Avonturen in de spits
Station Den Haag Laan van NOI, 07.53 uur.
Het lijkt wel koningsdag, zo druk.
Met enig verschil dat de meeste mensen vandaag hun kantoor-verkleedoutfit aan hebben.
Geen oranje en rood-wit-blauw,
maar alle schakeringen rond zwart, mauve, beige en grijs.
‘Sorry, u zit in de stiltecoupé’ – een feit, geen verzoek.
Giechelend houden de dames op met praten
Om na een minuut toch nog even te antwoorden:
‘Nou, dan moet die jongen ook zijn muziek zachter zetten’
Een meisje epileert haar wenkbrauwen in de trein.
Tja, als je weinig tijd hebt is dat waarschijnlijk heel efficiënt.
Overstappen.
Conducteur: ‘Geef de uitstappers wat ruimte!’
‘Dat doen we toch al’ zegt een kale man in pak.
Dat klopt, tot op de centimeter nauwkeurig.
Ik ervaar het grijze beton als indringer in de natuur.
Een fazant, reigers, meeuwen en eenden in de weilanden.
Zij hoeven niks, willen niks.
Blijven stoïcijns hun instinct volgen.
‘Dames en heren, ik zal even uitleggen waarom het drukker is dan normaal. Vanochtend bleek één treinstel defect te zijn. Dus was de keuze of met een kleiner treintje rijden of niet rijden. We kozen voor het eerste, maar dat is nu dus wel een voller treintje. Ik wens u nog een prettige reis’
Achter me: ‘Oooh. Nu snap ik het’
Laat vandaag iedereen zijn innerlijke puber vrij?
Een schoonmaker op station Woerden zingt zonder zich in te houden en vooral voor zichzelf
terwijl hij rustig de vloer veegt in de zon.
Ik versta alleen bicyclette.
Volgens mij heeft hij het goed voor elkaar.
Meer van dit? Lees Observeren en ontmoeten in de spits
Dankjewel Myrtle Vreedenburgh, voor het doorsturen van deze passende muziek
