[ BLOG ] In onderstaande fragment uit Vlieg vrij vertel ik over hoe ik een aantal jaar geleden een intense vriendschap ervaarde. Hoe kon het gebeuren dat we zo hecht waren, maar dat de vriendschap tussen Tara en mij niet meer bleek te werken?
Tara houdt Feline elke seconde in de gaten. ‘Kijk uit, blijf af, pas op.’
In Tara’s ogen schuilt er achter elke straathoek gevaar. Moet je kinderen die ook in de speeltuin spelen het liefst vermijden. Hun moeders zijn niet te vertrouwen en hun vaders willen je alleen maar versieren. Een man op straat die Feline toevallig aankijkt is een viespeuk, en je moet je handtas altijd stevig onder je arm geklemd houden en proberen niet op te vallen. Zelfs als we binnen de veilige muren van haar huis zijn, lijkt Tara op haar hoede.
Een gevoel van vertrouwen ontbreekt…
Mijn onderbuikgevoel zegt dat ze met dit gedrag juist eerder meer dan minder narigheid zal ervaren. Natuurlijk moet je niet naïef zijn, maar een beetje vertrouwen in de mensheid kan geen kwaad. Een enkele keer probeer ik haar dat duidelijk te maken.
De eerste keer door het als een luchtige opmerking te verpakken: ‘Nou, het zal best meevallen hoeveel van je buren kwaad in de zin hebben. Een beetje vertrouwen in de mensheid kan geen kwaad.’ Dat wordt duidelijk niet gewaardeerd.
‘Dat heb ik echt geprobeerd, Iris. Ik wil zo graag geloven dat je gelijk hebt, maar eerlijk gezegd vind ik het nogal naïef van je. Bij jou was toch ook laatst je fiets gestolen? Ik bedoel maar.’
Dus ben ik het zonnetje in huis
Een volgende keer vermom ik mijn idee als vraag: ‘Misschien had die winkelier gewoon zijn dag niet, waardoor hij wat kortaf was?’ Nee, naar deze winkel gaat ze vanaf nu nooit meer toe. Ze laat zich niet zo onbeschoft behandelen en dat zal hij weten ook.
En wat doe ik? Alle volgende keren houd ik mijn mond. Wat kan ik anders? Ze staat nu eenmaal zo in het leven, ik heb dat maar te accepteren. Daarbij ben ik er heilig van overtuigd dat je niets zinnigs kunt zeggen over andermans manier van opvoeden, omdat je niet in diens schoenen staat. Het is mijn zaak niet. Mijn oplossing is om onze afspraken vooral luchtig te houden. Altijd het zonnetje in huis te zijn. De leukste tante voor Feline te zijn, met wie ze kan ravotten, knutselen en knuffelen.
Ik teer op spaarzame momenten van verbinding
De spaarzame momenten waarop ik de oude Tara zie doorschemeren geven me hoop. Ik vertel mezelf dat het niet gek is dat ze zoveel stress ervaart, en dat ze wat kan ontspannen als haar problemen opgelost zijn. Op dit moment weet ik echter niet dat ik daar nog lang op kan wachten.
Jaren later verdiep ik me in psychologie en ontdek ik dat er mensen zijn die hun bestaansrecht halen uit problemen. Ze zijn zo vertrouwd met leven in een gestreste omgeving vol problemen dat ze die onbewust blijven creëren. Ondanks de pijn die ermee gepaard gaat, voelt zo’n omgeving veilig voor hen. Tara is mogelijk een van deze mensen, concludeer ik.
Wanneer is een vriendschap over?
Ondertussen voel ik bij elke afspraak met Tara mijn energie wegsijpelen. Als we al afspreken, want het komt vaak voor dat ze op het laatste moment afzegt en de afspraak verplaatst. Om die vervolgens weer af te zeggen.
Wat is er gebeurt met onze vriendschap? Wil ze me niet meer zien? En ik doe zo mijn best. Ik stuur een lieve kaart om haar sterkte te wensen. Dat ik haar mis en me afvraag waarom het zo stroef loopt tussen ons, zet ik er niet op. Hoe erg mis ik haar eigenlijk? Stiekem ben ik ook vaak opgelucht als ze afzegt, het scheelt me veel tijd en energie.
‘Vlieg vrij’ (oktober 2020) is het perfecte boek voor wie zich vrij wil voelen. Voor wie zijn angsten wil ontmaskeren en zijn visie op het leven durft te herzien. Bestel het boek hier.
