Iris in de media: interviews en artikelen
21 september 2021
“Ik leef een licht leven, ontmoet de liefste mensen en volg mijn gevoel. Het klinkt allemaal prachtig. Is dit nomadische bestaan dan alleen maar rozengeur en maneschijn? Zeker niet, en het verhaal eindigt hier dan ook niet. Begin vorig jaar had ik nog een belangrijke les te leren. Na vier jaar fulltime ‘huisoppassen’ veranderde mijn perspectief: dat wisselde van ‘ik heb niets nodig’ naar ‘ik heb juist veel nodig’.”
25 mei 2021
“Meestal lees ik zo’n drie non-fictie boeken tegelijk, over eenzelfde onderwerp. Bijvoorbeeld levenswijsheden van oude volkeren, alternatieve manieren van traumaheling of visies op sterven en de dood. Het ene onderwerp leidt tot het andere, waardoor lezen tot een doorlopende studie van levenswijsheden is geworden.”
9 april 2021
“Je moet helemaal niks – en daarom verdient dit boek de #1 plek in onze landelijke top 10. Wat ‘moet’ je nou echt doen als je rust wilt? Het beste wat je hiertoe kunt doen, is jezelf zijn. In Vlieg Vrij is dat precies wat je leert van Iris Schlagwein. Zo leer je vanuit je hart en intuïtie te leven, wat jou ongelooflijk veel rust geeft.”
20 december 2020
“Als ik een handvol afspraken per week heb, is het veel. Meer zijn en minder doen, dat levert een lichter leven op dan de zaken alsmaar op wilskracht proberen te forceren.”
25 november 2020
“Wat is vrijheid voor jou en hoe vind je die vrijheid? Een belangrijke vraag die Iris Schlagwein de laatste vier jaar aan zichzelf heeft gesteld en zeker ook aan de lezers van haar nieuwste boek Vlieg Vrij. Iris (34) uit Noordwijk is schrijfster van twee boeken, levenskunstenaar én huizenoppasser. De aankomende weken verblijft ze op uitnodiging van Jacky Mol in Pakhuis Dekker in Heiloo.”
9 november 2020
“Mijn vriend en ik hadden net samen een huis gekocht toen de relatie uitging. Omdat ik me niet meteen weer wilde vastleggen op een nieuwe plek, heb ik mijn spullen achtergelaten en ging ik op huizen passen. Per jaar woon ik op zo’n veertien plekken, steeds in een nieuwe omgeving waarin ik op onderzoek uit kan. Zo zat ik laatst twee maanden in een minuscuul dorp in Limburg, zonder supermarkt, maar met een heerlijk bos en een lokale vlaaienboer waar je ook kon koffiedrinken. Ik heb veel gemediteerd, gelezen en gesport en me geen seconde verveeld of eenzaam gevoeld’.”
23 juni 2020
“Ik heb per jaar ‘maar’ 14 huizen nodig’. Moderne nomade Iris Schlagwein hopte vier jaar lang van oppashuis naar oppashuis. Deze vrije levensstijl bracht haar waardevolle inzichten: ‘Door op huizen te passen heb ik geleerd dat de wereld een goede plek is’.”
29 februari 2020
“Wat het schrijfproces voor Iris zo plezierig maakte, waren haar meelezers. Of supportgroep, zoals ze het zelf noemt. ‘Zo’n zestig mensen die ik kende uit mijn netwerk. Met hen deelde ik veel. Ze gaven feedback en hadden soms associaties die ik zelf nog niet had bedacht.’ Maar er was ook kritiek uit persoonlijke kring. ‘Mensen vroegen me waarom ik dacht dat mijn verhaal interessant zou zijn’.”
31 januari 2020
“Ik heb huizenoppassen echt als levensstijl gekozen. Tegenwoordig hoor je zo vaak: ‘Kijk uit! Pas op! Vertrouw niemand!’ Maar mensen vertrouwen mij gewoon hun huis toe, telkens weer. Ik voel me in een ander huis snel op mijn gemak. Thuis zit in mij, waar ik ook ben op de wereld.”
31 augustus 2019
“Doordat ik in zoveel verschillende huizen gewoond heb, weet ik wel heel goed wat ik wil. Zoals ruimte en een moestuin. Ik heb laatst op Funda gekeken en mijn wensen ingevuld. En echt, het is mogelijk om voor zo’n €900 per maand een huis te huren dat aan mijn wensen voldoet. Ook hier geldt: ik kijk eerst welk huis ik wil en dan kijk wat ik nodig heb en wat ik daarvoor moet doen.”
21 juni 2019
'Ideeën over hoe ik hoor te leven, heb ik losgelaten'
“Mijn vriend en ik hadden net samen een huis gekocht toen de relatie uitging. Omdat ik me niet meteen weer wilde vastleggen op een nieuwe plek, heb ik mijn spullen achtergelaten en ging ik op huizen passen. Dat beviel zo goed, dat ik dat nu al drie jaar doe. Per jaar woon ik op zo’n veertien plekken, steeds in een nieuwe omgeving waarin ik op onderzoek uit kan.”
1 november 2018
'De juiste dingen en mensen verschijnen op je pad'
“Dingen gebeuren met een reden, zo ervaar ik dat. Als je er open voor staat, zie je de juiste dingen en mensen op je pad verschijnen. Als kleine mensjes staan we niet op onszelf, we zijn onderdeel van een groter geheel. Als ik naar de natuur kijk, zie ik dat dingen ‘gewoon’ groeien en bloeien. Mijn hart klopt ook zonder dat ik daar iets voor hoef te doen. Dat geeft mij het vertrouwen dat er voor mij gezorgd wordt. Ik kan niet precies zeggen door wie of wat. Soms noem ik het God, Tao of ‘al dat is’, maar ik hoef het niet in een woord te vatten of te begrijpen. Het vertrouwen is voor mij genoeg. Ik ben geïnspireerd door de Tao Te Ching, een eeuwenoud geschrift van het taoïsme. Daarin staan 81 verzen, waarvan er ook een paar in mijn boek staan. Die wijsheden passen erg bij hoe ik in het leven sta.”
13 oktober 2018
Drie heftige gebeurtenissen duwden Iris Schlagwein, zo realiseert ze zich achteraf, het pad op dat leidde naar haar huidige bestaan. Een bestaan zonder elektriciteitsrekeningen of afbetalingen, zonder spullen zelfs: “Alles wat ik nodig heb, zit in een handbagagetrolley”.
21 juli 2018
Huis noch haard maar wel thuis bij jezelf. Iris Schlagwein verruilde haar koophuis voor een leven vanuit een koffer. Die vrijheid en avontuur bevallen uitstekend. Over haar proces van loslaten en thuiskomen bij jezelf schreef ze een boek.
14 juli 2018
“Of het nu in binnen- of buitenland is, het onderweg-zijn brengt me prachtige ontmoetingen. Zowel met de huiseigenaren als onbekenden gaan gesprekken gauw de diepte in en daar geniet ik van. Het voelt alsof ik elke dag een beetje op vakantie ben en mag ontdekken wat voor moois er na elke straathoek te vinden is.”
9 juli 2018
Haar bewegingsvrijheid is heilig. In de loop van haar leven moest ze een aantal klappen incasseren die haar hebben gemaakt tot wat ze nu is: een moderne nomade. “Veel mensen zijn ervan overtuigd dat ze een zeker en stabiel leven leiden omdat ze een huis bezitten, een relatie hebben of gezond zijn. Maar die zekerheid is een illusie.
Ik heb mijn vader verloren op mijn 14de en kreeg ik een hernia op mijn 23ste. Terwijl ik dacht dat ik alles perfect voor elkaar had, stond mijn leven van het ene op het andere moment op zijn kop. Nu heb ik geleerd om die schijnzekerheid los te laten. Uiteraard maak ik wel plannen, maar als daar iets tussenkomt, kan ik dat ook heel gemakkelijk loslaten.”
6 juli 2018
Iris deelt heel open haar eigen verhaal. Over haar jong overleden vader. Over het moment waarop haar lichaam haar in de steek liet. En over het moment waarop ze wegfietste van haar relatie en haar huis. Hoe ze leerde los te laten. In dit boek laat ze ook zien hoe je om kunt gaan met kritiek en hoge verwachtingen. En hoe je zorgeloos kunt leven. Want waarom maken we het onszelf soms zo moeilijk? Veel van onze ‘onvrijheid’ heeft te maken met zekerheden waar we ons wanhopig aan vastklampen. Een X bedrag op de rekening. Die vaste baan die eigenlijk helemaal niet leuk is. Misschien zelfs wel die partner waar je lang niet zo blij meer mee bent als in het begin, maar die je liever hebt dan de onzekerheid van opnieuw beginnen.
22 juni 2018
“‘Nu ben ik al twee jaar bezig met herinneringen verzamelen en ervaring op te doen’, zegt Iris. Ze pende alles neer in acht maanden tijd en creëerde zo haar eigen boek Thuis zonder huis. ‘Ik wilde openhartig en confronterend schrijven over wat in mij omging en wat ik heb meegemaakt.’”
24 mei 2018
“Als ik het zat ben dan verander ik mijn leven weer. Dat heb ik geleerd toen mijn vader overleed: het leven is kort en dus moet je niet vasthouden aan een plek waar je eigenlijk niet wilt zijn.”
18 mei 2018
Het boek The 4-Hour Workweek is een ware bestseller met 2 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd. Een werkweek van 4 uur, dat willen we allemaal wel. Wij waren nieuwsgierig: wie is het gelukt? Hoe doe je het? Aflevering 14: Iris Schlagwein (31).
27 mei 2017
Zeven jaar geleden was Iris Schlagwein alle hoge eisen die ze aan zichzelf stelde helemaal zat: wat was nou écht belangrijk?
