blog Iris Schlagwein

Waarom ik mezelf wel coach noem, maar niet coach

[ NOTITIE ] Je schakelt de hulp van een coach in wanneer je niet tevreden bent met hoe je dagelijks leven er in de praktijk uitziet.

Met je vraag of probleem ga je naar een coach toe. Je zoekt bijvoorbeeld iemand die je helpt om je werkskills of relatie te verbeteren. Of die je helpt met ontdekken wat jouw talenten zijn en je aanmoedigt je daarin te ontwikkelen. Iemand die je helpt opstarten nadat je in een burn-out bent geraakt. Of misschien wil je je zelfvertrouwen vergroten, bepaald gedrag veranderen of iets nieuws leren. 

Maar uiteindelijk doe je dat met één reden: je wil je gewoon goed voelen. 

Je denkt dat dat gebeurt als al je problemen opgelost zijn, dus ga je je problemen te lijf. Daarvoor heb je tools nodig. 

Dus heb je iemand nodig die je tools leert om je problemen aan te pakken. 

Die coach dus, ideaal. Kom maar op. Diegene lijkt een goed leven te leiden en kan je precies vertellen wat de stappen waren om daar te komen. 

Maar… als je eerlijk bent ken je de tools al, blijkt na een tijdje. Die staan ook in de zelfhulpboeken die je eerder las, maar het lukt je gewoon niet ze in de praktijk te brengen. 

Dus heb je iemand nodig die je een schop onder de kont geeft. 

Fijn, elke paar weken je coach zien. Als de afspraak eraan komt, kom je in actie en doe je je best om met goede resultaten te komen. Je wil je hem of haar niet teleurstellen!

Maar… eigenlijk helpt die schop niet echt. Want als je die krijgt, stel je vervelende dingen nog steeds uit of doe je ze met tegenzin. Doordat je gedachten je vertellen dat je het niet kan. Dat je niet goed genoeg bent. Dat het nooit zal lukken. 

Dus heb je iemand nodig die je met je gedachten helpt.

Dan kom je uit bij iets als cognitieve therapie. Je leert je van je gedachten bewust te zijn. En als er een nare, zelfondermijnende gedachte opkomt, leer je die te vervangen met eentje die je een prettiger gevoel geeft.

Maar… bewust zijn van je gedachten is best moeilijk. En die ‘betere’ gedachte helpt je eigenlijk nog steeds niet zoveel. Want ja, diep van binnen voel je je alsof je jezelf voor de gek houdt. Daar zit nog steeds een naar gevoel.

Dus heb je iemand nodig die helpt met voelen.

Niet praten, uitleggen of leren. Voelen.
Voelen onder oordeel, alleen maar aanwezig zijn bij wat er is. Zonder verhaal over goed of slecht. Geen verleden, geen toekomst. 

En laat dat nou zijn wat ik heel goed kan. Aanwezig zijn, de ruimte bieden voor alles wat er in jou opkomt. Ik ben thuis bij mezelf en daarmee geef ik jou gelegenheid dat ook te zijn.

Zodat je zelf ontdekt hoe je goed kunt voelen. Dan komt je goed voelen vanzelf. 

Oftewel… Je schakelt de hulp van een coach in wanneer je niet tevreden bent met hoe je dagelijks leven er in de praktijk uitziet.
Daar kan ik je goed bij helpen.

Daarom noem ik mezelf coach, terwijl ik niet coach