corrie Lo Show with Corrie LoGiudice

Corrie LoGiudice is a New York based speaker and lifecoach. She teaches people how to harness their emotions and lead more fulfilling lives. By wellness practices and utilizing mindfulness, spirituality, creative expression, Reiki, NPL and EFT. She is a single mom, a survivor of miscarriage, divorce, abuse, & suicide-loss.

Embrace loss

Corrie and I connected a few months ago via Instagram. Embrace loss? We found eachother in our shared vision on dealing with losing people, concepts and possessions. Explore her inspiring stories at www.corrielogiudice.com.

About this episode

“People carry their grief in a lot of different ways. However, today’s Corrie Lo Show guest Iris chose a completely different approach. Following the death of her father, she decided she no longer wanted to carry ANYTHING. She is now living a minimalistic lifestyle as a sought after professional house sitter.”

By the end of today’s episode, you’ll learn how you can make home wherever you are, because you’ll realize… you are your home.

Watch on Youtube

Episode Highlights

Iris shares her experience growing up with a father who had heart disease (:40)
Corrie shares a moment she shared with her son regarding her grief surrounding the anniversary of her late boyfriend’s passing. (6:13)
Iris shares how the death of her father when she was a teenage impacted her. (9:06)
Iris shares how carrying her grief with no outlet broke her back because she didn’t know how to let it go. (13:39).
Iris shares how in her healing following her injury that she started to live a more minimalist lifestyle (17:12)
Iris describes how she started to pare everything down in her life from friendships to content, to possessions based on her energy. (19:04)
Iris explains the key to embracing a minimalist lifestyle, which is embracing loss as an inevitable part of life (24:20).
Corrie describes the moment she realized all the losses she had suffered leading up to the loss of her late boyfriend actually prepared her to heal from that loss quicker (27:29)
Iris discusses how by dropping fear of the unknown, you find comfort in knowing no matter what you’ll always be taken care of (29:25)
Iris shares her pivotal moment knowing she wasn’t living the life she wanted and how she walked away from it (31:10).
She talks about how she inadvertently became a professional housesitter (32:33)
Corrie makes mention of Iris’s recent Ted Talk and her experience with public speaking (39:04)
Iris shares her secret to being able to live anywhere and survive any challenge life throws at you (40:01)

Expedition Leben Podcast: Thuis zonder huis

Door Iris Schlagwein

In gesprek met Dorothee Dahl, voor Expedition Leben

Op een zonnige zaterdagmiddag ontmoette ik Dorothee in haar prachtige tuin in het Duitse Goch. We hadden elkaar nog nooit in het echt gezien. Maar omdat we elkaar al een tijdje op social media volgden voelde het meteen vertrouwd. Dorothee heeft al meerdere boeken geschreven en is net als ik volop bezig met persoonlijke ontwikkeling. We raakten niet uitgepraat!

Haar meest recente boek heet Expedition Leben. Sinds een tijdje deelt ze de verhalen van levenskunstenaars en pioniers via haar duitstalige podcast Expedition Leben.

Speciaal voor mij maakte ze twee versies van ons gesprek, een Nederlandse en een Duitse.

Beluister de Nederlandse versie van de podcast:

Deutsche Version des Podcasts Zuhause ohne Haus

Ein Podcastgespräch mit Iris Schlagwein über das Leben in Häusern deren Besitzer in Ferien sind, Minimalismus und warum Verlust letztendlich Freiheit bedeuten kann.

Expedition Leben

Es ist ein außergewöhnliches Leben, das Iris Schlagwein lebt. Sie hat aktuell kein eigenes Haus und sie wohnt in Häusern, deren Besitzer in Ferien sind. In dieser Episode erzählt sie, wie sie zu diesem Lebensentwurf gekommen ist. Welche Erkenntnisse sie daraus gewonnen hat und wie man ein Zuhause bei sich selbst findet.

Außerdem berichtet sie von ihrem TEDx Talk, den sie vor kurzem in Regensburg gehalten hat und von ihrer Arbeit als LifeCoach.

Hören Sie den Podcast hier

Real Rebel Podcast: where do you find meaning in life?

Door Iris Schlagwein

Real rebel let op! Laten we onze krachten bundelen

Via Instagram leerde ik Real Rebel Katie kennen en sindsdien geniet ik van haar wekelijkse podcasts. Wat een inspirerende jonge vrouw uit British Columbia, Canada! Ze deelt haar wijsheid rijkelijk en is ook eerlijk over haar onzekerheden of over de momenten dat het allemaal even tegenzit. De Band of Rebels is een verzameling mensen wereldwijd, die allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben: door de beste versie van zichzelf te zijn, de wereld elke dag ietsje mooier maken.

Daar kan ik me erg in vinden, dus wilde ik graag mijn bijdrage leveren aan een van de afleveringen van de Real Rebel Podcast.

The Real Rebel Podcast

This is for the people who push the boundaries of our society. For the people who aren’t afraid to question the status quo. The question in today’s Band of Rebels episode is: Where do you find meaning in your life?

Iris: “For me that is sharing my personal stories. I think it connects people to listen to those stories. They hear that they’re not the only one going through all these ups and downs. That can be very liberating. I hope they feel te space to be open about their insecurities too.”

Listen to the show

Katie: “I’ll keep this pretty simple. The whole point of the podcast is to create a space of self-acceptance and freedom. I believe that the Real Rebels are the ones who are brave enough to be themselves in a world telling them to be anything but.”

Wil je meer van dit?

Meld je dan hier aan voor de Weekly Round-ups en krijg elke vrijdag ‘an email you’ll actually want to open.’