waarheid

principes

Ik ben een vrouw zonder principes

[ BLOG ] Vrouw zonder principes – Mijn broer zei tot een jaar of vijf geleden over mij, dat ik nogal een zwart-witte kijk op de wereld had. Zelf zag ik dat niet zo, ik vond mezelf juist heel ruimdenkend en breed geïnteresseerd. 

Zwart-wit

Ik had zeker mijn mening klaar, maar was daar zo van overtuigd dat ik die uiteraard niet zwart-wit noemde. Goed beargumenteerd kon ik mijn mening toelichten en de discussie aangaan – ik had tenslotte gelijk. Oftewel, ik vond dat er met mij een goed gesprek te voeren was en dat ik overal voor open stond.

Vermoeiend zeg. Mijn broer had natuurlijk gelijk.

Van pijn naar parels

Gelukkig ontstond er een kiertje in mijn waterdichte verhaal, wat werd veroorzaakt door pijn. Pijn zorgt er vaak voor dat men ‘zoekende’ wordt. De pijn is dan zo groot geworden, dat negeren niet meer mogelijk is en je wel móet zoeken hoe je er vanaf kunt komen. Bij mij zat de pijn op dat moment vooral in niet kwetsbaar kunnen zijn, wat grote invloed had op mijn relaties. Ik wilde van die pijn af en vond iemand met verstand van zaken: Byron Katie.

In de zomer van 2017 ging ik naar the School for the Work in Frankfurt. Negen dagen werken met een groep gelijkgestemden en de toen 73-jarige Katie, die geen spelletje speelt maar haar visie werkelijk leeft. Haar visie gewoon is, eigenlijk.

Loving what ís

Zoals Eckhart Tolle in zijn boeken en lezingen laat zien ‘wat’ (namelijk: er is alleen het huidige moment), laat Katie zien ‘hoe’. Hoe leef je, wanneer er alleen het huidige moment is? Nou, kort gezegd, dan kun je maar beter dit huidige moment accepteren zoals het is. ‘Loving what is’ was dan ook een veelgebruikte slogan tijdens de 9-daagse intensive.

Wanneer er pijn is – voor het gemak noem ik alle emoties die we als negatief bestempelen pijn: angst, woede, haat, jaloezie, schaamte, schuld, teleurstelling et cetera – is er weerstand tegen de realiteit.

Hoe vaak willen we niet dat de ander anders doet? Dat we zelf anders zijn (slanker, blijer, slimmer etc.) Dat we meer geld op onze rekening hebben of een leukere baan? Het is allemaal ontkenning van het huidige moment, van ‘wat is’. En dat levert een rotgevoel op. Het zorgt voor wrok over wat er is geweest en stress over wat er komen gaat.

Zo brengen we heel wat tijd door met (vervelende) dingen herinneren en bedenken wat er eventueel-misschien-mogelijk komen gaat. Zonde van het huidige moment! Al die ‘huidige momenten’ waarin je van het nu kunt genieten, vliegen voorbij – en wij maar klagen dat we het te druk hebben.

Terug naar mijn principes. Dat ik er inderdaad nogal zwart-witte ideeën op nahield, besefte ik tijdens The School for the Work. Ik leerde ik dat ik helemaal niet zo ruimdenkend was als ik mezelf zag. Alles waarvan ik dacht dat het ‘waar’ was, werd onderuit gehaald. Door mijzelf nota bene. De helft van de tijd wilde ik wel onder de tafel kruipen van schaamte.

Van een vrouw met principes

Een voorbeeld is dat ik heel principieel was over bedelaars op straat: ik vond ze zwak en afhankelijk. Wanneer ik vervolgens werd geconfronteerd met iemand die zwak en afhankelijk was (in het algemeen), irriteerde ik me kapot. Logisch, want ik vond zelf kwetsbaar zijn (en in mijn ogen zwak en afhankelijk), het allermoeilijkste.

Door inzichten tijdens The School maar ook door ervaringen in het gewone dagelijks leven van de afgelopen jaren realiseerde ik me dat ik niets zeker kan weten en mijn principes dus los kan laten.

naar vrouw zijn zonder principes..

Want wat weet ik nu werkelijk over een situatie in de wereld? Wat weet ik over een situatie van een persoon? Zelfs als ik diegene heel goed denk te kennen? Ik kan niets met zekerheid zeggen, behalve iets over mijzelf in het huidige moment – en zelfs daarvan is de vraag of ik het zeker kan weten.

Sindsdien valt er geen goede discussie meer met me te voeren. Ik heb mijn principes compleet laten varen en voor mij betekent dat pure innerlijke vrijheid.

Het betekent niet dat ik geen ideeën of voorkeuren meer heb. Ja, ik heb best een beeld bij wat een goed leven voor mij is. Het verschil is dat ik daar geen vastomlijnde beelden meer van heb, die ik koste wat kost wil verdedigen.

