Hoe kun je je aan iets verbinden, in de wetenschap dat alles vergankelijk is?
Dat is dé vraag die ik levenslang onderzoek. Deze vraag raakt aan de thema’s zingeving, verlies, vrijheid en identiteit. Dat zijn grote levensthema’s, en door er verhalen over te schrijven maak ik ze toegankelijk en invoelbaar.
Momenteel ben ik in opleiding tot interfaith geestelijk verzorger aan de VU in Amsterdam. Ik volg de master Theology and Religious studies, track Spiritual Care, waarvoor ik onder andere onderzoek deed naar spirituele zorg in de eerstelijnszorg, bij rouw van nabestaanden, zie onderstaande afbeelding. Wil je dit artikel lezen? Mail naar info@irisschlagwein.nl of stuur me een bericht via LinkedIn.
Missie
Mijn wens is dat elk mens in vrede kan sterven.
Mijn missie is dan ook om het gesprek aan te gaan over hoe we sterven weer in het leven kunnen betrekken. Want de manier waarop wij in de westerse samenleving naar de dood kijken, zorgt voor veel doodsangst, wat doorwerkt in de keuzes die we maken als het gaat om werken, wonen, voeding, relaties, hoe we met de aarde omgaan. Kortom, angst voor de dood betekent angst om het leven werkelijk te leven.
In vrede sterven?
Ik denk dat daarvoor nodig is om al tijdens het leven die vrede te gaan ervaren.
Hoe?
Door bewust te worden waarom we doen wat we doen, door te durven voelen, en door pijn in de ogen te kijken.
Leven(s)ervaring
Toen mijn vader in 2000 overleed, stond mijn wereld compleet op zijn kop. Als mijn vader, mijn grote voorbeeld, dóód kon gaan, waar kon ik dan nog op vertrouwen?
Om met de situatie om te kunnen gaan, stopte ik mijn gevoelens van rouw diep weg. Wat op mijn 24e tot een volgend verlies leidde: ik kreeg een ernstige hernia en kon wekenlang alleen nog maar kruipen. Ik verloor mijn gezondheid, leefde van een uitkering en mijn herstel ging tergend langzaam.
Ik werd een expert in voelen
De ommekeer kwam toen ik me realiseerde dat dit een uitnodiging was om te voelen. Voelen waar het (zowel fysiek als mentaal) pijn deed, en zo eindelijk mijn rouwproces aangaan. Minutieus onderzocht waar ik energie van kreeg en waarvan juist niet.
Mijn relatie van bijna tien jaar overleefde deze zoektocht niet. Dit was een derde verlies, maar nu zelfgekozen. Hoewel het een zeer pijnlijk besluit was, besloot ik begin 2016 mijn huisje-boompje-beestje bestaan achter me te laten. Ik was 29 jaar en had geen huis, geen relatie, geen geld, geen baan en geen bezit meer.
Rock bottom?
Nee, voor mij betekende het vrijheid.
Om mezelf wat tijd en ruimte te geven om te ontdekken wat ik wilde, ging ik wonen als huisoppas. Een periode van diepgaand zelfonderzoek volgde.
De essentie is wat overblijft
Door bovengenoemde grote verliezen vroeg ik me af: ‘Wat blijft er over?’. Het antwoord bleek te zijn: ikzelf. Dat is dus het belangrijkste om goed voor te zorgen, zowel fysiek, mentaal als spiritueel.
Ik kon dit begrijpen, maar nog niet leven. Wat hield me tegen om mezelf te zijn?
Deelname aan The School for the Work (2017), een 9-daagse training van Byron Katie, zorgde voor een grote sprong in mijn ontwikkeling. Daarna zorgden onder andere stilte- en meditatieretraites in Thailand en India, innerlijke reizen met plantmedicijnen, ademwerk en familieopstellingen voor verdere heling.
Ik voelde me steeds lichter worden. Van iemand die compleet vanuit haar ratio leefde en gevangen zat in aangeleerde concepten, veranderde ik in een spontane, gevoelige vrouw die vertrouwt op wat haar hart ingeeft. Die weet wat ze nodig heeft en helder haar wensen en grenzen deelt. I practice what I preach.
Wat mij inspireert
Nu leef ik een vrij leven als moderne nomade, volgens de eeuwigdurende cyclus van loslaten van het oude, durven zijn in het niet-weten en vervolgens het nieuwe omarmen. Wetende dat zowel pijn als plezier bij het leven horen.
Ik voel me geïnspireerd door het Taoïsme, Tibetaans boeddhisme en sjamanisme. Verdiep me in systemisch werk, sterven en rouw, rituelen, filosofie en ethiek. Mijn volgende boek zal gaan over het lichaam, voelen en relaties, met als achterliggende vraag: Hoe kun je je verbinden, in de wetenschap dat alles vergankelijk is? T
'In verbinding met jezelf heb je niets te verliezen' - Iris
Ik werk als...
transformatie-coach
Tijdens een Transformatiedag help ik je in contact komen met je ware essentie, door aanwezig te zijn bij wat er op dat moment is.
Vaak worden mijn klanten door anderen als wijze raadgever en rots in de branding gezien. Door middel van meditaties, stilte en schrijfoefeningen geef ik ze de ruimte en tijd om even uit het denken te stappen en weer thuis te komen bij zichzelf.
mentor
Ik ben mentor op je pad van rouw. Wanneer je een dierbare bent verloren, heb je vaak behoefte om je ervaring te delen. Vertellen hoe dubbel het voelt wanneer je lacht, maar diep van binnen een leegte voelt.
Het lastige is dat je omgeving hier vaak geen ruimte voor heeft. In dat geval kun je bij mij terecht, voor een langere periode sta ik je bij in je zoektocht om het verlies te dragen.
schrijver
Via blogs en boeken deel ik verhalen. Ik verwonder me en stel vragen over wat anderen vanzelfsprekend vinden.
Het liefst zet ik in alle rust (of in het rumoer van een koffietentje) mijn wijsheid en ervaringen op papier, zodat lezers er hun eigen visie op los kunnen laten.
Licht, helder, humoristisch en pijnlijk herkenbaar is hoe mijn werk vaak omschreven wordt.
spreker
Ik geef lezingen en workshops.
Door te delen hoe ik leef en hoe ik keuzes maak, zet ik mijn toehoorders flink aan het denken over hun vastgeroeste overtuigingen. Over wat (on)mogelijk is en wat je tegenhoudt om dat te verwezenlijken. Ik stel vragen die raken.
Thema’s die aan de orde komen zijn: identiteit, loslaten en omgaan met verlies of pijn.
Bij wat ik doe ga ik uit van...
vertrouwen
Vertrouwen hebben betekent niet een positieve kijk op het leven hebben. Voor mij is vertrouwen hebben weten dat wat er gebeurt voor mijn hoogste goed is.
Elk moment, elke ontmoeting, elke situatie krijgt daardoor betekenis: hoe helpt dit mij groeien in bewustzijn?
Het oordeel valt weg en met nieuwsgierigheid kijk ik naar hoe het leven zich ontvouwt.
authenticiteit
Verhalen vertellen is sinds mensenheugenis een manier om inzicht te krijgen in het eigen leven en hoe dat past in het grotere geheel.
Door open en puur over mijn persoonlijke ervaringen te vertellen, kan iemand met een nieuw perspectief naar zijn eigen verhaal kijken. Dan blijkt dat mijn ervaring helemaal niet zo persoonlijk is. De vragen die ik mezelf stel zijn herkenbaar voor iedereen. Wie ben ik en wat geeft mijn leven betekenis?
presentie
Present zijn bij wat er op dit moment is, zonder dat te hoeven veranderen of er iets van te vinden, is de basishouding in mijn werk en leven.
Wanneer je aanwezig bent, wordt het mogelijk om verhalen over het verleden en projecties op de toekomst te zien voor wat ze zijn: verhalen. Van daaruit volgt acceptatie en pas dan kan er verandering optreden. Dit geldt zowel voor mijzelf als voor mijn cliënten.
Wil je mijn werk steunen?
Als onafhankelijk schrijver voorzie ik zelf in mijn levensonderhoud. Donaties van mensen die mijn werk ondersteunen bieden me extra ruimte en tijd om mijn onderzoek te blijven voortzetten.
Heb je iets aan mijn verhalen gehad en wil je graag iets teruggeven? Klik hieronder om een eenmalige donatie te doen.
Je kunt kiezen uit 10 of 25 euro, of een veelvoud daarvan.
Wat kan ik voor jou doen?
Ik hoor graag van je. Dat kan via een mail naar info@irisschlagwein.nl.
