Iris Schlagwein

Moderne nomade Iris Schlagwein spreekt en schrijft over haar persoonlijke belevenissen op het pad van bewustwording. Wie ben je werkelijk? Waar leef je voor, en durf je daar compromisloos voor te kiezen?

chaos

Last van chaos? Het komt altijd goed

Door

[ BLOG ]

Sta je voor een belangrijke keuze op het gebied van werk of relatie? Heb je het gevoel dat je niet zonder je partner of je werk kan, maar voornamelijk in praktische zin? Je gevoel is duidelijk maar je bent bang voor de gevolgen. Dat betekent: grote twijfels over wat de mogelijke uitkomsten kunnen zijn, je wilt natuurlijk geen chaos in je situatie veroorzaken. Je voelt je radeloos, omdat je een beslissing moet maken die je helemaal niet wilt maken. Het is misschien gemakkelijker om bij het oude te blijven…

Wat je besluit ook is, het komt goed.

Bijna een jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt

Na een fijne relatie van 10 jaar samen, heb ik de knoop doorgehakt om bij mijn vriend weg te gaan. De moeilijkste beslissing van mijn leven. Maar het zaadje was geplant en ik wist intuïtief dat er iets onvermijdelijks gebeurde. Het was geen rationeel weten, maar een innerlijk weten.

Er ging een periode van enorme interne onrust en chaos aan vooraf. Ik voelde me niet happy en vroeg me af: wat kan ik veranderen om me gelukkiger te voelen? Was het… harder werken, minder werken, meer sporten, minder sporten, gezonder eten, beter slapen? Ik probeerde het allemaal maar het hielp elke keer maar tijdelijk. Het gevoel dat er iets niet klopte, bleef. Toen het eenmaal duidelijk werd, was er geen weg meer terug.

Er komt een moment dat je het zeker weet

Zit je in hetzelfde schuitje? Er komt een moment dat je het zeker weet. Het heeft geen zin om dat moment te forceren. Gun jezelf alle rust en ruimte om het te ervaren. Het stap voor stap opruimen van je spullen zorgt dat je even ‘uit je hoofd’ kunt zijn. Ook meditatie, stilte, natuur om je heen en tijd alleen doorbrengen helpt. Blijf vooral niet eindeloos wikken en wegen, met denken los je niets op.

Ingrediënten voor een crisis?

Daar was ik dan. Bijna 30 jaar, ik had net mijn parttime baan opgezegd, geen partner, geen spaargeld, geen eigen woning. Wat een geluk dat ik bij mijn zus terecht kon. Vroeger was het altijd haat en nijd bij ons. Als oudste thuis moest ik altijd de ‘verstandigste’ zijn en me inhouden. Maar nu was ik in nood en stond ze natuurlijk voor me klaar.

Ik vertel over onze speciale band in de prachtige serie De oudste, de jongste, de enige.

In de chaos kon ik maar één kant op: de goede kant

Want wanneer een crisis aan de hand is, gaan er altijd onverwachte deuren open. Het woord crisis heeft een negatieve lading, maar het betekent eigenlijk: omslagpunt. Het beslissende ogenblik, waarin een zaak op het punt staat om te verbeteren of te verergeren. En aangezien het bijna niet erger kon… ging ik er maar vanuit dat het vanaf nu weer bergopwaarts zou gaan.

Toppunt van minimalisme

Ik vertrok bij mijn zus en ging op huizen passen wanneer mensen op vakantie waren. Daar was ik ineens écht alleen en kon ik nog beter de gevolgen van mijn beslissing voelen. Want de laatste 10 jaar was het samenzijn en samenwonen onderdeel van mij geworden. Wat was er nu van mij over, zonder noemenswaardige bezittingen, zonder huis? Wat is thuis? Wat is van mij? Wat wil ik hebben? Wat is genoeg?

Hoewel ik al jaren minimalistisch leef was dit het toppunt. Ik leerde dat alles vergankelijk is en je uiteindelijk alleen jezelf hebt. Nogal belangrijk dus om met jezelf door één deur te kunnen, om jezelf volledig te accepteren met al je mooie en minder mooie kanten.

Ah, dus dáár gaat deze zoektocht om! Lees erover in Thuis zonder huis.

