[ BLOG ] Heb je verbinding nodig om vrijheid te ervaren? Of moet je eerst vrijheid ervaren voordat je je kunt verbinden?
In een mailwisseling met mijn redactrice Eva, vroeg ze: ‘Ik ben wel benieuwd hoe vrijheid en verbinding volgens jou samenhangen?’ Mijn antwoord luidde als volgt.
Verbinding met jezelf helpt in het verbinden met een ander
Ik denk dat hoe meer verbinding je met jezelf hebt (door het oplossen van blokkades, oordelen en angsten = vrijheid), hoe meer je in staat bent om met een ander te verbinden. Dat komt omdat je dan jouw angsten en oordelen niet op de ander projecteert en diegene kan zien zoals hij of zij werkelijk is.
Wanneer je iemand ziet zoals hij is, kun je je zelfs verbonden voelen met iemand die gedrag vertoont dat je afkeurt, of iemand die er compleet andere overtuigingen dan jij op nahoudt.
Dus op die manier zou ik zeggen: Ja, het is waar dat hoe meer vrijheid je voelt, hoe beter je je kunt verbinden.
Het feit dat je in staat bent te verbinden betekent niet dat verbinding er automatisch is
Om te verbinden met een ander is het nodig dat je uitreikt. Een voorbeeld.
Een monnik die in een grot op een berg woont, kan heel zen en vrij zijn. In totale tevredenheid met zichzelf en met veel liefde voor de mensheid urenlang in lotushouding zitten. Er is geen noodzaak om naar het dorp beneden in de vallei af te dalen, want de monnik voedt zichzelf van binnenuit met alle energie en liefde die hij nodig heeft.
Niemand neemt de moeite om de tocht de berg op te ondernemen. Niemand komt hem ooit storen, uitdagen of om hulp vragen. Dus als de monnik niet zelf van zijn berg afkomt, heeft hij een zeer rustig en vredig bestaan.
Maar ik vraag me af:
Doet hij zichzelf en de mensheid daar niet mee tekort?
Kan hij met zijn liefdevolle houding misschien meer van betekenis zijn? Door juist eens het dorp te bezoeken en daar verbinding te maken met de mensen op het marktplein?
Ik denk dat de mens een sociaal dier is en een ‘rijker’ leven leidt wanneer hij onderdeel van een gemeenschap is. Alsof in verbinding met een ander mens ‘het leven’ gebeurt. Daar kun je (aan)geraakt worden, daar is uitwisseling mogelijk en gebeuren er onverwachte dingen. Grote en kleine wonderen.
Je hebt verbinding dus niet nodig om vrijheid te ervaren, wel om het leven te ervaren.
Ineens is vrijheid niet het hoogste goed, maar in-vrijheid-verbonden-zijn
Dus dat je niet alleen maar met je hoofd in de wolken zen loopt te wezen, maar het leven in al zijn volheid beleeft. Van eenheid naar dualiteit. Vrij om beide kanten te beleven. Op dat moment beweeg je je precies tussen te vast, zoals ik beschreef in Thuis zonder huis, en te los, zoals in Vlieg vrij.
In vrijheid verbonden zijn betekent ook: schuld nemen
Als je je verbindt met andere mensen, heeft jouw gedrag vanzelfsprekend invloed op anderen. Dan zorgt jouw actie waarschijnlijk voor een reactie – daar moet je dan ook weer mee dealen. En af en toe schuld nemen, zoals Els van Steijn zo mooi beschrijft in haar blog Hoe ga je om met schuld.
Om te groeien en volwassen te zijn, ontkom je niet aan de dynamiek van je schuldig maken. We leven in een wereld van dualiteiten: van twee kanten. De andere kant van het lieve brave meisjes/jongetjes syndroom is je daderschap nemen. Hier bedoel ik (…) dat je verantwoordelijkheid neemt voor jouw leven. – Els van Steijn
Verbonden zijn met het grotere geheel: neem je verantwoordelijkheid
Verbonden zijn gaat over onderdeel zijn van het grotere geheel. Dit maakt dat je daar verantwoordelijkheid voor zal moeten nemen, in plaats van individualistisch te leven en je nergens wat van aan te trekken. Dat betekent verantwoordelijkheid nemen voor wat mijn keuzes voor schade aanbrengen.
Klinkt groots en meeslepend, maar ik bedoel zaken als:
Wat voor kleding en schoenen draag ik?
Wat eet ik?
Hoe verplaats ik me?
Wat koop ik?
Waar koop ik?
Elke keuze die ik daarin maak heeft invloed op het grotere geheel. En zodra ik me bewust wordt wat voor invloed dat is, probeer ik het te verbeteren.
Laat ik van mijn berg afkomen en afdalen naar het dorp.
[ BLOG ] In het laatste hoofdstuk van mijn nieuwe boek ‘Vlieg vrij‘ deel ik praktische tips die mij hebben geholpen in mijn zoektocht naar innerlijke vrijheid. De zoektocht naar mijn waarheid, en hoe die te leven. Want een aantal jaar geleden was er best een grote kloof tussen hoe mensen mij kenden, en hoe ik mijn ‘ware zelf’ ervaarde.
Hoe zag dat ware zelf er dan uit?
Het leek alsof de meeste mensen maar een deel van mij kenden, en dat er ook een deel was dat ik zelden liet zien. Dat voelde zo vervelend, dat ik op zoek ging naar manieren om de kloof tussen die twee Irissen zo klein mogelijk te maken. Omdat ík degene was die sommige delen niet liet zien, was ík degene die er iets aan kon veranderen. Steeds meer liet ik alles-van-mij zien, wat ertoe leidde dat ik in elke situatie, ongeacht de omgeving of het gezelschap, helemaal mezelf kon zijn. Wat ik tijdens dat proces leerde beschrijf in in dit blog.
1. Laat je niet ontmoedigen door hobbels op je pad
Houd in gedachten dat de hobbels, teleurstellingen en tegenslagen die er uiteraard ook zullen zijn, net zo bij je ontwikkeling horen als inzichten en verbinding. Heb vertrouwen, je zult zien dat precies die mensen, boeken en films op je pad komen die jou verder zullen helpen.
2. Zoek mensen op die zichzelf ook levensvragen stellen
Verzamel mensen om je heen met wie je veilig kunt ontdekken wat voor jou ‘waar’ is. Mensen die je vertrouwt en die je liefdevol wijzen op je blinde vlekken. Je kunt nog zoveel lezen in boeken en op blogs, maar dat haalt het niet bij contact in het echte leven.
Ik heb het geluk dat ik veel filosoferende levenskunstenaars om me heen heb verzameld. Dit is in de afgelopen tien jaar gegroeid doordat ik zelf veranderde, oude relaties losliet en mijn waarheid begon te spreken. Als je je stilhoudt, kan niemand weten wat er in je omgaat. Wanneer je begint met het uitspreken van jouw visie en vragen, en nieuwe dingen gaat ondernemen, komen er vanzelf andere mensen in je leven.
3. Durf jouw waarheid te spreken
Niet iedereen zal het je in dank afnemen dat jij wél je hart volgt, omdat ze dat als een bedreiging kunnen ervaren. Je waarheid spreken vergt dus moed, innerlijke kracht en de overtuiging dat je heus niet gek bent. De winst is dat je nieuwe mensen gaat ontmoeten die het juist waarderen dat jij je authentieke zelf bent.
4. Zoek hulp als je vastloopt
Sommige patronen zijn zo diep verankerd dat je er een blinde vlek voor hebt en je er niet op eigen houtje bewust van kunt worden. Telkens als ik merkte dat ik vastliep, zocht ik een passende vorm van hulp om over mijn drempel te kunnen stappen, bijvoorbeeld een ademsessie, familieopstellingen of lichaamsgerichte psychotherapie. Als je op pijn stuit die te groot is om alleen aan te gaan, zoek dan een (therapie)vorm die bij jou past.
5. Schakel over van ‘doen’ naar ‘zijn’
Door te onderzoeken of de oordelen die je hebt over wat er beter/anders/sneller/leuker moet ‘waar’ zijn, kun je de werkelijkheid pas ervaren. De werkelijkheid die in het hier en nu is. Op het moment dat je je aandacht daarnaar verlegt, stop je met doen en begin je met zijn. Kunnen zijn, zonder iets te hoeven bereiken, zorgt ervoor dat het leven moeiteloos stroomt.
6. Neem je verantwoordelijkheid
Door te accepteren hoe je er nu voor staat, kun je verantwoordelijkheid nemen en je ware zelf gaan leven. Je hoeft je huidige situatie niet goed te keuren, alleen maar te accepteren. Daarna kun je in actie komen. Wat wil je veranderen? En hoe kun je daar zelf verantwoordelijkheid voor nemen? Begin met accepteren hoe jouw situatie nu is, om vervolgens je verantwoordelijkheid te nemen en voor honderd procent achter je keuzes te staan.
Er is wijsheid en mededogen en
die twee horen tezamen als de twee vleugels van een vogel.
– Gezegde uit het mahayana-boeddhisme
7. Wees je ware zelf om de gemeenschap te dienen
Hoe beter je jezelf leert kennen, hoe minder je hoeft vast te houden aan een ‘goede baan’, waardoor je je dienend kunt opstellen en werk kunt doen waar jouw ogen van gaan stralen. Werk dat je van nature makkelijk afgaat en waar je veel plezier uit haalt. Niet alleen het werk dat je verricht, maar ook jouw vreugdevolle gemoed, leveren dan een prachtige bijdrage aan je gemeenschap én aan het grotere geheel.
‘Vlieg vrij’ is het perfecte boek voor wie zich vrij wil voelen. Voor wie zijn angsten wil ontmaskeren en zijn visie op het leven durft te herzien. Bestel het boek hier.
De kortste dag van het jaar komt eraan, gevolgd door kerstmis en oud & nieuw. Hoe sta jij stil bij de overgang van de donkere dagen naar de terugkeer van het licht? Wat zijn jouw rituelen voor de overgang van het oude (jaar) naar het nieuwe (jaar)?
Waar vorig jaar m’n tweede Ayahuasca-ceremonie een enorme stempel drukte op de decembermaand en in zichzelf een overgang was naar iets nieuws, pak ik het dit jaar iets anders aan. Door middel van zang, schrijven, samen eten en veel tijd met mezelf doorbrengen, sta ik stil bij het jaar dat is geweest en het jaar dat komen gaat.
Schrijven dwingt om helderheid te scheppen
Voor mij is de overgangsfase begonnen op vrijdag 13 december; de voorbereidingsdag voor de Nieuwjaarsspeech. Aan mezelf, welteverstaan. Coaches Marc en Yvonne van Ruimte voor Helden en kunstenaar Bruno van den Elshout faciliteren dit jaar voor de vijfde keer dit fijne project. Onder hun begeleiding schrijf ik (en negen anderen) een speech aan mezelf. Mijn eigen woorden zullen in het nieuwe jaar aan me voorgelezen worden, waarvoor ik mijn zus gevraagd heb.
foto: Ruimte voor Helden
De voorbereidingsdag begon met vuur op het strand, uitwaaien aan zee en 2019 nog eens de revue laten passeren. Er kwam vooral een enorme dankbaarheid bij me op, voor alle huiseigenaren die de zorg voor hun bezit en hun kat(ten) aan mij toevertrouwden dit jaar. Het heeft zoveel mooie ontmoetingen en herinneringen opgeleverd.
Thuiskomen bij mezelf heeft vele lagen
Daarnaast stond 2019 in het teken van het loslaten van mijn geliefde, met het bijbehorende oplossen van oud zeer en de transformatie van meisje naar vrouw. Ik ben dankbaar voor hoe we samen dat proces zijn aangegaan, waardoor onze wegen in liefde en respect konden scheiden. Thuiskomen bij mezelf gaat nog altijd dieper, verder en vrijer.
Uitgewaaid en fris kwamen we aan bij Ruimte voor Helden, waar ik samen met de groep kon dansen, tekenen, mediteren en schrijven. Ik heb erg genoten van de verschillende rituelen en de woordeloze verbinding met elkaar, die tijdens zo’n dag ontstaat. Het beeld wat ik maakte gaat over 2020: moeiteloze beweging.
Alles bij elkaar gaf ruimte om aan het einde van de dag de eerste woorden van m’n Speech aan mezelf op te schrijven en komende weken zal de speech verder groeien – ik laat me verrassen!
Een nacht lang mantra’s zingen
Om nog meer in mijn lijf te zakken en voorbij het ‘willen weten’ te gaan (ja, ik ben soms enorm nieuwsgierig en ongeduldig), blijf ik in de nacht van zaterdag op zondag wakker om mantra’s te zingen tijdens Mantra Vigil – All night ceremony for the love of Love, onder andere onder leiding van Chris van der Weide van Unveiling Intimacy en Sarah van Sarah Sounds.
Van zonsondergang tot zonsopkomst..
Laat ons zingen!
Je hart klopt.
De stilte fluistert.
Klink! En luister…
Wat hoor je daar?
Wat een Mantra Vigil inhoudt? Zoals het door de organisatie uitgelegd wordt: “We zingen de hele nacht. We blijven samen wakker om voorbij het alledaagse te gaan. Om het oneindige, het goddelijke, het magische in onszelf te herinneren en herkennen. Om te zien hoeveel groter (of kleiner) we zijn dan we soms denken. Om het raadselachtige bestaan te vieren.
Deze nacht is een heilige ceremonie vol verstilling, muziek en verbondenheid. We zingen samen vanuit ons hart. Ons prachtige hart dat alles kan omarmen; onvoorwaardelijk aanwezig, wat voor kleuren, klanken, gedachtes of gevoelens er ook naar boven komen. ALLES is welkom. Het zingen vanuit het hart brengt ons dichter bij God. Of noem het Liefde, Waarheid, Wijsheid, Allah, Stilte.”
Een nacht overslaan?!
Via Sarah hoorde ik over het evenement en meteen wist ik: daar wil ik bij zijn. Juíst omdat ik zo aan mijn slaap hecht. I love slapen, zeker nu het zo lang donker is. Meteen kwamen allerlei vragen in me op: in wat voor staat van zijn brengt de vermoeidheid je? Word je eigenlijk wel moe, of pept het zingen je juist op? Gaat het zingen uiteindelijk vanzelf, houdt het bewust controleren van je stem op een gegeven moment op? Mijn enige referentie is een aantal singing circles van Loving Light in Amsterdam. Die duren vaak maar anderhalf uur, dus ik ben benieuwd wat voor moois een hele nacht zingen brengt.
Kerst: uitreiken en verbinden
En met deze mooie vooruitzichten zou ik bijna vergeten dat het binnen een week al kerst is. Alle rust en bezinning is natuurlijk fijn, maar kerst gaat over verbinding, warmte en gezelligheid met vrienden, familie en onbekenden. Dus ga ik eerste kerstdag vrijwilligerswerk doen bij Iedereen Kerst in Amsterdam, en tweede kerstdag vier ik met familie.
Om vervolgens weer naar binnen te keren, onder andere door bewust te zijn van de dertien heilige nachten en verder te schrijven aan mijn speech. Dat kan mooi tijdens de week huisoppassen in Valkenburg (Limburg), waar ik oud en nieuw vier. Aan rituelen geen gebrek.
Met de speech is de cirkel weer rond
Als afsluiter van de overgangsfase van oud naar nieuw, zal m’n zus me op 10 januari 2020 mijn speech voorlezen.
Om het nieuwe jaar bewust en geïnspireerd te beginnen.
Om de overgangsfase van oud naar nieuw feestelijk af te sluiten.
En om gedurende het jaar een reminder te hebben aan wat ik mezelf wens.
Wat zijn voor jou onmisbare rituelen om stil te staan bij een nieuw jaar? Misschien iets heel anders, bijvoorbeeld juist de drukte opzoeken of gaat het werken gewoon door? Deel het in een reactie onder dit blog.
Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Organiseer een huiskamerlezing of tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.
Iris op Radio 2 in Spijkers met Koppen Dolf Jansen en Felix Meurders willen in dit actualiteitenprogramma op Radio 2 weten hoe het huisoppassen begonnen is. Ook praten we over of ik een uitkering heb en hoe wild de feesten zijn die ik in de oppashuizen geef.
Vaak wordt er in interviews vooral gezocht naar het addertje onder het gras. Want dat zo leven gewoon heel leuk is, lijkt bijna niet te kunnen. Voor mij een bevestiging om te blijven delen over Thuis zijn bij jezelf.
De live-uitzending is terug te kijken
Luister en bekijk de radio uitzending van Spijkers met koppen van 19 oktober 2019, en ontdek je hoe het toch mogelijk is om zonder eigen huis te wonen.
In gesprek met Dorothee Dahl, voor Expedition Leben
Op een zonnige zaterdagmiddag ontmoette ik Dorothee in haar prachtige tuin in het Duitse Goch. We hadden elkaar nog nooit in het echt gezien. Maar omdat we elkaar al een tijdje op social media volgden voelde het meteen vertrouwd. Dorothee heeft al meerdere boeken geschreven en is net als ik volop bezig met persoonlijke ontwikkeling. We raakten niet uitgepraat!
Haar meest recente boek heet Expedition Leben. Sinds een tijdje deelt ze de verhalen van levenskunstenaars en pioniers via haar duitstalige podcast Expedition Leben.
Speciaal voor mij maakte ze twee versies van ons gesprek, een Nederlandse en een Duitse.
Beluister de Nederlandse versie van de podcast:
Deutsche Version des Podcasts Zuhause ohne Haus
Ein Podcastgespräch mit Iris Schlagwein über das Leben in Häusern deren Besitzer in Ferien sind, Minimalismus und warum Verlust letztendlich Freiheit bedeuten kann.
Expedition Leben
Es ist ein außergewöhnliches Leben, das Iris Schlagwein lebt. Sie hat aktuell kein eigenes Haus und sie wohnt in Häusern, deren Besitzer in Ferien sind. In dieser Episode erzählt sie, wie sie zu diesem Lebensentwurf gekommen ist. Welche Erkenntnisse sie daraus gewonnen hat und wie man ein Zuhause bei sich selbst findet.
Außerdem berichtet sie von ihrem TEDx Talk, den sie vor kurzem in Regensburg gehalten hat und von ihrer Arbeit als LifeCoach.
(Wil je mijn TEDx-talk meteen bekijken? Dat kan hier)
Augustus 2015
Op een warme zomeravond wandel ik vanuit mijn huis in Scheveningen over de boulevard naar beachclub FONK. Daar is vanavond een netwerkevenement speciaal voor startende ondernemers. Het is de eerste keer dat ik zo’n soort evenement bezoek. De zon schijnt en iedereen lijkt relaxed, dus een praatje aanknopen is gelukkig niet zo moeilijk.
Bij het diner neem ik plaats naast een jonge gast. Hij is blijkbaar goed voorbereid want zijn eerste woorden tegen mij zijn:
Wat is jouw doel voor vanavond?
Oh.
Moest ik een doel hebben dan? Heb ik iets gemist?
Ik wil me niet laten kennen dus bijdehand antwoord ik: ‘ik heb geen doel voor vanavond, maar over vijf jaar wil ik mijn eigen TEDx-talk geven. Dat is mijn doel.’
Nu heb ik zijn volle aandacht. We kletsen geanimeerd en stellen scherpe vragen. Maarten stelt me vol enthousiasme voor aan zijn vriendin Vanessa en die avond besluiten we sparringsbuddies te worden.
Hoe ga je het doel behalen?
We spreken af om af en toe te sparren over onze onderneming, om te delen over onze persoonlijke ontwikkelingen en nieuwste inzichten. Heel inspirerend, alleen wat ik niet wist is dat Maarten erg van doelen stellen én halen houdt. Dus (bijna) elke keer dat we elkaar zagen vroeg hij wel een keer:
Hoe staat het met je TED-talk? Wat heb je al gedaan om dichter bij je doel te komen? Je weet dat je nog 4,5 jaar hebt hè?
Ik heb zelfs het boek How to speak like TED van Maarten en Vanessa gekregen, een heel attent cadeau.
Het onderwerp van de talk
In 2015 zag mijn leven er ongeveer zo uit: ik was net gestart als ondernemer en om rond te komen had ik nog een bijbaan als receptioniste. Maar ik noemde mijzelf vooral opruimcoach: ik hielp mensen met het opruimen van hun kasten. Samen met mijn toenmalige vriend woonde ik in een fijn huisje achter de boulevard van Scheveningen.
Dat ik iets belangrijks te vertellen had, wist ik al wel. Waarschijnlijk iets in de richting van minimalisme, opruimen en lichter leven. Dat is de reden dat ik ondertussen Thuis zonder huis heb geschreven.
Maar waar mijn TED-talk precies over zou gaan, daar had ik nog geen idee van.
Wat ik deed om dichter bij mijn doel te komen? Ik las uiteraard het boek. Verder gaf ik af en toe een lezing of workshop en oefende het spreken voor een steeds groter publiek. Maar verder kon ik Maarten geen grootse ontwikkelingen vertellen.
Januari 2017
Hoe staat het met je TED-talk? Wat heb je al gedaan om dichter bij je doel te komen? Je weet dat je nog 3,5 jaar hebt hè?
Helaas… ik kon geen enkele praktische vordering vertellen. Ondertussen was mijn leven behoorlijk veranderd: ik had huis en haard verlaten en leefde nu als huisoppas.
Het werk als opruimcoach stond op een laag pitje en ik maakte plannen om naar the School for the Work van Byron Katie te gaan. Het enige antwoord wat ik op Maarten’s bekende vragen kon geven was: ‘Ik leef momenteel de inhoud van mijn TED-talk’.
September 2018
Ondertussen is mijn boek uitgebracht. Ik geef af en toe een lezing over mijn levensstijl en mijn verhaal, meestal voor een klein publiek, in intieme setting.
Ik ben TED zeker niet vergeten en ben blij als ik online een oproep voor TEDx Amstelveen tegenkom. Ik schrijf me in en van de tachtig aanmeldingen ben ik samen met vijftien anderen door naar de pitchronde.
Ik mag pitchen voor TEDx
Er wordt me een coach toegewezen en we werken samen aan mijn idea worth spreading.Zoals het een goede coach betaamt stelt hij moeilijke vragen. Ik blijf maar in rondjes praten en kom niet bij de kern van mijn verhaal. Uiteindelijk heeft mijn pitch ongeveer de volgende strekking:
De definitie van rijkdom is aan het verschuiven. Eerst had je rijkdom nodig om je vrijheid te permitteren.
Ik bewijs dat je geen financiële rijkdom meer nodig hebt om vrij te kunnen zijn. Wat voor waarde geef je aan je tijd? Wat voor levenswaarde geeft je inkomen jou?
Door erachter te komen wat je nodig hebt, kun je je rijkdom vergroten zonder dat je 1 euro meer gaat verdienen.
… en ik word afgewezen
Op dat moment natuurlijk ontzettend jammer, maar nog geen twee weken later (na de coaching van Raymond, lees hier over deze periode van ingrijpende inzichten) begrijp ik volkomen waarom mijn verhaal nog niet sterk genoeg was. Ik was inderdaad nog niet bij de kernboodschap beland en het ontbreken van een stevige fundering maakte dat het verhaal nog te wankel was.
Ik laat TED even voor wat het is – ik heb tenslotte nog bijna anderhalf jaar om mijn doel te bereiken.
April 2019
Tot ik een email ontvang. Ik lees ‘m pas de volgende dag, omdat de mail in eerste instantie als spam is aangemerkt en in mijn spamfolder terecht is gekomen.
‘I am writing you as a representative of TEDx OTHRegensburg, an independent TEDx event. I have come across you and your lifestyle while searching for potential speakers for our event in May. I am truly inspired by your minimalistic lifestyle and your message of self care. Therefore I would like to invite you to speak at our event under the theme “Take a step beyond” on the 24th of May in Regensburg, Germany.’
Ik stuiter door de kamer, dit klinkt bijna te mooi om waar te zijn.
Of zou het toch om spam gaan?
Dat blijkt niet zo te zijn. Via Skype vertelt de dame van de organisatie me de ins en outs over het evenement en ook hoe ze me gevonden heeft, namelijk via dit filmpje:
Verschenen maart 2018 op www.1-2-science.com
Er is blijkbaar maar 2 minuut 45 voor nodig om iemand te inspireren en op het idee te brengen om me als spreker uit te nodigen.
Wat betekent dat voor jou?
Heb je iets belangrijks te delen (ik weet dat iedereen dat heeft), laat je horen! Laat de smalltalk achterwege. Wanneer je onbekenden spreekt – en elk wachtmoment op een station of in de rij voor de kassa geeft je die kans – stel eens verrassende vragen en deel jouw verrassende antwoorden.
A workation is the new vacation
Dit korte filmpje is opgenomen op Koh Mook, een miniscuul eilandje in het zuiden van Thailand. Ik zat daar samen met een vriendin te ontbijten, met mijn voeten in het zand en de zee kabbelend op drie meter van ons vandaan.
‘I want to go on a snorkling trip, would you like to join me?’ We raakten aan de praat met een aardige Duitse man. Ik vertelde hem dat ik niet mee zou gaan, omdat ik liever ging werken. Werken terwijl ik op zo’n prachtig bounty eiland verbleef? Ja, mede daardoor voelde ik me geïnspireerd om verder te schrijven aan mijn boek.
And… action!
Hij vroeg verder naar mijn levensstijl en later bleek waar zijn interesse vandaan kwam. Hij werkte op een Duitse universiteit en precies dit semester deed hij een project over minimalisme met de studenten. Hij vroeg of hij ‘in het kader van content creëren, een video interview met mij mocht opnemen?’
Zo gebeurde het dat we de volgende dag direct na het ontbijt – hup, haar in een knot en au naturel – het interview filmden. Een maand later was het gemonteerd en al online te bekijken.
Terug naar de uitnodiging voor TEDx
Uiteraard zeg ik volmondig ja en kan het voorbereiden beginnen: zowel het boeken van de treintickets en hotels, als het schrijven aan mijn verhaal en oefenen van de presentatie.
En laat ik iets belangrijks niet vergeten, ik kan natuurlijk niet zomaar mijn oppashuis onbeheerd achter laten. Gelukkig woon ik hier drie maanden en zijn de huiseigenaren bereid om me mee te denken over een oplossing: hun (schoon)ouders zullen de poes komen ophalen en haar een weekje onder hun hoede nemen, zodat ik met een gerust hart een paar dagen in Duitsland kan zijn.
Wat is het verschil tussen TED en TEDx?
Trouwens, voor degene die zich afvragen wat het verschil is tussen TED en TEDx: TED is de organisatie die jaarlijks events organiseert, waar innovatieve ideeen gedeeld worden. Daar hoort een speciaal format bij en het belangrijkste onderdeel daarvan is dat een talk niet langer dan 18 minuten mag duren. Ik kan je van harte aanbevelen om eens in plaats van een film, een aantal TED-talks te kijken op TED.com.
De term TEDx wordt gebruikt als het format van TED wordt gebruikt door een onafhankelijke organisatie, die zich daarvoor aan strenge regels moet houden. Zo zijn er TEDx events georganiseerd in steden, op universiteiten of zelfs in gevangenissen. Waar ik nu zal spreken is TEDx OTHRegensburg – voor en door de studenten van de hogeschool en universiteit van Regensburg.
Op zoek naar de kern van mijn verhaal
Afgelopen oktober had ik de kern van mijn verhaal nog niet te pakken. En dat is eerlijk gezegd in de tussentijd nog niet veranderd.
Dat verklaart mijn grote onrust. Ik weet dat mijn verhaal de moeite waard is – ook zonder diepzinnige kern. Maar TED gaat om ideas worth spreading. Ik wil zo graag een pakkend idee de wereld in brengen. En diep van binnen weet ik dat ik er nog niet de vinger op kan leggen waar mijn levensstijl werkelijk om gaat.
Dat is wat nu prioriteit heeft.
Ik beweeg, zonder te weten waar naartoe precies
Ik lig soms uren wakker en maak nachtelijke notities met mijn voicerecorder. Ik vraag vriendinnen om hulp en nodig mensen uit voor een try-out. Ik schrijf en schrap en schrijf in de tekst van mijn concept-talk.
Tot ik koffie drink met Lotte. Lotte is radio documentairemaker en dus een expert in het vertellen van verhalen. Nadat ik heb uitgelegd welke belangrijke momenten in mijn leven sowieso terug moeten komen in mijn verhaal, noemt zij het magische woord: verlies.
Hoe had ik dat over het hoofd kunnen zien…
JA! Dat is waar alles in mijn verhaal om draait – het is de essentie van waarom ik doe wat ik doe.
Die dag kan ik niet stoppen met schrijven, ineens vallen alle puzzelstukjes op hun plek. Ik heb nog tweeënhalve week tot de big day, wat ben ik blij dat ik eindelijk de kern te pakken heb.
In een volgend blog zal ik dieper op ‘verlies’ ingaan, voor nu gebruik ik een quote van Byron Katie om te verwoorden wat verlies met huisoppassen, minimalisme en vrijheid te maken heeft.
For me the word monk doesn’t describe someone who has entered a monastery. It’s an honest description of everyone – of me and also of you. To my mind, a true monk is someone who understands that there is no self to protect or defend. He’s someone who knows that he doesn’t have a specific home, so he’s at home everywhere
Byron Katie – A mind at home with itself
De week van de TEDx-talk
Aan het begin van de week reis ik na een overnachting in Würzburg af naar Regensburg in Oost-Beieren. De zon schijnt en ik geniet van de heerlijke Duitse törte en gemüsepflanzerl. Ik wandel langs de Donau, lees een boek in rustige koffietentjes en ik klets met de mensen die ik onderweg tegenkom.
Tijdens het diner op donderdag ontmoet ik de andere sprekers en de ongeveer twintig studenten die het event organiseren. De sfeer is uitgelaten en tegelijk wat gespannen. Tijdens de rondleiding vertelt de leider van de groep dat het organiseren van dit event voor de studenten een mooie manier is om te leren omgaan met Big Personalities.
Ik glimlach om zijn uitleg en probeer een beeld te vormen van hoe de jongens en meisjes in de leeftijd van 19 – 25 jaar, mij zien. Grappig hoe dat beeld waarschijnlijk vooral gevormd wordt door verwachtingen en projecties en eigenlijk weinig met mij te maken heeft.
Vrijdag, the big day
Tijdens de soundcheck, het oefenloopje op het podium en het omkleden voel ik me relaxed, tot het moment dat het publiek binnendruppelt in de zaal. Mijn hartslag gaat omhoog en ik val stil, geen zin meer in smalltalk.
De jongen van de techniek doet mijn microfoon om, ik word aangekondigd en ik vol adrenaline loop ik mijn moment of fame tegemoet. Wat heerlijk om mijn verhaal te kunnen vertellen. Grappig ook dat ik er nu ik terugkijk weinig meer van weet, zo snel vliegt het voorbij.
Dus. Om de vragen van Maarten er voor een laatste keer bij te nemen:
Hoe staat het nu met je TEDx -talk?
Goed, ik heb mijn Tedx-talk naar tevredenheid voor het voetlicht gebracht. Heb veel complimenten ontvangen en (zo hoorde ik later) een aantal luisteraars tranen in hun ogen gegeven met mijn verhaal.
Spreken voelt naast schrijven als een ideale manier om mijn verhaal te delen. Elke keer dat ik mijn verhaal vertel zijn luisteraars geraakt, iedereen op een andere manier. De een gaat naar huis met inspiratie over minimalisme, een ander voelt weerstand en weer een ander heeft hét antwoord gevonden op een levensvraag.
Wat heb je gedaan om dichter bij je doel te komen?
Voornamelijk ‘gewoon’ mijn leven geleefd. Elke keer keuzes gemaakt vanuit mijn hart. Dat hebben anderen gevoeld en op deze manier zijn TED en ik zonder al teveel moeite en op precies het juiste moment nader tot elkaar gekomen.
Je weet dat je nog 1 jaar en 2 maanden hebt hè?
Ja! Wie weet kan ik er nog een in een ander buitenland doen. En kan ik mijn verhaal op andere evenementen vertellen, tijdens netwerkbijeenkomsten, huiskamerlezingen, festivals, trainingsdagen en in boekwinkels. Ik ben benieuwd!
Dankjewel Maarten en Vanessa, voor jullie vasthoudendheid, interesse en support.
Steun je lokale schrijver Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Vasten wordt in bijna alle spirituele tradities gebruikt als middel om tot inzicht te komen. Christenen hebben onlangs hun vastenperiode tussen carnaval en Pasen afgesloten, voor moslims begint de Ramadan bijna en ook in de Ayurveda is vasten een belangrijk onderdeel van reiniging en heling. Hoewel ik me niet verbind aan een specifieke traditie, was ik benieuwd hoe ik niet-eten zou ervaren.
Ik deel graag mijn ervaring
Na een periode van schijnbare stilstand betekent de lente groei en nieuw leven. Het is de ideale tijd om je zowel fysiek als mentaal te reinigen, je huidige situatie te onderzoeken en nieuwe inzichten op te doen. Ik deed dat door vijf dagen te vasten en in dit blog deel ik graag mijn ervaring.
Verwacht geen feiten uit wetenschappelijke onderzoeken, geen ’10 tips om… ‘ en geen verhalen over de gezondheidsvoordelen van vasten – daar staat het wereldwijde web al vol mee. Wat er nog niet op staat is mijn overwegingen en ervaring, dus laat ik die vooral wél delen.
Waarom wilde ik vasten?
Ik wilde dit graag om meerdere redenen doen: om mijn persoonlijke grenzen en concepten te onderzoeken, voor fysieke reiniging na de winter en om ruimte te maken voor spirituele groei. Eerdere ervaringen met niet-eten waren me goed bevallen, waardoor dit een logische vervolgstap was.
There’s a hidden sweetness in the stomach’s emptiness. We are lutes, no more, no less. If the sound box is stuffed full of anything, no music. If the brain and the belly are burning clean with fasting, every moment a new song comes out of the fire. The fog clears, and a new energy makes you run up the steps in front of you. – Rumi
Is het niet een nogal extreme aanpak?
Een vriendin noemde me ooit extreem – ze zei het liefdevol. Ik kon het me niet voorstellen. Ik, de girl-next-door die tot vervelens toe overal over nadenkt en bewuste keuzes maakt, extreem? Maar langzamerhand begin ik haar omschrijving te begrijpen, hoewel ik het zelf eerder vastberaden of grondig noem. Misschien ben ík niet extreem, maar zijn mijn daden dat wel.
Gezondheid: is vasten gevaarlijk?
“Vandaag de dag is het een stuk gemakkelijker zich dood te eten dan te verhongeren, al is dat duizenden jaren anders geweest.” Rudiger Dahlke – Bewust vasten
Vijf dagen niet eten wordt door de meeste mensen als zeer ongezond of zelfs onmogelijk gezien. Maar, het lijf kan meer aan dan je denkt – ik denk dat elke moeder dat kan bevestigen. Hoewel ik zelf geen bevalling heb meegemaakt, heb ik wel een ander persoonlijk voorbeeld van waar het lijf toe in staat is.
Ik heb de ervaring van zes weken alleen maar over de grond kunnen kruipen, hallucinerend van de morfine. Daarna nog maandenlang amper kunnen lopen, liggen of zitten, door de immense zenuwpijn van een hernia. Toch rende ik drie jaar later een obstacle run van 14 km door mul zand, als een van de fittere deelnemers van mijn groep.
Het lichaam wil overleven
Je kunt meer dan je denkt en dat geldt ook voor energie en voeding. Het lichaam heeft allerlei ingebouwde mechanismen om zichzelf te reinigen, te blijven voorzien van brandstof en te helen.
Hoe het precies werkt mag een expert je uitleggen, maar zoals ik het begrijp heeft dat helingsproces te maken met toxines die opgeslagen zitten in vetcellen. De vetcellen worden verbrand om het lichaam brandstof te geven en daarbij komen de opgeslagen toxines vrij. Deze worden verwerkt en afgevoerd en dat zorgt voor reiniging van je lijf.
Mijn eerdere ervaringen met vasten
Ik had al eerder af en toe een dag gevast. Voor mij houdt dat in: na het avondeten niet meer eten, slapen, een dag niet eten, slapen en het eerste maal is het ontbijt. Ook heb ik twee keer twee dagen gevast (na het avondeten niet meer eten, tot 48 uur later weer een volgend (licht) avondmaal), beide met hele andere ervaringen.
Vasten tijdens een meditatieretreat in Thailand
Bewust veel minder eten dan normaal heb ik kunnen uitproberen tijdens een zevendaagse silent meditation retreat in Thailand, vorig jaar. We kregen daar twee maaltijden per dag: ontbijt om 07.30 uur en lunch om 11.00 uur. Om 18.00 uur kreeg je een kopje thee met suiker, verder dronken we alleen water.
De maaltijden waren vegetarisch en bestonden uit wat de monniken die ochtend hadden gekregen in ruil voor een zegening. Dat verschilde nogal, soms was het bijvoorbeeld rijst met gekookte komkommer en bouillon – niet per se een maaltijd waar je lang op kunt teren. Aan de andere kant was dat ook niet nodig, we mediteerden de hele dag en verbruikten dus weinig energie.
Intermittent fasting
Een andere vorm van minder eten heb ik in januari en februari van dit jaar geprobeerd: intermittent fasting (IF). IF kun je in vele soorten en maten doen, ik koos voor de versie 16-8. Dat betekent dat je per dag in een tijdsframe van acht uur kunt eten, de overige zestien uur eet je niet. Voor mij werkte eten tussen 11 en 19 uur het beste.
IF heeft veel gezondheidsvoordelen, maar de keerzijde is dat het ‘eten binnen de tijd’ een obsessie wordt. Desondanks is IF me goed bevallen, waarschijnlijk omdat het goed paste binnen mijn rustige levensstijl die maanden. Het gaf me helderheid en structuur en kostte me geen moeite.
In Thuis zonder huis lees je hoe mijn gedachten over eten en mijn eetpatroon veranderde.
Mentale voorbereiding en support
De eerder opgedane ervaringen met minder eten of niet-eten waren zeker nuttig, maar een een goede voorbereiding was nog steeds belangrijk. Ik heb me ingelezen om op de hoogte te zijn van mogelijke obstakels en hoe die te overwinnen. Het boek ‘Bewust vasten’ geschreven door Rudiger Dahlke gaf zowel praktische informatie als inspiratie over de spirituele kant van vasten.
Mentale support kwam verder nog van een vriendin die orthomoleculair therapeut is. En ik kon mijn ervaringen delen met twee Engelse vrienden waarmee ik had afgesproken om in exact dezelfde vijf dagen te vasten. In een appgroep moedigden we elkaar aan, heel motiverend om het gevoel te hebben met een gezamenlijke missie bezig te zijn.
Praktische voorbereiding
Ik zag de vijf dagen niet-eten als een tijd van rust en bezinning. Van stilte, naar binnen keren en openen voor innerlijke wijsheid. Voor heling en spirituele groei. Daar passen geen verplichtingen en werk bij, dus ik zorgde voor een hele lege agenda tijdens de vijf vastendagen plus ongeveer vijf dagen daarna.
Mijn persoonlijke ‘regels’ van het vasten
Sportvasten, sapvasten, citroensapvasten, dry fasting: er bestaan tientallen manieren om het vasten aan te pakken. Iedereen is anders en maakt zijn eigen passende regels. Voor mij waren die:
Van tevoren niet extra eten om een reserve op te bouwen.
Drinken: water, kruidenthee zoals kamille, cranberry of brandnetel.
Ik heb van nature een lage bloeddruk dus ik liet de optie open om kokoswater of bouillon te drinken wanneer ik me te slap zou voelen
Vertragen, rust en ruimte
Ok. Mijn intentie was duidelijk, mentaal en praktisch was ik goed voorbereid. Wat heb ik tijdens het vasten zelf beleefd?
Ik hield veel tijd over, omdat ik niet hoefde te koken en te eten. Dat gaf rust en ruimte voor bezinning: schrijven, mediteren, wandelen en gewoon zijn. Ik heb me niet verveeld en heb in alle opzichten kunnen vertragen.
De leegte in mijn maag voelde niet vervelend. Ik heb zelfs bijna geen hongergevoel gehad. Ik denk omdat de motivatie zo sterk was dat ik gewoon de knop omzette: eten was geen optie. Anderen zien eten of eten ruiken deed me niets.
De ruimte en het niets-hoeven vond ik heel prettig. Het gaf me een natuurlijke focus op het huidige moment. Het gaf me alle rust om uit te zoomen van de dagelijkse bezigheden en aanwezig te zijn bij elke sensatie. Die sensaties kon ik zonder oordeel bezien en accepteren.
Het is logisch dat je van alles gaat voelen, écht voelen, wanneer je niet eet. Er is een veel grotere focus op het lijf. Ironisch, want die focus is er gek genoeg minder als we er van alles in stoppen en hij gewoon zijn verteer-werk doet.
Zintuigen
Ik merkte al op dag twee een enorme verhoogde zintuiglijke waarneming. Wandelen op straat zorgde voor constante geurexplosies door de struiken vol bloesem. Mijn tastzin was extra gevoelig, waardoor in bad gaan of douchen nog fijner voelde dan normaal. Ook muziek luisteren zorgde voor een intense ervaring. Het geluid kwam niet van een kant zoals normaal, maar ik leek erin op te gaan en zelf onderdeel van het geluid te zijn.
Kou
Ik had het het grootste deel van de tijd koud. Zonder aanvoer van energie schakelt je lijf blijkbaar over op een minimumtemperatuur. Met truien, dekentjes en een dagelijks warm bad was het goed te doen, ook de hete thee was prettig.
Kramp
Ik had soms lichte spiertrekkingen en kramp in mijn kuiten en billen. Op dag vier en vijf heb ik daarom een half glas kokoswater gedronken, dat hielp wel iets.
Lage bloeddruk
Ik voelde me vaak flauw of een beetje duizelig. Even snel de trap oplopen was er niet bij. Al-les lang-zaam. Tijdens mijn dagelijkse wandeling werd ik aan alle kanten ingehaald – nog net niet door een bejaarde met rollator maar het scheelde niet veel. Ik heb biologische groentebouillon gedronken om me wat op te peppen, maar ik werd er alleen maar misselijk van.
Ik heb deze lichamelijke ongemakken niet als vervelend ervaren, ik wist dat ze zouden komen en wat de oorzaak was. Daarnaast zag ik het als oefening in overgave en uitdaging om goed te luisteren naar de signalen en behoeften van mijn lichaam.
Fysieke detox
De afvoer van gifstoffen is tijdens het vasten heel belangrijk, daarom heb ik ontzettend veel gedronken. Ik merkte dat mijn zweet erg stonk en dat ik meer last van puistjes kreeg – verhalen over ontlasting laat ik voor nu maar even. Zes dagen na de laatste vastendag ben ik naar de sauna gegaan zodat ik de laatste afvalstoffen eruit kon zweten.
Terug naar een normaal eetpatroon
Het weer opbouwen van je eetpatroon is het belangrijkste onderdeel van het vasten. De spijsvertering heeft compleet stil gelegen dus bepaalde enzymen ontbreken in je maag en darmen en moeten weer aangemaakt worden. Ik ben uitgegaan van een opbouwtijd van ten minste tien dagen. Na die tien dagen at ik weer hetzelfde soort voedsel als voor het vasten. Het lastigste vond ik het vinden van een goede balans. Het was best even zoeken naar wat te eten, hoeveel en wanneer.
Ook proberen? Begin met één dag
Als je nog helemaal geen ervaring met vasten hebt, maar je bent wel nieuwsgierig, leg jezelf dan niet meteen vijf dagen niet eten op. Probeer eerst één dag niets te eten. Goede vriend Raymond kreeg het idee van vasten vanuit verschillende hoeken op zijn pad en werd enthousiast van mijn verhaal. Hij vastte één dag en zei daarover:
“Het valt reuze mee en het is interessant wat er allemaal in me gebeurt. Ik had veel meer tijd over en veel inspiratie om te schrijven. Oh en iets heel fascinerends gebeurde! Ik werd altijd tussen 9 en 10 wakker en vanochtend werd ik om 7 uur wakker, klaarwakker en uitgerust. Dat zegt echt veel: dat ik óf niet goed eet, óf teveel eet, óf dat er meer winst te boeken is in hoe ik me voel. Het was een mooie ervaring en ik ga het binnenkort nog een keer doen, als een soort sabbath.”
– lifecoach Raymond Zijderhand
Wat is er veranderd?
Ik kies nu zoveel mogelijk voor biologisch eten. Hoewel ik geen geld over heb, heb ik er wel geld voor over. Jammer voor de portemonnee, mijn lijf is belangrijker. In een biologische broccoli zitten nu eenmaal zoveel meer voedingsstoffen dan in een ‘gewone’ broccoli. Daar zou ik er bij wijze van spreken vijf van moeten eten om dezelfde vitaminen en mineralen binnen te krijgen. Ik kies bewust waar ik mijn lijf mee voed. Nog steeds geniet ik van een lekkere koek of een ijsje op z’n tijd, maar bewuster dan ik deed.
Van rationeel naar intuïtief eten
Ik eet niet meer uit gewoonte of ‘op de klok’, maar wanneer ik er behoefte aan heb. Niet meer de porties zoals ik ze gewend ben, maar waar ik behoefte aan heb. Niet meer wat betaalbaar is, maar waar ik behoefte aan heb.
Dit voelt veel lichter en meer bevredigend. Hoewel ik al heel bewust at, heeft het vasten me toch weer een verdieping opgeleverd. Ik ben blij dat ik het gedaan heb en ben van plan het in de herfst weer te doen.
Steun je lokale schrijver Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Bij mijn oma op de bank drink ik een kopje koffie, geserveerd in een sierlijk kopje met schotel. Oma is in 1918 geboren in Schiedam, maar woont al bijna haar hele leven op Curaçao. En halfjaar geleden werd ze honderd en nu ben ik hier om het in real life met haar te vieren.
Ik logeer bij mijn oom en tante. Een dagelijks bezoek aan oma is vaste prik. Aan het einde van de middag drinken we koffie met iets lekkers en kijken we tv. Hoewel, kijken doen we maar half. Oma leest de krant, ik mijn e-book en m’n oom en tante spelen spelletjes op hun mobiel.
Verplichte confrontatie met het Amerikaanse nieuws
Oma is behoorlijk doof dus het volume van de tv staat voluit. Hier wordt behalve het Nederlandse nieuws ook het Noord- en Zuid-Amerikaanse nieuws gevolgd. Logisch, want gebeurtenissen in de VS en Zuid-Amerika hebben invloed op het dagelijks leven op Curaçao, onder andere door het weer (orkanen en stormen) en de import. Dat laatste heeft niet alleen invloed op de economie maar ook op de zorg – als je ziek bent moet je maar hopen dat de juiste medicijnen voorradig zijn.
Ik kijk mijn ogen uit bij de op en top Amerikaanse reclame voor medicijnen en supplementen zoals Prevagen.
“Our scientists say YES!” – Prevagen
Thuis volg ik zelden nog nieuws
In Thuis zonder huis schrijf ik over het nieuws:
‘Het viel me op hoe negatief en oppervlakkig de nieuwsberichten waren. Waar de ene week grote heisa werd gemaakt over een conflict hier, was er de volgende week veel poeha over een natuurramp daar en hoorde je niets meer over het conflict. Dat was niet ineens opgelost, gokte ik.
De negativiteit van de berichten was voor mij bijna fysiek voelbaar. Tijdens het scrollen door de artikelen, voelde ik me per nieuwsbericht somberder worden. Alle negatieve verhalen die ik las in de krant, kwamen niet alleen mijn huis binnen, maar ook mijn hoofd.
Dat zorgde voor angst, stress, boosheid en terug willen vechten tegen ‘het kwaad’. Hoe meer ik me opwond, hoe meer ik intern ook aan het vechten was. Wanneer ik me overmatig druk maakte over alle ellende in de wereld, wie ervoer er dan stress: de mensen waar het nieuws over gaat, of ik?’
Waar bestaat de ellende?
‘Op het moment dat ik me zorgen maakte, bestond de ellende voornamelijk in mijn hoofd. De omgeving waarin ik verkeerde, was nog dezelfde. Ik bereikte niets met negatieve gedachten over de wereld aan de wereld toevoegen – daar werden conflicten of natuurrampen niet mee opgelost of voorkomen.
Ik wilde dat mijn thuis een veilige haven bleef, daar wilde ik geen negativiteit binnenhalen. Net zoals ik opdringerige verkopers en ruziezoekers niet mijn huis binnen zou laten, zorgde ik dat er in mijn hoofd geen negativiteit, in de vorm van sensatiegericht nieuws, binnenkwam.’
Dit verklaart waarom ik tegenwoordig zelden het dagelijks nieuws volg.
Omgaan met negativiteit
Ellende op het nieuws, ruzie in mijn directe omgeving of geroddel van collega’s, ik vond het tot een paar jaar geleden maar lastig om mee te dealen. Om de negatieve energie niet te hoeven voelen sloot ik me af. Dat ging automatisch, uit noodzaak. Maar me afsluiten omdat ik de negativiteit niet ‘aankon’ was een reactie op het probleem. Geen oplossing.
Wat is dan wel een oplossing voor het niet kunnen omgaan met negativiteit? Ondertussen heb ik gezondere manieren ontdekt.
Mindset
Ten eerste is mijn mindset veranderd. Neem discussies of irritaties tussen m’n familieleden. Die zijn niet mijn zaak. Ik hoef de betrokkenen niet meer te begrijpen, te overtuigen of te sussen. Mijn mening geven hoeft al helemaal niet. Ik laat los ‘hoe het zou moeten zijn’ en mijn energie wordt niet aangetast.
Buik en adem zijn goede raadgevers
Daarnaast ben ik bewuster van mijn lijf. Ik merk beter op wat er door de negatieve energie in mijn buik en met mijn adem gebeurt. Voel ik spanning, samentrekken, zwaarte, een rush? Ik adem diep in en uit. Ik visualiseer dat ik ‘zak’ in mijn lichaam en me via mijn voeten verbindt met de aarde. Na het gronden check ik mijn energiecentra (chakra’s) door van beneden naar boven na te gaan hoe het voelt.
Een uitdaging is het als er bijvoorbeeld in een treincoupé een agressieve sfeer heerst. Voelt de agressie te groot, sta ik op en ga ik weg. Ik hoef mezelf ook niet onnodig te kwellen?
Ik focus op het nieuws
Terug naar Curaçao, bij mijn oma op de bank. De beelden wisselen elkaar in hoog tempo af. Het valt me op hoe belangrijk iedereen zichzelf en zijn verhaal vindt. Het gaat allemaal over hetzelfde: de meeste verhalen zijn te herleiden tot verlies van macht, geld, respect et cetera.
Mijn reactie is wat lacherig. Ik zou willen dat de politici, journalisten en directeuren relativeren. Tegen ze zeggen: ‘Jongens, neem jezelf nou niet zo serieus. Als je nog een week te leven hebt, is dit dan echt zo belangrijk?’
To get some distance […], you first need to get some perspective. Walk outside on a clear night and just look up into the sky. You are sitting on a planet spinning around in the middle of absolutely nowhere.
Michael A. Singer – The Untethered soul
Maar ik heb mezelf door. Het lacherige is een teken van weerstand, blijkbaar wil ik de situatie alsnog veranderen.
Ik probeer me open te stellen. Kan ik er ook anders naar kijken?
Hoe is mijn blik nu?
Ik geef me over aan wat is: ik, mijn oma, de bank, de tv, het harde geluid. Een kop koffie een cakeje, de warme Curaçaose lucht en fluitende vogels. Waarom zou ik me af laten leiden? Ik verzacht. Mijn hart opent.
Kan ik medeleven voelen voor angst en onzekerheid? Voor het speculeren en star bij het eigen standpunt blijven?
Kan ik compassie voelen met degenen waar ik in eerste instantie ’tegen’ ben, bijvoorbeeld corrupte politici, ontuchtplegers, IS-strijders et cetera?
Relativeren kun je leren
Ik vraag me af wat er in deze mensen omgaat. Wat is hun pijn, waardoor ze zich zo benadeeld of bang voelen?
Aan elk verhaal zitten twee kanten. Dus ben ik er werkelijk tegen? Grote kans dat de ontuchtpleger zelf een geschiedenis vol misbruik en verwaarlozing heeft. Dat de IS-strijder oprecht gelooft dat hij zichzelf, zijn kinderen en zijn volk helpt met zijn daden. En dat corrupte politici hun carrière vol goede bedoelingen begonnen, maar niet opgewassen waren tegen de verleiding van geld en macht.
Ik besef weer dat ik niet kan oordelen, in geen enkel geval. De rest van de avond kijk ik naar de tv met nieuwsgierigheid en compassie. Dat voelt in ieder geval voor mijzelf een stuk aangenamer.
*Aanvulling na de verkiezingsuitslagen van 21 maart 2019
Voel je weerstand tegen de ideeën van Thierry Baudet? Baart het je zorgen dat hij zoveel stemmen heeft gekregen en houden deze politieke ontwikkelingen je bezig en baal je van al die negativiteit?
Ik nodig je uit om je gedachten over Baudet te onderzoeken, met als voorbeeld onderstaande film van Byron Katie.
Bekijk alleen de eerste minuut om te kijken of je de gedachten herkent (vervang Trump door Baudet). Daarna gaan Katie en deze moedige vrouw op onderzoek uit. Zijn deze overtuigingen waar? Wat brengt het je om ze te geloven en kun je ze ook omdraaien? Vanaf minuut 18 gebeurt er iets bijzonders. Humor, opluchting, bevrijding. Wat in de tien minuten daarna leidt tot grote inzichten en zelfs hilariteit.
Zelf was ik in de zomer van 2017 negen dagen bij Katie op bezoek. Negen dagen van dit soort bevrijding. Uitbreken uit de mentale gevangenis die we voor onszelf creëren. Veel van mijn starre overtuigingen sneuvelden en sindsdien vraag ik me bij alles af: is het waar?
Steun je lokale schrijver Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Roken, alcohol, coke, gokken of porno – dat is waar je waarschijnlijk het eerste aan denkt als je ‘verslaving’ leest. Niet zo gek, want het woord heeft nogal een zware lading. Maar deze quote van Tony Robbins zette me aan het denken over wat verslaving werkelijk is.
The biggest drug in our society is not alcohol, or cocaine, or pot. It’s PROBLEMS. People are addicted to their problems, because it let’s them escape their fears. – Tony Robbins
Disclaimer: dit blog is bedoeld voor degenen die diep van binnen een altijd aanwezige onrust of algehele onvrede ervaren en daarvan af willen. In het geval dat jouw middelengebruik of andere verslaving je dagelijks leven en gezondheid ernstig verstoord, zoek dan professionele hulp.
Verslaafd aan problemen
Het lijkt niet logisch, want door de nadruk te leggen op je problemen word je toch juist geconfronteerd met je angsten?
We praten inderdaad graag over onze problemen. Luister op een gemiddelde dag in de supermarkt wat er in de rij voor de kassa besproken wordt. Of wat twee mensen in de trein elkaar vertellen. Je hoort voornamelijk klagen, zeiken en stressen. Wat vinden we het héérlijk om lekker af te geven op wat er allemaal niet goed is in de wereld of in ons leven. Maar waarom?
Erover praten is makkelijker dan een probleem daadwerkelijk aanpakken
Het wordt me duidelijk wat Tony Robbins bedoelt. Het praten over problemen maakt dat je dénkt dat je ze aan het oplossen bent (want je bent er toch ‘mee bezig’?), in werkelijkheid is het slechts afleiding voor verborgen pijn en angst. In dit blog onderzoek ik hoe het met mijn eigen verslavingen gesteld is en hoe ik om ga met het wel of niet voelen van pijn.
Wat gebruik jij als afleiding?
Laat ik beginnen met jou uitnodigen om dit samen met mij te onderzoeken. Wanneer je niet lekker in je vel zit, wil je daar vanaf. Je wil je ‘goed’ voelen. Dus om het vervelende gevoel tegen te gaan gebruik je allerlei middeltjes: winkelen, Netflixen, eten, waardering zoeken bij anderen, sporten, seksen, koffie drinken, je opmaken, uitgaan.
Vergeleken met heroïnegebruik is het onschuldig, maar hoe zou je reageren als het je wordt afgenomen? Begin met een kleine test om te zien hoe gehecht je aan iets bent.
Wat zou je doen als
…je een dag zonder make-up naar je werk moet?
…je je telefoon een maand lang moet missen?
…je nooit meer koffie mag drinken?
Het lijkt misschien makkelijk, maar doe het maar eens. Niet voor niets bestaan challenges als: 365 dagen niets kopen, Dry January, een maand vegan eten, een maand zonder whatsapp et cetera. ‘Ja het is gelukt, op drie keer na, maar ik ben echt niet verslaafd hoor, want…’
Denial is the first sign of addiction
Je blijft gevangen in het gedrag door te ontkennen dat het er is. Je voelde misschien wel dat het moeilijk was, maar dat ga je natuurlijk niet toegeven. Je verzint allerlei excuses en redenen waarom het echt niet zo erg is dat je een paar keer toegaf aan je verslaving. En zelf ben je de enige die het werkelijk gelooft.
Veelvoorkomend: werk- eet- of sportverslaving
Hoe makkelijk kun je ontspannen de eerste dagen van je vakantie? Ook werken kan een verslaving zijn. Je bent zo gehecht aan ‘bezig zijn’ dat je niet weet wat je met jezelf aan moet als je het niet druk hebt. Dat voel je intuïtief aan en daarom zorg je dat je het gewoon altijd druk hebt.
Hoe moeilijk vind je het als er een overheerlijke reep chocola / zak chips in de kast ligt? Loop je weleens ‘als vanzelf’ naar de keuken om iets te snaaien te zoeken? Eten kan voor obsessief gedrag zorgen en een mooi middel zijn om je pijn niet te hoeven voelen. Hetzelfde geldt voor sporten (hoe reageer je als je een blessure hebt waardoor je drie maanden niet mag sporten?).
Gelukkig kunnen we deze voorbeelden gebruiken om onze verslaving aan problemen ook gelijk te voeden: we klagen over dat we het zo druk hebben, dat we te dik zijn en iedereen die het maar horen wil vertel je over je blessure.
Waar is een verslaving goed voor?
Een verslaving ontstaat om pijn niet te hoeven voelen, om je te verdoven. Maar de pijn bestaat. Hij is als een kraan die de hele tijd openstaat. Een kraan die 24/7 jouw kostbare energie lekt. En jij maar naar yoga gaan, gezond eten en op tijd naar bed. Het helpt iets, maar je blijft ‘dweilen met de kraan open’.
Waarom wil je liever niet toegeven dat je verslaafd bent? Omdat je er dan iets mee moet en dat betekent dat je je pijn te zien krijgt. Daar houden we niet van. Dus blijven we gewoon lekker doorgaan, met als gevolg dat we ons nog rotter voelen, omdat het lapmiddel maar tijdelijk helpt.
Geen zorgen, de pijn laat zich vanzelf zien
De pijn gaat harder schreeuwen om aandacht. De kraan gaat verder open, zodat meer energie weglekt. Je lijf gaat signalen geven in de vorm van blessures, kwaaltjes waar je niet vanaf komt of nog erger: burn-out of depressie. Je kunt dan natuurlijk naar medicijnen grijpen om de (mentale) pijn te verdoven. Heb ik zelf ook jaren gedaan. Ik wist geen andere oplossing. ‘Dokter, mag ik nog meer dyclofenac tegen mijn rugpijn?’ – lees hier mijn blog Hoe ik leerde omgaan met pijn.
Hoe is het met mijn eigen verslavingen gesteld?
Laat ik eens hand in eigen boezem steken. Voor mij was eten een periode een behoorlijk obsessie. Het had niets meer met voeden of genieten te maken, wel veel met zelfopgelegde regels, beperkingen en ‘moeten’. Ik deed veel aan krachttraining en het eetpatroon wat daarbij hoorde was niet mis.
Wanneer moet ik eten, heb ik wel genoeg eten bij me, waar kan ik gezond eten krijgen? Het nam mijn gedachten zodanig in beslag dat het gerust een verslaving te noemen was. In Thuis zonder huis beschrijf ik uitgebreid hoe ik hiermee om ben gegaan, zodat mijn eetpatroon ondertussen weer normaal te noemen is.
Momenteel ligt een werkverslaving zeker op de loer, ik kan me soms helemaal verliezen in werken en ‘bezig’ zijn, vooral als ik achter mijn laptop zit. Verder ben ik dol op mijn dagelijkse kop koffie en kan ik daar echt een craving naar voelen. Mijn relatie met eten verbeterd, maar ik herken zeker de neiging om ’s avonds als ik moe ben te gaan snacken. Ook scrollen door Instagram kan een manier zijn om een rotgevoel te negeren.
Waarom zou ik dit veranderen, zo erg is het toch niet?
Snacken en scrollen is niet levensbedreigend. En er iets aan doen kost moeite, waarom zou ik dat dan doen? Mijn antwoord is simpel. Ik ben bereid deze moeite te doen omdat ik weet wat het me brengt: vrijheid. Innerlijke rust. Volledige acceptatie van het moment, wat zorgt voor dankbaarheid, vrede en geluk. Wauw. Als ik het zo bekijk wil ik daar wel wat moeite voor doen!
Ik ga de uitdaging aan
Omdat ik mijn gedrag herken als middel om onrust te verbergen, daag ik mezelf regelmatig uit. Door weg te nemen waar ik aan gewend ben, wordt duidelijk in welke mate ik me eraan hecht. Kan ik leven zonder persoonlijke spullen? Zonder eigen huis? Zonder vast inkomen? Zonder spaargeld? Kan ik lang alleen zijn? Kan ik alleen op reis gaan? Kan ik in de winter in de ijskoude zee duiken? Dit is ondertussen bekend. Maar wat ik ook onderzocht is het volgende.
Waar ben ik allemaal aan gehecht?
Bijvoorbeeld praten, denken, sociaal contact, dingen doen, meerdere maaltijden, een zacht bed, mijn vriend?
Kan ik een week leven in stilte, 10 uur per dag mediterend en zonder sociaal contact? Met twee maaltijden per dag, om 07.30 en 10.30 uur? Kan ik slapen op een houten plank en met een houten kussen?
Deze drie vragen kon ik onderzoeken tijdens een meditatieretraite in Thailand, op Koh Samui.
Kan ik 48 uur zonder eten?
Dit heb ik tot nu twee keer gedaan. De eerste keer leerde me dat ik het tot mijn grote verbazing overleefde, de tweede keer dat het zelfs een ontzettend fijn gevoel geeft.
En recent onderzocht ik de vraag: Kan ik gelukkig zijn zonder partner? Op alle vragen kan ik ja antwoorden, een enorme bevrijding! En nog steeds leer ik verder. Laat ik meer los, in het vertrouwen dat ik alles aankan.
Verslaafd aan liefde
Wat tot nu toe mijn ergste verslaving was? Ik was verslaafd aan liefde. Ik had liefde en waardering nodig van mijn vriend, om me fijn te voelen. Gaf hij het me niet? Zat ik gelijk in de put. Ja, voor nu ga ik hier even kort door de bocht, in een volgend blog kun je een meer genuanceerd verhaal hierover verwachten. Gelukkig hielp moeder Ayahuasca me om die verslaving op te lossen (volledig of voorlopig? Dat zal blijken in een volgende relatie.)
Ik vulde de innerlijke leegte op en voelde een enorme compleetheid. Door het te tekenen werd het me duidelijk. Ik ontwikkelde meer liefde en waardering voor mezelf, zodat ik niet meer afhankelijk was andermans liefde.
De enige manier om je energielek te dichten
Je hoeft niet meteen een reis naar Thailand of een Ayahuasca-ceremonie te boeken om jouw antwoorden te vinden. Wat is de oplossing? Daag jezelf uit om te onderzoeken wat jij als afleiding gebruikt.
We are constantly trying to hold it all together. If you really want to see why you do things, then don’t do them and see what happens. – Michael A. Singer, The untethered soul
Luister het audiobook The untethered soulhier. Een van mijn favoriete boeken van dit moment!
Doe niet wat je normaal doet om je pijn te bedekken. En als je weet wat er pijn doet, ga het aan. Voel waar het zit, wat voor sensaties het geeft in je lichaam. Wees erbij aanwezig, kijk er liefdevol naar en adem. Alleen door de pijn te doorvoelen kan het verwerkt worden.
Hou jezelf niet meer voor de gek
Stop met afleiding zoeken voor je werkelijke probleem. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen welbevinden en zoek de oplossing niet meer buiten je. Voordat je nu als een malle in één keer alles aan wil pakken, en het je tot waanzin drijft… een kleine reminder:
Heb geduld. Je verwerkt pijn op het moment dat je eraan toe bent om het te verwerken.
Zelf deed ik in een periode van ongeveer negen jaar familieopstellingen, yoga, stilteretraites, ademhalingsoefeningen, meditatie-bijeenkomsten, een intensieve training van Byron Katie, energiewerk, readings en Ayahuasca-ceremonies. Deze negen jaar waren hartstikke nodig om elk pijnpunt een plek te geven. Elke keer als ik nu voel dat ik weer een stap te zetten heb, zoek ik een vorm die voor dit moment past.
Wat werkt voor jou?
Uiteindelijk is de therapie maar een middel. Voor iedereen werkt weer iets anders. Misschien heb je zelf al jaren een idee in je hoofd: ‘Ik zou dit of dat wel eens willen proberen maar…’ Daar heb je jouw eerste stap. Het belangrijkste is: wees mild voor jezelf. Hier begint jouw weg naar innerlijke vrijheid.
Meer weten over dit onderwerp? Jan Geurtz schreef er verschillende boeken over. Ik kan deze video van Jan Geurtz en Paul Smit enorm aanraden.
Steun je lokale schrijver Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Eind mei maakte ik mijn eerste reis met moeder Ayahuasca en… she blew my mind. Wie ben ik? Een vraag die mij en vele anderen bezighoudt, bewust of onbewust. Het innerlijke reizen bracht me lichtjaren verder richting het antwoord.
Begin 2018 onderzocht ik in Thuis zonder huis wat er van mij overblijft zonder huis, spullen, geld, gezondheid, status en relatie. Kortom, zonder uiterlijkheden die invloed hebben op wie ik ben. In het boek kom ik tot de conclusie dat hetgene dat overblijft ‘thuis’ is. Ik nodig de lezer uit voor zichzelf te bepalen wat ‘thuis’ precies is. Ik had niet vermoed dat mij op korte termijn een enorme verdieping te wachten stond over wat ‘thuis’ voor mij is – grappig genoeg toen de definitieve versie van het boek al bij de drukker lag.
Mijn zoektocht gaat verder, veel verder
Mijn existentiële zoektocht ging in sneltreinvaart door. Een Ayahuasca ceremonie in mei en één in december brachten me weer verder. In dit blog schrijf ik over deze levensveranderende ervaring, met in mijn achterhoofd dat dat eigenlijk een onmogelijke opgave is. Hoe kan ik ooit met woorden beschrijven wat ik voelde, hoorde en meemaakte in een staat van bewustzijn die ons verstand ver te boven gaat?
Waarom schrijf ik dan toch over moeder Ayahuasca?
In deze blog zal ik niet grondig uitleggen wat Ayahuasca is en ik zal geen wetenschappelijk onderbouwd betoog geven waarom het wel of niet aan te raden is. Het wordt ook geen verhaal “hoe je eindelijk gelukkig wordt“ of “10 tips voor een geslaagde Ayahuasca reis”. Wat dan wel? Ik schrijf dit stuk puur als inspiratiebron voor degenen die ook dit spirituele pad (willen) lopen. En voor mezelf, want ik hou ervan om door te schrijven mijn hoofd te ordenen.
Wat is Ayahuasca?
Desondanks ontkom ik niet aan een korte inleiding. Ayahuasca is een geestverruimende drank die om medicinale, spirituele en culturele redenen door de inheemse bevolking in het Amazonegebied gedronken wordt. Dit schrijft wikipedia over Ayahuasca en hier vind je alles over de veiligheid en eventuele risico’s.
Ik zie meteen oude wijze sjamanen voor me, die onder begeleiding van hun drum magische liederen zingen in de jungle. Dat zij de geestverruimende drank nemen om wijsheid te verkrijgen die hun volk ten goede komt, is logisch. Maar…
…waarom drinken mensen buiten het Amazonegebied Ayahuasca?
‘Een Ayahuasca ceremonie is een krachtige manier om lichaam en geest te reinigen van onzuiverheden. De oneindige intelligentie van moeder Ayahuasca brengt levenslessen en geeft antwoorden op vragen waar je mee zit, maar zal ook dingen aan de oppervlakte brengen waar je je wellicht helemaal niet bewust van bent. Dit kunnen trauma’s uit je jeugd zijn en onverwerkte emoties. Het is altijd persoonlijk en komt naar het bewuste om het los te kunnen laten.’ zoals Ayahuasca Amsterdam uitlegt.
Voor wie is het geschikt?
Op hun website is ook te lezen: ‘Een Ayahuasca ceremonie is geschikt voor iedereen die bereid is om in een warme, vertrouwde omgeving oog in oog te komen staan met wat hem/haar in de weg staat om gelukkig, gezond en vrij te zijn en de balans terug te vinden in het leven. Onze ceremonies zijn passend voor hen die meer verbreding en verdieping willen in hun leven.’
Gelukkig, gezond en vrij zijn
Dit verklaart waarom sommige Westerlingen zich aangetrokken voelen tot het plantmedicijn uit Zuid-Amerika. ‘Gelukkig, gezond en vrij’ zijn niet veel mensen die ik ken. En hoe gelukkig, gezond en vrij ik ook leef als moderne nomade, ook ik heb mijn beperkende patronen en behoefte aan verdieping.
De ceremonie begint. We zitten in een cirkel en mediteren terwijl Mo ons begeleidt en de mooiste klankschaalgeluiden laat horen. Eerst de Mao-remmer achterover slaan, liggend even in laten werken en daarna de DMT drinken. Gatver-gatver. Meteen trek ik me terug. Ik ga liggen, trek m’n dekentje over me heen. Eindelijk. Kom maar, ik ben er klaar voor. Binnen tien minuten voel ik mijn lijf reageren met onbewuste trekkingen in mijn been. Mijn middenrif schokt af en toe, alsof ik me overgeef aan opwinding. De muziek klinkt intenser, komt dichterbij en omvat me. Ik herken het gevoel en vind het fijn. Het is begonnen.
Ayahuasca is een medicijn
Nooit eerder heb ik hallucinerende middelen gebruikt. Ik drink al jaren geen alcohol meer en het enige oppeppende middel dat ik gebruik is… koffie. Waarom ik me aangetrokken voel tot dit plantmedicijn, is omdat ik graag mijn processen aan ga, de enige weg naar werkelijke vrijheid. Ik heb genoeg ervaring met therapieën, coaching, energiewerk en stilte, maar niets laat zo helder de diepste krochten van mijn innerlijk zien als moeder Ayahuasca. Ze is een katalysator en onthult liefdevol mijn blinde vlekken.
Een groepje zielen wachtte me op, mijn vader, mijn oma, voorouders. Jaaaa, juichten ze, daar ben je weer, fijn! Kom hier! Zo warm, zo welkom. Door alles en iedereen voel ik me zo welkom. Ik ben weer thuis. Deze mensen kennen me, bij hen kan ik Zijn. Dit had ik zo gemist. Euforie, dankbaarheid, liefde. De muziek voel ik, hoor ik, ben ik. Muzieknoten worden dekens op het moment dat ik denk: ik voel een beetje kou in mijn nek. De dekens omvatten me en ik ben zo dankbaar. Ik kan alles maken door het maar te denken. Het is dus waar, alles is er. Dit wil ik niet meer vergeten. Dit ben ik.
Wat gebeurt er nadat je de drank hebt gedronken?
Sommige mensen zien kleuren, fractals en beelden. Soms gebeurt er niets, dan is er waarschijnlijk nog te veel weerstand en is het uitblijven van een reactie op zichzelf al een les. Anderen maken contact met de zielenwereld en krijgen boodschappen door. Diepe angst, terechtkomen in het grote niets, confrontaties met je ergste nachtmerries, heftige pijn… het zijn maar enkele voorbeelden van wat een deelnemer kan ervaren. De ervaring is voor iedereen anders. Je krijgt te zien wat gezien moet worden om te helen en je krijgt nooit méér dan je aankunt.
Wat buiten me gebeurt krijg ik ook mee. Soms dichtbij, soms ver weg. Nooit storend. Ik ben en mag er zijn. Veilig. Ik mag me laten gaan en dat doe ik ook. Ik zweef en zwem en ben onder water. Ik haal adem. Oja, zo voelde dat dus om onder water te ademen. Ik weet dat dat kan, ik was het alleen vergeten. Ik ben als een reusachtige schildpad, dan weer een klein lichtje dat dwaalt.
artist: Callie Fink
De ervaring van eenheid heelt je
One Spirit Medicine […] is a health-care system that identifies only one ailment and one cure. The ailment is alienation from our feelings, from our bodies, from the earth, and from Spirit. The cure is the experience of primeval Oneness with all, which restores inner harmony and facilitates recovery from all maladies, regardless of origin.
– Alberto Villoldo, One Spirit Medicine: Ancient Ways to Ultimate Wellness
Er zijn ook duistere geluiden. Ik open me ernaar toe en ben nieuwsgierig. Het vervormt en klinkt raar, harder en harder en harder als pauken die naast mijn oren slaan. Ik blijf erbij en luister goed. Ik geniet van het donkere gevoel. In deze momenten word ik licht bewust van mijn lijf. Een golf van misselijkheid, begeleid door de muziek. Ik blijf erbij, de muziek wordt lichter en het gevoel zakt weer, ik reis verder. Wanneer het moet gooi ik het eruit, ik geef me eraan over. Ik ga mee in deze reis, dans weer verder. Soms tranen over mijn gezicht, hoewel ik niet besef dat ik huil of waarom. Het gebeurt gewoon en het voelt vrij.
Totale overgave
Ik weet van anderen dat ze op een gegeven moment klaar zijn met de gevoelens en hallucinaties. Dat ze niet meer willen. Maar dat ‘willen’ is door het ego ingegeven, en dat heeft bijzonder weinig te zeggen tijdens de reis. Je zal je dus weer moeten overgeven. Geef je over aan wat komt en verwelkom ook de moeilijke, angstaanjagende en vreselijke beelden.
We have been to the moon, we have charted the depths of the ocean and the heart of the atom, but we have a fear of looking inward to ourselves because we sense that is where all the contradictions flow together.
– Terence McKenna
Moeder Ayahuasca laat de realiteit zien
Moeder Ayahuasca laat zien wat al in me zit. Het is niets om bang voor te zijn. Ik kan het maar beter onderzoeken in plaats van de hele dag energie te verbruiken om het gevoel te onderdrukken. Ik heb nog maar twee reizen gemaakt en ik weet dat nog vele zullen volgen. Voor nu wil ik een paar inzichten beschrijven, in latere blogs zal ik meer delen over innerlijke processen die ik heb kunnen helen.
Elke cel in mijn lijf wordt geheeld door liefde
Alles in mij opent zich. Energie raast vanuit de kosmos door mijn chakra’s naar beneden door de aarde en weer terug. Openende bloemenkelken, beginnend leven, ontspruitende kiemen. Ik voel dat er liefde stroomt door elke cel. Ik voel het in mijn botten en alle onderdelen van mij krijgen die aandacht. Die trilling, helende liefde. Ik weet dat het lijf opgeschoond wordt. Dat alles zich voedt aan deze levenskracht. Alle kleine spiertjes en vormen in mijn lijf werken mee. Kan ik apart van elkaar aansturen, ze zijn er voor mij. Het voelt als een rijk palet mogelijkheden dat ik tot mijn beschikking heb.
Ik kan alles creëren wat ik maar wil
Ik maak bewegingen met mijn handen bij mijn buik. Mijn handen krommen en spannen zich tot eeuwenoude mudra’s. Ik speel met energie. Maak bouwwerken met geometrische vormen, niet alleen 3D maar elk dimensie creëert mee: mijn gedachten, de muziek, mijn bewegingen. De vormen morphen van groot naar klein. Ik speel ermee.
We come to realize that the universe mirrors back to us perfectly our beliefs, our intentions, our sincerity. What is is the product of the map of reality you carry inside you. If you want to change your experience, you need to change the map.
– Alberto Villoldo, One Spirit Medicine: Ancient Ways to Ultimate Wellness
Ik ben compleet en perfect
Mannelijk/vrouwelijk bestond niet, ik was ziel. Ik was onder water, ik vloog. Boven een eagle, boven de bergen en oerwouden, watervallen, groen. Dan weer zat ik ergens in, zo warm en klein en geborgen. Ik maak me klein en voel me geliefd. Ik ben tegelijk de moeder als het kind. Van klein meisje naar wulpse vrouw. Mijn heupen bewegen op de muziek. Man en vrouw, penis en baarmoeder, gevend en ontvangend. Tegelijk ben ik de observer als de meemaker, micro en macro. Ik ervaar van meerdere kanten en dat allemaal tegelijk, van binnen en van buiten. Ik reis en dans op het ritme van de drums, ik ben thuis.
Humankind has not woven the web of life. We are but one thread within it. Whatever we do to the web, we do to ourselves. All things are bound together. All things connect.
– Chief Seattle, Duwamish (1780-1866)
Voel jij diep van binnen de roep van moeder Ayahuasca?
Als je zelf ook een reis wilt maken kan ik je aanraden om je intentie helder te krijgen. Wat wil je helen, in welk stuk wil je inzicht? Door je hier bewust van te zijn zul je niet per se je reis sturen, je doet het vooral om je mind in de juiste modus te krijgen. Wat daar ook voor helpt is om twee weken van tevoren het bijpassende dieet te volgen. Dit is om je fysiek en mentaal voor te bereiden.
Er zijn verschillende aanbieders. Wat voor mij passend voelt, kan voor jou anders zijn dus kies de plek, groepsgrootte en sfeer die bij jou past. Ik ben heel benieuwd wat het jou gaat brengen en wens je veel wijsheid en heldere keuzes.
Steun je lokale schrijver Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
