[ BLOG ] Heb ik een huisje gevonden? Jazeker, en wat voor één: midden in de natuur!
In december hoorde ik mezelf tegen verschillende mensen zeggen: ik mis vogels.
Dat vogels dichtbij zijn. In mijn gezichtsveld, in mijn gehoor…
Ik ben heel dankbaar voor alle fijne oppasplekken waar ik woon, maar één ding mis ik vaak: vogels in mijn directe omgeving.
En dan bedoel ik geen duiven, meeuwen en kraaien (sorry, guys) maar zangvogels, buizerds, een uil in het bos en de nieuwsgierige roodborstjes in mijn tuin. Die laatste vaak op nog geen twee meter afstand in mijn buurt.
Net als Assepoesje, zeg maar.
Contact met ‘buiten’
In mijn stacaravan waren er altijd wel ergens vogels om me heen te horen en te zien. Daar leefde ik in nauw contact met ‘buiten’.
Zowel qua temperatuur (binnen was het vaak even warm – of koud – als buiten),
qua geluiden (regen, storm en onweer rondom een caravan klinken HARD),
qua geuren en smaken (zilte zeelucht, frisse boslucht tijdens het schemeren, groenten uit mijn moestuin),
als qua uitzicht (als ik in mijn tuin stond zag ik overal om me heen lucht, wolken en groen).
En omdat ik de vogeltjes miste, wenste ik dat ik ze op mijn nieuwe woonplek weer om me heen zou hebben.
Ik had geen idee dat mijn wens snel zou uitkomen
In het blog dat ik in december schreef, Vakantieoppas voor kat aangeboden, in tijden van woningnood, stond:
‘Dus probeer ik creatief te zijn en allerlei mogelijkheden te onderzoeken. Een verwarmde schuurwoning, zolder met eigen opgang, duo-wonen, tuinhuis met keukentje: ik sta open voor verschillende woonvormen’.
En… wat is het geworden?
Een stenen, vrijstaand bijhuisje bij een oude pastorie, wat ik tijdelijk kan huren. Bijna net zo idyllisch als het huisje bovenaan dit blog.
Het staat midden in het groen, heeft openslaande deuren naar een tuintje, is op loopafstand van een groot natuurgebied, is vlakbij de Waal en op fietsafstand van mijn geliefde. Toen ik het ging bezichtigen, zei de verhuurder: “…en in de lente zit het hier helemaal vol met allerlei soorten vogels!”. Ik was al overtuigd, maar toen nog meer.
Ik kan er van februari tot juni wonen. Daarna zie ik wel weer hoe de kaarten dan geschud zijn.
Huisje gevonden: te mooi om waar te zijn?
Dat ik hier kan gaan wonen voelt soms bijna te mooi om waar te zijn. Verdien ik dit? In tijden waarin zoveel mensen op zoek zijn naar een woning? Waar heb ik dit geluk aan te danken?
Die gedachten bezie ik, en ik weet: ja, deze plek past.
Niet alleen om de vogels.
Maar ook omdat het me het zo door mij gewenste fundament gaat geven van waaruit ik verder kan gaan bouwen.
Eigen plek voor Transformatiedagen
Het hebben van een vaste plek zorgt ervoor dat ik een fijn weekritme kan uitbouwen, met werk, sport, creëren en tijd voor mijn dierbaren.
En, ook heel feestelijk: ik heb weer ruimte om Transformatiedagen te organiseren!
Herken je je in het volgende?
- Je hebt behoefte aan bezinning, na of middenin een periode van grote veranderingen, bijvoorbeeld na een verlies of scheiding.
- Je bent je leven opnieuw aan het vormgeven. Hoe maak je gedurfde keuzes, waarvan je nog niet weet hoe ze zullen uitpakken? Hoe ga je om met twijfel en onzekerheid?
- Je wilt je grenzen beter herkennen en aangeven, omdat je er vaak naderhand achterkomt dat je eroverheen bent gegaan. Hoe weet je eerder waar jouw grens ligt en hoe zorg je op een prettige manier dat die gerespecteerd wordt?
Voel je welkom op een Transformatiedag, op een aantal vrijdagen in februari t/m mei, in en rondom mijn fijne eigen huisje.
En ja. Ik luister nog maar eens naar Assepoester:
‘No matter how your heart is grieving
If you keep on believing
The dream that you wish will come true’.