Vertrouwen is het sleutelwoord

De zoektocht naar liefde voor jezelf. Heb je er vertrouwen in? Een jaar geleden had ik niet kunnen bedenken dat mijn leven er nu zo uit zou zien. Wonen in oppashuizen is één groot avontuur. Het is elke keer een verrassing waar ik volgende maand zal zijn. Natuurlijk is het soms onhandig, of bevliegt me ineens de gedachte: wat als er geen volgend huis komt? Dan bedenk ik dat ik dan sowieso mijzelf heb. Dat is genoeg. En zet ik deze op angst gebaseerde gedachte zo snel mogelijk uit m’n hoofd.

Wanneer ik me open stel ontstaan de kansen. Elke keer weer wordt bevestigd hoe lief mensen zijn, hoe leuk ze het vinden om iemand te helpen. Zei ik “Het komt altijd goed”? Het is al goed. Je bent precies op de plek waar je moet zijn.

You aren’t your work, your accomplishments, your possessions, your home, your family… your anything. You’re a creation of your source, dressed in a physical human body intended to experience and enjoy life on Earth. – Wayne Dyer

Lees meer over Huisoppassen, praktische tips voor een geslaagde ervaring.

Huisoppas? Dat moet een generatie Y zijn

Door

Hoi, waar woon je?

Op dit moment in het huis van iemand anders, een oppashuis.

Nee, waar woon je zelf?

Nou, in dat oppashuis.

Huh? Maar waaróm?

Natuurlijk is dit tijdelijk. En nee, ik zal niet forever huis-loos blijven. Het idee is uit noodzaak geboren, en nu zie ik het als één groot avontuur. Het levert hele leuke contacten op, het geeft me veel (financiële) vrijheid en ondertussen onderzoek ik allerlei vormen van wonen voordat ik me weer ga settelen. Extreem? Het is zo gek nog niet. Misschien is dit wel de toekomst?

Variant op leegstandsbeheer

Mensen wonen ergens en sommigen hebben daarnaast een vakantiewoning, caravan, boot of andere plek waar ze naartoe kunnen gaan. En anders zijn ze in een hotel of bungalow wanneer ze niet in hun eigen huis zijn, vanwege vakantie of werk. Dat betekent dat er altijd woningen leeg zijn. In het kader van consuminderen en duurzaamheid is het dus hartstikke slim om daar optimaal gebruik van te maken.
Eigenlijk een soort leegstandsbeheer. Ook interessant voor stellen gaan samenwonen maar één van de twee huizen nog aan willen houden, voor de zekerheid. Of, je hebt al een nieuw huis gekocht maar je oude huis staat nog te koop.

Delen is het nieuwe hebben

Dat zie je aan populaire sites als:
Airbnb Vakantiewoningen, ervaringen & plekken
Snappcar De auto van iemand anders huren
Konnektid Verbindt mensen met kennis
Thuisafgehaald Maakt het delen van maaltijden makkelijk
Peerby Leen spullen van mensen uit de buurt

Delen en geven is het helemaal. Er is genoeg voor iedereen en je wordt er zelf niet slechter van om iets weg te geven. Of het nou om spullen of kennis gaat. Sterker nog, het is zelfs heel leuk om iets aan iemand te geven omdat de dankbaarheid van de ander je hart verwarmt.

Dat delen en geven is voornamelijk iets voor generatie Y

Kenmerken van generatie Y zijn:

  • Geboren tussen 1980 en 1994
  • Kennis is macht? Nope, kennis delen is kracht.
  • Geeft minder om spullen, meer om ervaringen
  • Hecht veel waarde aan vrijheid, zelfontplooiing en ontwikkeling
  • Geeft waardering, sfeer en uitdaging vaak een hogere prioriteit dan salaris

‘Wij’ van generatie Y geven niet om bezittingen

Want alles is te huur, te ruil of te leen. En als ik toch iets wil kopen kijk ik eerst op Marktplaats of in kringloopwinkels. En dát is dan weer een ervaring: het struinen, zoeken, vinden en het verhaal achterhalen. Met een beetje geluk is het ook nog van betere kwaliteit dan wat je in de gemiddelde winkel vindt. Generatie Y gaat voor ervaringen, we geven geld uit aan ervaringen; een concert, reis, festival of luxe uit eten.

Vrij van verplichtingen

Dure auto? Kostbare inboedel? En dat dan duur ‘moeten’ verzekeren, want wat als…?

Wat je niet bezit kun je ook niet kwijtraken. Dat geeft vrijheid.

Spullen geven je altijd iets te doen. Je moet het gebruiken, verplaatsen, bijhouden, opruimen, onderhouden etc. Dus hoe meer spullen, hoe meer je te doen hebt. En hoe minder ruimte je overhoudt. Hmm.. is dat nou net niet wat we willen?

Ja maar wat als ik het nodig heb?
Ja maar wat als ik het volgende week ga missen?
Ja maar wat als ik het toch nog kan repareren?

Geen probleem, maar kies het bewust als je iets houdt.

It’s important to understand your ownership pattern because it is an expression of the values that guide your life. The question of what you want to own is actually the question of how you want to live your life.
– Marie Kondo

Geef je jezelf ruimte?
Hoe wil je je leven leven en wat voor omgeving past daarbij?

Hoe ik mijn leven wil leven?

Ik weet zeker dat ik ook weer een eigen huis ga krijgen, wat ik ga vullen met mijn dierbare bezittingen en spullen die ik vanaf nu zal vergaren. Op dit moment geeft het wonen in oppashuizen mij een enorme vrijheid. Het gevoel dat ik in een halfuur mijn boeltje kan pakken en weg kan zijn. Ik ben niet gebonden aan een plek of stad. Ben benieuwd waar het me brengt!

wonen

Wonen zonder eigen huis: huis-oppassen

Door

Een break-up levert ook iets moois op

Begin 2016 gingen mijn toenmalige vriend en ik uit elkaar en dat betekende dat ik op zoek moest naar een nieuwe plek. Waar moest ik naartoe, na zes jaar samenwonen? De eerste tijd mocht ik bij mijn zus en haar man wonen. Bijzonder, omdat mijn zus net zwanger was.

Toch hoefde ik niet te twijfelen of ze het meende; ze werd oprecht boos toen ik opperde om gauw te zoeken naar iets anders? We spraken af dat ik daar een halfjaar kon wonen, tot het zwangerschapsverlof van mijn zus begon. Ontzettend lief en we leerden elkaar op een heel andere manier kennen.

Ik privékantoor, zij privékok

Ik werkte meestal thuis en zorgde dat om 6 uur het eten klaar stond. Ze hadden een privékok. Om die reden kon ik me niet inhouden om de keuken wat op te ruimen, het was nu ‘mijn’ domein. In de eerste week heb ik me rot gezocht naar de ketchup. Bleek die in het kastje onder de gootsteen bij de chloor en schoonmaakmiddelen te staan (want grote fles) haha!

Voordelen van bij je zus wonen:

  • Samen Disney-films kijken, chocola eten en verstand op nul
  • Ik had mijn eigen kamer maar kon ook gezelschap opzoeken
  • Voor m’n zus kon ik mijn troubles niet verbergen (ik probeerde het wel!) en kreeg geregeld haar confronterende advies

Nadelen van bij je zus wonen:

  • Dealen met haar moodswings + ochtendhumeur + zwangerschapshormonen
  • In het weekend was het toch wel erg vol, met zijn drieën ‘hangen’ in huis
  • Omdat ik ‘extra’ was deed ik m’n best om niet op te vallen. Geen sporen achterlaten in het huis. Dat is op den duur best vermoeiend, als je niet gewoon kunt ‘zijn’.

Wil jij op mijn huis passen?

In die tijd is het idee ontstaan om af en toe wat gepaste afstand te nemen, voor alle partijen prettig (maar wát misten ze mijn kookkunsten).

Ik had het nog niet uitgesproken of ik kreeg via-via-via al een foto doorgestuurd van een handgeschreven briefje. Of ik 2,5 week op een huis met tuin, kippen, kat en parkiet wilde passen? Ja natuurlijk! Wat ik heb daar genoten. Weer even alleen, met mijn eigen gedachten en routines. Op zoek naar de leuke plekken in de omgeving, waar doe ik boodschappen, hoe ‘werkt’ het hier? Schijnt ook nog eens goed te zijn om de hersenen te prikkelen, het afwijken van ‘standaard’ patronen.

