[ NOTITIE ] Op deze foto zie je mij met Tom, begin 2018, toen we nog samen waren. In mijn nieuwe boek Vlieg vrij beschrijf ik hoe onze relatie al snel scheurtjes begon te vertonen. Hoe we elkaar gevangen hielden in een dans van aantrekken en afstoten. En hoe we uiteindelijk liefdevol uit elkaar gingen, wel verdrietig, maar met een diep respect en begrip voor elkaar.
Toen ik begon met schrijven had ik geen idee dat onze relatie zo’n prominente plaats in het boek zou krijgen. Sterker nog, ik was helemaal niet van plan om Tom een plek te geven in het verhaal. Ik was echt in de waan dat ik onze avonturen niet hoefde te benoemen om het verhaal te kunnen vertellen.
Helaas kwam ik er niet onderuit
Tot mijn redactrice Eva als commentaar schreef: “Eerst stopte je nare gevoelens weg en daarna ineens niet meer. Wat was de aanleiding om nu ineens wél je pijn in de ogen te kijken?”
Ik was al op 80% van het boek, en nu pas vroeg ik me dat af. Tja. Wat was eigenlijk die aanleiding?
En ineens begon het me te dagen. Tom. Ik wilde zo graag onze relatie laten slagen, dat ik bereid was naar binnen te keren en mijn diepste pijn in de ogen te kijken. Niet meer weglopen van wat er geraakt werd, maar het elke keer aangaan.
Oeps. Nu moest hij toch in het boek genoemd worden
Het was mei van dit jaar en we hadden al maanden geen contact gehad. Out of the blue appte ik hem: “Ik geloof dat het onvermijdelijk is dat je een rol krijgt in mijn nieuwe boek. Mag ik je echte naam gebruiken of zal ik een andere naam verzinnen? En wil je mijn schrijven van tevoren nog lezen?”
Tom antwoordde: “Naam en toenaam is ok, en nee hoor, ik vertrouw je volledig”.
Ondertussen hebben we wat vaker contact en twee weken geleden spraken we weer eens met elkaar af. Trots laat ik de proefdruk van Vlieg vrij zien. Tom slaat het boek op een willekeurige pagina open en het eerste wat hij ziet is zijn eigen naam. En wel in de zin: “Het niet-bestaande cadeau vertelt me dat Tom blijkbaar geen moeite heeft gedaan om op tijd iets te regelen voor mijn verjaardag”.
Hij zakt bijna door de bank heen van schuldgevoel en schaamte. “Ik wist niet dat ik zó in je boek zou voorkomen”. Beiden herinneren we ons haarfijn mijn verjaardag van drie jaar geleden en hoe rot we ons toen voelden.
We kunnen er gelukkig om glimlachen
Dankbaar voor de mooie én minder mooie momenten samen, waarin we beiden zo gegroeid zijn. Nog even en Vlieg vrij komt uit, dan kan Tom het gaan lezen. Ben heel benieuwd hoe dat voor hem is!
Beleef meer van mijn innerlijke reizen mee in mijn nieuwe boek Vlieg vrij, het perfecte boek voor wie zich vrij wil voelen. Voor wie zijn angsten wil ontmaskeren en zijn visie op het leven durft te herzien.
