huisoppas

Huisoppas? Dat moet een generatie Y zijn

Hoi, waar woon je?

Op dit moment in het huis van iemand anders, een oppashuis.

Nee, waar woon je zelf?

Nou, in dat oppashuis.

Huh? Maar waaróm?

Natuurlijk is dit tijdelijk. En nee, ik zal niet forever huis-loos blijven. Het idee is uit noodzaak geboren, en nu zie ik het als één groot avontuur. Het levert hele leuke contacten op, het geeft me veel (financiële) vrijheid en ondertussen onderzoek ik allerlei vormen van wonen voordat ik me weer ga settelen. Extreem? Het is zo gek nog niet. Misschien is dit wel de toekomst?

Variant op leegstandsbeheer

Mensen wonen ergens en sommigen hebben daarnaast een vakantiewoning, caravan, boot of andere plek waar ze naartoe kunnen gaan. En anders zijn ze in een hotel of bungalow wanneer ze niet in hun eigen huis zijn, vanwege vakantie of werk. Dat betekent dat er altijd woningen leeg zijn. In het kader van consuminderen en duurzaamheid is het dus hartstikke slim om daar optimaal gebruik van te maken.
Eigenlijk een soort leegstandsbeheer. Ook interessant voor stellen gaan samenwonen maar één van de twee huizen nog aan willen houden, voor de zekerheid. Of, je hebt al een nieuw huis gekocht maar je oude huis staat nog te koop.

Delen is het nieuwe hebben

Dat zie je aan populaire sites als:
Airbnb Vakantiewoningen, ervaringen & plekken
Snappcar De auto van iemand anders huren
Konnektid Verbindt mensen met kennis
Thuisafgehaald Maakt het delen van maaltijden makkelijk
Peerby Leen spullen van mensen uit de buurt

Delen en geven is het helemaal. Er is genoeg voor iedereen en je wordt er zelf niet slechter van om iets weg te geven. Of het nou om spullen of kennis gaat. Sterker nog, het is zelfs heel leuk om iets aan iemand te geven omdat de dankbaarheid van de ander je hart verwarmt.

Dat delen en geven is voornamelijk iets voor generatie Y

Kenmerken van generatie Y zijn:

  • Geboren tussen 1980 en 1994
  • Kennis is macht? Nope, kennis delen is kracht.
  • Geeft minder om spullen, meer om ervaringen
  • Hecht veel waarde aan vrijheid, zelfontplooiing en ontwikkeling
  • Geeft waardering, sfeer en uitdaging vaak een hogere prioriteit dan salaris

‘Wij’ van generatie Y geven niet om bezittingen

Want alles is te huur, te ruil of te leen. En als ik toch iets wil kopen kijk ik eerst op Marktplaats of in kringloopwinkels. En dát is dan weer een ervaring: het struinen, zoeken, vinden en het verhaal achterhalen. Met een beetje geluk is het ook nog van betere kwaliteit dan wat je in de gemiddelde winkel vindt. Generatie Y gaat voor ervaringen, we geven geld uit aan ervaringen; een concert, reis, festival of luxe uit eten.

Vrij van verplichtingen

Dure auto? Kostbare inboedel? En dat dan duur ‘moeten’ verzekeren, want wat als…?

Wat je niet bezit kun je ook niet kwijtraken. Dat geeft vrijheid.

Spullen geven je altijd iets te doen. Je moet het gebruiken, verplaatsen, bijhouden, opruimen, onderhouden etc. Dus hoe meer spullen, hoe meer je te doen hebt. En hoe minder ruimte je overhoudt. Hmm.. is dat nou net niet wat we willen?

Ja maar wat als ik het nodig heb?
Ja maar wat als ik het volgende week ga missen?
Ja maar wat als ik het toch nog kan repareren?

Geen probleem, maar kies het bewust als je iets houdt.

It’s important to understand your ownership pattern because it is an expression of the values that guide your life. The question of what you want to own is actually the question of how you want to live your life.
– Marie Kondo

Geef je jezelf ruimte?
Hoe wil je je leven leven en wat voor omgeving past daarbij?

Hoe ik mijn leven wil leven?

Ik weet zeker dat ik ook weer een eigen huis ga krijgen, wat ik ga vullen met mijn dierbare bezittingen en spullen die ik vanaf nu zal vergaren. Op dit moment geeft het wonen in oppashuizen mij een enorme vrijheid. Het gevoel dat ik in een halfuur mijn boeltje kan pakken en weg kan zijn. Ik ben niet gebonden aan een plek of stad. Ben benieuwd waar het me brengt!

wonen

Wonen zonder eigen huis: huis-oppassen

Een break-up levert ook iets moois op

Begin 2016 gingen mijn toenmalige vriend en ik uit elkaar en dat betekende dat ik op zoek moest naar een nieuwe plek. Waar moest ik naartoe, na zes jaar samenwonen? De eerste tijd mocht ik bij mijn zus en haar man wonen. Bijzonder, omdat mijn zus net zwanger was.

Toch hoefde ik niet te twijfelen of ze het meende; ze werd oprecht boos toen ik opperde om gauw te zoeken naar iets anders? We spraken af dat ik daar een halfjaar kon wonen, tot het zwangerschapsverlof van mijn zus begon. Ontzettend lief en we leerden elkaar op een heel andere manier kennen.