Op het huis van iemand anders passen is…

Vanaf dat eerste oppashuis heb ik de smaak te pakken. Vanuit verschillende hoeken en elke keer precies op het juiste moment worden huizen aangeboden. Ik woon op plekken waar ik zelf nooit zou gaan wonen, of juist heel graag zou wonen.

Iemand gaat op vakantie of is op zakenreis, maar vind het eigenlijk geen prettig idee dat zijn huis een paar weken onbeheerd achterblijft. Of wil de familie niet vragen om af en toe even de post te checken en de planten water te geven. Nog lastiger is wanneer er huisdieren verzorgd moeten worden. De deal is dat ik op het huis pas en ik krijg daarvoor terug: een dak boven m’n hoofd en elke keer weer een mooie ervaring.

Hoe werkt het?

Meestal word ik via via aan iemand gekoppeld. We maken een afspraak om kennis te maken en meteen belangrijke zaken door te nemen. Wanneer moet het vuilnis naar buiten, telefoonnummer voor ‘nood’ en het belangrijkste: wat is de wifi-code? Oja, en de sleutel natuurlijk. Lees hier meer over hoe het werkt.

Zo woon ik soms in een vinex-wijk in een groot dorp, in een appartement in hartje Amsterdam of een knus vrijstaand huisje uit 1910 met een gigantische bloementuin.

Het geeft me altijd nieuwe inzichten

Grappig om te zien dat de meeste mensen hun keuken en badkamer op dezelfde manier indelen. Is dat iets Nederlands? Daarom voelt het meteen vertrouwd en hoef ik zelden te zoeken. Hoewel, in één huis heb ik me rot gezocht naar het zout – en ik zou het nog steeds niet weten. Natuurlijk heeft iedereen een andere invulling van een ‘gezellig huis’ of ‘mooie inrichting’ maar het blijft iemands huis. Dat helpt om me meteen thuis te voelen.

Voor een korte periode in een huis wonen geeft altijd nieuwe inzichten:

  • Dat ik al heel gauw in elk huis routines creëer. Het kost meestal maar 1 dag om te wennen, en ik beweeg me alsof ik er altijd al gewoond heb. Eén keer paste ik een week op het huis van een vriendin toen zij voor haar werk op reis was. Ze kwam maandagavond rond 17.00 uur thuis en we hadden afgesproken dat ik zou koken zodat we nog een gezellige avond konden bijkletsen. Ze gaf toe dat het toch wel een beetje gek was om mij zo gastvrouw te zien spelen…
  • Dat ik best ‘later’ een serre zou willen hebben – met de deuren open voelt het als buiten zitten, terwijl het maar 14 graden is.
  • Dat het heel anoniem voelde om in een flat op 9-hoog te wonen, het lijkt wel ‘hoog boven de wolken’, afgezonderd en stil (zelfs vloerbedekking in het dichte portiek). Niemand zou je missen als je je een week niet vertoont…?
  • Dat ik het heel erg leuk vind om het huis weer schoon en gezellig te maken op de dag van mijn vertrek en thuiskomst van de bewoners. Bloemetje op tafel, fruit in de fruitmand, wat lekkers voor bij de koffie… Dat is toch fijn thuiskomen?
  • Dat het fijn is om iets voor een ander te doen, en dat gaat beide kanten op.

Ondertussen heb ik op 12 plekken gewoond

Het langste een maand, het kortste 6 dagen. Ik ben nu al benieuwd naar de volgende plek waar ik terecht kom!

Gratitude unlocks the fullness of life.
It turns what we have into enough, and more.
It turns denial into acceptance, chaos to order, confusion to clarity.
It can turn a meal into a feast, a house into a home, a stranger into a friend.
– Melody Beattie

Lees meer over thuiskomen bij jezelf in Thuis zonder huis.

gezondheid

Zet je gezondheid op de eerste plaats

Door

Ga zitten want ik wil eens met je praten
Ik ben allang niet meer zo blij als toen
Nee schrik maar niet, ik wil je niet verlaten, nee
Er is iets en ik kan er niks aan doen
We komen niets te kort, we hebben alles
Een kind, een huis, een auto en elkaar
Maar weet je lieve schat wat het geval is, ah
Ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar

Is dit alles?
Is dit alles?
Mmm, Is dit alles wat er is

Je hoort het ze zingen toch? Doe Maar maakte dit nummer al in 1982. Ze beschreven het gevoel van onvrede en rusteloosheid, terwijl je toch alles hebt wat je hartje begeert. Herken je het gevoel dat je leven bestaat uit werken, afspraken, herhaling en verplichtingen? Ren je altijd maar door, van lunch naar borrel naar verjaardag… vanuit een gevoel dat je niet anders kan?

