huisoppas

vakantieoppas voor kat

Persoonlijke ruimte in tijden van woningnood

[ BLOG ] Als levenskunstenaar en schrijver onderzoek ik persoonlijke ruimte. De laatste acht jaar deed ik dat onder andere als huisoppas.

Andere grote terugkerende thema’s zijn bijvoorbeeld ‘verlies’ of ‘thuis’. Maar onder persoonlijke ruimte kan ik die twee ook makkelijk scharen (hoe verder ik uitzoom, hoe makkelijker dat gaat natuurlijk 🙂 ).

Afgelopen voorjaar deed ik ook op een wetenschappelijke manier onderzoek naar persoonlijke ruimte. Lees daarover meer in dit blog.

De laatste maanden waait er een nieuwe wind in dit onderzoek. Want inmiddels heb ik vier seizoenen in mijn stacaravan aan zee doorgebracht en is het tijd geworden voor verandering, voor een volgende stap.

 

Een eigen huis, een plek onder de zon

En ja, ook met iemand die altijd van me houden kon (kan!). Ik wil wonen op een eigen plek, in de buurt van mijn geliefde. Ik wil wortelen, aarden. Een logisch gevolg van het feit dat ik me steeds meer verbind. Nog steeds vlieg vrij, maar dan stevig geworteld in het leven en in de liefde.

Afscheid van nomadisch bestaan?

Nee, dat nog niet.

Ik schrijf dit stuk vanuit een knus huisje met een lieve poes, in hartje Utrecht.  Ondertussen ben ik op zoek naar een eigen plek. Maar de verandering die ik verlang is niet zo makkelijk te realiseren. Want ik wil niet zomaar ergens wonen, ik heb een specifieke plek op het oog: Zaltbommel.

 

vakantieoppas voor kat

Samenwonen als oplossing?

Sommige lezers denken nu wellicht: waarom ga je niet samenwonen, dat lost toch alles op? Dan kun je de kosten delen, is je zoektocht in één klap voorbij en zit je deze winter warm, romantisch en knus samen op de bank?

Natuurlijk is samenwonen onderwerp van gesprek in onze relatie. Maar we weten allebei: niet nu.

Samenwonen met als eerste aanleiding omdat het ‘handig’ is, is sowieso niets voor mij. Daar komt bij dat mijn partner co-ouder is, waardoor er om de week ook andere huisgenoten in het spel zijn, waar ik graag rekening mee houd.

Ik ga graag alleen wonen, om een vaste basis te hebben van waaruit ik mijn leven kan inrichten, met sport, vrienden, creativiteit, yoga, buiten, werk, partner, gezin en familie.

Alleen wonen

Alleen wonen dus, net als veel andere Nederlanders, zo blijkt uit de artikelen van Annemiek Leclaire. Sommigen kiezen er bewust voor, anderen zouden maar wat graag een huisgenoot hebben. Feit is dat er steeds meer eenpersoonshuishoudens bestaan, wat problematisch blijkt te zijn in combinatie met de manier waarop de samenleving is ingericht.

Lees: Iedereen alleen, deel 2: ‘Voor mij betekent ‘‘samen’’ negatieve ervaringen kunnen delen’
Door Annemiek Leclaire voor Vrij Nederland.

Woningnood

Niet alleen bestaat er weinig aanbod voor alleen-woners, Nederland kampt ook met een groot woningtekort.

Lees: ‘Je moet een eigen huis kopen’ – niet dus. En wat ik nog meer leerde als Correspondent Wonen
Door Josta van Bockxmeer, voor De Correspondent.

Ook in Zaltbommel zijn appartementen en studio’s schaars.

Gezocht: woning in Zaltbommel

Dus probeer ik creatief te zijn en allerlei mogelijkheden te onderzoeken. Een verwarmde schuurwoning, zolder met eigen opgang, duo-wonen, tuinhuis met keukentje: ik sta open voor verschillende woonvormen waar ik mijn persoonlijke ruimte van kan maken. Tot en met half februari 2024 heb ik huizen waar ik kan wonen als huis- en kattenoppas, daarna is het open.

Duo-wonen is het splitsen van de (vaak te grote) woning van een ouder persoon, zodat een jonger iemand daar een eigen plek kan betrekken én kan omkijken naar de dichtbije buur.

Als er tegen die tijd nog geen vaste woonvorm voor mij is, blijf ik huisoppassen, in de regio Zaltbommel, Den Bosch, Eindhoven, Tilburg en Utrecht.

Kortom, er is genoeg inspiratie en onderzoeksmateriaal voor het onderzoeken van persoonlijke ruimte.

 

huizenoppasser

Huizenoppasser in Heiloo – artikel in de Uitkijkpost

[ ARTIKEL ] Wat is vrijheid voor jou en hoe vind je die vrijheid? 24 november 2020 verscheen er een artikel over mijn levensstijl als huizenoppasser in de Uitkijkpost, de lokale weekkrant van Heiloo. Dit naar aanleiding van mijn verblijf in Pakhuis Dekker in Heiloo. Ik zou daar eigenlijk een tijdje op een kat + huis passen, maar omdat de bewoonster vanwege corona niet op reis ging, werden de plannen iets gewijzigd. Nu woon ik als alternatief zo’n twee maanden in de bed & breakfast van Pakhuis Dekker, een geweldige plek midden in het centrum van Heiloo.

Een fragment uit het artikel: 

“Dit is een belangrijke vraag die Iris Schlagwein de laatste vier jaar aan zichzelf heeft gesteld en zeker ook aan de lezers van haar nieuwste boek Vlieg Vrij. Iris (34) uit Noordwijk is schrijfster van twee boeken, levenskunstenaar én huizenoppasser. De aankomende weken verblijft ze op uitnodiging van Jacky Mol in Pakhuis Dekker in Heiloo.”

Twee boeken over persoonlijke ontwikkeling

“Hoe ze haar persoonlijke ontwikkeling en dit moderne nomadebestaan beleefd heeft en wat ze over het loslaten van zekerheid en over zichzelf heeft geleerd, beschrijft ze in haar boeken Thuis zonder huis en Vlieg vrij. Thuis zonder huis gaat over omgaan met weerstand van anderen maar ook vanuit haarzelf, over positief blijven en moed houden om buiten de gebaande paden te treden. ‘Momenteel voelt het goed om meer vastigheid te hebben. Ik heb daarom een stacaravan gekocht waar ik in de zomer verblijf. Zo blijft er nog ruimte genoeg om vrije tijd in te plannen als ik daar behoefte aan heb.’

Op 10 oktober kwam haar nieuwste boek uit, Vlieg vrij. Ze heeft het bijna in één keer geschreven, zo graag wilde ze vertellen over wat onafhankelijkheid voor haar betekent. In dit boek laat Iris zien wat er met haar gebeurde toen ze haar persoonlijke trauma’s en angsten onder ogen kwam en accepteerde. Ze beleefde hierdoor ultieme innerlijke vrijheid.”

Het artikel is geschreven door Pauline de Vries van Het Schrijfkwartier.

minder is meer

Minder is meer, interview in boek over zelfliefde

[ ARTIKEL ] Minder is meer? Dat kan gaan over spullen of eten, maar ook over minder vaste lasten, of minder schermtijd. Ik werd gefotografeerd in mijn caravan afgelopen zomer, als achtergrond voor het interview dat verscheen in het boek ‘Vandaag nog blij met jezelf’. In dit boek zijn allerlei inspirerende verhalen gebundeld die je helpen om je blijer met jezelf te voelen.
Minder is meer… ja, minderen op bepaalde vlakken is daarvoor één van de manieren.

Hoe is het minderen begonnen?

“Mijn vriend en ik hadden net samen een huis gekocht toen de relatie uitging. Omdat ik me niet meteen weer wilde vastleggen op een nieuwe plek, heb ik mijn spullen achtergelaten en ging ik op huizen passen.