Ik besef dat ik verander, dat alles verandert en ik voel me vrij om elke minuut van idee of mening te veranderen. Betrap je me op een: ‘Dit is het beste’ of ‘je zou dit moeten doen?’. Berisp me gelijk! Ja, gebruik gerust een opgeheven vingertje.

“Criticism is the greatest gift you can receive, if self-realization is what you’re interested in.” – Byron Katie

Ik weet eigenlijk niet of mijn broer mij nog steeds zwart-wit noemt. Dat moet ik hem toch eens vragen, misschien kan ik nog meer principes loslaten.


Dit blog verscheen eerder op de website van trainingsbureau Haagse Hoogvliegers, gespecialiseerd in persoonlijke groei, focus en reflectie aan mensen met een rijk bedraad brein. 
principes

 

 


Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

  • Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
  • Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
  • Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.

Wees onberispelijk in je woorden

[ BLOG ] Wees onberispelijk in je woorden – Eerlijk en oprecht zijn hebben veel mensen hoog in het vaandel staan. In de praktijk blijkt het ontzettend lastig om in alle gevallen eerlijk te zijn. De waarheid is niet altijd leuk om te horen en kan ook pittig zijn om te uit te spreken.

Een tijdje geleden werd ik uitgenodigd voor een vrijgezellenfeest. Ik hou daar al niet erg van, maar door de tekst in de uitnodiging wist ik gelijk: ik wil er niet heen. Ik wist het 100% zeker, ondanks dat het ging om een bijzonder feest, speciaal georganiseerd voor een dierbare vriendin, die ik meer dan tien jaar goed ken en waar ik veel van hou.

Wat waren mijn opties?

Zou ik me over mijn gevoel heenzetten en toch gaan, ‘want dat doe ik nou eenmaal voor een goede vriendin’?
Zou ik gaan, maar alleen naar het diner, zodat ik toch mijn goede wil toon en de hilarische spelletjes overdag mis?
Of zou ik niet gaan en haar op een andere manier laten weten dat ik me betrokken voel bij haar aanstaande bruiloft?

Oude Tolteekse wijsheden bieden inzicht bij keuzes

Je zou als opties kunnen toevoegen: afzeggen met een smoes of doen alsof ik kom, maar de dag van tevoren berichten dat ik (zogenaamd) ziek ben. Nu ik het zo schets lijkt het één van de belachelijkste manieren om hiermee om te gaan, maar eerlijk is heerlijk, de optie schoot wel als een flits door mijn hoofd. Sinds ik het boek ‘De Vier Inzichten’ van Don Miguel Ruiz heb gelezen is dit voor mij nu absoluut géén optie meer.

Het boek gaat over vier inzichten die je helpen om een gelukkig en vrij mens te worden. Het zijn vier eenvoudige leefregels, gebaseerd op een oude wijsheid van de Tolteken. De Tolteken waren een van de invloedrijkste volkeren van precolumbiaans Amerika van de 10e tot de 12 eeuw na Christus. De kracht van hun lessen zit hem in de eenvoud:

1. Wees onberispelijk in je woorden.
2. Vat niets persoonlijk op.
3. Ga niet uit van veronderstellingen.
4. Doe altijd je best.

De grote wijsheid die mij het meeste is bijgebleven en die ik dagelijks toepas is de eerste: ‘Be Impeccable With Your Word. Speak with integrity. Say only what you mean. Avoid using the word to speak against yourself or to gossip about others. Use the power of your word in the direction of truth and love.’

Wat betekent onberispelijk precies?

Onberispelijk: 1) Blaamloos 2) Correct 3) Foutloos 4) Juist 5) Keurig 6) Net 7) Onbesproken 8) Smaakvol 9) Tiptop 10) Vlekkeloos 11) Volmaakt 12) Zonder fout 13) Zonder gebreken 14) Zuiver

Onberispelijk lijkt hetzelfde als eerlijk. Wees altijd eerlijk? Dat voelt toch niet helemaal hetzelfde. Eerlijk zijn is natuurlijk prima, maar voor ik het weet, geef of ontvang ik ongevraagd advies. Of of erger nog: plaats ik een botte opmerking of krijg die naar mijn hoofd geslingerd. “Wat ben jij dik geworden” is misschien een eerlijke constatering van een feit, maar het is niet leuk om te horen.