Het stomme is, het zijn allemaal nog leuke afspraken ook. Apart van elkaar. Maar alles achter elkaar gepland in één weekend? Dat geeft alsnog stress. Je probeert je agenda wel iets minder vol te krijgen. Je gaat elke week naar yoga en neemt af en toe een avond voor jezelf. Netflix aan en kop thee erbij. Maar het diepere, onrustige gevoel van ‘is dit alles?’ blijft.

Je to-do list komt nooit af

Tot een bepaalde leeftijd is het hartstikke duidelijk wat je moet doen. Naar school, studeren, je hebt misschien een mooie reis gemaakt. Maar dan is het ‘werkende leven’ begonnen en zie je jezelf vaker gestrest dan gelukkig en ontspannen. Vele dertigers herkennen zich hierin. En nooit is er tijd voor een moment van bezinning. Wat zou dat fijn zijn, even niks. Maar je moet nog zoveel doen. Je to-do lijst komt nooit af.

TO DO:
verpletterende indruk maken tijdens werk-presentatie
uitzoeken wat de beste kapper is
nieuw jurkje kopen bruiloft (+ origineel cadeau kopen)

Nu is de vraag; van wie moet je al die dingen? Van je baas, je ouders, je partner?
Waarschijnlijk hebben zij wel invloed, maar moet je het vooral van jezelf.

Het leven is te waardevol om dingen te doen die je niet leuk vindt

Of omdat een ander het van je verwacht. Of omdat het een verplichting is.
Ok, ik geef toe dat je er soms niet aan ontkomt. Je belastingaangifte, sommige taken op je werk en het verschonen van de kattenbak zijn nou niet de meeste inspirerende bezigheden.

Toen ik een periode heel weinig energie had was het heel noodzakelijk om me bij alles af te vragen: heb ik hier zin in, energie voor? Want anders was ik tegen lunchtijd al helemaal gesloopt. Ik móest wel stoppen met rennen, en leren doseren. Sindsdien ga ik veel bewuster met mijn tijd en energie om.

Lees hier mijn verhaal: Omgaan met pijn

Mijn grootste inzicht uit 1 Ding: gezondheid op de eerste plek.

Ik las het boek 1 Ding van Gary Keller. Het gaat over de mythe van multitasken en waarom je je veel beter kunt focussen op één ding tegelijk. Mijn grootste inzicht uit dit boek deel ik hier met je. In 1 Ding word je leven onderverdeeld in zes gebieden. Op één wat het meeste prioriteit heeft, waar je het meeste aandacht aan zou moeten besteden. Deze gebieden zijn:

1. Spirituele gezondheid
2. Mentale gezondheid
3. Fysieke gezondheid
4. Relaties
5. Werk
6. Financiële situatie

Zoals je ziet hebben de eerste 3 gebieden alleen te maken met jezelf. Jou alleen. Voor mij was dat een eye-opener, ik had zelf Relaties hoger ingeschat. Maar nee, éérst complete focus op je eigen spirituele, mentale en fysieke gezondheid. Eigenlijk hartstikke logisch, want als je één van die vlakken geen aandacht geeft heeft dat grote invloed op al je relaties – en automatisch ook op werk en je financiële situatie. Het staat allemaal met elkaar in verbinding. Ga maar na, als je werk en financiële situatie top is, maar je fysieke gezondheid erg slecht, zit je toch met de gebakken peren.

Ik moest bekennen dat bij mij de eerste 3 punten juist de eerste dingen waren die ik liet versloffen als ik het druk had. Mediteren? Lezen? Sporten? Uitslapen? Ik dacht: nu even niet, dat komt wel als ik het even wat rustiger heb.

Waar sta jij op elk van deze vlakken van je leven?