Per jaar woon ik op zo’n veertien plekken, steeds in een nieuwe omgeving waarin ik op onderzoek uit kan. Zo zat ik laatst twee maanden in een minuscuul dorp in Limburg, zonder supermarkt, maar met een heerlijk bos en een lokale vlaaienboer waar je ook kon koffiedrinken. Ik heb veel gemediteerd, gelezen en gesport en me geen seconde verveeld of eenzaam gevoeld”.

Lees hier het blog wat ik in dit dorp schreef: Zelfliefde oefenen, zorg voor body, mind & spirit

Boek: Vandaag nog blij met jezelf, uitgeverij Thema (2020).
Tekst en redactie: Pam van der Veen
Foto: Barbara Lodewijks
Het interview hoorde bij de rubriek ‘minder is meer’.

Geen eigen woning, maar huisoppas – interview op nu.nl

Wat is een huisoppas? Sommige mensen hebben bewust geen eigen woning en passen fulltime op de huizen (meestal met huisdieren) van mensen die op vakantie zijn. Blijkbaar heeft niet iedereen behoefte aan een eigen huis en haard. Huizenoppassers, catsitters, nomaden: wie zijn ze en wat drijft ze?

Iris Schlagwein (33) is huisoppas

  • Woont momenteel in: Zaandam, voor drie weken
  • Aantal jaren zonder huis: vier
  • Werk: schrijver en coach

“Mijn leven was in kannen en kruiken: ik had mijn studie afgemaakt, een baan gevonden en een huis gekocht met mijn vriend. Ik had het allemaal, maar ik besefte dat ik het niet wilde. Ik ging bij mijn vriend weg, trok even bij mijn zusje in en begon toen met oppassen op huizen.

Ik heb geen spaarpotje, maar ik kom financieel altijd uit. Als ik een reis wil maken of iets anders wil, ga ik dat geldbedrag verdienen. Als ik niets wil, hoef ik minder te verdienen. Ik ga deze week voor zes weken naar India. Leven, werken en vakantie zijn bij mij één pot nat.

Voordat ik ergens oppas, ga ik altijd kennismaken. Vrijwel alle huizen zijn goed en schoon. Veel mensen zetten een welkomstpakketje neer, met bijvoorbeeld een plattegrond van de omgeving. Ze zijn heel dankbaar dat er wordt opgepast. Als ik wegga, maak ik zelf schoon en zet bloemen neer.

Ik heb huizenoppassen echt als levensstijl gekozen. Tegenwoordig hoor je zo vaak: ‘Kijk uit! Pas op! Vertrouw niemand!’ Maar mensen vertrouwen mij gewoon hun huis toe, telkens weer. Ik voel me in een ander huis snel op mijn gemak. Thuis zit in mij, waar ik ook ben op de wereld.”

Drie collega-huisoppassers zijn ook geïnterviewd, lees het volledige artikel hier.

huisoppas
e-book Handleiding voor de huisoppas – ook nuttig voor vakantiegangers met huisdieren

Mijn tips en trucs na vier jaar huisoppassen vind je gebundeld in het e-book Handleiding voor de huisoppas.

Bestel voor 9,95 euro en begin direct met lezen.

rijk

2019 in cijfers (een enorm rijk jaar)

[ NOTITIE ] Vandaag zijn we op de helft van de twaalf heilige dagen, waarop het terugblikken op het jaar dat voorbij is, ten einde komt. Tijd voor een overzicht. Soms wordt me gevraagd wat ik toch allemaal doe in mijn dagelijks leven, als ik geen vast ritme heb en maar weinig verplichtingen? Het korte antwoord is ‘schrijven, mediteren, dansen, wandelen, delen en lezen (oja, en verhuizen)’, en onderstaande cijfers geven nog iets meer een beeld.

