bewustleven

Zelfliefde oefenen: zorg voor body, mind en spirit

Van 1 januari tot 4 maart woonde ik in een oppashuis in America – het dorp America, in het Noorden van Limburg. Ver weg van de Randstad, ver weg van mijn sociale leven. Soms zag ik dagenlang geen mens. Andere momenten kreeg ik bezoek of ging ik gezellig in een koffietentje zitten werken. Feit is dat ik véél meer dan normaal, alleen ben geweest.

Wanneer ik zoveel met mij alleen ben, is het zaak mezelf wel een beetje te vriend te houden. Dat ging me redelijk goed af, omdat ik voelde waar ik behoefte aan had: actie of rust, buiten of binnen, schrijven of lezen. Het ontbreken van al teveel prikkels om te verwerken, maakte dat dat voelen makkelijker ging.

Eenzaam of alleen…

Afgelopen vrijdag kwam een coachee voor een dag persoonlijke coaching naar America. Hij had het blog gelezen over mijn ontwikkelingen in de laatste weken van december. ‘Je relatie is dus voorbij en nu zit je hier twee maanden alleen in de the middle of nowhere. Dan voel je je toch juist extra alleen lijkt me… Maar jij geniet ervan. Hoe kan dat?’

A man can be himself only so long as he is alone; and if he does not love solitude, he will not love freedom; for it is only when he is alone that he is really free. – Arthur Schopenhauer

Hoe kan dat? Ik ben enorm gesteld op mijn vrijheid. Innerlijke vrijheid, bedoel ik dan. Los zijn van verhalen, overtuigingen, drama: alle gedachten die me ervan weerhouden om in het huidige moment aanwezig te zijn.

Ik heb bijvoorbeeld geen ‘verhaal’ over dat de relatie ‘uit’ is, het verwerken daarvan, hoeveel tijd dat kost, hoe ik me dan moet voelen en hoe erg het is allemaal. Het ene moment had ik een vriend, het andere moment niet meer en dat klopte precies. Geen verhaal, geen drama. Alleen zijn is dan geen enkel probleem.

Hoe zorg ik goed voor mezelf, vanuit zelfliefde?

Ik ben graag in mijn eigen gezelschap. Dat is altijd zo geweest en dat is de afgelopen tijd versterkt. Ik kan een boek schrijven over het waarom, maar laat ik me voor dit blog beperken tot de praktische kant. Wat doe ik om meer zelfliefde te voelen en mijzelf te vriend te houden? Hoe zorg ik goed voor mezelf, zowel fysiek, mentaal als geestelijk?

Zorg voor je body

Mijn eetpatroon bestaat uit verse groenten, fruit en af en toe een groot stuk Limburgse vlaai. Ik eet voornamelijk op intuïtie, dat betekent dat ik eet waar mijn lijf behoefte aan heeft op een moment dat het daar behoefte aan heeft. Een aantal jaar geleden had ik allerlei zelfbedachte regeltjes over mijn eetpatroon. Nu mag alles en daarom voel ik geen stress meer rondom eten.
Yoga doe ik thuis, op een yogamat en met de Gaia app.
Ik hou ervan om me regelmatig flink in het zweet te werken, high intensity training vind ik daarvoor fijn. Heb ik niets voor nodig, want ik train met m’n eigen lichaamsgewicht. Dat doe ik binnen of buiten en onder begeleiding van de 7 Minute workout app: in 7 minuutjes heb ik een total body training gedaan en ik kan het zo zwaar of licht maken als ik zelf wil.
Als laatste de uiterlijke body: ik hou van slapen, douchen, in bad gaan, gezichtsmaskertje nemen en mijn lijf insmeren met olie. Door dit bewust te doen is het gelijk een fijne meditatie. Hier in America heb ik een gezichtsbehandeling en een massage gehad, want het is ook erg fijn om me te laten verzorgen.

Zorg voor je mind

Ik begin de dag met lezen. Wakker worden, thee zetten en op de bank een stukje lezen, tot ik geen zin meer heb. Ik heb negen boeken over spiritualiteit gelezen. Wat dat betreft vind ik soms hele boeiende boekenkasten in de oppashuizen. Het tiende boek was een audioboek: the Untethered soul. Een boek over de grote vraag: wie ben ik. Het is humoristisch en helder geschreven/voorgelezen, een aanrader!
Af en toe kijk ik documentaires, ter ontspanning en om mijn horizon te verbreden. Op Gaia is een groot aanbod van films en docu’s over bewustzijn, zingeving, filosofie, oude culturen en spiritualiteit. Op Netflix heb ik onlangs Heal en The most unknown gezien.
Ik hou mijn aandacht bij simpele handelingen zoals koken, de kippen eten geven en de was opvouwen. Oftewel, mindful zijn bij wat ik doe.
Wandelen in de natuur geeft me de gelegenheid om te polsen hoe het met me gaat. Zo is het tegelijk een oefening in mindfulness. Loop ik snel, denk ik veel, kijk ik naar mijn voeten? Of ben ik aanwezig, voel ik wind en kou, hoor ik de vogels, zie ik een specht? Met de ingang naar een natuurgebied naast het huis, werd het me hier wel heel makkelijk gemaakt om bijna dagelijks even een uur te wandelen.
Het gebeurt niet vaak, maar soms heb ik zo’n zin om te tekenen. Volgens mij een geweldige uitlaatklep en oefening voor je brein om zonder doel wat te tekenen.

Zorg voor je spirit

Ik ben er nog niet zo lang achter dat ik het fijn vind, maar wat hou ik van zingen. Zingen zorgt voor fijne vibraties in je lichaam en het geeft een uitlaatklep voor vastgezette emoties. Ik kies vaak voor mantra’s, vanwege de harmonie in de woorden. Gewoon zingen, zonder reden en zonder publiek, het kan niet anders dan dat het de gelukshormonen laat stromen.
Hetzelfde geldt voor dansen. Als ik (te)veel energie heb gaat het vanzelf en ik word er steeds vrijer en creatiever in. Waarom noem ik zingen en dansen bij zorg voor je spirit? Omdat het gaat over in contact komen met je ware natuur. Zonder doel, in pure vreugde Zijn. Zoals een peuter danst en zingt, gewoon omdat het goed voelt om te spelen. Het beste teken van zelfliefde dat je jezelf kunt geven.
Soms heb ik zo’n zin om te mediteren. Dit kon ik me tot een jaar geleden niet voorstellen, ik moest me er echt toe zetten. Nu zie ik het als een groot cadeau om de innerlijke leegte op te zoeken. In die leegte is geen tijd, geen moeten, geen willen… niets. Het relativeert alles waar ik me druk om maak en brengt de rust en het vertrouwen terug.
Emoties en verlangens voelen op het moment dat ze opkomen. Het is behoorlijk oefenen en vergt een groot bewustzijn (daarom ging het me in de rust van America makkelijker af), maar ik ervaar het als enorm bevrijdend om bij een emotie aanwezig te zijn, zodat-ie gevoeld en daarna losgelaten kan worden.

Geen tijd? Maak tijd

Denk je nu: ‘Wat een dagtaak! Jij hebt makkelijk praten, want jij hebt alle tijd!’ Het is waar dat ik veel tijd vrijmaak en dus veel tijd besteed aan mezelf. Vergeet niet dat minder tijd vrijmaken en minder tijd besteden ook een optie is. We hebben allemaal even veel tijd, het is maar net wat je ermee doet.

In een periode dat ik het erg druk had, ontdekte ik het boek the Miracle Morning van Hal Elrod. Zijn visie is dat hoe vol je agenda ook is, je altijd een uur eerder kunt opstaan om tijd te maken, als het voor iets is wat je echt belangrijk vindt. Het is heel simpel, je staat ’s ochtends op en werkt met een kookwekker bij de hand een aantal taken af, de Life S.A.V.E.R.S. (Tja, ik heb het niet verzonnen…)
S – Silence
A – Affirmations
V – Visualization
E – Exercise
R – Reading
S – Scribe
Zo doe je het belangrijkste van de dag eerst en begin je je dag bewust, geïnspireerd en voldaan. Wie weet kun je dit (of je eigen aangepaste versie met bijpassend acroniem) eens uitproberen.

Niet allemaal rozengeur en maneschijn

Ok, genoeg tips en trucs. Het klinkt allemaal leuk, maar het is natuurlijk niet alleen maar rozengeur en maneschijn geweest in America. Ik heb uiteraard ook mindere momenten gehad: dan was ik super druk in mijn hoofd en voelde ik een rush in mijn lijf. Stond ik met de laatste hap eten nog in mijn mond alweer op om het volgende te gaan doen. Kwam er pijn omhoog omdat ik mijn ex-vriend miste of ik kon niet slapen, werkte te hard, voelde me rot, verveelde me.

Gewoon, de dingen die iedereen wel eens heeft – en die bij het leven horen. Het was alleen wat duidelijker, omdat er weinig afleiding was. Ik kon hoogstens iemand bellen of gezelschap opzoeken (voor zover de ober van het plaatselijke koffietentje gezelschap te noemen is) maar daarna was ik toch echt weer alleen met mezelf.

Blessed are those who do not fear solitude, who are not afraid of their own company, who are not always desperately looking for something to do, something to amuse themselves with, something to judge. – Paulo Coelho

De kunst is om zo’n rotgevoel er maar gewoon te laten zijn, alleen dan kan het over gaan. Door het rotgevoel te veroordelen of te wensen dat het anders was, creëer je weerstand en dat maakt het alleen maar erger.

Ja, ik zoek soms afleiding in appen, Netflix, Instagram of chips eten (of allemaal tegelijk). Maar ik doe het bewust. Wanneer het onbewust gebeurt, ben ik bezig mijn verslaving te voeden. Dat liever niet, maar soms geef ik mezelf toestemming om even lekker te zwelgen in zelfmedelijden. Want ik weet dat ik daar al gauw helemaal klaar mee ben. Dan raap ik mezelf bij elkaar en moet ik achteraf hard om mezelf lachen.

Onthoud dit over zelfliefde en zelfzorg

Stel het niet uit omdat eerst dit of dat nog moet gebeuren. Als je leven niet lekker flowt, heb je het nú nodig. Je kunt het wel uitstellen, maar alles wat je doet gaat langzamer en kost onnodig veel energie. Wees lief en begripvol en geef jezelf het advies wat je ook je beste vriendin zou geven. Ik sluit me volledig aan bij de wereldberoemde slogan van L’oréal.

En ik? Als ik terugkijk heb ik een hele waardevolle tijd gehad in America. De tijd voor reflectie heeft me mooie inzichten en verdieping gegeven. Na mijn vakantie keer ik terug naar de Randstad en mag ik een behoorlijke tijd in Den Haag wonen. De stad waar ik veel mensen en plekken ken. De stad die voor mij het meeste als thuis voelt. Hoewel ik de Limburgse vlaai zeker zal gaan missen, kijk ik ernaar uit om weer dicht bij het strand te wonen!

NB. Dit blog bevat geen affiliate links. Misschien moet ik daar toch eens iets mee gaan doen…

Steun je lokale schrijver
Ben je op de een of andere manier geraakt of geïnspireerd door mijn schrijven? Heeft het je geholpen om je perspectief te veranderen? Mocht je het leuk vinden om iets terug te doen, kun je me op de volgende manieren supporten:

Laat een reactie achter onder dit bericht op of social media, alleen al een emoticon laat me weten dat je meeleest en -leeft!
Deel mijn website of een van mijn blogs op jouw social media en tag me in je bericht. Ik ben actief op Facebook, Instagram en LinkedIn.
Tip je baas dat ik in te huren ben om een lezing te geven.

Loslaten kun je niet actief doen, hoe dan wel?

Door Iris Schlagwein

Loslaten kun je niet actief doen. Het gebeurt wanneer je er klaar voor bent. Wat je actief kunt doen is aandacht geven aan dat waar je bang voor bent. Wanneer je dat doet, voel je je lichter en merk je dat je iets losgelaten hebt. Wat je actief kunt doen is aandacht geven aan dat waar je bang voor bent.

Stel, mijn baas waardeert me niet…

Denken in doemscenario’s gaat razendsnel en gebeurt vaak als je al gestrest bent. Stel, mijn baas waardeert me niet. Hij commandeert me in het rond en neemt al mijn harde werk voor lief. Ik heb het gevoel dat ik het maar moet slikken. Want…

Wat als ik hem de waarheid zeg? Dan is hij ontevreden over me en zal hij er alles aan doen om me te ontslaan.

Wat als hij me ontslaat? Dan heb ik geen inkomen meer en kan ik mijn huur niet meer betalen.

Wat als ik mijn huur niet meer kan betalen? Dan word ik mijn huis uitgezet.

Wat als ik mijn huis word uitgezet? Dan ben ik dakloos en vind ik misschien geen baan.

Wat als ik dakloos ben en geen baan vind? Dan ben ik hongerig, ongelukkig en zal ik steeds verder afglijden.

Dat zou een gedachtegang kunnen zijn. Het is uiteindelijk de angst voor hongerig en ongelukkig zijn en steeds verder af te zullen glijden, die ervoor zorgt dat ik niet tegen mijn baas in ga en genoegen neem met een baas die me niet waardeert.

Hoe kun je een angst loslaten?

Doorleef het nare gevoel, in plaats van dat je ervoor wegloopt. Ik zal het illustreren met een voorbeeld: je bent bang wat er op vakantie mis kan gaan en bent daar veel mee bezig. Je ligt er zelfs wakker van. Je wilt het graag loslaten, want je weet dat het piekeren geen zin heeft, maar je kunt er niet mee stoppen. Geef aandacht aan de onderliggende angst: ga na wat er allemaal mis kan gaan en schrijf dat een voor een op, tot je niets meer kunt verzinnen. Dan bedenk je per punt waar je bang voor bent en daarna per punt wat je zou doen als dat zou gebeuren. Daarachter zet je hoe je daar een maand later op terug zou kijken. Oftewel, je geeft je gepieker serieuze aandacht en onderzoekt wat het is, dat je angst oproept. Bijvoorbeeld:

Wat kan er misgaan?
Ik kan ziek worden van het eten, zo erg dat ik naar het ziekenhuis moet.

Waar ben je bang voor?
Dat ik mijn halve vakantie mis
Dat ik een dodelijk virus oploop
Dat ik in een heel armoedig ziekenhuis terechtkom
Dat ik de artsen niet begrijp door de taalbarrière

Wat zou je doen als dat zou gebeuren?
Als ik mijn halve vakantie mis – dan boek ik een nieuwe vakantie
Als ik een ernstig virus oploop – dan laat ik me behandelen en neem ik medicatie
Als ik in een heel armoedig ziekenhuis terecht kom – dan bel ik mijn zorgverzekering
Als ik de artsen niet begrijp – dan zoek ik een tolk of gebruik ik Google translate

Hoe kijk je er een maand later op terug?
Als ik mijn halve vakantie mis – dan ben ik blij om weer thuis te zijn
Als ik een ernstig virus oploop – dan ben ik blij dat ik het heb overleefd
Als ik in een heel armoedig ziekenhuis terecht kom – dan vertel ik lachend en gierend de horrorverhalen aan mijn vriendinnen
Als ik de artsen niet begrijp – dan ben ik trots op mezelf dat ik me toch heb weten te redden

Stress en gepieker loslaten

Je relativeert je angsten en hierdoor lost je oorsponkelijke wens: ‘ik wil mijn gepieker over wat er mis kan gaan op vakantie loslaten’ op. Zo zou je dat ook in het eerste voorbeeld kunnen doen. Vraag je af: als ik tegen mijn baas inga (of hem de waarheid zeg, of ontslag neem, of … vul maar in), wat kan er dan gebeuren? Waar ben ik bang voor? Wat zou ik doen als dat zou gebeuren en hoe kijk ik daar een maand later op terug? Als je dit onder ogen durft te zien ontstaat er ruimte. Zonder actief los te laten, is het vanzelf gebeurd.

Deze tekst is gebaseerd op een hoofdstuk uit Thuis zonder huis. Meer van dit? Bestel het boek hier en je hebt het morgen in huis.

Angst voor wat er kán gebeuren

Door Iris Schlagwein

We zijn zo gewend om altijd maar rekening te houden met ‘later’. We willen onszelf veiligstellen door te zorgen dat we genoeg geld hebben. Uit angst timmeren we alles dicht, sluiten verzekeringen af en zijn op ‘alles’ voorbereid. Welk rampscenario je ook noemt, we hebben er rekening mee gehouden. Je weet maar nooit wat er kan gebeuren.

Je weet maar nooit wat er kan gebeuren.
Je weet maar nooit wat er kan gebeuren.

Hoor je hoe je die zin op verschillende manier kunt uitleggen?
‘Het is mogelijk dat er ingebroken wordt’ is een manier.
‘Het is mogelijk dat ik een miljoen euro win’ is een manier.

Ik kan morgen onder een auto komen

Positief of negatief, ze zijn allebei even waar. Op de zin ‘Ik kan morgen onder een auto komen’ kun je ook verschillend reageren.

Als eerste met: ‘YOLO!’ (You Only Live Once). Het betekent dat je maar nooit weet wat er kan gebeuren, dus wil je van elke minuut genieten. Deze instelling zorgt ervoor dat je je geen zorgen meer maakt, maar de kans is ook aanwezig dat je roekeloos gedrag gaat vertonen.

Wanneer je bang bent om dood te gaan door een aanrijding, kan een andere reactie zijn om het verkeer op drukke tijden te mijden. Je kunt proberen zo min mogelijk over te steken, je kunt een metalen pantser dragen, je kunt voor altijd binnen blijven. Alles om te zorgen dat je niet onder een auto komt. Is het erger om een kans te hebben overreden te worden of is het erger om in angst te leven?

Wat als het mis gaat?

Dit lijkt een bizar voorbeeld, maar in het echte leven zijn we constant bezig met anticiperen op ‘wat er zou kunnen gebeuren’, op een negatieve manier. Een dodelijke zin hierbij is: wat als.
Wat als je iets stoms zegt als je leuke buurman je aanspreekt?
Wat als je niet genoeg vitamines en superfoods binnenkrijgt?
Wat als je thuis blijft in plaats van naar het feestje te gaan?
Omdat je bang bent voor wat er zou kunnen gebeuren, ga je jezelf in de meest vreemde bochten wringen om dat niet mee te hoeven maken.

De angst houdt je op je plek

Stel, je baas waardeert je niet. Hij commandeert je in het rond en neemt al je harde werk voor lief. Je hebt het gevoel dat je niet anders kan. Want…
Wat als je hem de waarheid zegt? Dan is hij ontevreden over je en zal hij er alles aan doen om je te ontslaan.
Wat als hij je ontslaat? Dan heb je geen inkomen meer en kun je je huur niet meer betalen.
Wat wat als je je huur niet meer kan betalen? Dan word je je huis uitgezet.
Wat als je je huis wordt uitgezet? Dan ben je dakloos en vind je geen baan.
Wat als je dakloos ben en geen baan vindt? Dan ben je hongerig, ongelukkig en zal je steeds verder afglijden.

Dat zou een gedachtegang kunnen zijn. Het is uiteindelijk de angst dat je hongerig en ongelukkig zal zijn en steeds verder zal afglijden, waardoor je niet tegen je baas in gaat en genoegen neemt met een baas die je niet waardeert.

Mijn angst werd werkelijkheid

Voor veel mensen is het verliezen van hun huis een worst case scenario, zo ook voor mij. Eén van de terugkerende gesprekken met mezelf was: ‘ik kan A of B kiezen, áls ik maar genoeg geld heb om m’n huur (later werd ‘huur’ vervangen door ‘hypotheek’) te betalen’. De noodzaak om daar genoeg geld voor te hebben had veel invloed op keuzes die ik maakte. Op zich een redelijke wens, helemaal niks mis mee.

Tot het moment aanbrak dat ik inderdaad geen huur meer kon betalen: ik ging bij mijn toenmalige vriend weg en ik had geen inkomen of spaargeld. Niet zo slim, zou je zeggen? De situatie was zo, dat we een jaar daarvoor ons spaargeld in de aankoop van een huis hadden gestopt. Mijn parttime baan had ik pas opgezegd om me volledig te focussen op mijn eigen bedrijf. Het lijkt een onhandige timing, maar misschien kwam het juist perfect uit…

Wonen zonder eigen huis

Ik werd uitgedaagd om te dealen met mijn angst om geen huur te kunnen betalen. Ik kon twee dingen doen:
1. Zo snel mogelijk een baan zoeken om een vast inkomen te hebben en een huis te huren.
2. Op een andere manier wonen en mijn droom volgen om een eigen business op te bouwen.

Door te kiezen voor de tweede optie ben ik een grote angst aangegaan. En wat bleek? De wereld verging niet. Ik was nog steeds mezelf, ondanks dat ik niet genoeg geld had om maandelijkse huurkosten te betalen. Sterker nog, er viel een last van mijn schouders. Ik voelde me zo krachtig en open en dat ik de moed had om nieuwe avonturen aan te gaan. Sinds twee jaar woon ik fulltime in oppashuizen en ondanks dat ik ondertussen prima een huis had kunnen huren, kies ik ervoor om deze levensstijl voort te zetten.

Stop met piekeren

Wat levert het een hoop vrijheid en rust op, als je piekergedachten over ‘later’ los kunt laten. Hoe je dat doet?

Wees je bewust van de ‘wat als’-gedachten.
Bedenk de positieve versie van wat er zou kunnen gebeuren.
Bedenk dat beiden even ‘waar’ zijn. De negatieve versie is niet per se waarschijnlijker of ‘meer waar’ dan de positieve versie.
Sta open voor alles dat op je pad komt.

Je weet nooit wat er zal gebeuren, dus leg jezelf niet vast. Blijf open en wees nieuwsgierig naar alles wat zich aandient, dat is pas freedom.

Deze tekst is gebaseerd op een hoofdstuk uit Thuis zonder huis, lees er hier meer over.

Deze tekst werd eerder gepubliceerd op Lekker Leven Met Minder, de gids voor geluk, vrijheid en rijkdom.