Beschrijf eens hoe jouw situatie op dit moment is, per punt. Geef per punt een cijfer voor hoe tevreden je op dit moment bent? Op welk gebied valt er voor jou nog wat te behalen? Zie het als een moment van reflectie, hoe sta je ervoor?

Sinds ik dit inzicht had, dat ik best wat vaker mijn eigen spirituele/mentale/fysieke gezondheid vóór kan laten gaan, is mijn dagelijks leven veranderd. Ik sta vroeger op. Ik maak tijd voor stilte, reflectie, ontspanning. Sporten, gezonde voeding. Tijd voor wat ik belangrijk vind. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik veel meer rust ervaar, óók als ik het hartstikke druk heb.

Is dit alles wat er is? 

Ja, je eigen gezondheid eerst, dat is alles. Komt de rest vanzelf.

omgaan met pijn

Hoe ik leerde omgaan met pijn

Door

Wat als doorgaan niet de oplossing is?

Het liefst gaan we allemaal als ware hoogvliegers door het leven; vol energie en een inspiratiebron voor anderen. Maar soms loopt het even anders en heb je een off-day. Geen probleem, kan gebeuren. Maar wat als dit vaker voorkomt dan je wilt toegeven?

Het is gemakkelijk om je groot te houden. Gewoon even doorbijten. Wat zullen anderen van je denken? De angst om veroordeeld te worden is groot. Als het niet door anderen is, dan wel door jezelf. Het stemmetje in je hoofd roept: ja maar ik moet dit, ik zou dat en wat als…

Je voelt al aan dat altijd maar doorgaan niet de oplossing is. Gaat het over een vriend, zou je adviseren: doe even rustig aan. Maar als het over jou zelf gaat is de oplossing soms moeilijk te zien. Probeer je kwetsbaar op te stellen en zie hoe krachtig dat is. Ik moest een stapje terug doen, om dit te kunnen begrijpen. Of, ik kan beter zeggen; ik kon tijdelijk geen enkele stap meer zetten.

Pijn in vele soorten en maten

Scherpe pijn als je je kleine teen stoot, de altijd aanwezige pijn van het verlies van een geliefde. Tijdelijke pijn die ontstaat als je op een blauwe plek drukt, of de pijn van afgewezen worden.

Zowel fysieke als emotionele pijn ontstaat in het hoofd. Ervaar je pijn als je slaapt? Nee, je wordt er pas ‘bewust’ van als je wakker bent. Emotionele pijn willen we liever niet ervaren, dus die stoppen we (onbewust) weg. De kans is groot dat het toch tot uiting komt, namelijk in je lijf.

Al vroeg in mijn leven voelde ik de emotionele pijn van het verliezen van een dierbare. Mijn vader overleed aan een hartziekte, hij werd 49 jaar. Als kind wist ik dat hij ziek was, maar dat hij écht dood kon gaan had ik nooit gedacht. Die pijn kon ik op dat moment niet toelaten, ik was de oudste en moest de ‘wijste’ zijn, want mijn moeder, zusje en broertje stortten in. Ik ging door. Goede cijfers, een druk sociaal leven en veel sporten. Met mij gaat het goed. Ik ben sterk. Ik red me wel!

Het lichaam liegt niet

Op 24-jarige leeftijd werd ik ‘geveld’ door een hernia. Zo ernstig dat ik wekenlang niet kon lopen, liggen of zitten, alleen maar kruipen. Hallucinerend van de morfine kropen de dagen voorbij, elke minuut van de dag had ik pijn. Soms legde ik een kokendhete kruik op mijn rug, er was nog maandenlang een verbrande plek te zien. Liever de pijn van de hitte op mijn huid dan de inwendige, stekende zenuwpijn tot in mijn tenen.

Na een paar maanden kon ik langzaamaan weer kleine stukken lopen en bewegen. Dat ik een zeer beperkt leven leidde vond ik moeilijk om te laten zien. Ik trok me terug en werkte hard aan mijn herstel. Twee jaar, heel wat pijnstillers en behandelaren later was ik ten einde raad. Ik deed toch alles om ‘beter’ te worden? Regelmatig bewegen, voldoende rust nemen, altijd rekening houden met mijn rugpijn?
Ik deed iets verkeerd, dat was duidelijk.

Wat was mijn denkfout?