Oppashuizen: 12

Afgelopen jaar woonde ik in America (LI), vier keer in Den Haag, Arnhem, Dalfsen, Wassenaar, Leiderdorp, Gouda, Nieuwkoop en Valkenburg. Daar verzorgde ik 2 schapen, 2 kippen, 1 parkiet, 4 woestijnratjes en 18 katten. Bij tien huizen genoot ik enorm van een prachtige tuin, bij twee huizen kon ik lekker op het balkon zitten. Zeven huizen lagen zo vrij dat ik binnen 500 meter afstand een natuurgebied in liep… wauw. 

Gemiddelde oppasduur: 27 dagen

Het gemiddelde verblijf in een huis duurde 27 dagen, de langste 83 en de kortste 6 dagen. De overige tijd was ik op reis; twee keer op vakantie naar Curaçao (in maart zomaar en in september om mijn oma’s 101e verjaardag te vieren) en voor mijn TEDx-talk naar Duitsland. Om af en toe een nachtje tussen twee oppashuizen te overbruggen logeerde ik bij lieve vriendin Denise of bij mijn moeder. Ben heel dankbaar voor deze fijne plekken waar ik altijd terecht kan! 

Gepubliceerd: 1 e-book, 20 blogs, 8 notities

In het begin van dit jaar maakte ik Handleiding voor de huisoppas af. Een praktische gids waarin ik alle vragen die je over huisoppassen kunt bedenken, beantwoord. Voor mij heel handig om naar te verwijzen, want ik krijg per mail nogal wat vragen. Het is een e-book voor een niche, maar hoe tof dat er daadwerkelijk een aantal mensen zijn die na het lezen de knoop hebben doorgehakt om ook als fulltime huisoppas te leven.

Verder schreef ik in totaal 28 online artikelen, wat mooi uitkomt op een gemiddelde van één per twee weken. Het bloggen gaat soms vanzelf, andere keren is het een struggle om te bepalen wat ik nu écht wil zeggen. Ik heb een hoop persoonlijks gedeeld, en ik heb zomaar het idee dat er veel waardevolle inhoud voor mijn volgende boek tussenzit. 

Ideeën voor volgend boek: genoeg

Vanaf het moment waarop Thuis zonder huis eindigt – ongeveer maart 2018 – is er een hoop gebeurd. Veel mensen denken dat huisoppassen onrustig is… maar voor mij voelde het juist als een stevig anker. Het feit dat ik van huis naar huis hopte was zo’n beetje het enige wat níet veranderde. 

Hoewel ik soms gewenst heb dat het best ietsje minder mocht (even tijd om het geleerde te integreren a.u.b.), zie ik ook dat het me waardevolle levenslessen heeft opgeleverd.

Ik leef de inhoud van mijn volgende boek

Ik houd bijna dagelijks een dagboek bij en neem uitgebreid de tijd om stil te staan bij wat ik doe en waarom. Grote kans dat dat dagboek de basis is voor een volgend boek, met als thema’s: thuis bij jezelf (uiteraard), zelfliefde, belichaming, intimiteit, seksualiteit en vrijheid. (Zeg ik nu – ik ben benieuwd…)  

Mijn ervaring met Thuis zonder huis was dat het een tijdje borrelt en bruist, op het juiste moment ga ik zitten en schrijf ik in één keer alles op wat ik te melden heb. Daarna volgt een periode van schrappen en redigeren en kan het snel af zijn. Het lijkt erop dat het volgende boek zich ook zo gaat aandienen.

Privé Transformatiedagen: 7

Dat zijn er niet veel, in ieder geval nog niet genoeg om van rond te komen. Toch weet ik zeker dat ik er graag mee door ga, want de reacties zijn elke keer zo warm en dankbaar. Soms sta ik er echt van versteld wat de deelnemers voor prachtige inzichten en antwoorden krijgen.

Vooralsnog ben je in het nieuwe jaar welkom voor een Privé Transformatiedag in Zaandam (januari) en Eindhoven (maart). Na maart vestig ik me zeer waarschijnlijk op een vaste plek, waar mijn wortels diep de aarde in mogen groeien. Ik vermoed dat dat de Transformatiedagen nog meer body zal geven. 

Nieuwe vrienden en mooie ontmoetingen: heel veel

Door het huisoppassen leer ik veel nieuwe mensen kennen, niet alleen de huiseigenaren maar ook hun familie, vrienden en buren. Ook door netwerkevents, interviews, podcasts en lezingen komen allemaal mooie contacten op mijn pad. Geweldig hoe schijnbaar toevallige ontmoetingen weer deurtjes openzetten naar nieuwe dingen om te leren, boeken om te lezen, plekken om te gaan et cetera.

Gevoel van rijkdom: ontelbaar

Nieuwe plekken, nieuwe mensen. Daarbij mijn familie en vrienden. Weinig verplichtingen, maar je snapt dat ik genoeg te beleven heb. Wat ik nog de grootste rijkdom vind, is de verbinding die ik ervaar. Met mezelf, met jou. Daarin kwetsbaar durven zijn en me laten raken. Om daarover te delen, en te delen in mijn vreugde en inzichten. Want hoe pijnlijk het leven soms is, en hoe oneerlijk en verdrietig… Toch blijf ik hiervan overtuigd:

Onze wereld is mooi, spannend, schitterend, stralend
– Aladdin

Vlieg je met me mee het nieuwe jaar in?
Proost, op een nieuw begin!

 

radio

Radio 2: Al meer dan drie jaar heeft Iris geen eigen huis

radio

Iris op Radio 2 in Spijkers met Koppen
Dolf Jansen en Felix Meurders willen in dit actualiteitenprogramma op Radio 2 weten hoe het huisoppassen begonnen is. Ook praten we over of ik een uitkering heb en hoe wild de feesten zijn die ik in de oppashuizen geef.

Vaak wordt er in interviews vooral gezocht naar het addertje onder het gras. Want dat zo leven gewoon heel leuk is, lijkt bijna niet te kunnen. Voor mij een bevestiging om te blijven delen over Thuis zijn bij jezelf.

De live-uitzending is terug te kijken

Luister en bekijk de radio uitzending van Spijkers met koppen van 19 oktober 2019, en ontdek je hoe het toch mogelijk is om zonder eigen huis te wonen.

 

geert hidding

Met Geert Hidding in gesprek voor de Work Life Design podcast

Geert Hidding deelt graag verhalen

Dit keer kwam Geert Hidding, de maker van de Work Life Design podcast, op bezoek in mijn Haagse oppashuis. Geert is een ervaren coach, schrijver en ondernemer, die als missie heeft om te delen in overvloed. Want waarom inspirerende gesprekken die hij heeft en de levenservaring die hij opdoet, voor zichzelf houden? Daar is deze podcast uit ontstaan.

Work Life Design Podcast

En delen over mijn leefwijze en levensvisie is wat ik het liefste doe, in wat voor vorm dan ook. Kwam dat even goed uit. Een podcast opnemen is daarvoor de meest spontane en intieme. Door de inbreng van de persoon die ik tegenover me heb, krijgt mijn verhaal altijd weer een andere invalshoek en meer diepgang.

#40 Hoe voel je je thuis, zonder huis…

“Tijdens deze aflevering ben ik in gesprek met Iris Schlagwein. Zij bezit al jaren geen eigen huis, maar heeft haar leven gebouwd rondom het zogeheten ‘oppashuizen’. Hiermee past ze tijdelijk op het huis en huisdier(en) van anderen in ruil voor het gebruik van hun huis en faciliteiten. Over zekerheid loslaten, dicht bij jezelf blijven en minimalistisch leven.”

Luister hier naar ons gesprek

leben

Expedition Leben Podcast: Thuis zonder huis

 

In gesprek met Dorothee Dahl, voor Expedition Leben

Op een zonnige zaterdagmiddag ontmoette ik Dorothee in haar prachtige tuin in het Duitse Goch. We hadden elkaar nog nooit in het echt gezien. Maar omdat we elkaar al een tijdje op social media volgden voelde het meteen vertrouwd. Dorothee heeft al meerdere boeken geschreven en is net als ik volop bezig met persoonlijke ontwikkeling. We raakten niet uitgepraat!

Haar meest recente boek heet Expedition Leben. Sinds een tijdje deelt ze de verhalen van levenskunstenaars en pioniers via haar duitstalige podcast Expedition Leben.

Speciaal voor mij maakte ze twee versies van ons gesprek, een Nederlandse en een Duitse.

Beluister de Nederlandse versie van de podcast:

 

Deutsche Version des Podcasts Zuhause ohne Haus

Ein Podcastgespräch mit Iris Schlagwein über das Leben in Häusern deren Besitzer in Ferien sind, Minimalismus und warum Verlust letztendlich Freiheit bedeuten kann.

Expedition Leben

Es ist ein außergewöhnliches Leben, das Iris Schlagwein lebt. Sie hat aktuell kein eigenes Haus und sie wohnt in Häusern, deren Besitzer in Ferien sind. In dieser Episode erzählt sie, wie sie zu diesem Lebensentwurf gekommen ist. Welche Erkenntnisse sie daraus gewonnen hat und wie man ein Zuhause bei sich selbst findet.

Außerdem berichtet sie von ihrem TEDx Talk, den sie vor kurzem in Regensburg gehalten hat und von ihrer Arbeit als LifeCoach.

Hören Sie den Podcast hier

 

 

 

 

Woon-achtig

Vier vloggers, waaronder ik, over andere manieren van wonen. Bijvoorbeeld als je geen eigen huis kunt vinden. Bij mij is dat niet het de reden van het huisoppassen geweest, maar hee: ik laat graag zien hoe ik woon!

Gemaakt door Manon Hessels en Nynke Vermaat, voor de VPRO.

huis

Prima leven zonder eigen huis, als huisoppas

Wanneer je een huisdier hebt en op vakantie gaat, is het altijd weer even zoeken: wie past er op het lieve beestje? En wie verzorgt de post en de planten als jij van huis bent?

Voor de kat vragen de meeste mensen hun buurvrouw om één keer per dag eten te komen geven, maar er zijn genoeg poezenbezitters die hun knuffeldier liever niet zo lang alleen laten. Of stel je voor dat je in een buurt woont waar weinig sociale controle is. Dan voelt het misschien niet zo prettig om je huis onbeheerd achter te laten als je zelf voor langere tijd weg bent. Zeker als je veel waardevolle spullen bezit. Het valt inbrekers gauw op als jouw lichten wekenlang niet branden.

Ik woon in oppashuizen

Met deze vakantiegangers heb ik regelmatig contact. Ik woon namelijk in oppashuizen. Dat betekent dat ik momenteel geen eigen huis heb. Oftewel: ik ben een dakloze, zoals een vriend me laatst even haarfijn uitlegde. Wanneer iemand op vakantie gaat, pas ik op. Ik woon voor een aantal weken in het huis alsof het mijn eigen huis is en daarna trek ik als een nomade weer verder. Andere stad, ander huis. En ik vind het heerlijk!

Wat voor mensen lenen hun huis uit?

Dit avontuur bevalt me zo goed dat ik nu al een halfjaar onafgebroken in oppashuizen woon. Opvallend is dat het altijd hetzelfde soort mensen zijn die hun plek uitlenen. Het zijn mensen die graag reizen. Mensen die direct op Airbnb gaan zoeken als ze ergens willen overnachten. Die het ook leuk vinden om spullen te (ver)kopen op Marktplaats. De gemene deler is dat ze een zelfde kijk op hun spullen hebben.

Het zijn over het algemeen levensgenieters die net als ik houden van ‘de kleine dingen’ des levens. Kopje koffie in de zon, keihard meezingen met je lievelingsmuziek of een glimlach uitwisselen met een vreemde op straat. Ze delen graag wat ze hebben, en mocht dat kapot gaan, ook niet erg.

Er is me zelfs een keer verzekerd: “mocht één van de huisdieren helaas overlijden wanneer wij weg zijn, tja… dat kan nu eenmaal gebeuren, maar je daar maar geen zorgen over”. Wauw! Een pak van mijn hart – en de huisdieren zijn gelukkig kerngezond gebleven.

Het is fijn om iemand te helpen

Het idee is ontstaan toen ik na de break-up van mijn lange relatie bij mijn zus en haar man woonde. Dat was fijn, maar af en toe wat eigen ruimte opzoeken was ook erg welkom. Er waren genoeg huizen van kennissen voor een paar weken onbewoond. Ideaal om even op te laden en voor de vakantieganger een fijn idee dat iemand de boel in de gaten zou houden.

Vaak vinden de huizenbezitters het ook gewoon heel leuk om mij te helpen. Ze gunnen mij hun mooie huis. Hun thuis. Bij het kennismaken en het overhandigen van de sleutel, een aantal dagen voor hun vertrek, krijg ik een rondleiding. Ineens kijkt diegene met andere ogen naar zijn spullen, en laat me alle voordelen van het huis zien. “Dit is óók een heel fijn plekje om te lezen, en hier… echt een tópoven, kun je heerlijke lasagne in maken”.

In mijn boek Thuis zonder huis beschrijf ik wat mijn levensreis was waardoor ik in oppashuizen terecht kwam. Ik liet oude concepten los, waardoor ik thuiskwam bij mezelf. Geen fysieke locatie meer nodig heb om me thuis te voelen.

Het uitgangspunt voor mij is zoeken naar een win-winsituatie. Dat betekent in de meeste gevallen dat we afspraken maken met ‘gesloten beurzen’. We vinden een manier waar we allebei blij van worden. Eén ding is zeker: het is voor alle betrokkenen goed voor je karma.

Lees hoe ik de praktische kant van het huisoppassen aanpak in mijn e-book Handleiding voor de huisoppas.

Het hoeft niet zo extreem

Een collega vertelde laatst dat ze zo’n overlast heeft van haar studentikoze huisgenoten. Ze woont al te lang in een studentenhuis, in afwachting van de oplevering van haar koopwoning. Ik opperde of een oppashuis niet ook iets voor haar was? Voor even weg van een aanrecht met schimmelende afwas en luidruchtige afterparty’s op dinsdagochtend? Ze was meteen enthousiast en een paar uur na haar oproep op Facebook hadden twee vrienden hun huis al aangeboden.

Ook als je voor eventjes de trotse bezitter van een tuin wilt zijn, of juist een druk leven in de stad wilt verkennen, kan een oppashuis een uitkomst zijn. Zelfs als je een week ongestoord wilt kunnen schrijven of een bezinningsweek wilt inlassen voor jezelf.

Een andere omgeving laat je met een afstandje naar je eigen (woon)omgeving kijken. Je gaat je eigen huis weer meer waarderen en het zorgt gegarandeerd voor inspiratie. Een soort Airbnb-deal, maar dan for free. Gewoon, omdat het leuk is om een ander iets te gunnen en iets voor een ander te doen.

Wil je het zakelijker aanpakken?

Zoek je een oppas voor meerdere (grote) huisdieren, of vind je het fijn om het zakelijker aan te pakken, dan is Pawshake een goede oplossing. Zij bemiddelen tussen huisdiereigenaren en professionele huisoppassers. En als je iets wil verdienen aan de tijdelijke leegstand van je (koop)huis, zou ik je aanraden om via Airbnb je woning te verhuren.

In wat voor huis zou jij wel een weekje willen wonen? Genoeg mensen gaan de komende tijd op wintersport of zoeken de zon op. Laat je fantasie de vrije loop. Een oproep op Facebook is de eerste stap om deze wens uit te laten komen!

 


Dit blog verscheen eerder op het platform Urban Chicks.

Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders