minder stress | Iris Schlagwein

TEDx-talk: done. Hoe ik mijn doel bereikt heb

(Wil je mijn TEDx-talk meteen bekijken? Dat kan hier)

Augustus 2015

Op een warme zomeravond wandel ik vanuit mijn huis in Scheveningen over de boulevard naar beachclub FONK. Daar is vanavond een netwerkevenement speciaal voor startende ondernemers. Het is de eerste keer dat ik zo’n soort evenement bezoek. De zon schijnt en iedereen lijkt relaxed, dus een praatje aanknopen is gelukkig niet zo moeilijk.

Bij het diner neem ik plaats naast een jonge gast. Hij is blijkbaar goed voorbereid want zijn eerste woorden tegen mij zijn:

Wat is jouw doel voor vanavond?

Oh.
Moest ik een doel hebben dan? Heb ik iets gemist?

Ik wil me niet laten kennen dus bijdehand antwoord ik: ‘ik heb geen doel voor vanavond, maar over vijf jaar wil ik mijn eigen TEDx-talk geven. Dat is mijn doel.’

Nu heb ik zijn volle aandacht. We kletsen geanimeerd en stellen scherpe vragen. Maarten stelt me vol enthousiasme voor aan zijn vriendin Vanessa en die avond besluiten we sparringsbuddies te worden.

Hoe ga je het doel behalen?

We spreken af om af en toe te sparren over onze onderneming, om te delen over onze persoonlijke ontwikkelingen en nieuwste inzichten. Heel inspirerend, alleen wat ik niet wist is dat Maarten erg van doelen stellen én halen houdt. Dus (bijna) elke keer dat we elkaar zagen vroeg hij wel een keer:

Hoe staat het met je TED-talk?
Wat heb je al gedaan om dichter bij je doel te komen?
Je weet dat je nog 4,5 jaar hebt hè?

Ik heb zelfs het boek How to speak like TED van Maarten en Vanessa gekregen, een heel attent cadeau.

Het onderwerp van de talk

In 2015 zag mijn leven er ongeveer zo uit: ik was net gestart als ondernemer en om rond te komen had ik nog een bijbaan als receptioniste. Maar ik noemde mijzelf vooral opruimcoach: ik hielp mensen met het opruimen van hun kasten. Samen met mijn toenmalige vriend woonde ik in een fijn huisje achter de boulevard van Scheveningen.

Dat ik iets belangrijks te vertellen had, wist ik al wel. Waarschijnlijk iets in de richting van minimalisme, opruimen en lichter leven. Dat is de reden dat ik ondertussen Thuis zonder huis heb geschreven.

Maar waar mijn TED-talk precies over zou gaan, daar had ik nog geen idee van.

Wat ik deed om dichter bij mijn doel te komen? Ik las uiteraard het boek. Verder gaf ik af en toe een lezing of workshop en oefende het spreken voor een steeds groter publiek. Maar verder kon ik Maarten geen grootse ontwikkelingen vertellen.

Januari 2017

Hoe staat het met je TED-talk?
Wat heb je al gedaan om dichter bij je doel te komen?
Je weet dat je nog 3,5 jaar hebt hè?

Helaas… ik kon geen enkele praktische vordering vertellen. Ondertussen was mijn leven behoorlijk veranderd: ik had huis en haard verlaten en leefde nu als huisoppas.

Lees hier het e-book over hoe het huisoppassen voor mij werkt

Het werk als opruimcoach stond op een laag pitje en ik maakte plannen om naar the School for the Work van Byron Katie te gaan. Het enige antwoord wat ik op Maarten’s bekende vragen kon geven was: ‘Ik leef momenteel de inhoud van mijn TED-talk’.

September 2018

Ondertussen is mijn boek uitgebracht. Ik geef af en toe een lezing over mijn levensstijl en mijn verhaal, meestal voor een klein publiek, in intieme setting.

Ik ben TED zeker niet vergeten en ben blij als ik online een oproep voor TEDx Amstelveen tegenkom. Ik schrijf me in en van de tachtig aanmeldingen ben ik samen met vijftien anderen door naar de pitchronde.

Ik mag pitchen voor TEDx

Er wordt me een coach toegewezen en we werken samen aan mijn idea worth spreading. Zoals het een goede coach betaamt stelt hij moeilijke vragen. Ik blijf maar in rondjes praten en kom niet bij de kern van mijn verhaal. Uiteindelijk heeft mijn pitch ongeveer de volgende strekking:

De definitie van rijkdom is aan het verschuiven. Eerst had je rijkdom nodig om je vrijheid te permitteren.
Ik bewijs dat je geen financiële rijkdom meer nodig hebt om vrij te kunnen zijn.
Wat voor waarde geef je aan je tijd?
Wat voor levenswaarde geeft je inkomen jou?

Door erachter te komen wat je nodig hebt, kun je je rijkdom vergroten zonder dat je 1 euro meer gaat verdienen.

… en ik word afgewezen

Op dat moment natuurlijk ontzettend jammer, maar nog geen twee weken later (na de coaching van Raymond, lees hier over deze periode van ingrijpende inzichten) begrijp ik volkomen waarom mijn verhaal nog niet sterk genoeg was. Ik was inderdaad nog niet bij de kernboodschap beland en het ontbreken van een stevige fundering maakte dat het verhaal nog te wankel was.

Ik laat TED even voor wat het is – ik heb tenslotte nog bijna anderhalf jaar om mijn doel te bereiken.

April 2019

Tot ik een email ontvang. Ik lees ‘m pas de volgende dag, omdat de mail in eerste instantie als spam is aangemerkt en in mijn spamfolder terecht is gekomen.

‘I am writing you as a representative of TEDx OTHRegensburg, an independent TEDx event. I have come across you and your lifestyle while searching for potential speakers for our event in May. I am truly inspired by your minimalistic lifestyle and your message of self care. Therefore I would like to invite you to speak at our event under the theme “Take a step beyond” on the 24th of May in Regensburg, Germany.’

Ik stuiter door de kamer, dit klinkt bijna te mooi om waar te zijn.
Of zou het toch om spam gaan?

Dat blijkt niet zo te zijn. Via Skype vertelt de dame van de organisatie me de ins en outs over het evenement en ook hoe ze me gevonden heeft, namelijk via dit filmpje:

Verschenen maart 2018 op www.1-2-science.com

Er is blijkbaar maar 2 minuut 45 voor nodig om iemand te inspireren en op het idee te brengen om me als spreker uit te nodigen.

Wat betekent dat voor jou?

Heb je iets belangrijks te delen (ik weet dat iedereen dat heeft), laat je horen! Laat de smalltalk achterwege. Wanneer je onbekenden spreekt – en elk wachtmoment op een station of in de rij voor de kassa geeft je die kans – stel eens verrassende vragen en deel jouw verrassende antwoorden.

A workation is the new vacation

Dit korte filmpje is opgenomen op Koh Mook, een miniscuul eilandje in het zuiden van Thailand. Ik zat daar samen met een vriendin te ontbijten, met mijn voeten in het zand en de zee kabbelend op drie meter van ons vandaan.

‘I want to go on a snorkling trip, would you like to join me?’
We raakten aan de praat met een aardige Duitse man. Ik vertelde hem dat ik niet mee zou gaan, omdat ik liever ging werken. Werken terwijl ik op zo’n prachtig bounty eiland verbleef? Ja, mede daardoor voelde ik me geïnspireerd om verder te schrijven aan mijn boek.

And… action!

Hij vroeg verder naar mijn levensstijl en later bleek waar zijn interesse vandaan kwam. Hij werkte op een Duitse universiteit en precies dit semester deed hij een project over minimalisme met de studenten. Hij vroeg of hij ‘in het kader van content creëren, een video interview met mij mocht opnemen?’

Zo gebeurde het dat we de volgende dag direct na het ontbijt – hup, haar in een knot en au naturel – het interview filmden. Een maand later was het gemonteerd en al online te bekijken.

Terug naar de uitnodiging voor TEDx

Uiteraard zeg ik volmondig ja en kan het voorbereiden beginnen: zowel het boeken van de treintickets en hotels, als het schrijven aan mijn verhaal en oefenen van de presentatie.

En laat ik iets belangrijks niet vergeten, ik kan natuurlijk niet zomaar mijn oppashuis onbeheerd achter laten. Gelukkig woon ik hier drie maanden en zijn de huiseigenaren bereid om me mee te denken over een oplossing: hun (schoon)ouders zullen de poes komen ophalen en haar een weekje onder hun hoede nemen, zodat ik met een gerust hart een paar dagen in Duitsland kan zijn.

Wat is het verschil tussen TED en TEDx?

Trouwens, voor degene die zich afvragen wat het verschil is tussen TED en TEDx: TED is de organisatie die jaarlijks events organiseert, waar innovatieve ideeen gedeeld worden. Daar hoort een speciaal format bij en het belangrijkste onderdeel daarvan is dat een talk niet langer dan 18 minuten mag duren. Ik kan je van harte aanbevelen om eens in plaats van een film, een aantal TED-talks te kijken op TED.com.

De term TEDx wordt gebruikt als het format van TED wordt gebruikt door een onafhankelijke organisatie, die zich daarvoor aan strenge regels moet houden. Zo zijn er TEDx events georganiseerd in steden, op universiteiten of zelfs in gevangenissen. Waar ik nu zal spreken is TEDx OTHRegensburg – voor en door de studenten van de hogeschool en universiteit van Regensburg.

Op zoek naar de kern van mijn verhaal

Afgelopen oktober had ik de kern van mijn verhaal nog niet te pakken. En dat is eerlijk gezegd in de tussentijd nog niet veranderd.

Dat verklaart mijn grote onrust. Ik weet dat mijn verhaal de moeite waard is – ook zonder diepzinnige kern. Maar TED gaat om ideas worth spreading. Ik wil zo graag een pakkend idee de wereld in brengen. En diep van binnen weet ik dat ik er nog niet de vinger op kan leggen waar mijn levensstijl werkelijk om gaat.

Dat is wat nu prioriteit heeft.

Ik beweeg, zonder te weten waar naartoe precies

Ik lig soms uren wakker en maak nachtelijke notities met mijn voicerecorder.
Ik vraag vriendinnen om hulp en nodig mensen uit voor een try-out.
Ik schrijf en schrap en schrijf in de tekst van mijn concept-talk.

Tot ik koffie drink met Lotte. Lotte is radio documentairemaker en dus een expert in het vertellen van verhalen. Nadat ik heb uitgelegd welke belangrijke momenten in mijn leven sowieso terug moeten komen in mijn verhaal, noemt zij het magische woord: verlies.

Hoe had ik dat over het hoofd kunnen zien…

JA! Dat is waar alles in mijn verhaal om draait – het is de essentie van waarom ik doe wat ik doe.

Die dag kan ik niet stoppen met schrijven, ineens vallen alle puzzelstukjes op hun plek. Ik heb nog tweeënhalve week tot de big day, wat ben ik blij dat ik eindelijk de kern te pakken heb.

In een volgend blog zal ik dieper op ‘verlies’ ingaan, voor nu gebruik ik een quote van Byron Katie om te verwoorden wat verlies met huisoppassen, minimalisme en vrijheid te maken heeft.

For me the word monk doesn’t describe someone who has entered a monastery. It’s an honest description of everyone – of me and also of you. To my mind, a true monk is someone who understands that there is no self to protect or defend. He’s someone who knows that he doesn’t have a specific home, so he’s at home everywhere
Byron Katie – A mind at home with itself

De week van de TEDx-talk

Aan het begin van de week reis ik na een overnachting in Würzburg af naar Regensburg in Oost-Beieren. De zon schijnt en ik geniet van de heerlijke Duitse törte en gemüsepflanzerl. Ik wandel langs de Donau, lees een boek in rustige koffietentjes en ik klets met de mensen die ik onderweg tegenkom.

Tijdens het diner op donderdag ontmoet ik de andere sprekers en de ongeveer twintig studenten die het event organiseren. De sfeer is uitgelaten en tegelijk wat gespannen. Tijdens de rondleiding vertelt de leider van de groep dat het organiseren van dit event voor de studenten een mooie manier is om te leren omgaan met Big Personalities.

Ik glimlach om zijn uitleg en probeer een beeld te vormen van hoe de jongens en meisjes in de leeftijd van 19 – 25 jaar, mij zien. Grappig hoe dat beeld waarschijnlijk vooral gevormd wordt door verwachtingen en projecties en eigenlijk weinig met mij te maken heeft.

Vrijdag, the big day

Tijdens de soundcheck, het oefenloopje op het podium en het omkleden voel ik me relaxed, tot het moment dat het publiek binnendruppelt in de zaal. Mijn hartslag gaat omhoog en ik val stil, geen zin meer in smalltalk.

De jongen van de techniek doet mijn microfoon om, ik word aangekondigd en ik vol adrenaline loop ik mijn moment of fame tegemoet. Wat heerlijk om mijn verhaal te kunnen vertellen. Grappig ook dat ik er nu ik terugkijk weinig meer van weet, zo snel vliegt het voorbij.

Dus. Om de vragen van Maarten er voor een laatste keer bij te nemen:

Hoe staat het nu met je TEDx -talk?

Goed, ik heb mijn Tedx-talk naar tevredenheid voor het voetlicht gebracht. Heb veel complimenten ontvangen en (zo hoorde ik later) een aantal luisteraars tranen in hun ogen gegeven met mijn verhaal.

Spreken voelt naast schrijven als een ideale manier om mijn verhaal te delen. Elke keer dat ik mijn verhaal vertel zijn luisteraars geraakt, iedereen op een andere manier. De een gaat naar huis met inspiratie over minimalisme, een ander voelt weerstand en weer een ander heeft hét antwoord gevonden op een levensvraag.

Wat heb je gedaan om dichter bij je doel te komen?

Voornamelijk ‘gewoon’ mijn leven geleefd. Elke keer keuzes gemaakt vanuit mijn hart. Dat hebben anderen gevoeld en op deze manier zijn TED en ik zonder al teveel moeite en op precies het juiste moment nader tot elkaar gekomen.

Je weet dat je nog 1 jaar en 2 maanden hebt hè?

Ja! Wie weet kan ik er nog een in een ander buitenland doen. En kan ik mijn verhaal op andere evenementen vertellen, tijdens netwerkbijeenkomsten, huiskamerlezingen, festivals, trainingsdagen en in boekwinkels. Ik ben benieuwd!

Dankjewel Maarten en Vanessa, voor jullie vasthoudendheid, interesse en support.

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.

Vijf dagen vasten: waarom en hoe?

Door Iris Schlagwein

Vasten wordt in bijna alle spirituele tradities gebruikt als middel om tot inzicht te komen. Christenen hebben onlangs hun vastenperiode tussen carnaval en Pasen afgesloten, voor moslims begint de Ramadan bijna en ook in de Ayurveda is vasten een belangrijk onderdeel van reiniging en heling. Hoewel ik me niet verbind aan een specifieke traditie, was ik benieuwd hoe ik niet-eten zou ervaren.

Ik deel graag mijn ervaring

Na een periode van schijnbare stilstand betekent de lente groei en nieuw leven. Het is de ideale tijd om je zowel fysiek als mentaal te reinigen, je huidige situatie te onderzoeken en nieuwe inzichten op te doen. Ik deed dat door vijf dagen te vasten en in dit blog deel ik graag mijn ervaring.

Verwacht geen feiten uit wetenschappelijke onderzoeken, geen ’10 tips om… ‘ en geen verhalen over de gezondheidsvoordelen van vasten – daar staat het wereldwijde web al vol mee. Wat er nog niet op staat is mijn overwegingen en ervaring, dus laat ik die vooral wél delen.

Waarom wilde ik vasten?

Ik wilde dit graag om meerdere redenen doen: om mijn persoonlijke grenzen en concepten te onderzoeken, voor fysieke reiniging na de winter en om ruimte te maken voor spirituele groei. Eerdere ervaringen met niet-eten waren me goed bevallen, waardoor dit een logische vervolgstap was.

There’s a hidden sweetness
in the stomach’s emptiness.
We are lutes, no more, no less.
If the sound box is stuffed
full of anything, no music.
If the brain and the belly
are burning clean with fasting,
every moment a new song
comes out of the fire.
The fog clears, and a new
energy makes you run up the
steps in front of you.
– Rumi

Is het niet een nogal extreme aanpak?

Een vriendin noemde me ooit extreem – ze zei het liefdevol. Ik kon het me niet voorstellen. Ik, de girl-next-door die tot vervelens toe overal over nadenkt en bewuste keuzes maakt, extreem? Maar langzamerhand begin ik haar omschrijving te begrijpen, hoewel ik het zelf eerder vastberaden of grondig noem. Misschien ben ík niet extreem, maar zijn mijn daden dat wel.

Gezondheid: is vasten gevaarlijk?

“Vandaag de dag is het een stuk gemakkelijker zich dood te eten dan te verhongeren, al is dat duizenden jaren anders geweest.” Rudiger Dahlke – Bewust vasten

Vijf dagen niet eten wordt door de meeste mensen als zeer ongezond of zelfs onmogelijk gezien. Maar, het lijf kan meer aan dan je denkt – ik denk dat elke moeder dat kan bevestigen. Hoewel ik zelf geen bevalling heb meegemaakt, heb ik wel een ander persoonlijk voorbeeld van waar het lijf toe in staat is.

Ik heb de ervaring van zes weken alleen maar over de grond kunnen kruipen, hallucinerend van de morfine. Daarna nog maandenlang amper kunnen lopen, liggen of zitten, door de immense zenuwpijn van een hernia. Toch rende ik drie jaar later een obstacle run van 14 km door mul zand, als een van de fittere deelnemers van mijn groep.

Het lichaam wil overleven

Je kunt meer dan je denkt en dat geldt ook voor energie en voeding. Het lichaam heeft allerlei ingebouwde mechanismen om zichzelf te reinigen, te blijven voorzien van brandstof en te helen.

Hoe het precies werkt mag een expert je uitleggen, maar zoals ik het begrijp heeft dat helingsproces te maken met toxines die opgeslagen zitten in vetcellen. De vetcellen worden verbrand om het lichaam brandstof te geven en daarbij komen de opgeslagen toxines vrij. Deze worden verwerkt en afgevoerd en dat zorgt voor reiniging van je lijf.

Mijn eerdere ervaringen met vasten

Ik had al eerder af en toe een dag gevast. Voor mij houdt dat in: na het avondeten niet meer eten, slapen, een dag niet eten, slapen en het eerste maal is het ontbijt. Ook heb ik twee keer twee dagen gevast (na het avondeten niet meer eten, tot 48 uur later weer een volgend (licht) avondmaal), beide met hele andere ervaringen.

Vasten tijdens een meditatieretreat in Thailand

Bewust veel minder eten dan normaal heb ik kunnen uitproberen tijdens een zevendaagse silent meditation retreat in Thailand, vorig jaar. We kregen daar twee maaltijden per dag: ontbijt om 07.30 uur en lunch om 11.00 uur. Om 18.00 uur kreeg je een kopje thee met suiker, verder dronken we alleen water.

De maaltijden waren vegetarisch en bestonden uit wat de monniken die ochtend hadden gekregen in ruil voor een zegening. Dat verschilde nogal, soms was het bijvoorbeeld rijst met gekookte komkommer en bouillon – niet per se een maaltijd waar je lang op kunt teren. Aan de andere kant was dat ook niet nodig, we mediteerden de hele dag en verbruikten dus weinig energie.

Intermittent fasting

Een andere vorm van minder eten heb ik in januari en februari van dit jaar geprobeerd: intermittent fasting (IF). IF kun je in vele soorten en maten doen, ik koos voor de versie 16-8. Dat betekent dat je per dag in een tijdsframe van acht uur kunt eten, de overige zestien uur eet je niet. Voor mij werkte eten tussen 11 en 19 uur het beste.

IF heeft veel gezondheidsvoordelen, maar de keerzijde is dat het ‘eten binnen de tijd’ een obsessie wordt. Desondanks is IF me goed bevallen, waarschijnlijk omdat het goed paste binnen mijn rustige levensstijl die maanden. Het gaf me helderheid en structuur en kostte me geen moeite.

In Thuis zonder huis lees je hoe mijn gedachten over eten en mijn eetpatroon veranderde.

Mentale voorbereiding en support

De eerder opgedane ervaringen met minder eten of niet-eten waren zeker nuttig, maar een een goede voorbereiding was nog steeds belangrijk. Ik heb me ingelezen om op de hoogte te zijn van mogelijke obstakels en hoe die te overwinnen. Het boek ‘Bewust vasten’ geschreven door Rudiger Dahlke gaf zowel praktische informatie als inspiratie over de spirituele kant van vasten.

Mentale support kwam verder nog van een vriendin die orthomoleculair therapeut is. En ik kon mijn ervaringen delen met twee Engelse vrienden waarmee ik had afgesproken om in exact dezelfde vijf dagen te vasten. In een appgroep moedigden we elkaar aan, heel motiverend om het gevoel te hebben met een gezamenlijke missie bezig te zijn.

Praktische voorbereiding

Ik zag de vijf dagen niet-eten als een tijd van rust en bezinning. Van stilte, naar binnen keren en openen voor innerlijke wijsheid. Voor heling en spirituele groei. Daar passen geen verplichtingen en werk bij, dus ik zorgde voor een hele lege agenda tijdens de vijf vastendagen plus ongeveer vijf dagen daarna.

Mijn persoonlijke ‘regels’ van het vasten

Sportvasten, sapvasten, citroensapvasten, dry fasting: er bestaan tientallen manieren om het vasten aan te pakken. Iedereen is anders en maakt zijn eigen passende regels. Voor mij waren die:

Van tevoren niet extra eten om een reserve op te bouwen.
Drinken: water, kruidenthee zoals kamille, cranberry of brandnetel.
Ik heb van nature een lage bloeddruk dus ik liet de optie open om kokoswater of bouillon te drinken wanneer ik me te slap zou voelen

Vertragen, rust en ruimte

Ok. Mijn intentie was duidelijk, mentaal en praktisch was ik goed voorbereid. Wat heb ik tijdens het vasten zelf beleefd?

Ik hield veel tijd over, omdat ik niet hoefde te koken en te eten. Dat gaf rust en ruimte voor bezinning: schrijven, mediteren, wandelen en gewoon zijn. Ik heb me niet verveeld en heb in alle opzichten kunnen vertragen.
De leegte in mijn maag voelde niet vervelend. Ik heb zelfs bijna geen hongergevoel gehad. Ik denk omdat de motivatie zo sterk was dat ik gewoon de knop omzette: eten was geen optie. Anderen zien eten of eten ruiken deed me niets.
De ruimte en het niets-hoeven vond ik heel prettig. Het gaf me een natuurlijke focus op het huidige moment. Het gaf me alle rust om uit te zoomen van de dagelijkse bezigheden en aanwezig te zijn bij elke sensatie. Die sensaties kon ik zonder oordeel bezien en accepteren.

Lees hier een uitgebreid verslag van dag tot dag

Fysieke sensaties tijdens de vijf dagen vasten

Het is logisch dat je van alles gaat voelen, écht voelen, wanneer je niet eet. Er is een veel grotere focus op het lijf. Ironisch, want die focus is er gek genoeg minder als we er van alles in stoppen en hij gewoon zijn verteer-werk doet.

Zintuigen

Ik merkte al op dag twee een enorme verhoogde zintuiglijke waarneming. Wandelen op straat zorgde voor constante geurexplosies door de struiken vol bloesem. Mijn tastzin was extra gevoelig, waardoor in bad gaan of douchen nog fijner voelde dan normaal. Ook muziek luisteren zorgde voor een intense ervaring. Het geluid kwam niet van een kant zoals normaal, maar ik leek erin op te gaan en zelf onderdeel van het geluid te zijn.

Kou

Ik had het het grootste deel van de tijd koud. Zonder aanvoer van energie schakelt je lijf blijkbaar over op een minimumtemperatuur. Met truien, dekentjes en een dagelijks warm bad was het goed te doen, ook de hete thee was prettig.

Kramp

Ik had soms lichte spiertrekkingen en kramp in mijn kuiten en billen. Op dag vier en vijf heb ik daarom een half glas kokoswater gedronken, dat hielp wel iets.

Lage bloeddruk

Ik voelde me vaak flauw of een beetje duizelig. Even snel de trap oplopen was er niet bij. Al-les lang-zaam. Tijdens mijn dagelijkse wandeling werd ik aan alle kanten ingehaald – nog net niet door een bejaarde met rollator maar het scheelde niet veel. Ik heb biologische groentebouillon gedronken om me wat op te peppen, maar ik werd er alleen maar misselijk van.

Ik heb deze lichamelijke ongemakken niet als vervelend ervaren, ik wist dat ze zouden komen en wat de oorzaak was. Daarnaast zag ik het als oefening in overgave en uitdaging om goed te luisteren naar de signalen en behoeften van mijn lichaam.

Fysieke detox

De afvoer van gifstoffen is tijdens het vasten heel belangrijk, daarom heb ik ontzettend veel gedronken. Ik merkte dat mijn zweet erg stonk en dat ik meer last van puistjes kreeg – verhalen over ontlasting laat ik voor nu maar even. Zes dagen na de laatste vastendag ben ik naar de sauna gegaan zodat ik de laatste afvalstoffen eruit kon zweten.

Terug naar een normaal eetpatroon

Het weer opbouwen van je eetpatroon is het belangrijkste onderdeel van het vasten. De spijsvertering heeft compleet stil gelegen dus bepaalde enzymen ontbreken in je maag en darmen en moeten weer aangemaakt worden. Ik ben uitgegaan van een opbouwtijd van ten minste tien dagen. Na die tien dagen at ik weer hetzelfde soort voedsel als voor het vasten. Het lastigste vond ik het vinden van een goede balans. Het was best even zoeken naar wat te eten, hoeveel en wanneer.

Ook proberen? Begin met één dag

Als je nog helemaal geen ervaring met vasten hebt, maar je bent wel nieuwsgierig, leg jezelf dan niet meteen vijf dagen niet eten op. Probeer eerst één dag niets te eten. Goede vriend Raymond kreeg het idee van vasten vanuit verschillende hoeken op zijn pad en werd enthousiast van mijn verhaal. Hij vastte één dag en zei daarover:

“Het valt reuze mee en het is interessant wat er allemaal in me gebeurt. Ik had veel meer tijd over en veel inspiratie om te schrijven. Oh en iets heel fascinerends gebeurde! Ik werd altijd tussen 9 en 10 wakker en vanochtend werd ik om 7 uur wakker, klaarwakker en uitgerust. Dat zegt echt veel: dat ik óf niet goed eet, óf teveel eet, óf dat er meer winst te boeken is in hoe ik me voel. Het was een mooie ervaring en ik ga het binnenkort nog een keer doen, als een soort sabbath.”
– lifecoach Raymond Zijderhand

Wat is er veranderd?

Ik kies nu zoveel mogelijk voor biologisch eten. Hoewel ik geen geld over heb, heb ik er wel geld voor over. Jammer voor de portemonnee, mijn lijf is belangrijker. In een biologische broccoli zitten nu eenmaal zoveel meer voedingsstoffen dan in een ‘gewone’ broccoli. Daar zou ik er bij wijze van spreken vijf van moeten eten om dezelfde vitaminen en mineralen binnen te krijgen. Ik kies bewust waar ik mijn lijf mee voed. Nog steeds geniet ik van een lekkere koek of een ijsje op z’n tijd, maar bewuster dan ik deed.

Van rationeel naar intuïtief eten

Ik eet niet meer uit gewoonte of ‘op de klok’, maar wanneer ik er behoefte aan heb.
Niet meer de porties zoals ik ze gewend ben, maar waar ik behoefte aan heb.
Niet meer wat betaalbaar is, maar waar ik behoefte aan heb.

Dit voelt veel lichter en meer bevredigend. Hoewel ik al heel bewust at, heeft het vasten me toch weer een verdieping opgeleverd. Ik ben blij dat ik het gedaan heb en ben van plan het in de herfst weer te doen.

Lees meer over mijn persoonlijke inzichten in het blog: Vijf dagen vasten als middel voor bewustzijnsgroei

Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.

Angst voor wat er kán gebeuren

Door Iris Schlagwein

We zijn zo gewend om altijd maar rekening te houden met ‘later’. We willen onszelf veiligstellen door te zorgen dat we genoeg geld hebben. Uit angst timmeren we alles dicht, sluiten verzekeringen af en zijn op ‘alles’ voorbereid. Welk rampscenario je ook noemt, we hebben er rekening mee gehouden. Je weet maar nooit wat er kan gebeuren.

Je weet maar nooit wat er kan gebeuren.
Je weet maar nooit wat er kan gebeuren.

Hoor je hoe je die zin op verschillende manier kunt uitleggen?
‘Het is mogelijk dat er ingebroken wordt’ is een manier.
‘Het is mogelijk dat ik een miljoen euro win’ is een manier.

Ik kan morgen onder een auto komen

Positief of negatief, ze zijn allebei even waar. Op de zin ‘Ik kan morgen onder een auto komen’ kun je ook verschillend reageren.

Als eerste met: ‘YOLO!’ (You Only Live Once). Het betekent dat je maar nooit weet wat er kan gebeuren, dus wil je van elke minuut genieten. Deze instelling zorgt ervoor dat je je geen zorgen meer maakt, maar de kans is ook aanwezig dat je roekeloos gedrag gaat vertonen.

Wanneer je bang bent om dood te gaan door een aanrijding, kan een andere reactie zijn om het verkeer op drukke tijden te mijden. Je kunt proberen zo min mogelijk over te steken, je kunt een metalen pantser dragen, je kunt voor altijd binnen blijven. Alles om te zorgen dat je niet onder een auto komt. Is het erger om een kans te hebben overreden te worden of is het erger om in angst te leven?

Wat als het mis gaat?

Dit lijkt een bizar voorbeeld, maar in het echte leven zijn we constant bezig met anticiperen op ‘wat er zou kunnen gebeuren’, op een negatieve manier. Een dodelijke zin hierbij is: wat als.
Wat als je iets stoms zegt als je leuke buurman je aanspreekt?
Wat als je niet genoeg vitamines en superfoods binnenkrijgt?
Wat als je thuis blijft in plaats van naar het feestje te gaan?
Omdat je bang bent voor wat er zou kunnen gebeuren, ga je jezelf in de meest vreemde bochten wringen om dat niet mee te hoeven maken.

De angst houdt je op je plek

Stel, je baas waardeert je niet. Hij commandeert je in het rond en neemt al je harde werk voor lief. Je hebt het gevoel dat je niet anders kan. Want…
Wat als je hem de waarheid zegt? Dan is hij ontevreden over je en zal hij er alles aan doen om je te ontslaan.
Wat als hij je ontslaat? Dan heb je geen inkomen meer en kun je je huur niet meer betalen.
Wat wat als je je huur niet meer kan betalen? Dan word je je huis uitgezet.
Wat als je je huis wordt uitgezet? Dan ben je dakloos en vind je geen baan.
Wat als je dakloos ben en geen baan vindt? Dan ben je hongerig, ongelukkig en zal je steeds verder afglijden.

Dat zou een gedachtegang kunnen zijn. Het is uiteindelijk de angst dat je hongerig en ongelukkig zal zijn en steeds verder zal afglijden, waardoor je niet tegen je baas in gaat en genoegen neemt met een baas die je niet waardeert.

Mijn angst werd werkelijkheid

Voor veel mensen is het verliezen van hun huis een worst case scenario, zo ook voor mij. Eén van de terugkerende gesprekken met mezelf was: ‘ik kan A of B kiezen, áls ik maar genoeg geld heb om m’n huur (later werd ‘huur’ vervangen door ‘hypotheek’) te betalen’. De noodzaak om daar genoeg geld voor te hebben had veel invloed op keuzes die ik maakte. Op zich een redelijke wens, helemaal niks mis mee.

Tot het moment aanbrak dat ik inderdaad geen huur meer kon betalen: ik ging bij mijn toenmalige vriend weg en ik had geen inkomen of spaargeld. Niet zo slim, zou je zeggen? De situatie was zo, dat we een jaar daarvoor ons spaargeld in de aankoop van een huis hadden gestopt. Mijn parttime baan had ik pas opgezegd om me volledig te focussen op mijn eigen bedrijf. Het lijkt een onhandige timing, maar misschien kwam het juist perfect uit…

Wonen zonder eigen huis

Ik werd uitgedaagd om te dealen met mijn angst om geen huur te kunnen betalen. Ik kon twee dingen doen:
1. Zo snel mogelijk een baan zoeken om een vast inkomen te hebben en een huis te huren.
2. Op een andere manier wonen en mijn droom volgen om een eigen business op te bouwen.

Door te kiezen voor de tweede optie ben ik een grote angst aangegaan. En wat bleek? De wereld verging niet. Ik was nog steeds mezelf, ondanks dat ik niet genoeg geld had om maandelijkse huurkosten te betalen. Sterker nog, er viel een last van mijn schouders. Ik voelde me zo krachtig en open en dat ik de moed had om nieuwe avonturen aan te gaan. Sinds twee jaar woon ik fulltime in oppashuizen en ondanks dat ik ondertussen prima een huis had kunnen huren, kies ik ervoor om deze levensstijl voort te zetten.

Stop met piekeren

Wat levert het een hoop vrijheid en rust op, als je piekergedachten over ‘later’ los kunt laten. Hoe je dat doet?

Wees je bewust van de ‘wat als’-gedachten.
Bedenk de positieve versie van wat er zou kunnen gebeuren.
Bedenk dat beiden even ‘waar’ zijn. De negatieve versie is niet per se waarschijnlijker of ‘meer waar’ dan de positieve versie.
Sta open voor alles dat op je pad komt.

Je weet nooit wat er zal gebeuren, dus leg jezelf niet vast. Blijf open en wees nieuwsgierig naar alles wat zich aandient, dat is pas freedom.

Deze tekst is gebaseerd op een hoofdstuk uit Thuis zonder huis, lees er hier meer over.

Deze tekst werd eerder gepubliceerd op Lekker Leven Met Minder, de gids voor geluk, vrijheid en rijkdom.

Wat je bezit is op weg naar anderen

Door Iris Schlagwein

[ GASTBLOG ]

‘Wat je bezit is op weg naar anderen.’ Toen ik deze dichtregel van Willem Hussem jaren geleden voor het eerst las, vond ik hem prachtig – en ook een tikkeltje weemoedig. Dat is inmiddels veranderd. Nu raken me de woorden nog net zo, maar ze zijn gaan glimmen: de weemoed is geweken voor lichtheid en plezier.

Meer aandacht, minder spullen

De verandering gebeurde doordat ik besloot om meer aandacht te besteden aan de dingen die ik écht belangrijk vind. Eigenlijk wist ik het al: dit zijn voor mij dus geen ‘dingen’ maar zaken zoals tijd doorbrengen met familie en vrienden, iets ondernemen, iets leren, muziek beluisteren, lezen, spelen of juist helemaal niets doen. Ik begon te vinden dat de materiële dingen om me heen juist erg veel ruimte in beslag nemen – niet alleen fysiek maar ook in mijn dagelijks denken en doen. En zo besloot ik om mijn bezit nader te bestuderen en te gaan ‘ontspullen’.

Op zoek naar rust

Want al die spullen in mijn huis, daar werd ik nogal onrustig van. En dat is ook niet gek, want: rommel is de verzameling van al die dingen waarover je nog geen keuze hebt gemaakt – en waar je dus nog iets mee moet. Die enveloppe op de eettafel – die je nog niet eens geopend hebt. Die mooie blouse waarvoor je 3 jaar geleden een vermogen hebt betaald – en je hebt hem sindsdien twee keer aan gehad. Deze dingen blijven tegen je praten: de enveloppe fluistert ‘maak me open, maak me open’, en de blouse ‘je zou me echt vaker aan mogen doen, hoor’. Allemaal dingen die aandacht trekken zodra je blik erop valt: dat geeft geen fijn gevoel. Wil je dat werkelijk de hele tijd meemaken? Nee dus.

Tabula rasa…

Alleen – waar moet je beginnen als je huis vol met voorwerpen zit die je eigenlijk liever niet meer om je heen hebt? Moet je het boekje van Marie Kondo bij de hand nemen en beginnen om je kleding te reduceren naar een minimale set? En vervolgens je boeken? Je papieren, je andere dingen, spullen waaraan je gehecht bent? En dan de hamvraag: hoe zou ik ooit voldoende tijd kunnen vrijmaken voor zo’n rigoureuze opruimactie?

… of opruimen met beleid?

Gelukkig kan het ook anders, zo leer ik van Iris. Jawel, zij heeft haar werk ervan gemaakt om anderen te helpen bij het opruimen. Ik vind het leerzaam: er zijn technieken zijn om te kiezen wat je om je heen wilt hebben en wat dus niet. Er zijn methodes hoe je je omgeving stapsgewijs zo inricht dat het voor jou fijn voelt. Het is handig om elk voorwerp een eigen plek te geven. Wat een opluchting om het opruimproces niet alleen te hoeven opstarten.

In Thuis zonder huis wordt uitgebreid ingegaan op het proces van loslaten en ontspullen, bestel het boek hier.

De spullen mogen weg…

Gaandeweg het opruimen neemt mijn plezier toe. Het verbaast me hoe trots ik kan zijn op een mooi opgeruimd plankje met slechts een fractie van de spullen die er eerder op hadden gelegen. Ik houd enkele dierbare dingen, waar ik graag naar kijk. Van de nieuwe ruimte word ik daadwerkelijk rustiger. Het lijkt alsof de dingen nu kunnen ademen omdat ze meer lucht om zich heen hebben gekregen. Ik snuif de nieuwe leegte op en voel me licht en blij.

… en naar anderen toe

En dan is er nog de verzamelplek van spullen die mijn huis mogen verlaten. Waar gaan ze naar toe? Zal ik ze weggooien? Nee dus, zonde. Weggeven aan vrienden? Dat voelt alsof ik hen opschep met een afdankertje, of opzadel met een probleem dat ikzelf liever niet in huis hebt. Hm. De kringloop dan? Misschien een goede oplossing. In de praktijk blijkt dit inderdaad voor mij het beste te werken. Wat een goed gevoel krijg ik nadat de aanpakkende mannen de spullenberg uit de gang hebben verwijderd en ik de deur achter hen dicht kan doen: Wat ik bezit is op weg naar anderen.

En nu?

In de laatste maanden hebben veel dingen mijn huis verlaten. En er komen ook niet meer zo veel dingen bij. Maar af en toe sluipen weer wat oude gewoontes binnen: op weg naar een andere kamer wil ik iets op een willekeurige plek droppen. Of ik betrap me als ik iets in een la wil proppen om hem daarna weer lekker dicht te kunnen schuiven: abracadabra, weg is de rommel. Het goede nieuws is natuurlijk dat ik bewust ben van mijn gedrag: ik kan nu ook een andere keuze maken.

Ik kies voor eenvoud

Het behouden van de nieuwe orde vereist in mijn geval wel aandacht en discipline – ondanks dat ik opruimen leuk ben gaan vinden. Maar daar ben ik geenszins alleen mee, weet ik. Willem Hussem, de auteur van de prachtige dichtregel hierboven, zei over zijn werk: ‘Ik heb er een leven aan gewerkt om mijn werk zo eenvoudig te krijgen. Ik moet die eenvoud elke keer opnieuw op mezelf veroveren’. Hoe herkenbaar vind ik dit. En ik verheug me er nu al op om weer eens een hele dag de tijd te nemen om mijn bezit onder de loep te nemen en toe te werken naar meer eenvoud. De gedachte alleen maakt me helemaal blij.

Geschreven door Brit, bezit een eigen huis, heeft een passie voor koffie en taal, liefhebber van tiny houses.

Wees onberispelijk in je woorden

Door Iris Schlagwein

[ BLOG ] Wees onberispelijk in je woorden – Eerlijk en oprecht zijn hebben veel mensen hoog in het vaandel staan. In de praktijk blijkt het ontzettend lastig om in alle gevallen eerlijk te zijn. De waarheid is niet altijd leuk om te horen en kan ook pittig zijn om te uit te spreken.

Een tijdje geleden werd ik uitgenodigd voor een vrijgezellenfeest. Ik hou daar al niet erg van, maar door de tekst in de uitnodiging wist ik gelijk: ik wil er niet heen. Ik wist het 100% zeker, ondanks dat het ging om een bijzonder feest, speciaal georganiseerd voor een dierbare vriendin, die ik meer dan tien jaar goed ken en waar ik veel van hou.

Wat waren mijn opties?

Zou ik me over mijn gevoel heenzetten en toch gaan, ‘want dat doe ik nou eenmaal voor een goede vriendin’?
Zou ik gaan, maar alleen naar het diner, zodat ik toch mijn goede wil toon en de hilarische spelletjes overdag mis?
Of zou ik niet gaan en haar op een andere manier laten weten dat ik me betrokken voel bij haar aanstaande bruiloft?

Oude Tolteekse wijsheden bieden inzicht bij keuzes

Je zou als opties kunnen toevoegen: afzeggen met een smoes of doen alsof ik kom, maar de dag van tevoren berichten dat ik (zogenaamd) ziek ben. Nu ik het zo schets lijkt het één van de belachelijkste manieren om hiermee om te gaan, maar eerlijk is heerlijk, de optie schoot wel als een flits door mijn hoofd. Sinds ik het boek ‘De Vier Inzichten’ van Don Miguel Ruiz heb gelezen is dit voor mij nu absoluut géén optie meer.

Het boek gaat over vier inzichten die je helpen om een gelukkig en vrij mens te worden. Het zijn vier eenvoudige leefregels, gebaseerd op een oude wijsheid van de Tolteken. De Tolteken waren een van de invloedrijkste volkeren van precolumbiaans Amerika van de 10e tot de 12 eeuw na Christus. De kracht van hun lessen zit hem in de eenvoud:

1. Wees onberispelijk in je woorden.
2. Vat niets persoonlijk op.
3. Ga niet uit van veronderstellingen.
4. Doe altijd je best.

De grote wijsheid die mij het meeste is bijgebleven en die ik dagelijks toepas is de eerste: ‘Be Impeccable With Your Word. Speak with integrity. Say only what you mean. Avoid using the word to speak against yourself or to gossip about others. Use the power of your word in the direction of truth and love.’

Wat betekent onberispelijk precies?

Onberispelijk: 1) Blaamloos 2) Correct 3) Foutloos 4) Juist 5) Keurig 6) Net 7) Onbesproken 8) Smaakvol 9) Tiptop 10) Vlekkeloos 11) Volmaakt 12) Zonder fout 13) Zonder gebreken 14) Zuiver

Onberispelijk lijkt hetzelfde als eerlijk. Wees altijd eerlijk? Dat voelt toch niet helemaal hetzelfde. Eerlijk zijn is natuurlijk prima, maar voor ik het weet, geef of ontvang ik ongevraagd advies. Of of erger nog: plaats ik een botte opmerking of krijg die naar mijn hoofd geslingerd. “Wat ben jij dik geworden” is misschien een eerlijke constatering van een feit, maar het is niet leuk om te horen.

Niet bedekken met de mantel der liefde

Het kan moeilijk zijn om je in elke situatie uit te spreken, bijvoorbeeld wanneer een vriendschap niet meer past. Vaak weet je intuïtief wat je écht zou willen zeggen, maar doe je het niet vanwege honderd-en-één tegen-gedachten. Je wilt de ander niet kwetsen, boos maken of teleur stellen. Dan is het gemakkelijker om er maar een beetje omheen te praten. Wat wel tot gevolg heeft, dat er meer onduidelijkheid of ‘ruis’ in je gesprek ontstaat omdat je onderliggende motieven en gevoelens niet benoemd. “Bedekken met de mantel der liefde” noemen we dat. Wat mij betreft een vreemde uitdrukking, want: is hier sprake van ware liefde voor jezelf en voor de ander? Wanneer we ons niet uitspreken, gaan we voorbij aan onze eigen innerlijke waarheid. Je beperkt je eigen energie, houd je in en creëert een blokkade in de relatie tot de ander.

“The word is a force you cannot see, but you can see the manifestation of that force,
the expression of the word, which is your own life.” – Don Miguel Ruiz

Het voordeel van je onberispelijk uitspreken

Door je onberispelijk uit te spreken, blijf je dicht bij jezelf, je behoeftes en houd je vast aan jóuw waarden. Rekening houden met de ander doe je nog steeds, en je doet dit met respect voor je eigen stem. Jij mag gehoord worden.

Je uitspreken in de praktijk

Wanneer je je uitspreekt, wil je natuurlijk gehoord worden. Dat gaat niet lukken als je spreekt vanuit irritatie, woede of onmacht. Meestal spreek je dan vanuit je hoofd. Als je dat doet, is de kans groot dat de ontvanger zich afsluit voor je boodschap. Je stuit dan voelbaar op een muur van weerstand. Onderzoek voor je spreekt daarom eerst je eigen motieven. Die liggen vaak één of twee niveaus dieper, in je hart of je buik. Op die plekken waar je waarden of gevoel geraakt worden. Wat is er feitelijk gebeurd? Welk gevoel roept dat bij je op (boos, blij, bang, bedroefd?) Wat wil je bereiken of wat wil je de ander nu eigenlijk écht zeggen? Het is belangrijk om de waarheid te zeggen vanuit een liefdevol hart, met een open geest, een open hart en een open wil. Een waardevol hulpmiddel hiervoor is methode Geweldloze Communicatie van Marschall Rosenberg.

“Be prepared to get honest from a place of love.
If you can tell the truth from a place of love you will be heard.
But if you tell the truth from a place of negativity or judgment
you will not be heard.” – Gabby Bernstein

Geef elkaar de ruimte

Misschien is jouw waarheid niet leuk om te horen voor de ander, dus geef hem of haar liefdevol de ruimte om te reageren. Reageert hij of zij boos of afstandelijk? Laat je niet meeslepen. Omdat jij dicht bij jouw kern bent gebleven kun je er zeker van zijn dat je het juiste hebt gedaan. Dit stukje negativiteit is aan de ander om aan te pakken.

Als je baas jouw mening vraagt over een gevoelige kwestie, als je partner iets van je verwacht wat voor jou niet goed voelt. Als je schoonmoeder je uitnodigt voor het eten maar je hebt geen zin, als je naar een verjaardag moet terwijl je doodmoe bent. Altijd, overal en in elke situatie onberispelijk in je woorden zijn. Probeer je vaker uit te spreken en voel hoe je jezelf bevrijdt van ongemakkelijke situaties of verplichte feestjes.

Lees meer over dit onderwerp in mijn boek Thuis zonder huis, in het hoofdstuk ‘Rare jongens, die Tolteken’.

Het vrijgezellenfeest is aan mij voorbij gegaan

Wat deze inzichten betekenden voor het vrijgezellenfeest? Ik heb de dame van de organisatie op dezelfde dag dat ze de uitnodiging stuurde, gebeld. In het verleden zou ik dit uitstellen, ondertussen heb ik geleerd dat het bevrijdend voelt om dit soort dingen meteen af te handelen. Natuurlijk voelde het even spannend, maar ik vertrouwde erop dat ik precies de juiste woorden zou kiezen. Ik heb haar uitgelegd dat ik haar, mijn vriendin, een geweldig vrijgezellenfeestje gun, maar dat ik niet de behoefte voelde om erbij te zijn. Dat half-half meedoen voor mij niet goed voelde en dat ik mijn vriendin op een andere manier wilde verrassen, om op mijn manier invulling te geven en betrokkenheid te tonen bij deze grote gebeurtenis in haar leven.

Ze reageerde eerst enigszins verbaasd, en daarna bevestigde ze begripvol: “nee, als het voor jou niet goed voelt, willen we je zeker niet verplichten om toch te komen. Bedankt dat je het gewoon hebt gezegd.” We hebben op een ander moment samen een ‘vrijgezellenfeestje voor twee’ gevierd en op die manier, met dank aan de Tolteken, op een passende manier invulling gegeven aan onze vriendschap en haar volgende levensstap.

Dit artikel verscheen eerder op het blog Haagse Hoogvliegers, trainingsbureau voor hoogvliegers, veelvoelers en mensen met een Ferrari-brein.

De paradox van de perfectionist

Door Iris Schlagwein

[ BLOG ] Omdat het niet in één keer perfect kan, stelt een perfectionist uit wat hem te doen staat. Zelfs als dat betekent dat je dagelijks geconfronteerd wordt met je eigen onvrede.

Ik denk dat iedereen op een bepaald vlak perfectionistisch is, of het nu gaat om hoe je je werk aanpakt, hoe je de was doet of hoe streng je voor jezelf bent. Hoewel het helemaal geen negatieve eigenschap is, kan het je flink in de weg zitten als het je tegenhoudt om ergens mee te beginnen.

Een opgeruimd huis = een helder hoofd

Op zeer korte termijn hadden we een afspraak gemaakt. Een frisse jonge vrouw had mijn hulp in de vorm van opruim-coaching ingeschakeld en ze wilde graag zo snél mogelijk afspreken. De knop was om bij haar. De rommel die zich afgelopen jaren in haar appartement had verzameld moest nu maar eens grondig aangepakt worden. Was het de lente die voelbaar in de lucht hing of had dit meer met haar persoonlijke ontwikkeling te maken?

Tijdens het eerste kopje koffie, om even rustig het opruimprobleem in kaart te brengen, vroeg ik haar welke ruimte ze als eerste wilde aanpakken. Ik doelde op de ruimte waar ze zich het meeste aan ergert. Een ruimte waar ze elke dag komt en die een doorn in het oog is. Die ergernis oplossen geeft zoveel voldoening dat het gemakkelijker wordt om ook de rest aan te pakken. Het werd de slaapkamer. Wat mij betreft een prima startpunt, aangezien de slaapkamer de ultieme ruimte is om tot rust te komen. Wanneer het daar niet naar je zin is, heeft dat directe invloed op je nachtrust. Wanneer je je er zelfs mateloos aan ergert, is het helemaal noodzakelijk om het grondig aan te pakken.

Perfectionisme = Droom versus realiteit

Enthousiast vertelde ze hoe ze haar slaapkamer het liefst wil inrichten: een inklapbaar bed, verder zo leeg mogelijk, misschien één rek met kleding, een plank met luxe handdoeken in dezelfde kleur en grootte, alle meubels duurzaam en van natuurlijke materialen. Het licht is het belangrijkst: een papieren kamerscherm filtert het daglicht, zodat er een Japanse, serene sfeer ontstaat. De realiteit was anders: de zware gordijnen dicht, de sfeer bedompt. Het bed tegen een muur, en tegen de drie overgebleven muren stonden lage kasten en losse dozen tegen elkaar opgestapeld. Ik zag een overvol kledingrek, kleine accessoires lagen her en der verspreid en een kartonnen doos diende als nachtkastje.

Hoe het ‘zou moeten zijn’

De dame zag zelf ook dat het verschil tussen de twee beelden enorm is en dat is precies wat haar zo onrustig maakte. Hoe frustrerend moet het zijn als je als perfectionist zo’n duidelijk beeld hebt van hoe je het wilt, en de realiteit staat daar zo ver vanaf? Het zal heel dubbel voelen om elke avond weer die slaapkamer in te stappen om te gaan slapen. Elke avond word je geconfronteerd met je eigen gedachten over hoe het zou moeten zijn. Je zou zeggen dat dit de ultieme reden is om de uitdaging aan te gaan. De noodzaak is zo groot dat uitstellen niet langer kan.

In Thuis zonder huis beschrijf ik o.a. mijn eigen proces van ontspullen. Ik was ook een behoorlijke perfectionist… Welke pijnpunten kwam ik tegen en wat waren mijn oplossingen?

Waar te beginnen?

Met schoonmaken, met doos voor doos uitzoeken of…? Duidelijk is wel dat het ultieme droombeeld niet in één dag tevoorschijn getoverd kan worden. Alleen al het zoeken naar een Japans papieren kamerscherm neemt veel tijd in beslag. En dat is precies waarom perfectionisten niet beginnen met opruimen. De tussen fases die nodig zijn om tot het eindresultaat te komen zijn niet ‘perfect’. Dan lijkt het gemakkelijker om alles bij het oude te laten… Het oude is echter nóg verder verwijderd van perfectie. Is het niet tegenstrijdig dat dit wordt verkozen boven een kleine verbetering?

Perfectionist: leer tussenfases omarmen

Een perfectionist zal het herkennen: de tussen fases en het ‘nog niet af zijn’ geeft onrust. Voordat je nieuwe spullen kunt gaan uitzoeken moeten er eerst nog zoveel andere stappen gezet worden. Naast dat het lastig is om zelf dat overzicht te bewaren, vergt het veel geduld om op te ruimen. Een coach of goede vriend(in) aan wie je kunt rapporteren is heel motiverend. Hoe sta je er nu voor? Wat heb je gedaan en wat moet er nog gebeuren? Samen orde scheppen in het proces. Want dat is het: een overgangsperiode waarin alles open gegooid wordt en je je kunt laten verrassen. Het is een positieve vicieuze cirkel: hoe meer je loslaat, hoe meer ruimte er ontstaat. Misschien wel ruimte voor het inzicht dat ook deze kleine stap op zichzelf al perfect is.

Uit suddertijd ontstaat perfecte vorm

Na drie uur samen opruimen zag de kamer er al een stuk leger en aantrekkelijker uit. De gordijnen wijd open, flink wat stof opgezogen en er stonden drie vuilniszakken klaar om naar de kringloopwinkel gebracht te worden. Vervelend om dan toch die kartonnen doos terug te moeten zetten als tijdelijk nachtkastje, dat voelde ik ook. De vrouw leek wat teleurgesteld maar sprak al gauw haar waardering uit voor hetgeen we toch hadden gedaan. Ze besefte dat het waarmaken van haar droom gewoon wat meer tijd nodig heeft. Zoiets moet ‘sudderen’. Het zal precies volgens de goddelijke perfectie vorm krijgen. Ik weet zeker; op een dag loopt ze het mooiste papieren kamerscherm tegen het lijf en wordt ze wakker in de hierboven beschreven slaapkamer.

Dit blog verscheen eerder op de website van trainingsbureau Haagse Hoogvliegers.

Ziek zijn, hoe doe je dat?

Door Iris Schlagwein

[ BLOG ] Rillend sta ik voor het aanrecht. Ik moet bijna naar mijn afspraak. Ziek, misselijk. Ik wil niet overgeven. Ik wil me niet overgeven. Diep van binnen weet ik: zo kan ik absoluut niet gaan.

Ik heb het lang weten uit te stellen, maar vorige week werd ik dan toch echt geveld door de beruchte buikgriep die al maanden heerst in Nederland. Niet alleen de buikpijn gaf me een rotgevoel, misschien nog wel meer het ‘uit de running zijn’.

Ziek zijn komt nooit goed uit

Of misschien komt het juist op het perfecte moment, als je jezelf helemaal kapot gewerkt hebt. Een excuus om te stoppen. Ik voelde me al niet topfit, maar ik móest gewoon nog éven doorgaan. Wanneer je in loondienst bent, is het waarschijnlijk makkelijker te bepalen wanneer het juiste moment is om je ziek te melden. Donderdag en vrijdag ziek, weekend er achteraan en daarna gaat het vast wel beter. Wanneer is het juiste moment voor een ‘eigen baas’? Wanneer zeg ik ‘nu ben ik ziek – ik doe even niets meer’.

Het juiste moment kwam vanzelf, zoals alles vaak ineens duidelijk wordt.
Trillend sta ik thee te zetten. Pfoe, even zitten. Voor me uit starend bedenk ik dat ik iets moet eten, maar ik heb absoluut geen trek in ontbijt. Ik, geen trek? Dan moet het goed mis zijn. En inderdaad, toen ik ‘s middags meer tijd in het kleinste kamertje had doorgebracht dan daarbuiten, heb ik mij officieel ziek verklaard – aan mezelf.
De to-do list bestaat uit één taak: boodschappen doen.

Zieke ZZP’er?

Ik ben ZZP’er. Met de nadruk op Zelfstandige. Ik ben zelfstandig. Geen hulp nodig. Zwetend in de vrieskou (en te eigenwijs om te checken of ik koorts heb, want dan is het ‘echt’) loop ik naar de supermarkt. Een boodschappenlijstje mee, omdat ik me nergens op kan concentreren, laat staan dat ik vijf boodschappen kan onthouden.

Natuurlijk heb ik van tevoren braaf gegoogeld: wat te eten bij buikgriep? Waar ik normaal gesproken een gezond eetpatroon heb met veel vezels, verse groenten en fruit, wordt voor nu vooral gekookte groenten en zo min mogelijk vezels aangeraden, want: belastend voor je darmen. Dus witbrood, appelmoes en bouillon staan op het menu.

In de supermarkt staar ik een beetje wazig naar de schappen. Iedereen heeft haast. Een vrouw manoeuvreert zich geïrriteerd om me heen om haar yoghurt uit de koeling te pakken. Sorry. Ja, sorry. Thuis zie ik dat ik anderhalf uur ben weggeweest. Huh? Ik heb het overleefd, eerst maar even een middagdutje.

Ik kan het heus alleen

De volgende dag heb ik mijn zus aan de lijn: “Kun je anders mama niet vragen om wat boodschappen voor je te doen?”. Dat klinkt me als muziek in de oren, niet naar buiten hoeven vandaag. Wat een briljant plan! Ik bedank haar, dit was gewoon nooit bij me opgekomen. Ze lacht me uit – ik heb blijkbaar nog een hoop te leren. Thanks sis.

Hulp vragen is duidelijk niet één van mijn sterkste punten. Ik ben al gauw bang dat ik iemand tot last ben, of dat diegene mij een aansteller vindt. Gek eigenlijk, want voor een grieperige vriendin zou ik zelf meteen in de zorg-stand springen. Thee zetten, fruit schillen, juist fijn om iets voor een ander te doen. Andersom voelt het voor mij ongemakkelijk om dat van iemand te vragen. Ik wacht liever stilletjes tot het overgaat. Ik heb ook geen zin om mijn rotgevoel te benoemen. Niet iedereen ervaart dat zo, en stiekem ben ik best jaloers.

Ziek? Zet het op social media!

Het komt vast omdat ik er nu op let, maar op Facebook zie ik veel zielige emoticons en foto’s van thermometers, zakdoeken en hoestsiroop voorbijkomen. Ik betrap mezelf erop dat ik denk: ‘pff aanstellers, ze zijn niet écht ziek, anders heb je daar helemaal geen energie voor’. Het is pure jaloezie dat zij zich wel uiten, zelf scroll ik tenslotte ook door mijn tijdlijn. Van alle kanten beterschapswensen, hartjes en meelevende vrienden. Helaas, als ik te lang naar mijn telefoon kijk, begin ik al te loensen van vermoeidheid.

Slapen & hangen

Het gerucht verspreidt zich snel binnen de familie. Ja, Iris ziek, dat hoor je niet vaak. Dus ook mijn 90-jarige opa belt bezorgd op: “Ik zag je al op de bank zitten als een zielig vogeltje, dus wil ik je even opvrolijken. Vermaak je je wel een beetje?”. Grappend zeg ik “vraag me niet hoe, maar ik kom de dag wel door”. “Ja, dat heb ik nou ook altijd…”, zegt opa. Oeps. Zal ik hem een abonnement op Netflix geven?

Bedankt voor deze adempauze

Nu ik weer aan de beterende hand ben, ben ik toch blij dat ik (gedwongen) pas op de plaats heb gemaakt. Door even compleet uitgeschakeld te zijn, kun je niet anders dan op jezelf focussen en voelen waar je het meeste behoefte aan hebt, zonder deadlines en zelfopgelegde regelmaat. Het is maar goed dat het zo heftig was, anders ga ik dóór. Iris the Unstoppable, eigenlijk niet iets om trots op te zijn.

Vrienden zijn ondertussen een fruitmand komen brengen en ik neem nog een verse kurkuma-gemberthee. Ik wacht hoopvol op het moment dat ik kan zeggen: ik ben weer he-le-maal beter! En met nieuwe energie mijn werk weer oppak.

Kun jij ook niet toegeven dat je ziek bent?

Het doet even (extra) pijn maar je moet er doorheen. Dwing jezelf om tenminste drie mensen een bericht te sturen met de magische woorden “ik ben ziek”, je doet jezelf er een groot plezier mee! Overdrijf het desnoods. Lach er maar om, met veel huilende emoticons. Vraag om filmtips in de groepsapp of vraag iemand die in de buurt woont om boodschappen voor je te doen.

Hoe ga jij ermee om als je ziek bent?

Verwen je jezelf extra en hoe dan?

In Vlieg vrij wijd ik een heel hoofdstuk aan ziek zijn in India, waar ik de meeste ellendige buikgriep ever had.

Dit blog verscheen eerder op het blogplatform Urban Chicks.

Huisoppas? Dat moet een generatie Y zijn

Door Iris Schlagwein

Hoi, waar woon je?

Op dit moment in het huis van iemand anders, een oppashuis.

Nee, waar woon je zelf?

Nou, in dat oppashuis.

Huh? Maar waaróm?

Natuurlijk is dit tijdelijk. En nee, ik zal niet forever huis-loos blijven. Het idee is uit noodzaak geboren, en nu zie ik het als één groot avontuur. Het levert hele leuke contacten op, het geeft me veel (financiële) vrijheid en ondertussen onderzoek ik allerlei vormen van wonen voordat ik me weer ga settelen. Extreem? Het is zo gek nog niet. Misschien is dit wel de toekomst?

Variant op leegstandsbeheer

Mensen wonen ergens en sommigen hebben daarnaast een vakantiewoning, caravan, boot of andere plek waar ze naartoe kunnen gaan. En anders zijn ze in een hotel of bungalow wanneer ze niet in hun eigen huis zijn, vanwege vakantie of werk. Dat betekent dat er altijd woningen leeg zijn. In het kader van consuminderen en duurzaamheid is het dus hartstikke slim om daar optimaal gebruik van te maken.
Eigenlijk een soort leegstandsbeheer. Ook interessant voor stellen gaan samenwonen maar één van de twee huizen nog aan willen houden, voor de zekerheid. Of, je hebt al een nieuw huis gekocht maar je oude huis staat nog te koop.

Delen is het nieuwe hebben

Dat zie je aan populaire sites als:
Airbnb Vakantiewoningen, ervaringen & plekken
Snappcar De auto van iemand anders huren
Konnektid Verbindt mensen met kennis
Thuisafgehaald Maakt het delen van maaltijden makkelijk
Peerby Leen spullen van mensen uit de buurt

Delen en geven is het helemaal. Er is genoeg voor iedereen en je wordt er zelf niet slechter van om iets weg te geven. Of het nou om spullen of kennis gaat. Sterker nog, het is zelfs heel leuk om iets aan iemand te geven omdat de dankbaarheid van de ander je hart verwarmt.

Dat delen en geven is voornamelijk iets voor generatie Y

Kenmerken van generatie Y zijn:

Geboren tussen 1980 en 1994
Kennis is macht? Nope, kennis delen is kracht.
Geeft minder om spullen, meer om ervaringen
Hecht veel waarde aan vrijheid, zelfontplooiing en ontwikkeling
Geeft waardering, sfeer en uitdaging vaak een hogere prioriteit dan salaris

‘Wij’ van generatie Y geven niet om bezittingen

Want alles is te huur, te ruil of te leen. En als ik toch iets wil kopen kijk ik eerst op Marktplaats of in kringloopwinkels. En dát is dan weer een ervaring: het struinen, zoeken, vinden en het verhaal achterhalen. Met een beetje geluk is het ook nog van betere kwaliteit dan wat je in de gemiddelde winkel vindt. Generatie Y gaat voor ervaringen, we geven geld uit aan ervaringen; een concert, reis, festival of luxe uit eten.

Vrij van verplichtingen

Dure auto? Kostbare inboedel? En dat dan duur ‘moeten’ verzekeren, want wat als…?

Wat je niet bezit kun je ook niet kwijtraken. Dat geeft vrijheid.

Spullen geven je altijd iets te doen. Je moet het gebruiken, verplaatsen, bijhouden, opruimen, onderhouden etc. Dus hoe meer spullen, hoe meer je te doen hebt. En hoe minder ruimte je overhoudt. Hmm.. is dat nou net niet wat we willen?

Ja maar wat als ik het nodig heb?
Ja maar wat als ik het volgende week ga missen?
Ja maar wat als ik het toch nog kan repareren?

Geen probleem, maar kies het bewust als je iets houdt.

It’s important to understand your ownership pattern because it is an expression of the values that guide your life. The question of what you want to own is actually the question of how you want to live your life.
– Marie Kondo

Geef je jezelf ruimte?
Hoe wil je je leven leven en wat voor omgeving past daarbij?

Hoe ik mijn leven wil leven?

Ik weet zeker dat ik ook weer een eigen huis ga krijgen, wat ik ga vullen met mijn dierbare bezittingen en spullen die ik vanaf nu zal vergaren. Op dit moment geeft het wonen in oppashuizen mij een enorme vrijheid. Het gevoel dat ik in een halfuur mijn boeltje kan pakken en weg kan zijn. Ik ben niet gebonden aan een plek of stad. Ben benieuwd waar het me brengt!

Zet je gezondheid op de eerste plaats

Door Iris Schlagwein

Ga zitten want ik wil eens met je praten
Ik ben allang niet meer zo blij als toen
Nee schrik maar niet, ik wil je niet verlaten, nee
Er is iets en ik kan er niks aan doen
We komen niets te kort, we hebben alles
Een kind, een huis, een auto en elkaar
Maar weet je lieve schat wat het geval is, ah
Ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar

Is dit alles?
Is dit alles?
Mmm, Is dit alles wat er is

Je hoort het ze zingen toch? Doe Maar maakte dit nummer al in 1982. Ze beschreven het gevoel van onvrede en rusteloosheid, terwijl je toch alles hebt wat je hartje begeert. Herken je het gevoel dat je leven bestaat uit werken, afspraken, herhaling en verplichtingen? Ren je altijd maar door, van lunch naar borrel naar verjaardag… vanuit een gevoel dat je niet anders kan?

Het stomme is, het zijn allemaal nog leuke afspraken ook. Apart van elkaar. Maar alles achter elkaar gepland in één weekend? Dat geeft alsnog stress. Je probeert je agenda wel iets minder vol te krijgen. Je gaat elke week naar yoga en neemt af en toe een avond voor jezelf. Netflix aan en kop thee erbij. Maar het diepere, onrustige gevoel van ‘is dit alles?’ blijft.

Je to-do list komt nooit af

Tot een bepaalde leeftijd is het hartstikke duidelijk wat je moet doen. Naar school, studeren, je hebt misschien een mooie reis gemaakt. Maar dan is het ‘werkende leven’ begonnen en zie je jezelf vaker gestrest dan gelukkig en ontspannen. Vele dertigers herkennen zich hierin. En nooit is er tijd voor een moment van bezinning. Wat zou dat fijn zijn, even niks. Maar je moet nog zoveel doen. Je to-do lijst komt nooit af.

TO DO:
verpletterende indruk maken tijdens werk-presentatie
uitzoeken wat de beste kapper is
nieuw jurkje kopen bruiloft (+ origineel cadeau kopen)

Nu is de vraag; van wie moet je al die dingen? Van je baas, je ouders, je partner?
Waarschijnlijk hebben zij wel invloed, maar moet je het vooral van jezelf.

Het leven is te waardevol om dingen te doen die je niet leuk vindt

Of omdat een ander het van je verwacht. Of omdat het een verplichting is.
Ok, ik geef toe dat je er soms niet aan ontkomt. Je belastingaangifte, sommige taken op je werk en het verschonen van de kattenbak zijn nou niet de meeste inspirerende bezigheden.

Toen ik een periode heel weinig energie had was het heel noodzakelijk om me bij alles af te vragen: heb ik hier zin in, energie voor? Want anders was ik tegen lunchtijd al helemaal gesloopt. Ik móest wel stoppen met rennen, en leren doseren. Sindsdien ga ik veel bewuster met mijn tijd en energie om.

Lees hier mijn verhaal: Omgaan met pijn

Mijn grootste inzicht uit 1 Ding: gezondheid op de eerste plek.

Ik las het boek 1 Ding van Gary Keller. Het gaat over de mythe van multitasken en waarom je je veel beter kunt focussen op één ding tegelijk. Mijn grootste inzicht uit dit boek deel ik hier met je. In 1 Ding word je leven onderverdeeld in zes gebieden. Op één wat het meeste prioriteit heeft, waar je het meeste aandacht aan zou moeten besteden. Deze gebieden zijn:

1. Spirituele gezondheid
2. Mentale gezondheid
3. Fysieke gezondheid
4. Relaties
5. Werk
6. Financiële situatie

Zoals je ziet hebben de eerste 3 gebieden alleen te maken met jezelf. Jou alleen. Voor mij was dat een eye-opener, ik had zelf Relaties hoger ingeschat. Maar nee, éérst complete focus op je eigen spirituele, mentale en fysieke gezondheid. Eigenlijk hartstikke logisch, want als je één van die vlakken geen aandacht geeft heeft dat grote invloed op al je relaties – en automatisch ook op werk en je financiële situatie. Het staat allemaal met elkaar in verbinding. Ga maar na, als je werk en financiële situatie top is, maar je fysieke gezondheid erg slecht, zit je toch met de gebakken peren.

Ik moest bekennen dat bij mij de eerste 3 punten juist de eerste dingen waren die ik liet versloffen als ik het druk had. Mediteren? Lezen? Sporten? Uitslapen? Ik dacht: nu even niet, dat komt wel als ik het even wat rustiger heb.

Waar sta jij op elk van deze vlakken van je leven?

Beschrijf eens hoe jouw situatie op dit moment is, per punt. Geef per punt een cijfer voor hoe tevreden je op dit moment bent? Op welk gebied valt er voor jou nog wat te behalen? Zie het als een moment van reflectie, hoe sta je ervoor?

Sinds ik dit inzicht had, dat ik best wat vaker mijn eigen spirituele/mentale/fysieke gezondheid vóór kan laten gaan, is mijn dagelijks leven veranderd. Ik sta vroeger op. Ik maak tijd voor stilte, reflectie, ontspanning. Sporten, gezonde voeding. Tijd voor wat ik belangrijk vind. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik veel meer rust ervaar, óók als ik het hartstikke druk heb.

Is dit alles wat er is?

Ja, je eigen gezondheid eerst, dat is alles. Komt de rest vanzelf.

Wanneer een vriendschap niet meer past

Door Iris Schlagwein

Vrienden zijn heel belangrijk in je leven. Ze:
• blijven vaak voor lange tijd bij je (en zien jouw liefdesrelaties komen en gaan)
• vangen je op als je depri bent en maken je aan het lachen.
• zeggen je de waarheid en je kunt alles met ze bespreken.

Bij hen kun je 100% jezelf zijn. Heel bijzonder, een hechte vriendschap.

That’s what friends are for

Echte vrienden kunnen jou alles zeggen. Je vertrouwt ze en hecht waarde aan hun woorden, omdat je weet dat ze het beste met je voor hebben. Ze houden van je en zij zijn de enige van wie je kritiek kunt verdragen. Dingen die je misschien diep van binnen wel weet, maar nog negeert. Je vrienden geven een stem aan de innerlijke stemmen die je tot de orde roepen.

Zo zei Anne tegen een goede vriend dat ze hem echt geen leuk mens vond op dit moment, nu hij bijna vaker wel dan niet onder invloed was van drank en drugs. Tja, niet leuk om te horen, maar voor hem was het nét het zetje wat hij nodig had om naar een psycholoog te stappen.

Een ongelijkwaardige vriendschap

Het Goede Doel zong in de jaren ’80: “vriendschap is een illusie: een pakketje schroot, met een dun laagje chroom”. Klinkt deprimerend? Maar inderdaad, soms is de vriendschap niet meer in balans. Dat ga je merken als de verwachtingen van beide vrienden niet meer overeenkomen.

Komt het volgende je bekend voor? De vriendin die eigenlijk alleen maar belt als ze veel problemen heeft (regelmatig dus) en haar hart wil luchten. Je luistert geduldig en geeft advies. Je gaat natuurlijk niet over je eigen belevenissen vertellen, want die lijken zo onbelangrijk vergeleken met Het Probleem Van Vriendin. Kan dit wel een vriendschap genoemd worden? Vriendin Leonie zit in zo’n situatie en verzucht: “Ik vraag me af of ze weet wat er op dit moment in míjn leven speelt. Ja, wel dat ik onlangs ben verhuisd, maar of ze kan vertellen wat voor werk ik doe? Ik denk eigenlijk van niet.”

Leuk dat je belt, maar ik ging nét de deur uit!

Webdesigner Hetty vertelt een soortgelijk verhaal. Ze ziet de desbetreffende vriendin zo’n drie keer per jaar, maar voornamelijk als deze dame internet-advies nodig heeft. Hetty is op dat moment goed om mee te denken met het zakelijke probleem, maar als ze zelf belt om bij te kletsen, staat de vriendin meestal nét op het punt om de deur uit te gaan. Wat moet je daar nou mee? Om de relatie te redden wil je er het liefste eerlijk over zijn en je gevoel bespreekbaar maken. Dat kan knap lastig zijn.

Rianne werd na lange tijd weer eens benaderd door haar lagere school-vriendin. Het contact was al lang verwaterd, bijna 20 jaar later zien ze elkaar één keer per jaar. Daar vind Rianne niet zoveel aan, ze doet het meer uit plichtsbesef. Ongemakkelijke stiltes en niet weten waarover te praten zijn het gevolg. Beide dames zitten nu allebei in de fase van een huis kopen en dat was voor de Vriendin aanleiding om te vragen of ze gezellig ‘samen met de mannen’ een etentje zouden plannen? Riannes eerste reactie was “neee!” (uiteraard whatsappte ze dat niet) en direct wist ze dat dit echt de druppel was, er moest iets gebeuren.

Acda en de Munnik zingen in ‘Een andere maan’: “Wanneer ben je twee vrienden die elkaar niet elke dag hoeven te zien en wanneer ben je geen vrienden meer?”. Hoe kom je daarachter?

Spreek je gevoelens uit

Een grote wijsheid die ik dagelijks gebruik is een van de vier wijsheden uit ‘De vier inzichten’ van Don Miguel Ruiz. “Wees onberispelijk in je woorden”. Goed van toepassing in je dagelijks leven en relaties.

Wat betekent onberispelijk precies? Het lijkt hetzelfde als eerlijk. Wees altijd eerlijk? Hmm dat voelt toch niet helemaal hetzelfde. Eerlijk is natuurlijk goed, maar voor je het weet wordt er ongevraagd advies gegeven of een botte opmerking geplaatst. “Wat ben jij dik geworden” is misschien een constatering van een feit, maar het is nooit leuk om te horen.

Onberispelijk gekleed gaan is iets wat je associeert met je ‘zondagse’ tenue. Geen vouwtje, geen stofje en het geheel is perfect afgestemd op de gelegenheid. Met zorg samengesteld. Daar komen we in de buurt van de betekenis van onberispelijk.

Wees onberispelijk in je woorden betekent zoiets als: Wees eerlijk en oprecht, maar kies je woorden zorgvuldig. Weet wat de impact ervan kan zijn voor de toehoorder.

Lees het blog Wees onberispelijk in je woorden.

Voorkom ruzie

In vriendschappen is dit ontzettend belangrijk, je hebt immers een bijzondere band en wilt die graag behouden. Een gevoelig onderwerp bespreken kan gemakkelijk uitlopen op een ruzie waardoor jaren het contact verbroken wordt. Hoeveel mensen hebben niet een ‘oude vriend’ die ze maar al te graag ontwijken, als ze hem zouden tegenkomen? Het stomme is, er liggen niet eens enorme problemen aan de ruzie ten grondslag, vaak gaat het om geld of jaloezie.

Dan zat Het Goede Doel er nog niet zover naast met “als het gaat om geld, als het gaat om vrouwen, als het gaat om alles wat je liefhebt, wie kun je dan vertrouwen?”.

Wanneer je je ongemakkelijk voelt in het contact met een vriendin, ook al kennen jullie elkaar al heel erg lang, wees eerlijk naar jezelf. Hoe is dat zo ontstaan? Wat irriteert je aan diegene en wat zegt dat over jou? Heb je wel eens benoemd wat je vervelend vindt? Wees onberispelijk in je woorden.

Door de zure appel heen bijten

Rianne heeft het opgelost door te antwoorden: “Hoi, ik wil graag eerlijk tegen je zijn. Voor mij hoeft het afspreken eigenlijk niet meer”. De vriendin reageerde begrijpend en Rianne is tot op de dag van vandaag opgelucht!

Je relaties zijn een spiegel van jezelf, je trekt dezelfde energieën aan. Er wordt niet voor niets gezegd dat je het gemiddelde bent van de 5 mensen waar je het meeste mee omgaat. Maar, jij verandert en daardoor de vriendschap ook. Doe jezelf een plezier en blijf niet plakken aan mensen waar je niks mee hebt behalve een gedeeld verleden.

In mijn boek Thuis zonder huis ga ik uitgebreid op dit onderwerp in.