Niet bedekken met de mantel der liefde

Het kan moeilijk zijn om je in elke situatie uit te spreken, bijvoorbeeld wanneer een vriendschap niet meer past. Vaak weet je intuïtief wat je écht zou willen zeggen, maar doe je het niet vanwege honderd-en-één tegen-gedachten. Je wilt de ander niet kwetsen, boos maken of teleur stellen. Dan is het gemakkelijker om er maar een beetje omheen te praten. Wat wel tot gevolg heeft, dat er meer onduidelijkheid of ‘ruis’ in je gesprek ontstaat omdat je onderliggende motieven en gevoelens niet benoemd. “Bedekken met de mantel der liefde” noemen we dat. Wat mij betreft een vreemde uitdrukking, want: is hier sprake van ware liefde voor jezelf en voor de ander? Wanneer we ons niet uitspreken, gaan we voorbij aan onze eigen innerlijke waarheid. Je beperkt je eigen energie, houd je in en creëert een blokkade in de relatie tot de ander.

“The word is a force you cannot see, but you can see the manifestation of that force,
the expression of the word, which is your own life.” – Don Miguel Ruiz

Het voordeel van je onberispelijk uitspreken

Door je onberispelijk uit te spreken, blijf je dicht bij jezelf, je behoeftes en houd je vast aan jóuw waarden. Rekening houden met de ander doe je nog steeds, en je doet dit met respect voor je eigen stem. Jij mag gehoord worden.

Je uitspreken in de praktijk

Wanneer je je uitspreekt, wil je natuurlijk gehoord worden. Dat gaat niet lukken als je spreekt vanuit irritatie, woede of onmacht. Meestal spreek je dan vanuit je hoofd. Als je dat doet, is de kans groot dat de ontvanger zich afsluit voor je boodschap. Je stuit dan voelbaar op een muur van weerstand. Onderzoek voor je spreekt daarom eerst je eigen motieven. Die liggen vaak één of twee niveaus dieper, in je hart of je buik. Op die plekken waar je waarden of gevoel geraakt worden. Wat is er feitelijk gebeurd? Welk gevoel roept dat bij je op (boos, blij, bang, bedroefd?) Wat wil je bereiken of wat wil je de ander nu eigenlijk écht zeggen? Het is belangrijk om de waarheid te zeggen vanuit een liefdevol hart, met een open geest, een open hart en een open wil. Een waardevol hulpmiddel hiervoor is methode Geweldloze Communicatie van Marschall Rosenberg.

“Be prepared to get honest from a place of love.
If you can tell the truth from a place of love you will be heard.
But if you tell the truth from a place of negativity or judgment
you will not be heard.” – Gabby Bernstein

Geef elkaar de ruimte

Misschien is jouw waarheid niet leuk om te horen voor de ander, dus geef hem of haar liefdevol de ruimte om te reageren. Reageert hij of zij boos of afstandelijk? Laat je niet meeslepen. Omdat jij dicht bij jouw kern bent gebleven kun je er zeker van zijn dat je het juiste hebt gedaan. Dit stukje negativiteit is aan de ander om aan te pakken.

Als je baas jouw mening vraagt over een gevoelige kwestie, als je partner iets van je verwacht wat voor jou niet goed voelt. Als je schoonmoeder je uitnodigt voor het eten maar je hebt geen zin, als je naar een verjaardag moet terwijl je doodmoe bent. Altijd, overal en in elke situatie onberispelijk in je woorden zijn. Probeer je vaker uit te spreken en voel hoe je jezelf bevrijdt van ongemakkelijke situaties of verplichte feestjes.

Lees meer over dit onderwerp in mijn boek Thuis zonder huis, in het hoofdstuk ‘Rare jongens, die Tolteken’.

Het vrijgezellenfeest is aan mij voorbij gegaan

Wat deze inzichten betekenden voor het vrijgezellenfeest? Ik heb de dame van de organisatie op dezelfde dag dat ze de uitnodiging stuurde, gebeld. In het verleden zou ik dit uitstellen, ondertussen heb ik geleerd dat het bevrijdend voelt om dit soort dingen meteen af te handelen. Natuurlijk voelde het even spannend, maar ik vertrouwde erop dat ik precies de juiste woorden zou kiezen. Ik heb haar uitgelegd dat ik haar, mijn vriendin, een geweldig vrijgezellenfeestje gun, maar dat ik niet de behoefte voelde om erbij te zijn. Dat half-half meedoen voor mij niet goed voelde en dat ik mijn vriendin op een andere manier wilde verrassen, om op mijn manier invulling te geven en betrokkenheid te tonen bij deze grote gebeurtenis in haar leven.

Ze reageerde eerst enigszins verbaasd, en daarna bevestigde ze begripvol: “nee, als het voor jou niet goed voelt, willen we je zeker niet verplichten om toch te komen. Bedankt dat je het gewoon hebt gezegd.” We hebben op een ander moment samen een ‘vrijgezellenfeestje voor twee’ gevierd en op die manier, met dank aan de Tolteken, op een passende manier invulling gegeven aan onze vriendschap en haar volgende levensstap.


Dit artikel verscheen eerder op het blog Haagse Hoogvliegers, trainingsbureau voor hoogvliegers, veelvoelers en mensen met een Ferrari-brein.

Iris Schlagwein draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders