[ BLOG ] Als levenskunstenaar en schrijver onderzoek ik persoonlijke ruimte. De laatste acht jaar deed ik dat onder andere als huisoppas.
Andere grote terugkerende thema’s zijn bijvoorbeeld ‘verlies’ of ‘thuis’. Maar onder persoonlijke ruimte kan ik die twee ook makkelijk scharen (hoe verder ik uitzoom, hoe makkelijker dat gaat natuurlijk 🙂 ).
Afgelopen voorjaar deed ik ook op een wetenschappelijke manier onderzoek naar persoonlijke ruimte. Lees daarover meer in dit blog.
De laatste maanden waait er een nieuwe wind in dit onderzoek. Want inmiddels heb ik vier seizoenen in mijn stacaravan aan zee doorgebracht en is het tijd geworden voor verandering, voor een volgende stap.
Een eigen huis, een plek onder de zon
En ja, ook met iemand die altijd van me houden kon (kan!). Ik wil wonen op een eigen plek, in de buurt van mijn geliefde. Ik wil wortelen, aarden. Een logisch gevolg van het feit dat ik me steeds meer verbind. Nog steeds vlieg vrij, maar dan stevig geworteld in het leven en in de liefde.
Afscheid van nomadisch bestaan?
Nee, dat nog niet.
Ik schrijf dit stuk vanuit een knus huisje met een lieve poes, in hartje Utrecht. Ondertussen ben ik op zoek naar een eigen plek. Maar de verandering die ik verlang is niet zo makkelijk te realiseren. Want ik wil niet zomaar ergens wonen, ik heb een specifieke plek op het oog: Zaltbommel.
Samenwonen als oplossing?
Sommige lezers denken nu wellicht: waarom ga je niet samenwonen, dat lost toch alles op? Dan kun je de kosten delen, is je zoektocht in één klap voorbij en zit je deze winter warm, romantisch en knus samen op de bank?
Natuurlijk is samenwonen onderwerp van gesprek in onze relatie. Maar we weten allebei: niet nu.
Samenwonen met als eerste aanleiding omdat het ‘handig’ is, is sowieso niets voor mij. Daar komt bij dat mijn partner co-ouder is, waardoor er om de week ook andere huisgenoten in het spel zijn, waar ik graag rekening mee houd.
Ik ga graag alleen wonen, om een vaste basis te hebben van waaruit ik mijn leven kan inrichten, met sport, vrienden, creativiteit, yoga, buiten, werk, partner, gezin en familie.
Alleen wonen
Alleen wonen dus, net als veel andere Nederlanders, zo blijkt uit de artikelen van Annemiek Leclaire. Sommigen kiezen er bewust voor, anderen zouden maar wat graag een huisgenoot hebben. Feit is dat er steeds meer eenpersoonshuishoudens bestaan, wat problematisch blijkt te zijn in combinatie met de manier waarop de samenleving is ingericht.
Lees: Iedereen alleen, deel 2: ‘Voor mij betekent ‘‘samen’’ negatieve ervaringen kunnen delen’
Door Annemiek Leclaire voor Vrij Nederland.
Woningnood
Niet alleen bestaat er weinig aanbod voor alleen-woners, Nederland kampt ook met een groot woningtekort.
Lees: ‘Je moet een eigen huis kopen’ – niet dus. En wat ik nog meer leerde als Correspondent Wonen
Door Josta van Bockxmeer, voor De Correspondent.
Ook in Zaltbommel zijn appartementen en studio’s schaars.
Gezocht: woning in Zaltbommel
Dus probeer ik creatief te zijn en allerlei mogelijkheden te onderzoeken. Een verwarmde schuurwoning, zolder met eigen opgang, duo-wonen, tuinhuis met keukentje: ik sta open voor verschillende woonvormen waar ik mijn persoonlijke ruimte van kan maken. Tot en met half februari 2024 heb ik huizen waar ik kan wonen als huis- en kattenoppas, daarna is het open.
Duo-wonen is het splitsen van de (vaak te grote) woning van een ouder persoon, zodat een jonger iemand daar een eigen plek kan betrekken én kan omkijken naar de dichtbije buur.
Als er tegen die tijd nog geen vaste woonvorm voor mij is, blijf ik huisoppassen, in de regio Zaltbommel, Den Bosch, Eindhoven, Tilburg en Utrecht.
Kortom, er is genoeg inspiratie en onderzoeksmateriaal voor het onderzoeken van persoonlijke ruimte.