Ik privékantoor, zij privékok

Ik werkte meestal thuis en zorgde dat om 6 uur het eten klaar stond. Ze hadden een privékok. Om die reden kon ik me niet inhouden om de keuken wat op te ruimen, het was nu ‘mijn’ domein. In de eerste week heb ik me rot gezocht naar de ketchup. Bleek die in het kastje onder de gootsteen bij de chloor en schoonmaakmiddelen te staan (want grote fles) haha!

Voordelen van bij je zus wonen:

  • Samen Disney-films kijken, chocola eten en verstand op nul
  • Ik had mijn eigen kamer maar kon ook gezelschap opzoeken
  • Voor m’n zus kon ik mijn troubles niet verbergen (ik probeerde het wel!) en kreeg geregeld haar confronterende advies

Nadelen van bij je zus wonen:

  • Dealen met haar moodswings + ochtendhumeur + zwangerschapshormonen
  • In het weekend was het toch wel erg vol, met zijn drieën ‘hangen’ in huis
  • Omdat ik ‘extra’ was deed ik m’n best om niet op te vallen. Geen sporen achterlaten in het huis. Dat is op den duur best vermoeiend, als je niet gewoon kunt ‘zijn’.

Wil jij op mijn huis passen?

In die tijd is het idee ontstaan om af en toe wat gepaste afstand te nemen, voor alle partijen prettig (maar wát misten ze mijn kookkunsten).

Ik had het nog niet uitgesproken of ik kreeg via-via-via al een foto doorgestuurd van een handgeschreven briefje. Of ik 2,5 week op een huis met tuin, kippen, kat en parkiet wilde passen? Ja natuurlijk! Wat ik heb daar genoten. Weer even alleen, met mijn eigen gedachten en routines. Op zoek naar de leuke plekken in de omgeving, waar doe ik boodschappen, hoe ‘werkt’ het hier? Schijnt ook nog eens goed te zijn om de hersenen te prikkelen, het afwijken van ‘standaard’ patronen.

Op het huis van iemand anders passen is…

Vanaf dat eerste oppashuis heb ik de smaak te pakken. Vanuit verschillende hoeken en elke keer precies op het juiste moment worden huizen aangeboden. Ik woon op plekken waar ik zelf nooit zou gaan wonen, of juist heel graag zou wonen.

Iemand gaat op vakantie of is op zakenreis, maar vind het eigenlijk geen prettig idee dat zijn huis een paar weken onbeheerd achterblijft. Of wil de familie niet vragen om af en toe even de post te checken en de planten water te geven. Nog lastiger is wanneer er huisdieren verzorgd moeten worden. De deal is dat ik op het huis pas en ik krijg daarvoor terug: een dak boven m’n hoofd en elke keer weer een mooie ervaring.

Hoe werkt het?

Meestal word ik via via aan iemand gekoppeld. We maken een afspraak om kennis te maken en meteen belangrijke zaken door te nemen. Wanneer moet het vuilnis naar buiten, telefoonnummer voor ‘nood’ en het belangrijkste: wat is de wifi-code? Oja, en de sleutel natuurlijk. Lees hier meer over hoe het werkt.

Zo woon ik soms in een vinex-wijk in een groot dorp, in een appartement in hartje Amsterdam of een knus vrijstaand huisje uit 1910 met een gigantische bloementuin.

Het geeft me altijd nieuwe inzichten

Grappig om te zien dat de meeste mensen hun keuken en badkamer op dezelfde manier indelen. Is dat iets Nederlands? Daarom voelt het meteen vertrouwd en hoef ik zelden te zoeken. Hoewel, in één huis heb ik me rot gezocht naar het zout – en ik zou het nog steeds niet weten. Natuurlijk heeft iedereen een andere invulling van een ‘gezellig huis’ of ‘mooie inrichting’ maar het blijft iemands huis. Dat helpt om me meteen thuis te voelen.

Voor een korte periode in een huis wonen geeft altijd nieuwe inzichten:

  • Dat ik al heel gauw in elk huis routines creëer. Het kost meestal maar 1 dag om te wennen, en ik beweeg me alsof ik er altijd al gewoond heb. Eén keer paste ik een week op het huis van een vriendin toen zij voor haar werk op reis was. Ze kwam maandagavond rond 17.00 uur thuis en we hadden afgesproken dat ik zou koken zodat we nog een gezellige avond konden bijkletsen. Ze gaf toe dat het toch wel een beetje gek was om mij zo gastvrouw te zien spelen…
  • Dat ik best ‘later’ een serre zou willen hebben – met de deuren open voelt het als buiten zitten, terwijl het maar 14 graden is.
  • Dat het heel anoniem voelde om in een flat op 9-hoog te wonen, het lijkt wel ‘hoog boven de wolken’, afgezonderd en stil (zelfs vloerbedekking in het dichte portiek). Niemand zou je missen als je je een week niet vertoont…?
  • Dat ik het heel erg leuk vind om het huis weer schoon en gezellig te maken op de dag van mijn vertrek en thuiskomst van de bewoners. Bloemetje op tafel, fruit in de fruitmand, wat lekkers voor bij de koffie… Dat is toch fijn thuiskomen?
  • Dat het fijn is om iets voor een ander te doen, en dat gaat beide kanten op.

Ondertussen heb ik op 12 plekken gewoond

Het langste een maand, het kortste 6 dagen. Ik ben nu al benieuwd naar de volgende plek waar ik terecht kom!

Gratitude unlocks the fullness of life.
It turns what we have into enough, and more.
It turns denial into acceptance, chaos to order, confusion to clarity.
It can turn a meal into a feast, a house into a home, a stranger into a friend.
– Melody Beattie

Lees meer over thuiskomen bij jezelf in Thuis zonder huis.

Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders