[ NOTITIE ] Net als vorig jaar schreef ik deze winter een nieuwjaarsspeech aan mezelf (lees mijn speech voor 2020 hier), georganiseerd en begeleid door Marc en Yvonne van Ruimte voor Helden. Vorig jaar las mijn zus mijn verhaal aan me voor, deze editie vroeg ik Marc om mijn speech voor te dragen. We hielden zowel de voorbereidingsdag als de speech-dag online. Anders, maar niet minder indrukwekkend.
Mijn wens aan mezelf voor dit jaar is…*
Lieve Iris,
Komend jaar wordt een jaar van bewegen naar het midden: het hier en nu, ín je lichaam. Want wanneer je hier aanwezig bent, kan alles dat voor jou bestemd is, ontvangen worden.
Je bent gewend je uit te strekken en alle uithoeken te onderzoeken. Maar dit jaar mag je je bevindingen rustig leven, waarbij deze drie bewegingen naar het midden vast een fijne leidraad vormen.
Drie bewegingsrichtingen
De eerste is niet hoog in de kosmos of diep in de aarde zijn, maar hier zijn, stevig gegrond in je lichaam. Wat voel je daar?
De tweede beweging is om te focussen op jezelf en je inner circle. Dat betekent dus om niet te veel gericht te zijn op links of rechts van je, oftewel op de buitenwereld. De vraag is: Wat speelt er in jou?
De derde beweging is om met je aandacht niet vóór je te zijn, in de toekomst, of achter je, in het verleden, maar om je aandacht naar het midden te verplaatsen; het nu. Kun je aanwezig en zonder oordeel zijn?
Stilstand is achteruitgang?
Twee extra bewegingsrichtingen zijn om je as draaien en jezelf groter of kleiner maken. Voel welke beweging je wilt maken en kom uiteindelijk weer terug in het midden.
Oefen in geduld en overgave, want alles is er. Waar je nu bent is precies goed voor jou.
* Deze tekst bestaat uit fragmenten uit de hele speech en vormt zo een mooie samenvatting.
Onderstaande symbolen (de appelboom, de bron en de valk) zullen me helpen om deze bewegingen te maken.
[ NOTITIE ] Vandaag zijn we op de helft van de twaalf heilige dagen, waarop het terugblikken op het jaar dat voorbij is, ten einde komt. Tijd voor een overzicht. Soms wordt me gevraagd wat ik toch allemaal doe in mijn dagelijks leven, als ik geen vast ritme heb en maar weinig verplichtingen? Het korte antwoord is ‘schrijven, mediteren, dansen, wandelen, delen en lezen (oja, en verhuizen)’, en onderstaande cijfers geven nog iets meer een beeld.
Oppashuizen: 12
Afgelopen jaar woonde ik in America (LI), vier keer in Den Haag, Arnhem, Dalfsen, Wassenaar, Leiderdorp, Gouda, Nieuwkoop en Valkenburg. Daar verzorgde ik 2 schapen, 2 kippen, 1 parkiet, 4 woestijnratjes en 18 katten. Bij tien huizen genoot ik enorm van een prachtige tuin, bij twee huizen kon ik lekker op het balkon zitten. Zeven huizen lagen zo vrij dat ik binnen 500 meter afstand een natuurgebied in liep… wauw.
Gemiddelde oppasduur: 27 dagen
Het gemiddelde verblijf in een huis duurde 27 dagen, de langste 83 en de kortste 6 dagen. De overige tijd was ik op reis; twee keer op vakantie naar Curaçao (in maart zomaar en in september om mijn oma’s 101e verjaardag te vieren) en voor mijn TEDx-talk naar Duitsland. Om af en toe een nachtje tussen twee oppashuizen te overbruggen logeerde ik bij lieve vriendin Denise of bij mijn moeder. Ben heel dankbaar voor deze fijne plekken waar ik altijd terecht kan!
Gepubliceerd: 1 e-book, 20 blogs, 8 notities
In het begin van dit jaar maakte ik Handleiding voor de huisoppas af. Een praktische gids waarin ik alle vragen die je over huisoppassen kunt bedenken, beantwoord. Voor mij heel handig om naar te verwijzen, want ik krijg per mail nogal wat vragen. Het is een e-book voor een niche, maar hoe tof dat er daadwerkelijk een aantal mensen zijn die na het lezen de knoop hebben doorgehakt om ook als fulltime huisoppas te leven.
Verder schreef ik in totaal 28 online artikelen, wat mooi uitkomt op een gemiddelde van één per twee weken. Het bloggen gaat soms vanzelf, andere keren is het een struggle om te bepalen wat ik nu écht wil zeggen. Ik heb een hoop persoonlijks gedeeld, en ik heb zomaar het idee dat er veel waardevolle inhoud voor mijn volgende boek tussenzit.
Ideeën voor volgend boek: genoeg
Vanaf het moment waarop Thuis zonder huis eindigt – ongeveer maart 2018 – is er een hoop gebeurd. Veel mensen denken dat huisoppassen onrustig is… maar voor mij voelde het juist als een stevig anker. Het feit dat ik van huis naar huis hopte was zo’n beetje het enige wat níet veranderde.
Hoewel ik soms gewenst heb dat het best ietsje minder mocht (even tijd om het geleerde te integreren a.u.b.), zie ik ook dat het me waardevolle levenslessen heeft opgeleverd.
Ik leef de inhoud van mijn volgende boek
Ik houd bijna dagelijks een dagboek bij en neem uitgebreid de tijd om stil te staan bij wat ik doe en waarom. Grote kans dat dat dagboek de basis is voor een volgend boek, met als thema’s: thuis bij jezelf (uiteraard), zelfliefde, belichaming, intimiteit, seksualiteit en vrijheid. (Zeg ik nu – ik ben benieuwd…)
Mijn ervaring met Thuis zonder huis was dat het een tijdje borrelt en bruist, op het juiste moment ga ik zitten en schrijf ik in één keer alles op wat ik te melden heb. Daarna volgt een periode van schrappen en redigeren en kan het snel af zijn. Het lijkt erop dat het volgende boek zich ook zo gaat aandienen.
Privé Transformatiedagen: 7
Dat zijn er niet veel, in ieder geval nog niet genoeg om van rond te komen. Toch weet ik zeker dat ik er graag mee door ga, want de reacties zijn elke keer zo warm en dankbaar. Soms sta ik er echt van versteld wat de deelnemers voor prachtige inzichten en antwoorden krijgen.
Vooralsnog ben je in het nieuwe jaar welkom voor een Privé Transformatiedag in Zaandam (januari) en Eindhoven (maart). Na maart vestig ik me zeer waarschijnlijk op een vaste plek, waar mijn wortels diep de aarde in mogen groeien. Ik vermoed dat dat de Transformatiedagen nog meer body zal geven.
Nieuwe vrienden en mooie ontmoetingen: heel veel
Door het huisoppassen leer ik veel nieuwe mensen kennen, niet alleen de huiseigenaren maar ook hun familie, vrienden en buren. Ook door netwerkevents, interviews, podcasts en lezingen komen allemaal mooie contacten op mijn pad. Geweldig hoe schijnbaar toevallige ontmoetingen weer deurtjes openzetten naar nieuwe dingen om te leren, boeken om te lezen, plekken om te gaan et cetera.
Gevoel van rijkdom: ontelbaar
Nieuwe plekken, nieuwe mensen. Daarbij mijn familie en vrienden. Weinig verplichtingen, maar je snapt dat ik genoeg te beleven heb. Wat ik nog de grootste rijkdom vind, is de verbinding die ik ervaar. Met mezelf, met jou. Daarin kwetsbaar durven zijn en me laten raken. Om daarover te delen, en te delen in mijn vreugde en inzichten. Want hoe pijnlijk het leven soms is, en hoe oneerlijk en verdrietig… Toch blijf ik hiervan overtuigd:
Onze wereld is mooi, spannend, schitterend, stralend
– Aladdin
Vlieg je met me mee het nieuwe jaar in?
Proost, op een nieuw begin!
Als je het één wilt ervaren, zul je het andere ook moeten toejuichen. Van harte welkom heten, zonder enig verzet. Dat is soms best een uitdaging. Neem een voorbeeld aan uil:
Brief aan de duisternis
door Toon Tellegen Uit: Iedereen was er (Em. Querido’s Uitgeverij BV, 2009)
Midden in de nacht schreef de uil een brief aan de duisternis.
Geachte duisternis, Ik zie u en ik zie u niet. Ik weet niet wat u daarvan vindt, maar ik vind dat heel bijzonder. U komt volgens mij overal. Ik kan niets bedenken waar u nooit komt. Bent u nu op zijn duisterst? Of kunt u nog duisterder worden? Ik wil ook duister zijn, maar ik weet dat ik het niet ben. Een beetje duister is niet duister. Ik ben het nooit helemaal. U bent allesomvattend. Ik ben nietsomvattend. Nou ja, ietsomvattend ben ik wel, maar niet veelomvattend, Laat ik maar zeggen: bijnanietsomvattend. Ik wil aan u schrijven wat vast nog nooit iemand aan u geschreven heeft, namelijk wat ik van u denk. Maar ik schrijf het niet, want misschien ontsteekt u dan in licht en verblindt mij. Nu schrijf ik niet verder en verscheur deze brief. De uil. De uil verscheurde de brief. Toen pakte hij een nieuw vel papier en maakte het helemaal zwart. Onderaan schreef hij, met dunne, witte inkt: Voor de duisternis De uil De nachtwind blies de brief uit zijn hand en liet hem ronddwarrelen en tegen alles aan botsen en neervallen en weer opwaaien en verdwijnen en weer terugkomen. De duisternis was onvindbaar en overal.
[ NOTITIE ] Je schakelt de hulp van een coach in wanneer je niet tevreden bent met hoe je dagelijks leven er in de praktijk uitziet.
Met je vraag of probleem ga je naar een coach toe. Je zoekt bijvoorbeeld iemand die je helpt om je werkskills of relatie te verbeteren. Of die je helpt met ontdekken wat jouw talenten zijn en je aanmoedigt je daarin te ontwikkelen. Iemand die je helpt opstarten nadat je in een burn-out bent geraakt. Of misschien wil je je zelfvertrouwen vergroten, bepaald gedrag veranderen of iets nieuws leren.
Maar uiteindelijk doe je dat met één reden: je wil je gewoon goed voelen.
Je denkt dat dat gebeurt als al je problemen opgelost zijn, dus ga je je problemen te lijf. Daarvoor heb je tools nodig.
Dus heb je iemand nodig die je tools leert om je problemen aan te pakken.
Die coach dus, ideaal. Kom maar op. Diegene lijkt een goed leven te leiden en kan je precies vertellen wat de stappen waren om daar te komen.
Maar… als je eerlijk bent ken je de tools al, blijkt na een tijdje. Die staan ook in de zelfhulpboeken die je eerder las, maar het lukt je gewoon niet ze in de praktijk te brengen.
Dus heb je iemand nodig die je een schop onder de kont geeft.
Fijn, elke paar weken je coach zien. Als de afspraak eraan komt, kom je in actie en doe je je best om met goede resultaten te komen. Je wil je hem of haar niet teleurstellen!
Maar… eigenlijk helpt die schop niet echt. Want als je die krijgt, stel je vervelende dingen nog steeds uit of doe je ze met tegenzin. Doordat je gedachten je vertellen dat je het niet kan. Dat je niet goed genoeg bent. Dat het nooit zal lukken.
Dus heb je iemand nodig die je met je gedachten helpt.
Dan kom je uit bij iets als cognitieve therapie. Je leert je van je gedachten bewust te zijn. En als er een nare, zelfondermijnende gedachte opkomt, leer je die te vervangen met eentje die je een prettiger gevoel geeft.
Maar… bewust zijn van je gedachten is best moeilijk. En die ‘betere’ gedachte helpt je eigenlijk nog steeds niet zoveel. Want ja, diep van binnen voel je je alsof je jezelf voor de gek houdt. Daar zit nog steeds een naar gevoel.
Dus heb je iemand nodig die helpt met voelen.
Niet praten, uitleggen of leren. Voelen.
Voelen onder oordeel, alleen maar aanwezig zijn bij wat er is. Zonder verhaal over goed of slecht. Geen verleden, geen toekomst.
En laat dat nou zijn wat ik heel goed kan. Aanwezig zijn, de ruimte bieden voor alles wat er in jou opkomt. Ik ben thuis bij mezelf en daarmee geef ik jou gelegenheid dat ook te zijn.
Zodat je zelf ontdekt hoe je goed kunt voelen. Dan komt je goed voelen vanzelf.
Oftewel… Je schakelt de hulp van een coach in wanneer je niet tevreden bent met hoe je dagelijks leven er in de praktijk uitziet. Daar kan ik je goed bij helpen.
Daarom noem ik mezelf coach, terwijl ik niet coach
Dit keer kwam Geert Hidding, de maker van de Work Life Design podcast, op bezoek in mijn Haagse oppashuis. Geert is een ervaren coach, schrijver en ondernemer, die als missie heeft om te delen in overvloed. Want waarom inspirerende gesprekken die hij heeft en de levenservaring die hij opdoet, voor zichzelf houden? Daar is deze podcast uit ontstaan.
Work Life Design Podcast
En delen over mijn leefwijze en levensvisie is wat ik het liefste doe, in wat voor vorm dan ook. Kwam dat even goed uit. Een podcast opnemen is daarvoor de meest spontane en intieme. Door de inbreng van de persoon die ik tegenover me heb, krijgt mijn verhaal altijd weer een andere invalshoek en meer diepgang.
#40 Hoe voel je je thuis, zonder huis…
“Tijdens deze aflevering ben ik in gesprek met Iris Schlagwein. Zij bezit al jaren geen eigen huis, maar heeft haar leven gebouwd rondom het zogeheten ‘oppashuizen’. Hiermee past ze tijdelijk op het huis en huisdier(en) van anderen in ruil voor het gebruik van hun huis en faciliteiten. Over zekerheid loslaten, dicht bij jezelf blijven en minimalistisch leven.”
In gesprek met Dorothee Dahl, voor Expedition Leben
Op een zonnige zaterdagmiddag ontmoette ik Dorothee in haar prachtige tuin in het Duitse Goch. We hadden elkaar nog nooit in het echt gezien. Maar omdat we elkaar al een tijdje op social media volgden voelde het meteen vertrouwd. Dorothee heeft al meerdere boeken geschreven en is net als ik volop bezig met persoonlijke ontwikkeling. We raakten niet uitgepraat!
Haar meest recente boek heet Expedition Leben. Sinds een tijdje deelt ze de verhalen van levenskunstenaars en pioniers via haar duitstalige podcast Expedition Leben.
Speciaal voor mij maakte ze twee versies van ons gesprek, een Nederlandse en een Duitse.
Beluister de Nederlandse versie van de podcast:
Deutsche Version des Podcasts Zuhause ohne Haus
Ein Podcastgespräch mit Iris Schlagwein über das Leben in Häusern deren Besitzer in Ferien sind, Minimalismus und warum Verlust letztendlich Freiheit bedeuten kann.
Expedition Leben
Es ist ein außergewöhnliches Leben, das Iris Schlagwein lebt. Sie hat aktuell kein eigenes Haus und sie wohnt in Häusern, deren Besitzer in Ferien sind. In dieser Episode erzählt sie, wie sie zu diesem Lebensentwurf gekommen ist. Welche Erkenntnisse sie daraus gewonnen hat und wie man ein Zuhause bei sich selbst findet.
Außerdem berichtet sie von ihrem TEDx Talk, den sie vor kurzem in Regensburg gehalten hat und von ihrer Arbeit als LifeCoach.
(Wil je mijn TEDx-talk meteen bekijken? Dat kan hier)
Augustus 2015
Op een warme zomeravond wandel ik vanuit mijn huis in Scheveningen over de boulevard naar beachclub FONK. Daar is vanavond een netwerkevenement speciaal voor startende ondernemers. Het is de eerste keer dat ik zo’n soort evenement bezoek. De zon schijnt en iedereen lijkt relaxed, dus een praatje aanknopen is gelukkig niet zo moeilijk.
Bij het diner neem ik plaats naast een jonge gast. Hij is blijkbaar goed voorbereid want zijn eerste woorden tegen mij zijn:
Wat is jouw doel voor vanavond?
Oh.
Moest ik een doel hebben dan? Heb ik iets gemist?
Ik wil me niet laten kennen dus bijdehand antwoord ik: ‘ik heb geen doel voor vanavond, maar over vijf jaar wil ik mijn eigen TEDx-talk geven. Dat is mijn doel.’
Nu heb ik zijn volle aandacht. We kletsen geanimeerd en stellen scherpe vragen. Maarten stelt me vol enthousiasme voor aan zijn vriendin Vanessa en die avond besluiten we sparringsbuddies te worden.
Hoe ga je het doel behalen?
We spreken af om af en toe te sparren over onze onderneming, om te delen over onze persoonlijke ontwikkelingen en nieuwste inzichten. Heel inspirerend, alleen wat ik niet wist is dat Maarten erg van doelen stellen én halen houdt. Dus (bijna) elke keer dat we elkaar zagen vroeg hij wel een keer:
Hoe staat het met je TED-talk? Wat heb je al gedaan om dichter bij je doel te komen? Je weet dat je nog 4,5 jaar hebt hè?
Ik heb zelfs het boek How to speak like TED van Maarten en Vanessa gekregen, een heel attent cadeau.
Het onderwerp van de talk
In 2015 zag mijn leven er ongeveer zo uit: ik was net gestart als ondernemer en om rond te komen had ik nog een bijbaan als receptioniste. Maar ik noemde mijzelf vooral opruimcoach: ik hielp mensen met het opruimen van hun kasten. Samen met mijn toenmalige vriend woonde ik in een fijn huisje achter de boulevard van Scheveningen.
Dat ik iets belangrijks te vertellen had, wist ik al wel. Waarschijnlijk iets in de richting van minimalisme, opruimen en lichter leven. Dat is de reden dat ik ondertussen Thuis zonder huis heb geschreven.
Maar waar mijn TED-talk precies over zou gaan, daar had ik nog geen idee van.
Wat ik deed om dichter bij mijn doel te komen? Ik las uiteraard het boek. Verder gaf ik af en toe een lezing of workshop en oefende het spreken voor een steeds groter publiek. Maar verder kon ik Maarten geen grootse ontwikkelingen vertellen.
Januari 2017
Hoe staat het met je TED-talk? Wat heb je al gedaan om dichter bij je doel te komen? Je weet dat je nog 3,5 jaar hebt hè?
Helaas… ik kon geen enkele praktische vordering vertellen. Ondertussen was mijn leven behoorlijk veranderd: ik had huis en haard verlaten en leefde nu als huisoppas.
Het werk als opruimcoach stond op een laag pitje en ik maakte plannen om naar the School for the Work van Byron Katie te gaan. Het enige antwoord wat ik op Maarten’s bekende vragen kon geven was: ‘Ik leef momenteel de inhoud van mijn TED-talk’.
September 2018
Ondertussen is mijn boek uitgebracht. Ik geef af en toe een lezing over mijn levensstijl en mijn verhaal, meestal voor een klein publiek, in intieme setting.
Ik ben TED zeker niet vergeten en ben blij als ik online een oproep voor TEDx Amstelveen tegenkom. Ik schrijf me in en van de tachtig aanmeldingen ben ik samen met vijftien anderen door naar de pitchronde.
Ik mag pitchen voor TEDx
Er wordt me een coach toegewezen en we werken samen aan mijn idea worth spreading.Zoals het een goede coach betaamt stelt hij moeilijke vragen. Ik blijf maar in rondjes praten en kom niet bij de kern van mijn verhaal. Uiteindelijk heeft mijn pitch ongeveer de volgende strekking:
De definitie van rijkdom is aan het verschuiven. Eerst had je rijkdom nodig om je vrijheid te permitteren.
Ik bewijs dat je geen financiële rijkdom meer nodig hebt om vrij te kunnen zijn. Wat voor waarde geef je aan je tijd? Wat voor levenswaarde geeft je inkomen jou?
Door erachter te komen wat je nodig hebt, kun je je rijkdom vergroten zonder dat je 1 euro meer gaat verdienen.
… en ik word afgewezen
Op dat moment natuurlijk ontzettend jammer, maar nog geen twee weken later (na de coaching van Raymond, lees hier over deze periode van ingrijpende inzichten) begrijp ik volkomen waarom mijn verhaal nog niet sterk genoeg was. Ik was inderdaad nog niet bij de kernboodschap beland en het ontbreken van een stevige fundering maakte dat het verhaal nog te wankel was.
Ik laat TED even voor wat het is – ik heb tenslotte nog bijna anderhalf jaar om mijn doel te bereiken.
April 2019
Tot ik een email ontvang. Ik lees ‘m pas de volgende dag, omdat de mail in eerste instantie als spam is aangemerkt en in mijn spamfolder terecht is gekomen.
‘I am writing you as a representative of TEDx OTHRegensburg, an independent TEDx event. I have come across you and your lifestyle while searching for potential speakers for our event in May. I am truly inspired by your minimalistic lifestyle and your message of self care. Therefore I would like to invite you to speak at our event under the theme “Take a step beyond” on the 24th of May in Regensburg, Germany.’
Ik stuiter door de kamer, dit klinkt bijna te mooi om waar te zijn.
Of zou het toch om spam gaan?
Dat blijkt niet zo te zijn. Via Skype vertelt de dame van de organisatie me de ins en outs over het evenement en ook hoe ze me gevonden heeft, namelijk via dit filmpje:
Verschenen maart 2018 op www.1-2-science.com
Er is blijkbaar maar 2 minuut 45 voor nodig om iemand te inspireren en op het idee te brengen om me als spreker uit te nodigen.
Wat betekent dat voor jou?
Heb je iets belangrijks te delen (ik weet dat iedereen dat heeft), laat je horen! Laat de smalltalk achterwege. Wanneer je onbekenden spreekt – en elk wachtmoment op een station of in de rij voor de kassa geeft je die kans – stel eens verrassende vragen en deel jouw verrassende antwoorden.
A workation is the new vacation
Dit korte filmpje is opgenomen op Koh Mook, een miniscuul eilandje in het zuiden van Thailand. Ik zat daar samen met een vriendin te ontbijten, met mijn voeten in het zand en de zee kabbelend op drie meter van ons vandaan.
‘I want to go on a snorkling trip, would you like to join me?’ We raakten aan de praat met een aardige Duitse man. Ik vertelde hem dat ik niet mee zou gaan, omdat ik liever ging werken. Werken terwijl ik op zo’n prachtig bounty eiland verbleef? Ja, mede daardoor voelde ik me geïnspireerd om verder te schrijven aan mijn boek.
And… action!
Hij vroeg verder naar mijn levensstijl en later bleek waar zijn interesse vandaan kwam. Hij werkte op een Duitse universiteit en precies dit semester deed hij een project over minimalisme met de studenten. Hij vroeg of hij ‘in het kader van content creëren, een video interview met mij mocht opnemen?’
Zo gebeurde het dat we de volgende dag direct na het ontbijt – hup, haar in een knot en au naturel – het interview filmden. Een maand later was het gemonteerd en al online te bekijken.
Terug naar de uitnodiging voor TEDx
Uiteraard zeg ik volmondig ja en kan het voorbereiden beginnen: zowel het boeken van de treintickets en hotels, als het schrijven aan mijn verhaal en oefenen van de presentatie.
En laat ik iets belangrijks niet vergeten, ik kan natuurlijk niet zomaar mijn oppashuis onbeheerd achter laten. Gelukkig woon ik hier drie maanden en zijn de huiseigenaren bereid om me mee te denken over een oplossing: hun (schoon)ouders zullen de poes komen ophalen en haar een weekje onder hun hoede nemen, zodat ik met een gerust hart een paar dagen in Duitsland kan zijn.
Wat is het verschil tussen TED en TEDx?
Trouwens, voor degene die zich afvragen wat het verschil is tussen TED en TEDx: TED is de organisatie die jaarlijks events organiseert, waar innovatieve ideeen gedeeld worden. Daar hoort een speciaal format bij en het belangrijkste onderdeel daarvan is dat een talk niet langer dan 18 minuten mag duren. Ik kan je van harte aanbevelen om eens in plaats van een film, een aantal TED-talks te kijken op TED.com.
De term TEDx wordt gebruikt als het format van TED wordt gebruikt door een onafhankelijke organisatie, die zich daarvoor aan strenge regels moet houden. Zo zijn er TEDx events georganiseerd in steden, op universiteiten of zelfs in gevangenissen. Waar ik nu zal spreken is TEDx OTHRegensburg – voor en door de studenten van de hogeschool en universiteit van Regensburg.
Op zoek naar de kern van mijn verhaal
Afgelopen oktober had ik de kern van mijn verhaal nog niet te pakken. En dat is eerlijk gezegd in de tussentijd nog niet veranderd.
Dat verklaart mijn grote onrust. Ik weet dat mijn verhaal de moeite waard is – ook zonder diepzinnige kern. Maar TED gaat om ideas worth spreading. Ik wil zo graag een pakkend idee de wereld in brengen. En diep van binnen weet ik dat ik er nog niet de vinger op kan leggen waar mijn levensstijl werkelijk om gaat.
Dat is wat nu prioriteit heeft.
Ik beweeg, zonder te weten waar naartoe precies
Ik lig soms uren wakker en maak nachtelijke notities met mijn voicerecorder. Ik vraag vriendinnen om hulp en nodig mensen uit voor een try-out. Ik schrijf en schrap en schrijf in de tekst van mijn concept-talk.
Tot ik koffie drink met Lotte. Lotte is radio documentairemaker en dus een expert in het vertellen van verhalen. Nadat ik heb uitgelegd welke belangrijke momenten in mijn leven sowieso terug moeten komen in mijn verhaal, noemt zij het magische woord: verlies.
Hoe had ik dat over het hoofd kunnen zien…
JA! Dat is waar alles in mijn verhaal om draait – het is de essentie van waarom ik doe wat ik doe.
Die dag kan ik niet stoppen met schrijven, ineens vallen alle puzzelstukjes op hun plek. Ik heb nog tweeënhalve week tot de big day, wat ben ik blij dat ik eindelijk de kern te pakken heb.
In een volgend blog zal ik dieper op ‘verlies’ ingaan, voor nu gebruik ik een quote van Byron Katie om te verwoorden wat verlies met huisoppassen, minimalisme en vrijheid te maken heeft.
For me the word monk doesn’t describe someone who has entered a monastery. It’s an honest description of everyone – of me and also of you. To my mind, a true monk is someone who understands that there is no self to protect or defend. He’s someone who knows that he doesn’t have a specific home, so he’s at home everywhere
Byron Katie – A mind at home with itself
De week van de TEDx-talk
Aan het begin van de week reis ik na een overnachting in Würzburg af naar Regensburg in Oost-Beieren. De zon schijnt en ik geniet van de heerlijke Duitse törte en gemüsepflanzerl. Ik wandel langs de Donau, lees een boek in rustige koffietentjes en ik klets met de mensen die ik onderweg tegenkom.
Tijdens het diner op donderdag ontmoet ik de andere sprekers en de ongeveer twintig studenten die het event organiseren. De sfeer is uitgelaten en tegelijk wat gespannen. Tijdens de rondleiding vertelt de leider van de groep dat het organiseren van dit event voor de studenten een mooie manier is om te leren omgaan met Big Personalities.
Ik glimlach om zijn uitleg en probeer een beeld te vormen van hoe de jongens en meisjes in de leeftijd van 19 – 25 jaar, mij zien. Grappig hoe dat beeld waarschijnlijk vooral gevormd wordt door verwachtingen en projecties en eigenlijk weinig met mij te maken heeft.
Vrijdag, the big day
Tijdens de soundcheck, het oefenloopje op het podium en het omkleden voel ik me relaxed, tot het moment dat het publiek binnendruppelt in de zaal. Mijn hartslag gaat omhoog en ik val stil, geen zin meer in smalltalk.
De jongen van de techniek doet mijn microfoon om, ik word aangekondigd en ik vol adrenaline loop ik mijn moment of fame tegemoet. Wat heerlijk om mijn verhaal te kunnen vertellen. Grappig ook dat ik er nu ik terugkijk weinig meer van weet, zo snel vliegt het voorbij.
Dus. Om de vragen van Maarten er voor een laatste keer bij te nemen:
Hoe staat het nu met je TEDx -talk?
Goed, ik heb mijn Tedx-talk naar tevredenheid voor het voetlicht gebracht. Heb veel complimenten ontvangen en (zo hoorde ik later) een aantal luisteraars tranen in hun ogen gegeven met mijn verhaal.
Spreken voelt naast schrijven als een ideale manier om mijn verhaal te delen. Elke keer dat ik mijn verhaal vertel zijn luisteraars geraakt, iedereen op een andere manier. De een gaat naar huis met inspiratie over minimalisme, een ander voelt weerstand en weer een ander heeft hét antwoord gevonden op een levensvraag.
Wat heb je gedaan om dichter bij je doel te komen?
Voornamelijk ‘gewoon’ mijn leven geleefd. Elke keer keuzes gemaakt vanuit mijn hart. Dat hebben anderen gevoeld en op deze manier zijn TED en ik zonder al teveel moeite en op precies het juiste moment nader tot elkaar gekomen.
Je weet dat je nog 1 jaar en 2 maanden hebt hè?
Ja! Wie weet kan ik er nog een in een ander buitenland doen. En kan ik mijn verhaal op andere evenementen vertellen, tijdens netwerkbijeenkomsten, huiskamerlezingen, festivals, trainingsdagen en in boekwinkels. Ik ben benieuwd!
Dankjewel Maarten en Vanessa, voor jullie vasthoudendheid, interesse en support.
Steun je lokale schrijver Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Yoga, stil zijn, mediteren, dansen, tantra beoefenen, floaten, Ayahuasca drinken en vasten… Uiteindelijk gaat het allemaal om hetzelfde: ervaren dat je niet alleen maar je lijf bent. Ervaren dat je óók niet je gedachten bent. Wat je dan wel bent? Daar zal ik geen woorden aan proberen te geven, want het is het beste te ervaren. En dat is precies waar je deze technieken voor inzet.
Overgave oefenen
Vasten is dus een middel. Het doel: dat wat je bent, ervaren. Een glimp opvangen van wat je werkelijk bent, oplossen in het grotere geheel en bewust zijn van de eenheid waar je onderdeel van bent. Daardoor groeien in bewustzijn.
Wanneer je dit eenheidsgevoel eenmaal hebt ervaren, is het makkelijker om het weer te voelen omdat je het weet te herkennen. Tegelijkertijd is het ook moeilijker, want het gebeurt juíst niet als je ernaar streeft. Overgave is het sleutelwoord. En overgave is iets wat goed te trainen is door niet te eten.
Ik neem je mee in mijn ervaring
Ik vastte vijf dagen, dat wil zeggen: ik at niets en dronk voornamelijk thee en water. In het blog Vijf dagen vasten: waarom en hoe? beschrijf ik mijn overwegingen, mindset en hoe ik het in de praktijk aanpakte. In dit verhaal neem ik je mee in wat ik zoal meegemaakt en gevoeld heb.
Vasten dag 1 – Vrij veel actie en druk in mijn hoofd
Vol goede moed sta ik op en ontbijt met een kopje thee. Ik ben nog wat druk, vooral in mijn hoofd: wat zal ik eens gaan doen? En daarna, en daarna? Mijn tijd vul ik met het afhandelen van mails die ik niet wil laten wachten, schrijven en veel thee zetten en drinken. Niet om een hongergevoel tegen te gaan – dat is opvallend afwezig – maar voornamelijk om iets te doen te hebben en de tijd te doden.
‘s Middags spreek ik af met een lieve vriendin en laat met gemak het blokje dadeltaart op m’n schoteltje liggen. Genietend sip ik van mijn chai zonder melk of honing en van een verse groene thee. Ik heb geen honger maar voel me af en toe wat flauw en onrustig.
Time to slow down
Op m’n gemakje doe ik van alles. Ik wandel in plaats van fiets – ik heb toch alle tijd. It’s time to slow down. Samen met twee Engelse vrienden die nu ook vasten, zit ik in een speciale appgroep om elkaar te steunen en vragen te stellen. Voordat ik naar bed ga doe ik met een van hen een korte meditatie en bodyscan via Whatsapp. Dankbaar dat ik mezelf dit avontuur van niet-eten gun, ga ik naar bed.
Vasten dag 2 – Vertragen gaat vanzelf
De eerste krampen in mijn kuiten dienen zich aan. Ik heb geen honger maar ben behoorlijk duizelig als ik opsta. De dag gaat met ups en downs. Tijdens de ups vergeet ik dat ik niet ‘mag’ eten, het voelt natuurlijk, waardoor ik ook niet de behoefte heb om mezelf af te leiden met thee.
In de Ekoplaza werk ik op mijn dooie akkertje mijn boodschappenlijstje af zonder een blik te werpen op alle lekkernijen. Ik koop verse groentebouillon om wat zout binnen te krijgen, verder extra verse thee en kokoswater. Lekker sloom loop ik door de stad en met een grote glimlach op mijn gezicht geniet ik van de mensen en de lente. Ik heb geen haast en hoef niets. Dat slowing down is dus vanzelf goed gekomen.
Vasten dag 3 – Dip in energie
Geen boodschappen hoeven doen, niet koken en niet eten, scheelt me zo’n vier uur (!) per dag. Die ‘extra tijd’ maak ik vol met mediteren, rusten, de kat aaien, niksen, wandelen, slapen en in bad gaan. Ik kan me niet zo goed focussen op de letters op mijn laptop en heb daar ook eigenlijk geen zin in. Een simpel en vermakelijk boek lezen lukt wel – ik las ‘En dan nog iets’ van Paulien Cornelisse.
‘Ups and downs today. Sometimes I feel uninspired and tired, other times totally at peace – then I almost forget that I’m fasting. I woke up late today and if I do anything else but sitting I feel fainted… but I’m in a good mood. I try not to force it or control it, I’m just surrendering.’ – schrijf ik in de appgroep.
De anderen begrijpen het volledig en herinneren me eraan dat veel rusten noodzakelijk is, mijn lijf is immers al hard aan het werk om afvalstoffen af te voeren.
Ik ben over de helft
Mijn fysieke energie is laag maar mentaal voel ik me sterk. Zo sterk, dat ik me afvraag wanneer de emotionele dip komt, want bij dit soort quests hoort meestal een dieptepunt. Een probleem dat overwonnen moet worden, wat zorgt voor de uiteindelijke euforie en beloning. Bewust observeer ik mijn gemoed, als was mijn dag een lange meditatie. Soms voel ik me moe en ongeïnspireerd, maar dat gaat ook gauw weer voorbij. Nee, een dip kan ik het niet noemen. Ik ben over de helft, nog twee dagen te gaan.
Vasten dag 4 – Luisteren naar mijn lijf
Vasten gaat om luisteren naar je lijf en toegeven aan waar het om vraagt. Rust, slapen, liggen, drinken et cetera, dus dat is wat ik doe. Stil zijn en luisteren. Grappig genoeg vraagt mijn lichaam niet meer om eten, het is content met de energie die vrijkomt vanuit de vetverbranding.
Ik voel me licht en zweverig. Niet zweverig als in duizelig, maar eerder niet-geaard – niet helemaal ín mijn lijf aanwezig. Waar lichaam en geest normaal gesproken als één geheel worden ervaren, zijn ze nu wat van elkaar los geschoven. Waardoor ik me minder met mijn lichaam associeer, het staat op spaarstand. Je zou verwachten dat ik me minder verbonden voel, maar het lichte gevoel heeft geen invloed op dat-wat-ik-ben.
Een van mijn mede-vasters schrijft: ‘There’s so much more to life to experience, most only scratch the surface and never push themselves. The body is a creative genius, it’s been made with such wisdom. It’s humbling to have an opportunity to enter inside one and use it to the best of my ability.’
Herkenbare woorden, ik voel me ook nederig en dankbaar voor de ervaring van dit leven.
Misschien gaat een dip niet komen? Misschien ben ik zo bereid om eventuele pijn in de ogen te zien, dat het uitblijft?
Vasten dag 5 – Heling en bevrijding
De laatste dag. Ik voel me rustig en accepteer dat een dip er misschien gewoon niet inzit. Het niet-eten kost zo weinig moeite dat ik me afvraag of ik nog een zesde vastendag zal toevoegen. Toch besluit ik om dat niet te doen, laat ik niet overdrijven.
Morgenochtend mag ik dus weer iets eten, ik heb alleen nog niets geschikts in huis. In de supermarkt doen de verse koeken en croissants, waar ik normaalgesproken gek op ben, me werkelijk niets.
Maar voor de koeling vol groene (blad)groenten voel ik me een kind in een snoepwinkel. Ik kan niet kiezen, zoveel zin (behoefte) heb ik deze vitaminen! Ik kies biologische babyspinazie. Verder peer, yoghurt en een blikje tonijn, daar heb ik ook zin in.
De dip dient zich aan
Aan het einde van de middag voel ik me somberder worden. Ik vermoed omdat ‘het normale leven’ weer in zicht komt en ik ga nadenken over wat ik allemaal nog moet: afspraken, mails, BTW-aangifte et cetera.
De onrust voelt dubbel. Ik ben blij omdat de dip er is, tegelijkertijd wil ik van het gevoel af. Ik ga in bad om te ontspannen maar… you can run but you can’t hide. Wat gevoeld en geheeld moet worden, moet ik aangaan.
In bed blijf ik maar malen en malen. Tot in me opkomt: wat voel ik? Ik focus op de sensaties in mijn lijf en voel een enorme rush door me heen trekken. Alsof ik klaar ben om weg te sprinten, zoveel energie is er opgebouwd.
Overgave = heling
Ik voel een knoop in mijn buik, net onder mijn middenrif. In foetushouding en met mijn ogen stijf dicht wil ik er niet bij. Of toch.
Een schokje in mijn lijf, interessant. Ik probeer het beter te voelen, wat was dat? De schokken worden heftiger en ik krimp ineen. Niet van fysieke pijn, dit is puur een loskomen van emoties en opgeslagen energie. Een energiestroom gaat langs mijn ruggengraat naar mijn hoofd. De controle laat ik los. Ik geef me eraan over.
Binnen een minuut is het over. Daarna beginnen inzichten binnen te stromen. Er is zoveel helderheid dat ik kan uitzoomen en zien welke stappen ik in de afgelopen jaren heb gezet. Ineens wordt duidelijk wat me komende tijd te doen staat, wat prioriteit heeft en welke plannen ik kan loslaten.
Ik lig nog lang wakker.
Eerste opbouwdag na het vasten
Ondanks mijn korte nacht sta ik uitgerust op. Ik heb niet per se honger of zin in eten. Toch maak ik een smoothie met yoghurt, peer en dadel. Wow, wat een smaakexplosie! Ook al had ik niet echt zin om te eten, nu mijn smaakpapillen weer geprikkeld zijn voelt dit heel welkom.
Na een paar happen heb ik genoeg.
Deze dag bestaat uit om de paar uur iets kleins eten. Ik moet echt de klok in de gaten houden, anders vergeet ik te eten.
Wat heeft het me gebracht?
Het is heel fijn om secuur te voelen waar mijn lijf behoefte aan heeft. Hoeveel, wat en wanneer te eten. Maar ook toegeven aan de behoefte aan rust, aanraking, warmte, beweging et cetera.
De tonijn die ik kocht heb ik pas na een week gegeten. Ik had er erg zin in maar om het eerder op te eten voelde toch te vet en te zwaar.
Het niet-eten, de scherpte van mijn zintuigen en de innerlijke stilte zijn me heel goed bevallen. Daarnaast ben ik positief verrast door de helderheid en de inzichten die het heeft gebracht.
De leegheid van mijn gestel gaf een beter contact met mezelf, een verhoogd bewustzijn, waardoor heling kon plaatsvinden. Het voelt alsof álle innerlijke energie nodig was om dit diepere niveau te bereiken. De leegheid was noodzakelijk, want met een vol verteringsstelsel was dit niet gelukt.
Wat wil ik een volgende keer anders doen?
Een volgende keer zal ik meer in de natuur zijn. Nu ging ik elke dag even wandelen buiten maar ik kon het niet opbrengen om helemaal naar een bos of de zee te fietsen.
Ook zal ik het weer gaan eten beter voorbereiden en bewuster opbouwen. Nu was het onregelmatig omdat ik het eten vergat, dat voelde wat onrustig. Daarnaast wil ik me met hulp van een orthomoleculair therapeut verdiepen in voedingsmiddelen die de afvoer van gifstoffen bevorderen, om ook de ontgifting na het vasten soepel te laten verlopen. Ik zal ook bewuster kiezen voor eten wat mijn reserves weer goed aanvult.
De volgende keer vasten ben ik van plan in de herfst te doen, en tot die tijd zal ik zeker een aantal keer één of twee dagen vasten.
Wat is jouw ervaring met vasten? Spreekt het je aan of lijkt het je vreselijk?
Steun je lokale schrijver Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Vasten wordt in bijna alle spirituele tradities gebruikt als middel om tot inzicht te komen. Christenen hebben onlangs hun vastenperiode tussen carnaval en Pasen afgesloten, voor moslims begint de Ramadan bijna en ook in de Ayurveda is vasten een belangrijk onderdeel van reiniging en heling. Hoewel ik me niet verbind aan een specifieke traditie, was ik benieuwd hoe ik niet-eten zou ervaren.
Ik deel graag mijn ervaring
Na een periode van schijnbare stilstand betekent de lente groei en nieuw leven. Het is de ideale tijd om je zowel fysiek als mentaal te reinigen, je huidige situatie te onderzoeken en nieuwe inzichten op te doen. Ik deed dat door vijf dagen te vasten en in dit blog deel ik graag mijn ervaring.
Verwacht geen feiten uit wetenschappelijke onderzoeken, geen ’10 tips om… ‘ en geen verhalen over de gezondheidsvoordelen van vasten – daar staat het wereldwijde web al vol mee. Wat er nog niet op staat is mijn overwegingen en ervaring, dus laat ik die vooral wél delen.
Waarom wilde ik vasten?
Ik wilde dit graag om meerdere redenen doen: om mijn persoonlijke grenzen en concepten te onderzoeken, voor fysieke reiniging na de winter en om ruimte te maken voor spirituele groei. Eerdere ervaringen met niet-eten waren me goed bevallen, waardoor dit een logische vervolgstap was.
There’s a hidden sweetness in the stomach’s emptiness. We are lutes, no more, no less. If the sound box is stuffed full of anything, no music. If the brain and the belly are burning clean with fasting, every moment a new song comes out of the fire. The fog clears, and a new energy makes you run up the steps in front of you. – Rumi
Is het niet een nogal extreme aanpak?
Een vriendin noemde me ooit extreem – ze zei het liefdevol. Ik kon het me niet voorstellen. Ik, de girl-next-door die tot vervelens toe overal over nadenkt en bewuste keuzes maakt, extreem? Maar langzamerhand begin ik haar omschrijving te begrijpen, hoewel ik het zelf eerder vastberaden of grondig noem. Misschien ben ík niet extreem, maar zijn mijn daden dat wel.
Gezondheid: is vasten gevaarlijk?
“Vandaag de dag is het een stuk gemakkelijker zich dood te eten dan te verhongeren, al is dat duizenden jaren anders geweest.” Rudiger Dahlke – Bewust vasten
Vijf dagen niet eten wordt door de meeste mensen als zeer ongezond of zelfs onmogelijk gezien. Maar, het lijf kan meer aan dan je denkt – ik denk dat elke moeder dat kan bevestigen. Hoewel ik zelf geen bevalling heb meegemaakt, heb ik wel een ander persoonlijk voorbeeld van waar het lijf toe in staat is.
Ik heb de ervaring van zes weken alleen maar over de grond kunnen kruipen, hallucinerend van de morfine. Daarna nog maandenlang amper kunnen lopen, liggen of zitten, door de immense zenuwpijn van een hernia. Toch rende ik drie jaar later een obstacle run van 14 km door mul zand, als een van de fittere deelnemers van mijn groep.
Het lichaam wil overleven
Je kunt meer dan je denkt en dat geldt ook voor energie en voeding. Het lichaam heeft allerlei ingebouwde mechanismen om zichzelf te reinigen, te blijven voorzien van brandstof en te helen.
Hoe het precies werkt mag een expert je uitleggen, maar zoals ik het begrijp heeft dat helingsproces te maken met toxines die opgeslagen zitten in vetcellen. De vetcellen worden verbrand om het lichaam brandstof te geven en daarbij komen de opgeslagen toxines vrij. Deze worden verwerkt en afgevoerd en dat zorgt voor reiniging van je lijf.
Mijn eerdere ervaringen met vasten
Ik had al eerder af en toe een dag gevast. Voor mij houdt dat in: na het avondeten niet meer eten, slapen, een dag niet eten, slapen en het eerste maal is het ontbijt. Ook heb ik twee keer twee dagen gevast (na het avondeten niet meer eten, tot 48 uur later weer een volgend (licht) avondmaal), beide met hele andere ervaringen.
Vasten tijdens een meditatieretreat in Thailand
Bewust veel minder eten dan normaal heb ik kunnen uitproberen tijdens een zevendaagse silent meditation retreat in Thailand, vorig jaar. We kregen daar twee maaltijden per dag: ontbijt om 07.30 uur en lunch om 11.00 uur. Om 18.00 uur kreeg je een kopje thee met suiker, verder dronken we alleen water.
De maaltijden waren vegetarisch en bestonden uit wat de monniken die ochtend hadden gekregen in ruil voor een zegening. Dat verschilde nogal, soms was het bijvoorbeeld rijst met gekookte komkommer en bouillon – niet per se een maaltijd waar je lang op kunt teren. Aan de andere kant was dat ook niet nodig, we mediteerden de hele dag en verbruikten dus weinig energie.
Intermittent fasting
Een andere vorm van minder eten heb ik in januari en februari van dit jaar geprobeerd: intermittent fasting (IF). IF kun je in vele soorten en maten doen, ik koos voor de versie 16-8. Dat betekent dat je per dag in een tijdsframe van acht uur kunt eten, de overige zestien uur eet je niet. Voor mij werkte eten tussen 11 en 19 uur het beste.
IF heeft veel gezondheidsvoordelen, maar de keerzijde is dat het ‘eten binnen de tijd’ een obsessie wordt. Desondanks is IF me goed bevallen, waarschijnlijk omdat het goed paste binnen mijn rustige levensstijl die maanden. Het gaf me helderheid en structuur en kostte me geen moeite.
In Thuis zonder huis lees je hoe mijn gedachten over eten en mijn eetpatroon veranderde.
Mentale voorbereiding en support
De eerder opgedane ervaringen met minder eten of niet-eten waren zeker nuttig, maar een een goede voorbereiding was nog steeds belangrijk. Ik heb me ingelezen om op de hoogte te zijn van mogelijke obstakels en hoe die te overwinnen. Het boek ‘Bewust vasten’ geschreven door Rudiger Dahlke gaf zowel praktische informatie als inspiratie over de spirituele kant van vasten.
Mentale support kwam verder nog van een vriendin die orthomoleculair therapeut is. En ik kon mijn ervaringen delen met twee Engelse vrienden waarmee ik had afgesproken om in exact dezelfde vijf dagen te vasten. In een appgroep moedigden we elkaar aan, heel motiverend om het gevoel te hebben met een gezamenlijke missie bezig te zijn.
Praktische voorbereiding
Ik zag de vijf dagen niet-eten als een tijd van rust en bezinning. Van stilte, naar binnen keren en openen voor innerlijke wijsheid. Voor heling en spirituele groei. Daar passen geen verplichtingen en werk bij, dus ik zorgde voor een hele lege agenda tijdens de vijf vastendagen plus ongeveer vijf dagen daarna.
Mijn persoonlijke ‘regels’ van het vasten
Sportvasten, sapvasten, citroensapvasten, dry fasting: er bestaan tientallen manieren om het vasten aan te pakken. Iedereen is anders en maakt zijn eigen passende regels. Voor mij waren die:
Van tevoren niet extra eten om een reserve op te bouwen.
Drinken: water, kruidenthee zoals kamille, cranberry of brandnetel.
Ik heb van nature een lage bloeddruk dus ik liet de optie open om kokoswater of bouillon te drinken wanneer ik me te slap zou voelen
Vertragen, rust en ruimte
Ok. Mijn intentie was duidelijk, mentaal en praktisch was ik goed voorbereid. Wat heb ik tijdens het vasten zelf beleefd?
Ik hield veel tijd over, omdat ik niet hoefde te koken en te eten. Dat gaf rust en ruimte voor bezinning: schrijven, mediteren, wandelen en gewoon zijn. Ik heb me niet verveeld en heb in alle opzichten kunnen vertragen.
De leegte in mijn maag voelde niet vervelend. Ik heb zelfs bijna geen hongergevoel gehad. Ik denk omdat de motivatie zo sterk was dat ik gewoon de knop omzette: eten was geen optie. Anderen zien eten of eten ruiken deed me niets.
De ruimte en het niets-hoeven vond ik heel prettig. Het gaf me een natuurlijke focus op het huidige moment. Het gaf me alle rust om uit te zoomen van de dagelijkse bezigheden en aanwezig te zijn bij elke sensatie. Die sensaties kon ik zonder oordeel bezien en accepteren.
Het is logisch dat je van alles gaat voelen, écht voelen, wanneer je niet eet. Er is een veel grotere focus op het lijf. Ironisch, want die focus is er gek genoeg minder als we er van alles in stoppen en hij gewoon zijn verteer-werk doet.
Zintuigen
Ik merkte al op dag twee een enorme verhoogde zintuiglijke waarneming. Wandelen op straat zorgde voor constante geurexplosies door de struiken vol bloesem. Mijn tastzin was extra gevoelig, waardoor in bad gaan of douchen nog fijner voelde dan normaal. Ook muziek luisteren zorgde voor een intense ervaring. Het geluid kwam niet van een kant zoals normaal, maar ik leek erin op te gaan en zelf onderdeel van het geluid te zijn.
Kou
Ik had het het grootste deel van de tijd koud. Zonder aanvoer van energie schakelt je lijf blijkbaar over op een minimumtemperatuur. Met truien, dekentjes en een dagelijks warm bad was het goed te doen, ook de hete thee was prettig.
Kramp
Ik had soms lichte spiertrekkingen en kramp in mijn kuiten en billen. Op dag vier en vijf heb ik daarom een half glas kokoswater gedronken, dat hielp wel iets.
Lage bloeddruk
Ik voelde me vaak flauw of een beetje duizelig. Even snel de trap oplopen was er niet bij. Al-les lang-zaam. Tijdens mijn dagelijkse wandeling werd ik aan alle kanten ingehaald – nog net niet door een bejaarde met rollator maar het scheelde niet veel. Ik heb biologische groentebouillon gedronken om me wat op te peppen, maar ik werd er alleen maar misselijk van.
Ik heb deze lichamelijke ongemakken niet als vervelend ervaren, ik wist dat ze zouden komen en wat de oorzaak was. Daarnaast zag ik het als oefening in overgave en uitdaging om goed te luisteren naar de signalen en behoeften van mijn lichaam.
Fysieke detox
De afvoer van gifstoffen is tijdens het vasten heel belangrijk, daarom heb ik ontzettend veel gedronken. Ik merkte dat mijn zweet erg stonk en dat ik meer last van puistjes kreeg – verhalen over ontlasting laat ik voor nu maar even. Zes dagen na de laatste vastendag ben ik naar de sauna gegaan zodat ik de laatste afvalstoffen eruit kon zweten.
Terug naar een normaal eetpatroon
Het weer opbouwen van je eetpatroon is het belangrijkste onderdeel van het vasten. De spijsvertering heeft compleet stil gelegen dus bepaalde enzymen ontbreken in je maag en darmen en moeten weer aangemaakt worden. Ik ben uitgegaan van een opbouwtijd van ten minste tien dagen. Na die tien dagen at ik weer hetzelfde soort voedsel als voor het vasten. Het lastigste vond ik het vinden van een goede balans. Het was best even zoeken naar wat te eten, hoeveel en wanneer.
Ook proberen? Begin met één dag
Als je nog helemaal geen ervaring met vasten hebt, maar je bent wel nieuwsgierig, leg jezelf dan niet meteen vijf dagen niet eten op. Probeer eerst één dag niets te eten. Goede vriend Raymond kreeg het idee van vasten vanuit verschillende hoeken op zijn pad en werd enthousiast van mijn verhaal. Hij vastte één dag en zei daarover:
“Het valt reuze mee en het is interessant wat er allemaal in me gebeurt. Ik had veel meer tijd over en veel inspiratie om te schrijven. Oh en iets heel fascinerends gebeurde! Ik werd altijd tussen 9 en 10 wakker en vanochtend werd ik om 7 uur wakker, klaarwakker en uitgerust. Dat zegt echt veel: dat ik óf niet goed eet, óf teveel eet, óf dat er meer winst te boeken is in hoe ik me voel. Het was een mooie ervaring en ik ga het binnenkort nog een keer doen, als een soort sabbath.”
– lifecoach Raymond Zijderhand
Wat is er veranderd?
Ik kies nu zoveel mogelijk voor biologisch eten. Hoewel ik geen geld over heb, heb ik er wel geld voor over. Jammer voor de portemonnee, mijn lijf is belangrijker. In een biologische broccoli zitten nu eenmaal zoveel meer voedingsstoffen dan in een ‘gewone’ broccoli. Daar zou ik er bij wijze van spreken vijf van moeten eten om dezelfde vitaminen en mineralen binnen te krijgen. Ik kies bewust waar ik mijn lijf mee voed. Nog steeds geniet ik van een lekkere koek of een ijsje op z’n tijd, maar bewuster dan ik deed.
Van rationeel naar intuïtief eten
Ik eet niet meer uit gewoonte of ‘op de klok’, maar wanneer ik er behoefte aan heb. Niet meer de porties zoals ik ze gewend ben, maar waar ik behoefte aan heb. Niet meer wat betaalbaar is, maar waar ik behoefte aan heb.
Dit voelt veel lichter en meer bevredigend. Hoewel ik al heel bewust at, heeft het vasten me toch weer een verdieping opgeleverd. Ik ben blij dat ik het gedaan heb en ben van plan het in de herfst weer te doen.
Steun je lokale schrijver Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Roken, alcohol, coke, gokken of porno – dat is waar je waarschijnlijk het eerste aan denkt als je ‘verslaving’ leest. Niet zo gek, want het woord heeft nogal een zware lading. Maar deze quote van Tony Robbins zette me aan het denken over wat verslaving werkelijk is.
The biggest drug in our society is not alcohol, or cocaine, or pot. It’s PROBLEMS. People are addicted to their problems, because it let’s them escape their fears. – Tony Robbins
Disclaimer: dit blog is bedoeld voor degenen die diep van binnen een altijd aanwezige onrust of algehele onvrede ervaren en daarvan af willen. In het geval dat jouw middelengebruik of andere verslaving je dagelijks leven en gezondheid ernstig verstoord, zoek dan professionele hulp.
Verslaafd aan problemen
Het lijkt niet logisch, want door de nadruk te leggen op je problemen word je toch juist geconfronteerd met je angsten?
We praten inderdaad graag over onze problemen. Luister op een gemiddelde dag in de supermarkt wat er in de rij voor de kassa besproken wordt. Of wat twee mensen in de trein elkaar vertellen. Je hoort voornamelijk klagen, zeiken en stressen. Wat vinden we het héérlijk om lekker af te geven op wat er allemaal niet goed is in de wereld of in ons leven. Maar waarom?
Erover praten is makkelijker dan een probleem daadwerkelijk aanpakken
Het wordt me duidelijk wat Tony Robbins bedoelt. Het praten over problemen maakt dat je dénkt dat je ze aan het oplossen bent (want je bent er toch ‘mee bezig’?), in werkelijkheid is het slechts afleiding voor verborgen pijn en angst. In dit blog onderzoek ik hoe het met mijn eigen verslavingen gesteld is en hoe ik om ga met het wel of niet voelen van pijn.
Wat gebruik jij als afleiding?
Laat ik beginnen met jou uitnodigen om dit samen met mij te onderzoeken. Wanneer je niet lekker in je vel zit, wil je daar vanaf. Je wil je ‘goed’ voelen. Dus om het vervelende gevoel tegen te gaan gebruik je allerlei middeltjes: winkelen, Netflixen, eten, waardering zoeken bij anderen, sporten, seksen, koffie drinken, je opmaken, uitgaan.
Vergeleken met heroïnegebruik is het onschuldig, maar hoe zou je reageren als het je wordt afgenomen? Begin met een kleine test om te zien hoe gehecht je aan iets bent.
Wat zou je doen als
…je een dag zonder make-up naar je werk moet?
…je je telefoon een maand lang moet missen?
…je nooit meer koffie mag drinken?
Het lijkt misschien makkelijk, maar doe het maar eens. Niet voor niets bestaan challenges als: 365 dagen niets kopen, Dry January, een maand vegan eten, een maand zonder whatsapp et cetera. ‘Ja het is gelukt, op drie keer na, maar ik ben echt niet verslaafd hoor, want…’
Denial is the first sign of addiction
Je blijft gevangen in het gedrag door te ontkennen dat het er is. Je voelde misschien wel dat het moeilijk was, maar dat ga je natuurlijk niet toegeven. Je verzint allerlei excuses en redenen waarom het echt niet zo erg is dat je een paar keer toegaf aan je verslaving. En zelf ben je de enige die het werkelijk gelooft.
Veelvoorkomend: werk- eet- of sportverslaving
Hoe makkelijk kun je ontspannen de eerste dagen van je vakantie? Ook werken kan een verslaving zijn. Je bent zo gehecht aan ‘bezig zijn’ dat je niet weet wat je met jezelf aan moet als je het niet druk hebt. Dat voel je intuïtief aan en daarom zorg je dat je het gewoon altijd druk hebt.
Hoe moeilijk vind je het als er een overheerlijke reep chocola / zak chips in de kast ligt? Loop je weleens ‘als vanzelf’ naar de keuken om iets te snaaien te zoeken? Eten kan voor obsessief gedrag zorgen en een mooi middel zijn om je pijn niet te hoeven voelen. Hetzelfde geldt voor sporten (hoe reageer je als je een blessure hebt waardoor je drie maanden niet mag sporten?).
Gelukkig kunnen we deze voorbeelden gebruiken om onze verslaving aan problemen ook gelijk te voeden: we klagen over dat we het zo druk hebben, dat we te dik zijn en iedereen die het maar horen wil vertel je over je blessure.
Waar is een verslaving goed voor?
Een verslaving ontstaat om pijn niet te hoeven voelen, om je te verdoven. Maar de pijn bestaat. Hij is als een kraan die de hele tijd openstaat. Een kraan die 24/7 jouw kostbare energie lekt. En jij maar naar yoga gaan, gezond eten en op tijd naar bed. Het helpt iets, maar je blijft ‘dweilen met de kraan open’.
Waarom wil je liever niet toegeven dat je verslaafd bent? Omdat je er dan iets mee moet en dat betekent dat je je pijn te zien krijgt. Daar houden we niet van. Dus blijven we gewoon lekker doorgaan, met als gevolg dat we ons nog rotter voelen, omdat het lapmiddel maar tijdelijk helpt.
Geen zorgen, de pijn laat zich vanzelf zien
De pijn gaat harder schreeuwen om aandacht. De kraan gaat verder open, zodat meer energie weglekt. Je lijf gaat signalen geven in de vorm van blessures, kwaaltjes waar je niet vanaf komt of nog erger: burn-out of depressie. Je kunt dan natuurlijk naar medicijnen grijpen om de (mentale) pijn te verdoven. Heb ik zelf ook jaren gedaan. Ik wist geen andere oplossing. ‘Dokter, mag ik nog meer dyclofenac tegen mijn rugpijn?’ – lees hier mijn blog Hoe ik leerde omgaan met pijn.
Hoe is het met mijn eigen verslavingen gesteld?
Laat ik eens hand in eigen boezem steken. Voor mij was eten een periode een behoorlijk obsessie. Het had niets meer met voeden of genieten te maken, wel veel met zelfopgelegde regels, beperkingen en ‘moeten’. Ik deed veel aan krachttraining en het eetpatroon wat daarbij hoorde was niet mis.
Wanneer moet ik eten, heb ik wel genoeg eten bij me, waar kan ik gezond eten krijgen? Het nam mijn gedachten zodanig in beslag dat het gerust een verslaving te noemen was. In Thuis zonder huis beschrijf ik uitgebreid hoe ik hiermee om ben gegaan, zodat mijn eetpatroon ondertussen weer normaal te noemen is.
Momenteel ligt een werkverslaving zeker op de loer, ik kan me soms helemaal verliezen in werken en ‘bezig’ zijn, vooral als ik achter mijn laptop zit. Verder ben ik dol op mijn dagelijkse kop koffie en kan ik daar echt een craving naar voelen. Mijn relatie met eten verbeterd, maar ik herken zeker de neiging om ‘s avonds als ik moe ben te gaan snacken. Ook scrollen door Instagram kan een manier zijn om een rotgevoel te negeren.
Waarom zou ik dit veranderen, zo erg is het toch niet?
Snacken en scrollen is niet levensbedreigend. En er iets aan doen kost moeite, waarom zou ik dat dan doen? Mijn antwoord is simpel. Ik ben bereid deze moeite te doen omdat ik weet wat het me brengt: vrijheid. Innerlijke rust. Volledige acceptatie van het moment, wat zorgt voor dankbaarheid, vrede en geluk. Wauw. Als ik het zo bekijk wil ik daar wel wat moeite voor doen!
Ik ga de uitdaging aan
Omdat ik mijn gedrag herken als middel om onrust te verbergen, daag ik mezelf regelmatig uit. Door weg te nemen waar ik aan gewend ben, wordt duidelijk in welke mate ik me eraan hecht. Kan ik leven zonder persoonlijke spullen? Zonder eigen huis? Zonder vast inkomen? Zonder spaargeld? Kan ik lang alleen zijn? Kan ik alleen op reis gaan? Kan ik in de winter in de ijskoude zee duiken? Dit is ondertussen bekend. Maar wat ik ook onderzocht is het volgende.
Waar ben ik allemaal aan gehecht?
Bijvoorbeeld praten, denken, sociaal contact, dingen doen, meerdere maaltijden, een zacht bed, mijn vriend?
Kan ik een week leven in stilte, 10 uur per dag mediterend en zonder sociaal contact? Met twee maaltijden per dag, om 07.30 en 10.30 uur? Kan ik slapen op een houten plank en met een houten kussen?
Deze drie vragen kon ik onderzoeken tijdens een meditatieretraite in Thailand, op Koh Samui.
Kan ik 48 uur zonder eten?
Dit heb ik tot nu twee keer gedaan. De eerste keer leerde me dat ik het tot mijn grote verbazing overleefde, de tweede keer dat het zelfs een ontzettend fijn gevoel geeft.
En recent onderzocht ik de vraag: Kan ik gelukkig zijn zonder partner? Op alle vragen kan ik ja antwoorden, een enorme bevrijding! En nog steeds leer ik verder. Laat ik meer los, in het vertrouwen dat ik alles aankan.
Verslaafd aan liefde
Wat tot nu toe mijn ergste verslaving was? Ik was verslaafd aan liefde. Ik had liefde en waardering nodig van mijn vriend, om me fijn te voelen. Gaf hij het me niet? Zat ik gelijk in de put. Ja, voor nu ga ik hier even kort door de bocht, in een volgend blog kun je een meer genuanceerd verhaal hierover verwachten. Gelukkig hielp moeder Ayahuasca me om die verslaving op te lossen (volledig of voorlopig? Dat zal blijken in een volgende relatie.)
Ik vulde de innerlijke leegte op en voelde een enorme compleetheid. Door het te tekenen werd het me duidelijk. Ik ontwikkelde meer liefde en waardering voor mezelf, zodat ik niet meer afhankelijk was andermans liefde.
De enige manier om je energielek te dichten
Je hoeft niet meteen een reis naar Thailand of een Ayahuasca-ceremonie te boeken om jouw antwoorden te vinden. Wat is de oplossing? Daag jezelf uit om te onderzoeken wat jij als afleiding gebruikt.
We are constantly trying to hold it all together. If you really want to see why you do things, then don’t do them and see what happens. – Michael A. Singer, The untethered soul
Luister het audiobook The untethered soulhier. Een van mijn favoriete boeken van dit moment!
Doe niet wat je normaal doet om je pijn te bedekken. En als je weet wat er pijn doet, ga het aan. Voel waar het zit, wat voor sensaties het geeft in je lichaam. Wees erbij aanwezig, kijk er liefdevol naar en adem. Alleen door de pijn te doorvoelen kan het verwerkt worden.
Hou jezelf niet meer voor de gek
Stop met afleiding zoeken voor je werkelijke probleem. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen welbevinden en zoek de oplossing niet meer buiten je. Voordat je nu als een malle in één keer alles aan wil pakken, en het je tot waanzin drijft… een kleine reminder:
Heb geduld. Je verwerkt pijn op het moment dat je eraan toe bent om het te verwerken.
Zelf deed ik in een periode van ongeveer negen jaar familieopstellingen, yoga, stilteretraites, ademhalingsoefeningen, meditatie-bijeenkomsten, een intensieve training van Byron Katie, energiewerk, readings en Ayahuasca-ceremonies. Deze negen jaar waren hartstikke nodig om elk pijnpunt een plek te geven. Elke keer als ik nu voel dat ik weer een stap te zetten heb, zoek ik een vorm die voor dit moment past.
Wat werkt voor jou?
Uiteindelijk is de therapie maar een middel. Voor iedereen werkt weer iets anders. Misschien heb je zelf al jaren een idee in je hoofd: ‘Ik zou dit of dat wel eens willen proberen maar…’ Daar heb je jouw eerste stap. Het belangrijkste is: wees mild voor jezelf. Hier begint jouw weg naar innerlijke vrijheid.
Meer weten over dit onderwerp? Jan Geurtz schreef er verschillende boeken over. Ik kan deze video van Jan Geurtz en Paul Smit enorm aanraden.
Steun je lokale schrijver Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:
Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