Daar kwam ik pas achter toen ik bij een vervangende huisarts om nóg meer pijnstillers kwam vragen. Ze luisterde geduldig naar mijn verhaal. Toen ik klaar was met mijn relaas zei ze rustig: “Kan het kloppen dat je je leven op pauze hebt gezet? Je houdt zoveel rekening met je rugpijn dat het een eigen leven is gaan leiden. Zoek je misschien in de verkeerde hoek?”.

Stilte.

Het rollende geluid van een muntstuk en ja hoor, daar viel het kwartje.

Ik hield me nog steeds altijd sterk! Nooit vertelde ik hoe ik me voelde. Alleen binnen de vier muren van mijn huis gaf ik me over. Alleen mijn vriend zag mijn strijd, maar was niet bij machte om me te helpen. Ik moest het zelf inzien. Ik voedde de pijn met mijn gedachtes. Met mijn angst voor nog meer pijn. Terwijl ik dacht goed bezig te zijn was ik me juist aan het focussen op de pijn en hield me groot. Wat je aandacht geeft, groeit.

Ik kon zo niet doorgaan

Pas na dit inzicht begon ik me open te stellen. Naar mijn moeder, mijn zus, mijn vriendinnen. Waar mijn moeder en zus ruimte gaven aan hun verdriet, toen mijn vader overleed, durfde ik me nu pas kwetsbaar te tonen. Wat een opluchting was het dat ze mij begrepen. Ze wilden juist graag helpen, maar ik liet ze niet toe. Ze spraken uit hoe sterk ze me vonden, hoe moedig. Ik voelde me geliefd, kreeg weer vertrouwen en energie.

Ik heb het zover laten komen dat mijn lijf het overnam. Mijn lijf vertelde me: zo kun je niet langer doorgaan. Ga jij maar even kruipend door het leven, zodat je wel hulp móet aanvaarden. Zodat je er niet meer onderuit komt om je ook eens kwetsbaar te tonen. En de pijn duurde net zo lang totdat ik deze les leerde. De emotionele pijn die ik jarenlang had weggestopt moest ik nu onder ogen zien. Ik kon me niet meer groot houden. Nu ik dit aanging was het echte herstel pas ingezet. Het zal je niet verbazen dat de rugpijn gauw minder werd en een jaar later was ik fitter dan ooit.

Bekijk mijn TEDx-talk over omgaan met verlies

Ware kracht zit in het bekijken van je ‘zwaktes’

Het levert verbinding en vertrouwen op als je je openstelt. Wanneer je je kwetsbaar opstelt, juist bij de mensen bij wie je dat niet gewend bent, openen de mooiste deuren.

Je kunt doorgaan totdat je er letterlijk bij neervalt. Maar ik moedig je aan te luisteren naar de signalen van je lijf. Gespannen schouders, hoofdpijn, keelpijn, verkoudheid, slecht slapen en pijnlijke spieren zijn allemaal tekens dat je even gas terug moet nemen. Verander je mindset tegenover wat jij ziet als zwaktes. Durf ze vanuit een nieuw perspectief te bekijken en onderzoek wat ze over jou zeggen. Waar zit jouw pijn? Heb vertrouwen in de wijsheid van je lichaam. Wanneer je uitzoomt kun je jouw kwetsbaarheid zien als een hele mooie kans.

 

Meer lezen? In mijn boek Thuis zonder huis ga ik dieper op dit onderwerp in.
Het boek is interessant voor je als jij:

  • Best gelukkig bent maar toch niet echt tot rust kan komen
  • Op een punt in je leven bent aangekomen, waar je eigenlijk niet wilt zijn
  • Elke dag moe opstaat en vaak met tegenzin naar afspraken gaat – ook de leuke
  • Hoge verwachtingen van jezelf en van anderen hebt
  • Liever alles zelf oplost in plaats van dat je hulp vraagt
  • Helemaal klaar bent met vriendschappen en relaties die energie kosten
  • Meer vertrouwen wil voelen in de keuzes die je maakt

 

Dit blog verscheen eerder op de website van Haagse Hoogvliegers, een gespecialiseerd trainings- en coachingsbureau. Ze bieden groei-inspiratie, focus en reflectie aan mensen met een rijk bedraad brein die hooggedreven, sensitief, intens levend, leergierig en hartelijk zijn.

Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders